Berlin Hamburger Bahnhof

Cmentarz Inwalidów w Berlinie (niem. Invalidenfriedhof) – jeden z najstarszych cmentarzy w Berlinie, założony w 1748 roku jako miejsce pochówku inwalidów z pierwszych wojen śląskich, zamieszkałych w pobliskim przytułku (czemu zawdzięcza swą nazwę). W 1824 roku stał się miejscem pochówku wysokich rangą wojskowych pruskich. Znajdują się na nim też groby uczestników niemieckich walk wyzwoleńczych z lat 1813–1815 oraz żołnierzy poległych podczas Wiosny Ludów. W okresie Republiki Weimarskiej stał się miejscem spoczynku dowódców z okresu I wojny światowej, a po dojściu Adolfa Hitlera do władzy również funkcjonariuszy III Rzeszy. Po II wojnie światowej nagrobki o nazistowskiej wymowie zostały zlikwidowane przez administrację okupacyjną, choć ciała nazistów nie zostały ekshumowane. W 1951 roku nekropolia została zamknięta dla publiczności. W latach 60. i 70. został zdewastowany przez oddziały NVA. Jedynie fakt, że był on miejscem pochówku wojskowych pruskich uznanych przez armię NRD za jej poprzedników, ocalił nekropolię przed całkowitą likwidacją. Po upadku Muru Berlińskiego cmentarz został uznany za obiekt zabytkowy i objęty ochroną. Rozpoczęto też prace renowacyjne.

Invalidenstraße (pol. Ulica Inwalidów) – ulica w berlińskich dzielnicach Mitte i Moabit. Ma długość 3 km i w założeniu miała łączyć trzy dworce kolejowe Berlina: Stettiner Bahnhof (obecnie Nordbanhof), Hamburger Bahnhof oraz Lehrter Bahnhof (obecnie Hauptbanhof). Ulica została wytyczona w XIII wieku i nosiła nazwę Spandauer Heerweg. W XVIII wieku zmieniono jej nazwę na Invalidenstraße na polecenie Fryderyka II Wielkiego. Nowa nazwa nawiązywała do zbudowanego w latach 1745-1748 domu dla inwalidów wojennych wojen śląskich, który otwarto przy Spandauer Heerweg . Po II wojnie światowej Invalidenstraße znalazła się po dwóch stronach Muru Berlińskiego. Na moście Sandkrugbrücke przy Invalidenstraße przebiegała granica wewnątrzniemiecka i umiejscowiono na nim przejście graniczne.

Berlin Hauptbahnhof (Berlin Hbf) – główny dworzec kolejowy Berlina, położony w centrum tzw. „grzyba kolejowego”, zlokalizowany na miejscu historycznego dworca Berlin Lehrter Bahnhof, w dzielnicy Moabit, w okręgu administracyjnym Mitte. Dworzec jest jednym z czterech berlińskich stacji posiadających kategorię 1 (pozostałe to Berlin-Gesundbrunnen, Berlin Südkreuz oraz Berlin Ostbahnhof), a jego operatorem jest DB Station&Service, spółka zależna Deutsche Bahn. Uroczystość otwarcia dworca odbyła się 26 maja 2006, a do ruchu pasażerskiego został włączony dwa dni później. Peron metra na obecnej linii U5 otwarto 8 sierpnia 2009.

Charité – (wym. [ʃaʀiˈteː]) szpital kliniczny w Berlinie, jeden z największych w Europie. Jest on prowadzony wspólnie przez Uniwersytet Humboldtów w Berlinie i Wolny Uniwersytet Berliński. Budynek ośrodka powstał w 1710 roku w Berlinie, w dzielnicy Mitte na wypadek epidemii dżumy. Po tym, jak epidemia oszczędziła Berlin, stał się z czasem szpitalem dla ubogich. W 1727 roku Fryderyk Wilhelm I nadał mu nazwę Charité, (w języku francuskim 'miłosierdzie'). Z Charité związanych było wielu znanych lekarzy i naukowców, między innymi: Heinrich Adolf von Bardeleben, Emil Adolf von Behring, August Bier, Theodor Billroth, Ferdinand Blumenthal, Hans Erhard Bock, Karl Bonhoeffer, Hermann Emil Fischer, Werner Forssmann, Johann Friedrich Dieffenbach, Paul Ehrlich, Friedrich Theodor von Frerichs, Wilhelm Griesinger, Hermann von Helmholtz, Jakob Henle, Herbert Herxheimer, Rahel Hirsch, Christoph Wilhelm Hufeland, Robert Koch, Bernhard von Langenbeck, Leonor Michaelis, Rudolf Nissen, Hermann Oppenheim, Samuel Mitja Rapoport, Doreen Rosenstrauch, Ferdinand Sauerbruch, Curt Schimmelbusch, Friedrich Schleiermacher, Johann Lukas Schönlein, Heinrich Schulte, Theodor Schwann, Walter Stoeckel, Rudolf Virchow, August von Wassermann, Caspar Friedrich Wolff, Selmar Aschheim i Bernhard Zondek. W roku 2011 w klinikach szpitala uczyło się 7500 studentów oraz leczono 593 000 pacjentów ambulatoryjnych i, na 3500 łóżkach, 139 000 stacjonarnych. Szpital zatrudnia 13 000 pracowników i mieści się w czterech kampusach: Campus Benjamin Franklin (CBF) w Steglitz Campus Buch (CBB) w Buch Campus Mitte (CCM) w Mitte Campus Virchow-Klinikum (CVK) w Wedding.Placówki w Steglitz, Mitte i Wedding są niezależnymi ośrodkami medycznymi, zapewniającymi każdemu pacjentowi pełny zakres opieki zdrowotnej, który oferuje nowoczesna medycyna. Działają też specjalne ośrodki badawcze i lecznicze, między innymi Niemieckie Centrum Kardiologii (prowadzące największy w Niemczech program przeszczepiania serca, trzeci na świecie po londyńskim i paryskim) w Campus Virchow-Klinikum, Ośrodek Medycyny Kosmicznej w Campus Benjamin Franklin, Niemiecki Ośrodek Badawczy Reumatologii w Campus Mitte, Ośrodek Kardiologii Molekularnej i Klinicznej w Campus Buch.

