Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie

Naturkundemuseum – stacja metra w Berlinie na linii U6 w dzielnicy Mitte, w okręgu administracyjnym Mitte. Stacja została otwarta w 1923. Od 1991 do 13 grudnia 2009 stacja nosiła nazwę Zinnowitzer Straße. W pobliżu stacji znajduje się Muzeum Historii Naturalnej.

Invalidenstraße (pol. Ulica Inwalidów) – ulica w berlińskich dzielnicach Mitte i Moabit. Ma długość 3 km i w założeniu miała łączyć trzy dworce kolejowe Berlina: Stettiner Bahnhof (obecnie Nordbanhof), Hamburger Bahnhof oraz Lehrter Bahnhof (obecnie Hauptbanhof). Ulica została wytyczona w XIII wieku i nosiła nazwę Spandauer Heerweg. W XVIII wieku zmieniono jej nazwę na Invalidenstraße na polecenie Fryderyka II Wielkiego. Nowa nazwa nawiązywała do zbudowanego w latach 1745-1748 domu dla inwalidów wojennych wojen śląskich, który otwarto przy Spandauer Heerweg . Po II wojnie światowej Invalidenstraße znalazła się po dwóch stronach Muru Berlińskiego. Na moście Sandkrugbrücke przy Invalidenstraße przebiegała granica wewnątrzniemiecka i umiejscowiono na nim przejście graniczne.

Polizeistadion – nieistniejący już stadion sportowy w Berlinie, w Niemczech. Przed I wojną światową w miejscu późniejszego stadionu mieścił się plac ćwiczebny dla żołnierzy stacjonujących w pobliskich koszarach. Po wojnie plac przejęła policja, która wybudowała na nim stadion (otwarty w 1929 roku). Na tym obiekcie rozegrano część spotkań turnieju piłki ręcznej podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 1936. Podczas II wojny światowej obiekt został zniszczony. Po wojnie wybudowano w jego miejscu nowy, większy stadion, otwarty w 1950 roku. Na początku lat 90. XX wieku obiekt ten został rozebrany; w latach 2006–2019 wybudowano zaś w tym miejscu nową siedzibę Bundesnachrichtendienst.

Stadion der Weltjugend – nieistniejący już wielofunkcyjny stadion w Berlinie, w Niemczech.

Charité – (wym. [ʃaʀiˈteː]) szpital kliniczny w Berlinie, jeden z największych w Europie. Jest on prowadzony wspólnie przez Uniwersytet Humboldtów w Berlinie i Wolny Uniwersytet Berliński. Budynek ośrodka powstał w 1710 roku w Berlinie, w dzielnicy Mitte na wypadek epidemii dżumy. Po tym, jak epidemia oszczędziła Berlin, stał się z czasem szpitalem dla ubogich. W 1727 roku Fryderyk Wilhelm I nadał mu nazwę Charité, (w języku francuskim 'miłosierdzie'). Z Charité związanych było wielu znanych lekarzy i naukowców, między innymi: Heinrich Adolf von Bardeleben, Emil Adolf von Behring, August Bier, Theodor Billroth, Ferdinand Blumenthal, Hans Erhard Bock, Karl Bonhoeffer, Hermann Emil Fischer, Werner Forssmann, Johann Friedrich Dieffenbach, Paul Ehrlich, Friedrich Theodor von Frerichs, Wilhelm Griesinger, Hermann von Helmholtz, Jakob Henle, Herbert Herxheimer, Rahel Hirsch, Christoph Wilhelm Hufeland, Robert Koch, Bernhard von Langenbeck, Leonor Michaelis, Rudolf Nissen, Hermann Oppenheim, Samuel Mitja Rapoport, Doreen Rosenstrauch, Ferdinand Sauerbruch, Curt Schimmelbusch, Friedrich Schleiermacher, Johann Lukas Schönlein, Heinrich Schulte, Theodor Schwann, Walter Stoeckel, Rudolf Virchow, August von Wassermann, Caspar Friedrich Wolff, Selmar Aschheim i Bernhard Zondek. W roku 2011 w klinikach szpitala uczyło się 7500 studentów oraz leczono 593 000 pacjentów ambulatoryjnych i, na 3500 łóżkach, 139 000 stacjonarnych. Szpital zatrudnia 13 000 pracowników i mieści się w czterech kampusach: Campus Benjamin Franklin (CBF) w Steglitz Campus Buch (CBB) w Buch Campus Mitte (CCM) w Mitte Campus Virchow-Klinikum (CVK) w Wedding.Placówki w Steglitz, Mitte i Wedding są niezależnymi ośrodkami medycznymi, zapewniającymi każdemu pacjentowi pełny zakres opieki zdrowotnej, który oferuje nowoczesna medycyna. Działają też specjalne ośrodki badawcze i lecznicze, między innymi Niemieckie Centrum Kardiologii (prowadzące największy w Niemczech program przeszczepiania serca, trzeci na świecie po londyńskim i paryskim) w Campus Virchow-Klinikum, Ośrodek Medycyny Kosmicznej w Campus Benjamin Franklin, Niemiecki Ośrodek Badawczy Reumatologii w Campus Mitte, Ośrodek Kardiologii Molekularnej i Klinicznej w Campus Buch.

