Pomnik Telesfora Badetki w Szczecinie

Ogród Różany w Szczecinie, „Różanka” (do 1945 niem. Staudengarten, Rosengarten) – dwuhektarowy ogród założony na Łęknie (wówczas Westend) w 1928 r. z okazji zjazdu ogrodników. W 1935 r. powstała „Ptasia Fontanna” z rzeźbami ptaków autorstwa Kurta Schwerdtfegera. II wojnę światową ogród przetrwał w stanie nienaruszonym i do lat 70. XX wieku był miejscem wypoczynku szczecinian. Z powodu braku pieniędzy na jego utrzymanie zaczął stopniowo popadać w ruinę. W roku 1983 teren został przekazany Archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, zaś w roku 2005 z powrotem trafił w ręce miasta. W latach 2006–2007 dzięki funduszom miasta Szczecina przeprowadzono odbudowę ogrodu w stylu z lat trzydziestych (projekt odbudowy opracowała Małgorzata Haas-Nogal). Po zakończeniu prac oddany do użytku 20 kwietnia 2007 r. Zasadzono tu ponad dziewięć tysięcy róż w 99 odmianach, wykonano schody, alejki oraz plac zabaw. Prócz kwiatów występują tutaj również egzotyczne drzewa i krzewy posadzone w czasie zakładania ogrodu, m.in. miłorząb dwuklapowy, kasztanowiec gładki, metasekwoja chińska, tawlina jarzębolistna, korkowiec amurski, jabłonie, wiśnie, grab amerykański, trzmielina oskrzydlona, różne gatunki głogów, klon kolchidzki oraz świerk serbski, na stanowiskach naturalnych występujący jedynie w górach wschodniej Bośni i zachodniej Serbii. Jedną z atrakcji ogrodu jest „Ptasia Fontanna”, odtworzona z klinkieru i marmuru na podstawie zdjęć i rycin, na wzór budowli przedwojennej. Jej głównymi elementami są cztery betonowe gęsi osadzone na cokole (trzy z nich oryginalne, odrestaurowane, czwarta – stworzona od podstaw). Różanka znajduje się na obszarze Łękna, na skraju Parku Kasprowicza pomiędzy ulicami Jasienicy, Zaleskiego i Moczyńskiego oraz ścieżką rowerową (Fałata) w pobliżu nieczynnego przystanku kolejowego Szczecin Łękno.

Teatr Letni w Szczecinie im. Heleny Majdaniec – scena amfiteatralna zlokalizowana pośród drzew w Parku Kasprowicza w Szczecinie, na naturalnej skarpie przy jeziorze Rusałka. Jest miejscem koncertów, uroczystości, imprez i innych wydarzeń lokalnych, a także popularnym celem spacerów. Teatr Letni w Szczecinie to jeden z największych amfiteatrów w Polsce (ponad 2,7 tys. miejsc siedzących), także największa scena w Szczecinie – o powierzchni 670 m². 10 czerwca 2020 rozpoczęła się gruntowna przebudowa Teatru Letniego. Oficjalne otwarcie obiektu odbyło się 29 lipca 2022. Koszt inwestycji to ponad 33 mln zł brutto.

Łękno, Łekno (do 1945 niem. Westend) – część miasta i osiedle administracyjne Szczecina, będące jednostką pomocniczą miasta, położone w północno-zachodniej części Śródmieścia. Według danych z 2022 r. na osiedlu mieszkało 2947 osób. Osiedle graniczy z osiedlami (licząc od północy, zgodnie w ruchem wskazówek zegara): Niemierzyn, Niebuszewo-Bolinko, Śródmieście-Północ, Turzyn i Pogodno. Na terenie osiedla znajduje się Park Kasprowicza. Największym akwenem Łękna jest jezioro Rusałka.

Wydział Kształtowania Środowiska i Rolnictwa Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie – jeden z jedenastu wydziałów Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. Obecnie główna siedziba, w tym Dziekanat, znajduje się przy ul. Juliusza Słowackiego 17 w Szczecinie; jednostki Wydziału są zlokalizowane ponadto w dwóch pobliskich budynkach przy ul. Papieża Pawła VI nr 1 i 3. Był to pierwszy wydział (poprzednia nazwa Wydział Rolniczy) Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie powstałej w 1954.

Szczecin Łękno (niem. Bhf. Westend) – kolejowy przystanek osobowy (dawniej stacja kolejowa) w Szczecinie zlokalizowany przy ul. Pawła Jasienicy, nieopodal al. Wojska Polskiego (droga wojewódzka nr 115) – wejść na stację można było z obydwu ulic. Znajduje się w zachodniej części Łękna, na nieczynnej dla ruchu pasażerskiego linii nr 406 do st. Trzebież Szczeciński. Od listopada 2018 przystanek jest przebudowywany w związku z budową obwodnicy śródmiejskiej Szczecina, w ramach której w grudniu 2018 zburzono XIX-wieczny szachulcowy budynek dworca.

