Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 47 w Poznaniu

Rynek Jeżycki – jeden z rynków miejskich w Poznaniu, które dawniej stanowiły centralne place handlowe osad podmiejskich. Rynek Jeżycki pełnił tę rolę w stosunku do Jeżyc i sytuacja ta nie zmieniła się do dnia dzisiejszego, z wyjątkiem tego, że Jeżyce włączono do Poznania 1 kwietnia 1900.

Jeżyce (dawniej Yssycz, Issyce, Giżyce, Gyżyce, Iżyce, Jerzyce, niem. Jersitz) – część miasta Poznania i jednocześnie obszar w Systemie Informacji Miejskiej a również osiedle administracyjne.

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 42 – zabytkowa, szkieletowa kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 42 (południowa pierzeja). Wzniesiono ją około roku 1870. Trójkondygnacyjny, ośmioosiowy budynek reprezentuje typ zabudowy charakterystyczny dla przedpola twierdzy poznańskiej, gdzie obowiązywał zakaz wznoszenia trwałych obiektów. Możliwe było budowanie domów z drewna lub muru pruskiego, jak w tym wypadku. Staranne wykonanie kamienicy podkreśla ozdobny ganek, ponad którym nadwieszono dwuosiowy ryzalit zwieńczony ozdobnym trójkątnym, drewnianym szczytem. Budynek mógł stanowić część gospodarstwa bamberskiego. Według niepotwierdzonych informacji mógł tu działać urząd pocztowy przed przyłączeniem Jeżyc do Poznania w 1900. W 2005 zaniedbany wcześniej obiekt wyremontowano, a w latach 2012-2023 działa tu restauracja. Wyeksponowane są oryginalne belki wewnątrz lokalu.

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 52 – szkieletowa kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 52 (południowa pierzeja). Wzniesiono ją około roku 1894. Obiekt, według Doroty Leśniewskiej (znawczyni poznańskiej architektury), łączy w sobie dwie tendencje: tzw. styl szwajcarski (bardzo dekoracyjny) z rozwiązaniami wielkomiejskiej kamienicy czynszowej. Widoczne belki tworzą skomplikowany wzór na elewacji z żółtej cegły. Balustrady balkonowe wystające z niezbyt głębokiej loggi wykonano natomiast z metalu. Środkowa partia poddasza jest optycznie wydzielona i posiada osobne dachy. Kamienica stoi przy wylocie ul. Kościelnej, co sprawia, że jest doskonale wyeksponowana. O wyborze materiału zadecydowały przepisy rejonów fortecznych Twierdzy Poznań, zabraniające budowy budynków z trwałych materiałów na przedpolu twierdzy. W pobliżu kamienicy znajdują się m.in.: Rynek Jeżycki, kino Rialto, wieżowiec Omega, szkoła przy ul. Dąbrowskiego 73, kamienica pod numerem 42 czy szkoła przy ul. Słowackiego 54/60.

Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu – biblioteka publiczna i zarazem instytucja promująca rozwój kultury z siedzibą w Poznaniu na Jeżycach przy ulicy Bolesława Prusa 3, będąca następcą prawnym dawnej Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Poznaniu, istniejącej od 1948 r.

Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Floriana w Poznaniu – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji poznańskiej w dekanacie Poznań-Jeżyce. Erygowana w 28 czerwca 1894 roku. Wydzielona z ówczesnej parafii św. Wojciecha. Siedziba mieści się przy ulicy Kościelnej. Terytorialnie obejmuje północną część dzielnicy Jeżyce w Poznaniu.

Plac Adama Asnyka w Poznaniu – plac o wymiarach 70 × 80 metrów, zlokalizowany w Poznaniu, w centrum Jeżyc, nieopodal Rynku Jeżyckiego.

Kościół Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana w Poznaniu – świątynia parafialna nawiązująca do stylu neoromańskiego znajdująca się na Jeżycach przy ul. Kościelnej 3. Od 2017 r. wielkopostny kościół stacyjny.

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 35/37 (kamienica Józefa Leitgebera) – zabytkowa kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 35/37 (północna pierzeja). Obiekt, wybudowany dla bamberskiego fabrykanta Józefa Leitgebera (1877-1947), powstał w 1906, przy ówczesnej drodze wylotowej na Berlin. W początkach XX wieku, po włączeniu Jeżyc do Poznania (1900), teren ten ulegał intensywnej i w dużym stopniu reprezentacyjnej, zabudowie. Projektantem był zapewne Czesław Kazimierz Leitgeber, właściciel dużej i popularnej firmy budowlanej. Budynek charakteryzuje unikalna dekoracja – okładzina z cegły klinkierowej w górnych partiach ulega przerzedzeniu i przechodzi w, przypominający wycinankę, ażurowy ornament, nawiązujący do organicznej secesji. Centralny wykusz wsparty jest na płaskorzeźbie przedstawiającej kobiecą głowę, co może być cytatem z bardzo popularnych ówcześnie form dekoru. Purytańska elewacja tej kamienicy to wyraz dążeń architektonicznych początku wieku do szczerej i prostej architektury, ziszczonych dopiero w postaci modernizmu. Marcin Libicki twierdzi, że kamienica ta jest czystą ideą secesyjną – nie nawiązuje do żadnych stylów historycznych i nie posiada żadnych obcych secesji wtrętów. Jest całkowicie abstrakcyjna, bez skojarzeń realistycznych, a jednocześnie smutna i dekadencka. Pisze, że gdyby można było przenieść ten budynek na jakąś wyimaginowaną wystawę najlepszych i najwyższej klasy budowli secesyjnych, to powinno się to zrobić. W latach międzywojennych w domu tym mieszkał lekarz i naukowiec – Ludwik Skubiszewski. W pobliżu kamienicy znajdują się m.in.: Rynek Jeżycki, kino Rialto, kamienica pod numerem 52 czy gmach ZUS.

Kamienica przy ul. Reja 2 – zabytkowa kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Mikołaja Reja 2 (zachodnia pierzeja). Obiekt, wybudowany dla pracowników Poznańskiej Kolei Elektrycznej w 1928 (lub 1934) jest prawdopodobnie dziełem Adama Ballenstedta. Gładka powierzchnia elewacji kontrastuje w ostry sposób z pasami rustyki w narożnikach i centrum budynku. Portal pseudobarokowy z przerwanym naczółkiem, ujęty w kolumny toskańskie, jest bardzo charakterystyczny dla tego architekta, który lubował się w nawiązującej do baroku monumentalizacji fasad. Pomimo zastosowania historyzującego detalu, kamienica swoją formą osadzona jest nurcie wczesnego, ekspresjonistycznego modernizmu. Wnętrze kamienicy mieści wysoki hol, klatką schodową oraz żyrandole, charakterystyczne dla architektury modernistycznej. Po przeciwnej stronie ulicy stoi Dom Tramwajarza, a w pobliżu znajdują się tereny dawnej zajezdni tramwajowej Gajowa.

Zajezdnia tramwajowa przy ul. Gajowej w Poznaniu – najstarsza i działająca do 28 grudnia 2010 zajezdnia tramwajowa w Poznaniu, stanowiąca zabytek architektury przemysłowej.

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego – neogotycka świątynia znajdująca się przy ul. Szamarzewskiego 3 w Poznaniu. Jest to kościół parafialny, pełniący jednocześnie rolę świątyni garnizonowej.