Stadion der Weltjugend – nieistniejący już wielofunkcyjny stadion w Berlinie, w Niemczech.

Polizeistadion – nieistniejący już stadion sportowy w Berlinie, w Niemczech. Przed I wojną światową w miejscu późniejszego stadionu mieścił się plac ćwiczebny dla żołnierzy stacjonujących w pobliskich koszarach. Po wojnie plac przejęła policja, która wybudowała na nim stadion (otwarty w 1929 roku). Na tym obiekcie rozegrano część spotkań turnieju piłki ręcznej podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 1936. Podczas II wojny światowej obiekt został zniszczony. Po wojnie wybudowano w jego miejscu nowy, większy stadion, otwarty w 1950 roku. Na początku lat 90. XX wieku obiekt ten został rozebrany; w latach 2006–2019 wybudowano zaś w tym miejscu nową siedzibę Bundesnachrichtendienst.

Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie (niem. Museum für Naturkunde), muzeum w Berlinie, znane także jako Naturkundemuseum, rzadziej jako Humboldt-Museum, pierwsze państwowe muzeum na świecie. W swoich zbiorach posiada kolekcję ponad 30 milionów eksponatów zoologicznych, paleontologicznych, mineralogicznych i innych. Najbardziej znanymi eksponatami są: największy zrekonstruowany i złożony szkielet dinozaura na świecie oraz najlepiej zachowany, skamieniały okaz wczesnego ptaka z rodzaju Archaeopteryx. Jest to największe muzeum historii naturalnej w Niemczech. Formalnie jest to część Uniwersytetu Humboldta w Berlinie. Kolekcje muzealne obejmują głównie trzy dziedziny nauk przyrodniczych: zoologię, paleontologię i mineralogię. Oprócz funkcji dydaktycznych, muzeum prowadzi szeroko zakrojone prace naukowe, organizuje ekspedycje badawcze i wydaje czasopisma naukowe. Okazy zoologiczne pochodzą między innymi z niemieckiej wyprawy głębokomorskiej Valdiva (1898–99), Niemieckiej Wyprawy na Biegun Południowy (1901-03), czy Niemieckiej Ekspedycji Sunda (1929-31). W zbiorach znajdują się także już wymarłe gatunki zwierząt jak kwagga właściwa czy wilk workowaty. Wyprawy do złóż skamieniałości w Tendaguru, w przeszłości w Niemieckiej Afryce Wschodniej, dziś Tanzanii, wzbogaciły muzeum w okazy paleontologiczne. Zbiory te są tak bogate, że obecnie wystawia się jedynie jeden na trzysta okazów. Dodatkowa wystawa obejmuje kolekcję minerałów, reprezentującą około 75% minerałów świata, kolekcję meteorytów, czy największe bryły bursztynu na świecie. Muzealna kolekcja minerałów wywodzi swe początki z Pruskiej Akademii Nauk z 1700.

Schwartzkopffstraße – ulica w Berlinie, w Niemczech, w dzielnicy Mitte, w okręgu administracyjnym Mitte. Została wytyczona w XIX wieku, liczy 260 m. Nazwa ulicy nawiązuje do niemieckiego przedsiębiorcy Louisa Schwartzkopffa, założyciela fabryki lokomotyw Berliner Maschinenbau. Przy ulicy znajduje się stacja metra linii U6 Schwartzkopffstraße.

Große Halle, także Volkshalle, Halle des Volkes, Ruhmeshalle – budynek zaprojektowany przez Alberta Speera na podstawie szkiców Adolfa Hitlera. W jego koncepcji miał być zwieńczeniem monumentalnych planów przebudowy Berlina – Planu Germania.

Bundestag – stacja metra w Berlinie, w dzielnicy Tiergarten, w okręgu administracyjnym Mitte linii U5. Stacja została otwarta 8 sierpnia 2009 r. Znajduje się w Pasie Federalnym bezpośrednio przed budynkiem Paul-Löbe-Haus. Odległość pomiędzy stacjami Bundestag i Brandenburger Tor wynosi ok. 680 m, a pomiędzy stacjami Bundestag i Hauptbahnhof 610 m. Wejścia do stacji znajdują się przy ulicy Otto-von-Bismarck-Allee oraz przy ulicy Paul-Löbe-Allee. Stacja ma powierzchnię 3000 m² i wysokość 8 metrów.

Schwartzkopffstraße – stacja metra w Berlinie na linii U6, w dzielnicy Mitte, w okręgu administracyjnym Mitte. Stacja została otwarta w 1923.

Paul-Löbe-Haus – niemiecki budynek rządowy (federalny) zlokalizowany w centrum Berlina, bezpośrednio nad Sprewą, pomiędzy Otto-von-Bismarck-Allee, a Paul-Löbe-Allee. Jego patronem jest urodzony w Legnicy polityk SPD, Paul Löbe (1875-1967), od 1949 honorowy prezydent Bundestagu.