Cmentarz Inwalidów w Berlinie

Hamburger Bahnhof (z niem. Dworzec Hamburski) – dawny dworzec czołowy w Berlinie, obecnie muzeum sztuki współczesnej (Hamburger Bahnhof – Museum für Gegenwart). Dworzec powstał w latach 1846–1847 jako stacja końcowa Kolei Berlińsko-Hamburskiej (Berlin-Hamburger Bahn) wedle projektu jej dyrektora, Georga Ernsta Friedricha Neuhausa w stylu arkadowym. Obecnie stanowi jedyny zachowany dworzec czołowy Berlina z tego okresu, a jednocześnie jeden z najstarszych zachowanych dworców na terenie Niemiec. Znajduje się na północ od Berlin Hauptbahnhof przy Invalidenstraße w dzielnicy Moabit naprzeciw klinik er Charité i należy do towarzystwa obrotu nieruchomościami Vivico.

Schwartzkopffstraße – ulica w Berlinie, w Niemczech, w dzielnicy Mitte, w okręgu administracyjnym Mitte. Została wytyczona w XIX wieku, liczy 260 m. Nazwa ulicy nawiązuje do niemieckiego przedsiębiorcy Louisa Schwartzkopffa, założyciela fabryki lokomotyw Berliner Maschinenbau. Przy ulicy znajduje się stacja metra linii U6 Schwartzkopffstraße.

Stadion der Weltjugend – nieistniejący już wielofunkcyjny stadion w Berlinie, w Niemczech.

Polizeistadion – nieistniejący już stadion sportowy w Berlinie, w Niemczech. Przed I wojną światową w miejscu późniejszego stadionu mieścił się plac ćwiczebny dla żołnierzy stacjonujących w pobliskich koszarach. Po wojnie plac przejęła policja, która wybudowała na nim stadion (otwarty w 1929 roku). Na tym obiekcie rozegrano część spotkań turnieju piłki ręcznej podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 1936. Podczas II wojny światowej obiekt został zniszczony. Po wojnie wybudowano w jego miejscu nowy, większy stadion, otwarty w 1950 roku. Na początku lat 90. XX wieku obiekt ten został rozebrany; w latach 2006–2019 wybudowano zaś w tym miejscu nową siedzibę Bundesnachrichtendienst.

Invalidenstraße (pol. Ulica Inwalidów) – ulica w berlińskich dzielnicach Mitte i Moabit. Ma długość 3 km i w założeniu miała łączyć trzy dworce kolejowe Berlina: Stettiner Bahnhof (obecnie Nordbanhof), Hamburger Bahnhof oraz Lehrter Bahnhof (obecnie Hauptbanhof). Ulica została wytyczona w XIII wieku i nosiła nazwę Spandauer Heerweg. W XVIII wieku zmieniono jej nazwę na Invalidenstraße na polecenie Fryderyka II Wielkiego. Nowa nazwa nawiązywała do zbudowanego w latach 1745-1748 domu dla inwalidów wojennych wojen śląskich, który otwarto przy Spandauer Heerweg . Po II wojnie światowej Invalidenstraße znalazła się po dwóch stronach Muru Berlińskiego. Na moście Sandkrugbrücke przy Invalidenstraße przebiegała granica wewnątrzniemiecka i umiejscowiono na nim przejście graniczne.

Schwartzkopffstraße – stacja metra w Berlinie na linii U6, w dzielnicy Mitte, w okręgu administracyjnym Mitte. Stacja została otwarta w 1923.

Berlin Hauptbahnhof (Berlin Hbf) – główny dworzec kolejowy Berlina, położony w centrum tzw. „grzyba kolejowego”, zlokalizowany na miejscu historycznego dworca Berlin Lehrter Bahnhof, w dzielnicy Moabit, w okręgu administracyjnym Mitte. Dworzec jest jednym z czterech berlińskich stacji posiadających kategorię 1 (pozostałe to Berlin-Gesundbrunnen, Berlin Südkreuz oraz Berlin Ostbahnhof), a jego operatorem jest DB Station&Service, spółka zależna Deutsche Bahn. Uroczystość otwarcia dworca odbyła się 26 maja 2006, a do ruchu pasażerskiego został włączony dwa dni później. Peron metra na obecnej linii U5 otwarto 8 sierpnia 2009.

