Willa Georga Grawitza w Szczecinie

Zajezdnia przy ulicy Piotra Skargi (do 1945 r. niem. Straßenbahnhof Westend) – zabytkowa szczecińska zajezdnia tramwajowa, usytuowana przy ulicy Piotra Skargi 20, na osiedlu Śródmieście-Północ, w dzielnicy Śródmieście. Najstarsza zachowana zajezdnia tramwajowa w Szczecinie i jednocześnie jedyna zachowana zajezdnia tramwajów konnych w mieście.

Zbór Kościoła Zielonoświątkowego „Betania” w Szczecinie – zbór Kościoła Zielonoświątkowego w RP znajdujący się w Szczecinie, przy ulicy Księdza Piotra Wawrzyniaka 7. Liczy ponad 300 wyznawców. Zbór powstał w 1946 roku. Kilka osób było przedtem członkami zboru zielonoświątkowego w Wilnie. Od 1961 roku zbór jest użytkownikiem obiektu przy ul. Wawrzyniaka 7 opuszczonego przez parafię ewangelicko-augsburską. Pierwszym pastorem był Aleksander Rapanowicz. Od 1982 do 31 marca 2016 roku pastorem był Mieczysław Czajko. Obecnie jest nim Dominik Jaworski. W 1999 roku, w wyniku jednomyślnej decyzji rady zborowej, zdecydowano o utworzeniu zboru „Betezda”, z wyznawców mieszkających na prawobrzeżu Szczecina. Na koniec 2010 zbór skupiał 410 wiernych, w tym 257 ochrzczonych członków.

Łękno, Łekno (do 1945 niem. Westend) – część miasta i osiedle administracyjne Szczecina, będące jednostką pomocniczą miasta, położone w północno-zachodniej części Śródmieścia. Według danych z 2022 r. na osiedlu mieszkało 2947 osób. Osiedle graniczy z osiedlami (licząc od północy, zgodnie w ruchem wskazówek zegara): Niemierzyn, Niebuszewo-Bolinko, Śródmieście-Północ, Turzyn i Pogodno. Na terenie osiedla znajduje się Park Kasprowicza. Największym akwenem Łękna jest jezioro Rusałka.

Pomnik Ernsta Moritza Arndta – pomnik niemieckiego poety Ernsta Moritza Arndta (1769–1860), który stał w latach 1869–1933 w Szczecinie w ówczesnym parku Quistorpa (obecnie park im. Jana Kasprowicza).

Ogniste ptaki – modernistyczna rzeźba zaprojektowana przez Władysława Hasiora. Jest wykonana ze stali i przedstawia osiemnaście kolorowych ptaków. Została odsłonięta w 1975 przed Zamkiem Książąt Pomorskich w Szczecinie, następnie w 1980 przeniesiono ją na plac Zgody, a w 1994, do Parku Jana Kasprowicza.

Teatr Letni w Szczecinie im. Heleny Majdaniec – scena amfiteatralna zlokalizowana pośród drzew w Parku Kasprowicza w Szczecinie, na naturalnej skarpie przy jeziorze Rusałka. Jest miejscem koncertów, uroczystości, imprez i innych wydarzeń lokalnych, a także popularnym celem spacerów. Teatr Letni w Szczecinie to jeden z największych amfiteatrów w Polsce (ponad 2,7 tys. miejsc siedzących), także największa scena w Szczecinie – o powierzchni 670 m². 10 czerwca 2020 rozpoczęła się gruntowna przebudowa Teatru Letniego. Oficjalne otwarcie obiektu odbyło się 29 lipca 2022. Koszt inwestycji to ponad 33 mln zł brutto.