Bernauer Straße – ulica w Berlinie, w Niemczech, w dzielnicach Gesundbrunnen i Mitte w okręgu administracyjnym Mitte oraz w dzielnicy Prenzlauer Berg w okręgu administracyjnym Pankow. Została wytyczona na przełomie XIII i XIV wieku, liczy 1,64 km. Nazwa jej pochodzi od miasta Bernau bei Berlin. Przy ulicy znajduje się stacja metra linii U8 Bernauer Straße.

Gesundbrunnen, Berlin-Gesundbrunnen – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Mitte. Od 1 października 1920 w granicach miasta.

Schwartzkopffstraße – stacja metra w Berlinie na linii U6, w dzielnicy Mitte, w okręgu administracyjnym Mitte. Stacja została otwarta w 1923.

Hamburger Bahnhof (z niem. Dworzec Hamburski) – dawny dworzec czołowy w Berlinie, obecnie muzeum sztuki współczesnej (Hamburger Bahnhof – Museum für Gegenwart). Dworzec powstał w latach 1846–1847 jako stacja końcowa Kolei Berlińsko-Hamburskiej (Berlin-Hamburger Bahn) wedle projektu jej dyrektora, Georga Ernsta Friedricha Neuhausa w stylu arkadowym. Obecnie stanowi jedyny zachowany dworzec czołowy Berlina z tego okresu, a jednocześnie jeden z najstarszych zachowanych dworców na terenie Niemiec. Znajduje się na północ od Berlin Hauptbahnhof przy Invalidenstraße w dzielnicy Moabit naprzeciw klinik er Charité i należy do towarzystwa obrotu nieruchomościami Vivico.

Stałe Przedstawicielstwo RFN w NRD (Ständige Vertretung der Bundesrepublik Deutschland bei der Deutschen Demokratischen Republik in Ostberlin – StäV) – przedstawicielstwo dyplomatyczne funkcjonujące w latach 1974–1990.

Cmentarz Inwalidów w Berlinie (niem. Invalidenfriedhof) – jeden z najstarszych cmentarzy w Berlinie, założony w 1748 roku jako miejsce pochówku inwalidów z pierwszych wojen śląskich, zamieszkałych w pobliskim przytułku (czemu zawdzięcza swą nazwę). W 1824 roku stał się miejscem pochówku wysokich rangą wojskowych pruskich. Znajdują się na nim też groby uczestników niemieckich walk wyzwoleńczych z lat 1813–1815 oraz żołnierzy poległych podczas Wiosny Ludów. W okresie Republiki Weimarskiej stał się miejscem spoczynku dowódców z okresu I wojny światowej, a po dojściu Adolfa Hitlera do władzy również funkcjonariuszy III Rzeszy. Po II wojnie światowej nagrobki o nazistowskiej wymowie zostały zlikwidowane przez administrację okupacyjną, choć ciała nazistów nie zostały ekshumowane. W 1951 roku nekropolia została zamknięta dla publiczności. W latach 60. i 70. został zdewastowany przez oddziały NVA. Jedynie fakt, że był on miejscem pochówku wojskowych pruskich uznanych przez armię NRD za jej poprzedników, ocalił nekropolię przed całkowitą likwidacją. Po upadku Muru Berlińskiego cmentarz został uznany za obiekt zabytkowy i objęty ochroną. Rozpoczęto też prace renowacyjne.

Kościół św. Sebastiana (niem. Sebastiankirche) – neogotycka świątynia rzymskokatolicka znajdująca się w Berlinie, w dzielnicy Gesundbrunnen, na osiedlu Brunnenviertel, pośrodku Gartenplatzu. Od 2019 jest filią parafii św. Elżbiety z siedzibą przy kościele św. Pawła, funkcjonuje przy nim misja chorwacka.