Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu

Rynek Jeżycki – jeden z rynków miejskich w Poznaniu, które dawniej stanowiły centralne place handlowe osad podmiejskich. Rynek Jeżycki pełnił tę rolę w stosunku do Jeżyc i sytuacja ta nie zmieniła się do dnia dzisiejszego, z wyjątkiem tego, że Jeżyce włączono do Poznania 1 kwietnia 1900.

Jeżyce (dawniej Yssycz, Issyce, Giżyce, Gyżyce, Iżyce, Jerzyce, niem. Jersitz) – część miasta Poznania i jednocześnie obszar w Systemie Informacji Miejskiej a również osiedle administracyjne.

Plac Adama Asnyka w Poznaniu – plac o wymiarach 70 × 80 metrów, zlokalizowany w Poznaniu, w centrum Jeżyc, nieopodal Rynku Jeżyckiego.

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 47 – kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 47 (północna pierzeja). Obiekt wybudowano w 4. ćwierci XIX wieku w konstrukcji szkieletowej. W końcu XIX i w początkach XX wieku, po włączeniu Jeżyc do Poznania (1900), teren ten ulegał intensywnej i w dużym stopniu reprezentacyjnej, zabudowie. O wyborze materiału zadecydowały przepisy rejonów fortecznych Twierdzy Poznań, zabraniające budowy budynków z trwałych materiałów na przedpolu twierdzy. Budynek, według Doroty Leśniewskiej (znawczyni poznańskiej architektury), wybudowano tak, aby osiągnąć efekt malowniczości, nawiązujący do wzorów szwajcarskich. Kamienica jest trzykondygnacyjna, otynkowana, posiada silnie spadzisty dach z dekoracyjnymi lukarnami i bardzo mocno zaznaczony narożnik z wieżyczką i balkonem. Kamienica posiada dużą wartość historyczną z uwagi na fakt, że jest jednym z przykładów najstarszej zachowanej zabudowy Jeżyc z czasów, gdy ta część obecnego miasta zaczęła przekształcać się ze wsi podmiejskiej w przedmieście. W pobliżu obiektu znajdują się m.in.: podobna stylowo kamienica nr 52, Rynek Jeżycki, kino Rialto, kamienica Józefa Leitgebera, szkoła przy ul. Dąbrowskiego 73, czy szkoła przy ul. Słowackiego 54/60.

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 52 – szkieletowa kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 52 (południowa pierzeja). Wzniesiono ją około roku 1894. Obiekt, według Doroty Leśniewskiej (znawczyni poznańskiej architektury), łączy w sobie dwie tendencje: tzw. styl szwajcarski (bardzo dekoracyjny) z rozwiązaniami wielkomiejskiej kamienicy czynszowej. Widoczne belki tworzą skomplikowany wzór na elewacji z żółtej cegły. Balustrady balkonowe wystające z niezbyt głębokiej loggi wykonano natomiast z metalu. Środkowa partia poddasza jest optycznie wydzielona i posiada osobne dachy. Kamienica stoi przy wylocie ul. Kościelnej, co sprawia, że jest doskonale wyeksponowana. O wyborze materiału zadecydowały przepisy rejonów fortecznych Twierdzy Poznań, zabraniające budowy budynków z trwałych materiałów na przedpolu twierdzy. W pobliżu kamienicy znajdują się m.in.: Rynek Jeżycki, kino Rialto, wieżowiec Omega, szkoła przy ul. Dąbrowskiego 73, kamienica pod numerem 42 czy szkoła przy ul. Słowackiego 54/60.

Zajezdnia tramwajowa przy ul. Gajowej w Poznaniu – najstarsza i działająca do 28 grudnia 2010 zajezdnia tramwajowa w Poznaniu, stanowiąca zabytek architektury przemysłowej.

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 42 – zabytkowa, szkieletowa kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 42 (południowa pierzeja). Wzniesiono ją około roku 1870. Trójkondygnacyjny, ośmioosiowy budynek reprezentuje typ zabudowy charakterystyczny dla przedpola twierdzy poznańskiej, gdzie obowiązywał zakaz wznoszenia trwałych obiektów. Możliwe było budowanie domów z drewna lub muru pruskiego, jak w tym wypadku. Staranne wykonanie kamienicy podkreśla ozdobny ganek, ponad którym nadwieszono dwuosiowy ryzalit zwieńczony ozdobnym trójkątnym, drewnianym szczytem. Budynek mógł stanowić część gospodarstwa bamberskiego. Według niepotwierdzonych informacji mógł tu działać urząd pocztowy przed przyłączeniem Jeżyc do Poznania w 1900. W 2005 zaniedbany wcześniej obiekt wyremontowano, a w latach 2012-2023 działa tu restauracja. Wyeksponowane są oryginalne belki wewnątrz lokalu.

Pomnik księdza Augustyna Szamarzewskiego (1832-1891) – upamiętniający jednego z głównych organizatorów pracy organicznej w Wielkopolsce, zlokalizowany w Poznaniu przy ul. Szamarzewskiego 3, na terenie kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego.

Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Floriana w Poznaniu – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji poznańskiej w dekanacie Poznań-Jeżyce. Erygowana w 28 czerwca 1894 roku. Wydzielona z ówczesnej parafii św. Wojciecha. Siedziba mieści się przy ulicy Kościelnej. Terytorialnie obejmuje północną część dzielnicy Jeżyce w Poznaniu.

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego – neogotycka świątynia znajdująca się przy ul. Szamarzewskiego 3 w Poznaniu. Jest to kościół parafialny, pełniący jednocześnie rolę świątyni garnizonowej.

Ulica Zwierzyniecka (do 1918: Tiergartenstrasse) – ulica na poznańskich Jeżycach. Zaczyna się przy rondzie Kaponiera, następnie biegnie w kierunku zachodnim, dalej się krzyżuje po kolei z ulicami Mickiewicza, Zeylanda. Gajową i Prusa, kończy swój bieg na skrzyżowaniu z ulicą Kraszewskiego. Nazwa pochodzi od ogrodu zoologicznego położonego przy tej ulicy założonego w 1871 roku. Została włączona do miasta w 1900 roku, wraz ze wsią Jeżyce, która się stała częścią miasta. Na początku ulicy, u zbiegu z ul. Franklina Roosevelta (rondo Kaponiera) w latach 1929–2003 znajdował się budynek kina „Bałtyk”.

Parafia cywilno-wojskowa Podwyższenia Krzyża Świętego w Poznaniu – cywilno-wojskowa parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji poznańskiej w dekanacie Poznań-Jeżyce. Erygowana w 1982. Mieści się przy ulicy Szamarzewskiego. Jako parafia wojskowa należy do Dekanatu Sił Powietrznych Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego (do 27 czerwca 2011 roku parafia należała do Dekanatu Sił Powietrznych Północ). Jest więc współzarządzana przez dwóch biskupów ordynariuszy. Przy parafii działa m.in. biuro poznańskiej wspólnoty Ruchu Solidarności z Ubogimi Trzeciego Świata MAITRI.