Arcybiskupie Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie – seminarium katolickie, które rozpoczęło działalność w roku akademickim 1981/1982 (początkowo jako Wyższe Seminarium Duchowne diecezji szczecińsko-kamieńskiej), działające od połowy lat 80. XX w. w nowych budynkach przy ul. Papieża Pawła VI w Szczecinie, od 25 marca 1992 roku jako arcybiskupie seminarium nowej archidiecezji. Od roku 2004 AWSD działa jako integralna jednostka organizacyjna Uniwersytetu Szczecińskiego – Wydział Teologiczny US, utworzony zgodnie z Konkordatem. Głównym projektantem budynku seminarium był Adam Szymski. W zespole pracowali też Marian Rozwarski, Tomasz Potiechin, Paweł Zaremba. Kierownikiem budowy był Sławomir Taranda. Za budowę odpowiedzialny był ks. Stanisław Szwajkosz, a wspomagał go ks. Aleksander Ziejewski.

Wydział Teologiczny Uniwersytetu Szczecińskiego – jeden z siedmiu wydziałów Uniwersytetu Szczecińskiego.

Willa Grawitza – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 115 w Szczecinie. Wzniesiona w latach 1897–1898 według projektu W.O. Zimmermanna dla radcy miejskiego Georga Grawitza. W 1908 roku budynek przeszedł na własność posiadacza ziemskiego Augusta Diestla. Ostatnim jego właścicielem przed 1945 rokiem był Pomorski Związek Hodowców Bydła (Viehwirtschaftsverband Pommern). Od 1951 roku w willi mieści się Państwowa Szkoła Muzyczna I Stopnia im. Tadeusza Szeligowskiego. Wzniesiony w stylu eklektycznym budynek łączy w sobie elementy architektury gotyckiej i renesansowej. Całość została rozplanowana na nieregularnym rzucie, z asymetryczną fasadą. Budynek posiada ozdobne szczyty i rozbudowaną strukturę dachu. Na ścianie frontowej znajduje się zegar słoneczny oraz trójboczny ryzalit z ozdobnym kartuszem z wizerunkiem żaglowca, podtrzymywanym przez dwie syreny. W elewacji bocznej znajdują się dwa ryzality z renesansową loggią, z balustradą w stylu późnogotyckim. W bocznej ścianie znajduje się wejście do budynku, prowadzące przedsionkiem do głównego hallu, wokół którego rozplanowano kolejne pomieszczenia. Wewnątrz willi zachowały się oryginalne elementy wystroju: boazerie, drzwi i stolarka klatki schodowej, piece, kominki oraz stiukowe ozdoby sufitów. Do budynku przylega ogród, w którym rosną cisy, platany, kasztany i buki. W latach 2014–2015 willa przeszła gruntowny remont, połączony z renowacją zabytkowych elementów, wymianą instalacji i dociepleniem ścian. Budynek dostał za to wyróżnienie w konkursie Zabytek Zadbany w kategorii utrwalenie wartości zabytkowej obiektu.

Miejska Biblioteka Publiczna w Szczecinie – biblioteka publiczna w Szczecinie, miejska instytucja kultury utworzona w 1995. Terenem działania biblioteki jest Szczecin, na obszarze którego rozmieszczone są trzydzieści cztery filie oraz Magazyn Rezerwy Zbiorów Bibliotecznych. Centralną siedzibą Miejskiej Biblioteki Publicznej w Szczecinie jest budynek znajdujący się przy ulicy Józefa Marii Hoene-Wrońskiego 1. Celem działalności biblioteki jest zaspokajanie i rozwijanie potrzeb czytelniczych społeczeństwa, wspomaganie systemu edukacji i wychowania oraz upowszechnianie wiedzy i informacji na temat kultury i nauki.

Zbór Kościoła Zielonoświątkowego „Betania” w Szczecinie – zbór Kościoła Zielonoświątkowego w RP znajdujący się w Szczecinie, przy ulicy Księdza Piotra Wawrzyniaka 7. Liczy ponad 300 wyznawców. Zbór powstał w 1946 roku. Kilka osób było przedtem członkami zboru zielonoświątkowego w Wilnie. Od 1961 roku zbór jest użytkownikiem obiektu przy ul. Wawrzyniaka 7 opuszczonego przez parafię ewangelicko-augsburską. Pierwszym pastorem był Aleksander Rapanowicz. Od 1982 do 31 marca 2016 roku pastorem był Mieczysław Czajko. Obecnie jest nim Dominik Jaworski. W 1999 roku, w wyniku jednomyślnej decyzji rady zborowej, zdecydowano o utworzeniu zboru „Betezda”, z wyznawców mieszkających na prawobrzeżu Szczecina. Na koniec 2010 zbór skupiał 410 wiernych, w tym 257 ochrzczonych członków.

Ogniste ptaki – modernistyczna rzeźba zaprojektowana przez Władysława Hasiora. Jest wykonana ze stali i przedstawia osiemnaście kolorowych ptaków. Została odsłonięta w 1975 przed Zamkiem Książąt Pomorskich w Szczecinie, następnie w 1980 przeniesiono ją na plac Zgody, a w 1994, do Parku Jana Kasprowicza.