Charité – (wym. [ʃaʀiˈteː]) szpital kliniczny w Berlinie, jeden z największych w Europie. Jest on prowadzony wspólnie przez Uniwersytet Humboldtów w Berlinie i Wolny Uniwersytet Berliński. Budynek ośrodka powstał w 1710 roku w Berlinie, w dzielnicy Mitte na wypadek epidemii dżumy. Po tym, jak epidemia oszczędziła Berlin, stał się z czasem szpitalem dla ubogich. W 1727 roku Fryderyk Wilhelm I nadał mu nazwę Charité, (w języku francuskim 'miłosierdzie'). Z Charité związanych było wielu znanych lekarzy i naukowców, między innymi: Heinrich Adolf von Bardeleben, Emil Adolf von Behring, August Bier, Theodor Billroth, Ferdinand Blumenthal, Hans Erhard Bock, Karl Bonhoeffer, Hermann Emil Fischer, Werner Forssmann, Johann Friedrich Dieffenbach, Paul Ehrlich, Friedrich Theodor von Frerichs, Wilhelm Griesinger, Hermann von Helmholtz, Jakob Henle, Herbert Herxheimer, Rahel Hirsch, Christoph Wilhelm Hufeland, Robert Koch, Bernhard von Langenbeck, Leonor Michaelis, Rudolf Nissen, Hermann Oppenheim, Samuel Mitja Rapoport, Doreen Rosenstrauch, Ferdinand Sauerbruch, Curt Schimmelbusch, Friedrich Schleiermacher, Johann Lukas Schönlein, Heinrich Schulte, Theodor Schwann, Walter Stoeckel, Rudolf Virchow, August von Wassermann, Caspar Friedrich Wolff, Selmar Aschheim i Bernhard Zondek. W roku 2011 w klinikach szpitala uczyło się 7500 studentów oraz leczono 593 000 pacjentów ambulatoryjnych i, na 3500 łóżkach, 139 000 stacjonarnych. Szpital zatrudnia 13 000 pracowników i mieści się w czterech kampusach: Campus Benjamin Franklin (CBF) w Steglitz Campus Buch (CBB) w Buch Campus Mitte (CCM) w Mitte Campus Virchow-Klinikum (CVK) w Wedding.Placówki w Steglitz, Mitte i Wedding są niezależnymi ośrodkami medycznymi, zapewniającymi każdemu pacjentowi pełny zakres opieki zdrowotnej, który oferuje nowoczesna medycyna. Działają też specjalne ośrodki badawcze i lecznicze, między innymi Niemieckie Centrum Kardiologii (prowadzące największy w Niemczech program przeszczepiania serca, trzeci na świecie po londyńskim i paryskim) w Campus Virchow-Klinikum, Ośrodek Medycyny Kosmicznej w Campus Benjamin Franklin, Niemiecki Ośrodek Badawczy Reumatologii w Campus Mitte, Ośrodek Kardiologii Molekularnej i Klinicznej w Campus Buch.

Reinickendorfer Straße – stacja metra w Berlinie, w dzielnicy Wedding, w okręgu administracyjnym Mitte na linii U6. Stacja została otwarta w 1923.

Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie (niem. Museum für Naturkunde), muzeum w Berlinie, znane także jako Naturkundemuseum, rzadziej jako Humboldt-Museum, pierwsze państwowe muzeum na świecie. W swoich zbiorach posiada kolekcję ponad 30 milionów eksponatów zoologicznych, paleontologicznych, mineralogicznych i innych. Najbardziej znanymi eksponatami są: największy zrekonstruowany i złożony szkielet dinozaura na świecie oraz najlepiej zachowany, skamieniały okaz wczesnego ptaka z rodzaju Archaeopteryx. Jest to największe muzeum historii naturalnej w Niemczech. Formalnie jest to część Uniwersytetu Humboldta w Berlinie. Kolekcje muzealne obejmują głównie trzy dziedziny nauk przyrodniczych: zoologię, paleontologię i mineralogię. Oprócz funkcji dydaktycznych, muzeum prowadzi szeroko zakrojone prace naukowe, organizuje ekspedycje badawcze i wydaje czasopisma naukowe. Okazy zoologiczne pochodzą między innymi z niemieckiej wyprawy głębokomorskiej Valdiva (1898–99), Niemieckiej Wyprawy na Biegun Południowy (1901-03), czy Niemieckiej Ekspedycji Sunda (1929-31). W zbiorach znajdują się także już wymarłe gatunki zwierząt jak kwagga właściwa czy wilk workowaty. Wyprawy do złóż skamieniałości w Tendaguru, w przeszłości w Niemieckiej Afryce Wschodniej, dziś Tanzanii, wzbogaciły muzeum w okazy paleontologiczne. Zbiory te są tak bogate, że obecnie wystawia się jedynie jeden na trzysta okazów. Dodatkowa wystawa obejmuje kolekcję minerałów, reprezentującą około 75% minerałów świata, kolekcję meteorytów, czy największe bryły bursztynu na świecie. Muzealna kolekcja minerałów wywodzi swe początki z Pruskiej Akademii Nauk z 1700.

Naturkundemuseum – stacja metra w Berlinie na linii U6 w dzielnicy Mitte, w okręgu administracyjnym Mitte. Stacja została otwarta w 1923. Od 1991 do 13 grudnia 2009 stacja nosiła nazwę Zinnowitzer Straße. W pobliżu stacji znajduje się Muzeum Historii Naturalnej.

Große Halle, także Volkshalle, Halle des Volkes, Ruhmeshalle – budynek zaprojektowany przez Alberta Speera na podstawie szkiców Adolfa Hitlera. W jego koncepcji miał być zwieńczeniem monumentalnych planów przebudowy Berlina – Planu Germania.