Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Poznaniu

Parafia cywilno-wojskowa Podwyższenia Krzyża Świętego w Poznaniu – cywilno-wojskowa parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji poznańskiej w dekanacie Poznań-Jeżyce. Erygowana w 1982. Mieści się przy ulicy Szamarzewskiego. Jako parafia wojskowa należy do Dekanatu Sił Powietrznych Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego (do 27 czerwca 2011 roku parafia należała do Dekanatu Sił Powietrznych Północ). Jest więc współzarządzana przez dwóch biskupów ordynariuszy. Przy parafii działa m.in. biuro poznańskiej wspólnoty Ruchu Solidarności z Ubogimi Trzeciego Świata MAITRI.

Pomnik księdza Augustyna Szamarzewskiego (1832-1891) – upamiętniający jednego z głównych organizatorów pracy organicznej w Wielkopolsce, zlokalizowany w Poznaniu przy ul. Szamarzewskiego 3, na terenie kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego.

Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu – biblioteka publiczna i zarazem instytucja promująca rozwój kultury z siedzibą w Poznaniu na Jeżycach przy ulicy Bolesława Prusa 3, będąca następcą prawnym dawnej Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Poznaniu, istniejącej od 1948 r.

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 52 – szkieletowa kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 52 (południowa pierzeja). Wzniesiono ją około roku 1894. Obiekt, według Doroty Leśniewskiej (znawczyni poznańskiej architektury), łączy w sobie dwie tendencje: tzw. styl szwajcarski (bardzo dekoracyjny) z rozwiązaniami wielkomiejskiej kamienicy czynszowej. Widoczne belki tworzą skomplikowany wzór na elewacji z żółtej cegły. Balustrady balkonowe wystające z niezbyt głębokiej loggi wykonano natomiast z metalu. Środkowa partia poddasza jest optycznie wydzielona i posiada osobne dachy. Kamienica stoi przy wylocie ul. Kościelnej, co sprawia, że jest doskonale wyeksponowana. O wyborze materiału zadecydowały przepisy rejonów fortecznych Twierdzy Poznań, zabraniające budowy budynków z trwałych materiałów na przedpolu twierdzy. W pobliżu kamienicy znajdują się m.in.: Rynek Jeżycki, kino Rialto, wieżowiec Omega, szkoła przy ul. Dąbrowskiego 73, kamienica pod numerem 42 czy szkoła przy ul. Słowackiego 54/60.

Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Floriana w Poznaniu – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji poznańskiej w dekanacie Poznań-Jeżyce. Erygowana w 28 czerwca 1894 roku. Wydzielona z ówczesnej parafii św. Wojciecha. Siedziba mieści się przy ulicy Kościelnej. Terytorialnie obejmuje północną część dzielnicy Jeżyce w Poznaniu.

Jeżyce (dawniej Yssycz, Issyce, Giżyce, Gyżyce, Iżyce, Jerzyce, niem. Jersitz) – część miasta Poznania i jednocześnie obszar w Systemie Informacji Miejskiej a również osiedle administracyjne.

Rynek Jeżycki – jeden z rynków miejskich w Poznaniu, które dawniej stanowiły centralne place handlowe osad podmiejskich. Rynek Jeżycki pełnił tę rolę w stosunku do Jeżyc i sytuacja ta nie zmieniła się do dnia dzisiejszego, z wyjątkiem tego, że Jeżyce włączono do Poznania 1 kwietnia 1900.

Kościół Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana w Poznaniu – świątynia parafialna nawiązująca do stylu neoromańskiego znajdująca się na Jeżycach przy ul. Kościelnej 3. Od 2017 r. wielkopostny kościół stacyjny.

Kasyno 6. Pułku Grenadierów – neobarokowy budynek restauracyjny w Poznaniu, zlokalizowany przy ul. Bukowskiej 20, na granicy Grunwaldu (osiedle administracyjne Św. Łazarz) i Jeżyc.

Nobel Tower – budynek biurowy klasy A zlokalizowany w Poznaniu, przy ul. Jana Henryka Dąbrowskiego.

Pomnik 6. Pułku Grenadierów w Poznaniu (niem. Denkmal des Grenadier-Regiments Graf Kleist von Nollendorf Nr. 6) – pomnik 6. Pułku Grenadierów im. Hrabiego Kleista von Nollendorfa w Poznaniu. Usytuowany był na terenie koszar 6. Pułku Grenadierów, pośrodku placu strzelniczego piechoty przy obecnej ul. Arnolda Szylinga w Poznaniu. Upamiętniał żołnierzy 6. pułku grenadierów poległych podczas wojny z Austrią w 1866 oraz wojny z Francją w 1870–1871. Usunięty pod koniec lat 70. XX wieku.

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 47 – kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 47 (północna pierzeja). Obiekt wybudowano w 4. ćwierci XIX wieku w konstrukcji szkieletowej. W końcu XIX i w początkach XX wieku, po włączeniu Jeżyc do Poznania (1900), teren ten ulegał intensywnej i w dużym stopniu reprezentacyjnej, zabudowie. O wyborze materiału zadecydowały przepisy rejonów fortecznych Twierdzy Poznań, zabraniające budowy budynków z trwałych materiałów na przedpolu twierdzy. Budynek, według Doroty Leśniewskiej (znawczyni poznańskiej architektury), wybudowano tak, aby osiągnąć efekt malowniczości, nawiązujący do wzorów szwajcarskich. Kamienica jest trzykondygnacyjna, otynkowana, posiada silnie spadzisty dach z dekoracyjnymi lukarnami i bardzo mocno zaznaczony narożnik z wieżyczką i balkonem. Kamienica posiada dużą wartość historyczną z uwagi na fakt, że jest jednym z przykładów najstarszej zachowanej zabudowy Jeżyc z czasów, gdy ta część obecnego miasta zaczęła przekształcać się ze wsi podmiejskiej w przedmieście. W pobliżu obiektu znajdują się m.in.: podobna stylowo kamienica nr 52, Rynek Jeżycki, kino Rialto, kamienica Józefa Leitgebera, szkoła przy ul. Dąbrowskiego 73, czy szkoła przy ul. Słowackiego 54/60.