Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 35/37 w Poznaniu

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 42 – zabytkowa, szkieletowa kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 42 (południowa pierzeja). Wzniesiono ją około roku 1870. Trójkondygnacyjny, ośmioosiowy budynek reprezentuje typ zabudowy charakterystyczny dla przedpola twierdzy poznańskiej, gdzie obowiązywał zakaz wznoszenia trwałych obiektów. Możliwe było budowanie domów z drewna lub muru pruskiego, jak w tym wypadku. Staranne wykonanie kamienicy podkreśla ozdobny ganek, ponad którym nadwieszono dwuosiowy ryzalit zwieńczony ozdobnym trójkątnym, drewnianym szczytem. Budynek mógł stanowić część gospodarstwa bamberskiego. Według niepotwierdzonych informacji mógł tu działać urząd pocztowy przed przyłączeniem Jeżyc do Poznania w 1900. W 2005 zaniedbany wcześniej obiekt wyremontowano, a w latach 2012-2023 działa tu restauracja. Wyeksponowane są oryginalne belki wewnątrz lokalu.

Dom Tramwajarza w Poznaniu – środowiskowy kompleks kulturalno-mieszkalny w stylu neobarokowym, wzniesiony w latach 1925–1927 na poznańskich Jeżycach.

Kamienica przy ul. Reja 2 – zabytkowa kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Mikołaja Reja 2 (zachodnia pierzeja). Obiekt, wybudowany dla pracowników Poznańskiej Kolei Elektrycznej w 1928 (lub 1934) jest prawdopodobnie dziełem Adama Ballenstedta. Gładka powierzchnia elewacji kontrastuje w ostry sposób z pasami rustyki w narożnikach i centrum budynku. Portal pseudobarokowy z przerwanym naczółkiem, ujęty w kolumny toskańskie, jest bardzo charakterystyczny dla tego architekta, który lubował się w nawiązującej do baroku monumentalizacji fasad. Pomimo zastosowania historyzującego detalu, kamienica swoją formą osadzona jest nurcie wczesnego, ekspresjonistycznego modernizmu. Wnętrze kamienicy mieści wysoki hol, klatką schodową oraz żyrandole, charakterystyczne dla architektury modernistycznej. Po przeciwnej stronie ulicy stoi Dom Tramwajarza, a w pobliżu znajdują się tereny dawnej zajezdni tramwajowej Gajowa.

Plac Adama Asnyka w Poznaniu – plac o wymiarach 70 × 80 metrów, zlokalizowany w Poznaniu, w centrum Jeżyc, nieopodal Rynku Jeżyckiego.

Pomnik Poległych w Powstaniu Poznańskim – pomnik osób poległych w trakcie poznańskiego Czerwca w dniach 28-30 czerwca 1956, zlokalizowany na narożniku ulicy Kochanowskiego i ulicy J.H.Dąbrowskiego w Poznaniu (Jeżyce). Założenie pomnikowe składa się z głazu narzutowego z pełnoplastyczną rzeźbą orła w locie na szczycie i tablic pamiątkowych. Jedna z nich głosi: Tu walczyli i ginęli w czerwcu 1956 roku bohaterscy uczestnicy robotniczego protestu za wolność, pracę i chleb. Niech pamięć o nich trwa w nas. Klub Pamięci Niepokonani 28 czerwca 1990. Na pozostałych tablicach wymieniono wszystkich poległych z imienia, nazwiska i wieku w dniu śmierci. Całość spinają masywne mury z kostek granitowych i wprowadzone w nie ciągi schodów. Głaz jest granitowy, a poszczególne płyty granitowe oraz brązowe. Autorem projektu był Józef Petruk, a inicjatorem powstania Związek Kombatantów i Uczestników Powstania Poznańskiego Czerwca 1956 r. Odsłonięcie nastąpiło 23 października 1996. 26 czerwca 2001 tablice skradziono (potem zostały przywrócone i monument ponownie odsłonięto 2 czerwca 2002). Sam głaz był natomiast odsłonięty wcześniej – 28 czerwca 1990.

