place

Rynek Jeżycki

JeżyceRynki miejskie w Poznaniu
Rynek Jeżycki 2 (cropped)
Rynek Jeżycki 2 (cropped)

Rynek Jeżycki – jeden z rynków miejskich w Poznaniu, które dawniej stanowiły centralne place handlowe osad podmiejskich. Rynek Jeżycki pełnił tę rolę w stosunku do Jeżyc i sytuacja ta nie zmieniła się do dnia dzisiejszego, z wyjątkiem tego, że Jeżyce włączono do Poznania 1 kwietnia 1900.

Fragment artykułu z Wikipedii Rynek Jeżycki (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Rynek Jeżycki
Jana Henryka Dąbrowskiego, Poznań Jeżyce

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Strona internetowa Linki zewnętrzne Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Rynek JeżyckiCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.412186 ° E 16.904575 °
placePokaż na mapie

Adres

Targowisko Rynek Jeżycki

Jana Henryka Dąbrowskiego
60-847 Poznań, Jeżyce
województwo wielkopolskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Strona internetowa
targowiska.com.pl

linkOdwiedź stronę

linkWikiData (Q9324452)
linkOpenStreetMap (472300173)

Rynek Jeżycki 2 (cropped)
Rynek Jeżycki 2 (cropped)
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 35/37 w Poznaniu
Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 35/37 w Poznaniu

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 35/37 (kamienica Józefa Leitgebera) – zabytkowa kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 35/37 (północna pierzeja). Obiekt, wybudowany dla bamberskiego fabrykanta Józefa Leitgebera (1877-1947), powstał w 1906, przy ówczesnej drodze wylotowej na Berlin. W początkach XX wieku, po włączeniu Jeżyc do Poznania (1900), teren ten ulegał intensywnej i w dużym stopniu reprezentacyjnej, zabudowie. Projektantem był zapewne Czesław Kazimierz Leitgeber, właściciel dużej i popularnej firmy budowlanej. Budynek charakteryzuje unikalna dekoracja – okładzina z cegły klinkierowej w górnych partiach ulega przerzedzeniu i przechodzi w, przypominający wycinankę, ażurowy ornament, nawiązujący do organicznej secesji. Centralny wykusz wsparty jest na płaskorzeźbie przedstawiającej kobiecą głowę, co może być cytatem z bardzo popularnych ówcześnie form dekoru. Purytańska elewacja tej kamienicy to wyraz dążeń architektonicznych początku wieku do szczerej i prostej architektury, ziszczonych dopiero w postaci modernizmu. Marcin Libicki twierdzi, że kamienica ta jest czystą ideą secesyjną – nie nawiązuje do żadnych stylów historycznych i nie posiada żadnych obcych secesji wtrętów. Jest całkowicie abstrakcyjna, bez skojarzeń realistycznych, a jednocześnie smutna i dekadencka. Pisze, że gdyby można było przenieść ten budynek na jakąś wyimaginowaną wystawę najlepszych i najwyższej klasy budowli secesyjnych, to powinno się to zrobić. W latach międzywojennych w domu tym mieszkał lekarz i naukowiec – Ludwik Skubiszewski. W pobliżu kamienicy znajdują się m.in.: Rynek Jeżycki, kino Rialto, kamienica pod numerem 52 czy gmach ZUS.