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 47 – kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 47 (północna pierzeja). Obiekt wybudowano w 4. ćwierci XIX wieku w konstrukcji szkieletowej. W końcu XIX i w początkach XX wieku, po włączeniu Jeżyc do Poznania (1900), teren ten ulegał intensywnej i w dużym stopniu reprezentacyjnej, zabudowie. O wyborze materiału zadecydowały przepisy rejonów fortecznych Twierdzy Poznań, zabraniające budowy budynków z trwałych materiałów na przedpolu twierdzy. Budynek, według Doroty Leśniewskiej (znawczyni poznańskiej architektury), wybudowano tak, aby osiągnąć efekt malowniczości, nawiązujący do wzorów szwajcarskich. Kamienica jest trzykondygnacyjna, otynkowana, posiada silnie spadzisty dach z dekoracyjnymi lukarnami i bardzo mocno zaznaczony narożnik z wieżyczką i balkonem. Kamienica posiada dużą wartość historyczną z uwagi na fakt, że jest jednym z przykładów najstarszej zachowanej zabudowy Jeżyc z czasów, gdy ta część obecnego miasta zaczęła przekształcać się ze wsi podmiejskiej w przedmieście. W pobliżu obiektu znajdują się m.in.: podobna stylowo kamienica nr 52, Rynek Jeżycki, kino Rialto, kamienica Józefa Leitgebera, szkoła przy ul. Dąbrowskiego 73, czy szkoła przy ul. Słowackiego 54/60.

Posen Jersitz – stacja kolejowa na Jeżycach (niem. Jersitz) w Poznaniu, funkcjonująca w latach 1848–1879.

Skwer Trzech Tramwajarek – skwer zlokalizowany w Poznaniu, na Jeżycach, na narożniku ulic Dąbrowskiego i Kochanowskiego.

Dawny budynek UAM przy ul. Słowackiego 20 w Poznaniu – secesyjna kamienica przy ulicy Słowackiego 20 w Poznaniu, jeden z dawnych budynków dydaktycznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Pomnik Ofiar Czerwca 1956 (ul. Gajowa) – pomnik zlokalizowany w Poznaniu, przy ul. Gajowej na Jeżycach, upamiętniający pracowników komunikacji miejskiej z Poznania – ofiar Poznańskiego Czerwca z 1956. Pomnik stoi przy głównej bramie dawnej Zajezdni Tramwajowej Gajowa i składa się z cokołu, z którego wyrastają dwie szyny tramwajowe na kształt litery V (z łaciny: Victoria – zwycięstwo) oraz żeliwnej tablicy pamiątkowej z cytatem z Kazimiery Iłłakowiczówny: ...lecz zbryzgano mózgiem bruk / i bruk się wzdyma powoli / krew nie płynie już, już tylko skrzep / rozstrzelano moje serce w Poznaniu. Cytat z Kazimiery Iłłakowiczówny został wybrany z powodu tego, iż poetka mieszkała w domu naprzeciw zajezdni i była świadkiem wydarzeń czerwcowych. Dziś znajduje się w tym miejscu muzeum biograficzne poetki. Obiekt odsłonięto 27 czerwca 1981 o godzinie 11.00. Autorami projektu pomnika są Henryk Bartkowiak (Sekretarz i Rzecznik Prasowy Komitetu Strajkowego, a potem Komitetu Założycielskiego NSZZ Solidarność w ówczesnym WPK Poznań) oraz Krzysztof Mielczak (członek Komitetu Założycielskiego NSZZ Solidarność w ówczesnym WPK Poznań i redaktor gazety zakładowej "Z życia WPK"). Fundatorem była załoga WPK Poznań (przekształconego w 1982 roku w MPK Poznań).

Rynek Jeżycki – jeden z rynków miejskich w Poznaniu, które dawniej stanowiły centralne place handlowe osad podmiejskich. Rynek Jeżycki pełnił tę rolę w stosunku do Jeżyc i sytuacja ta nie zmieniła się do dnia dzisiejszego, z wyjątkiem tego, że Jeżyce włączono do Poznania 1 kwietnia 1900.

Izba Rolnicza w Poznaniu – szachulcowy budynek przy ul. J. H. Dąbrowskiego 17 w Poznaniu, będący jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów starych Jeżyc.