Willa Quistorpa – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 92 w Szczecinie. Wzniesiona w latach 1871–1872 przez spółkę Westend Stettin Bauverein auf Aktien była jedną z pierwszych budowli powstałych na terenie dzielnicy Westend. Willi nadano formę pałacyku, inspirowanego stylem toskańskiego neorenesansu. Rozplanowany na asymetrycznym rzucie dwukondygnacyjny budynek posadowiony jest na wysokim podpiwniczeniu. Do elewacji północnej dostawiona jest asymetrycznie trzykondygnacyjna wieża. Elewacje willi dzielone są gzymsami kordonowymi, zaś gzyms wieńczący podkreślony jest fryzem ząbkowym. Charakterystyczną cechą budowli są bogate zdobienia o charakterze sztukatorsko-rzeźbiarskim. Na wieży umieszczono tonda z wizerunkiem niemowlęcia z bocianem oraz kobiety z dziećmi – symbolami rodziny i macierzyństwa. Ponadto w niszach na elewacji znajdują się posągi kobiet trzymających liść palmy i kosz z kwiatami, będące alegorią sławy i bogactwa. Nad wejściem do dawnej piwnicy umieszczono tympanon, ozdobiony motywem putt z girlandami. Obok willi postawiono dwuskrzydłowy, parterowy budynek pełniący funkcję stajni i wozowni (przed I wojną światową zaadaptowane na garaże), w którym ulokowano ponadto pomieszczenia socjalne, drewutnię, pralnię i toalety. Na południowej ścianie szczytowej znajdował się drewniany gołębnik oraz metalowa woliera dla bażantów. Całość otaczał oryginalnie ogród, z którego do dziś zachowały się wiekowe kasztanowce, lipy i buki odmiany purpurowej. Przy wejściu na posesję od strony ulicy stała portiernia oraz ogrodzenie o ceglanych filarach, łączonych ozdobną kratą. Pierwszym właścicielem willi był przedsiębiorca Johannes Quistorp, po jego śmierci odziedziczył ją jego syn Martin. Później należała ona do siostrzeńca Martina, Heinricha Jahna. Po II wojnie światowej, w 1950 roku, w budynku ulokowano Wojewódzką Stację Pogotowia Ratunkowego. Przystosowane do potrzeb służby zdrowia wnętrze willi zatraciło swój pierwotny charakter. W latach 1999–2001 willę poddano gruntownemu remontowi, połączonemu z wymianą stolarki okien i drzwi. Wcześniej rozebrane zostały budynek portierni (1995) oraz ogrodzenie od strony ulicy (1996-99).

Park Kasprowicza (oficjalna nazwa: „park Jana Kasprowicza”; do 1945 niem. Quistorp Park) – największy park miejski Szczecina położony w całości w granicach administracyjnych osiedla Łękno przy zbiegu granic z osiedlem Niebuszewo-Bolinko i północnej części Śródmieścia. Wraz z fragmentem Parku Leśnego Arkońskiego tworzy zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Zespół Parków Kasprowicza-Arkoński” o łącznej powierzchni 96,8 ha. Na północy sąsiaduje z Ogrodem Dendrologicznym im. Stefana Kownasa.

Willa Gerloffa – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 97 w Szczecinie. Budynek stanął na działce należącej pierwotnie do Johannesa Quistorpa, który 5 sierpnia 1873 roku przedłożył policji budowlanej projekt budowy neorenesansowej willi z asymetrycznie usytuowaną wieżą. Zamierzenie nie doczekało się jednak realizacji i 21 września 1875 roku mistrz ciesielski Carl Gerloff złożył nowy projekt, przewidujący budowę prostej, parterowej willi. Prace budowlane ruszyły w listopadzie 1875 roku. W trakcie prac pierwotna koncepcja została zmodyfikowana i obiekt został powiększony o dodatkową kondygnację. Stan surowy zamknięto 22 kwietnia 1876 roku, zaś odbiór budynku miał miejsce 28 maja tegoż roku. Po zakończeniu prac Gerloff za niewielką cenę zakupił willę i sam w niej zamieszkał. Już w 1880 roku odsprzedał ją jednak lekarzowi Emilowi Jütte. Po jego śmierci w 1906 roku w budynku mieszkała wdowa po nim, Emilia z domu von Zastrow, zaś 1 lutego 1909 roku nabył go za sumę 62 500 marek Erwin Carnuth, właściciel hurtowni śledzi. Po śmierci Carnutha w 1926 roku wdowa po nim, Else Carnuth, sprzedała willę kapitanowi żeglugi Franzowi Dreyerowi. 11 lutego 1931 roku willę zakupili prawnik Viktor Knipp z żoną Erną, którzy mieszkali w niej do końca II wojny światowej. Utrzymana w neorenesansowych formach bryła budynku nawiązuje swoją architekturą do zaprojektowanej przez Gottfrieda Sempera Willi Rossa w Dreźnie. W fasadzie frontowej znajduje się wejście z portykiem wspartym na jońskich kolumnach, do którego prowadzą monumentalne schody. W środkowej części drugiej kondygnacji, ponad portykiem, belkowanie podtrzymywane jest przez kariatydy. Po 1945 roku w willi urządzona została Przychodnia Zdrowia Szkół Wyższych.

Kościół św. Rodziny w Szczecinie – modernistyczny wybudowany pierwotnie dla parafii ewangelickiej. Nosił wówczas wezwanie św. Krzyża (Kreuzkirche). Obiekt mieści się przy obecnej ulicy Królowej Korony Polskiej 28 w Szczecinie.

Parafia pod wezwaniem Świętej Rodziny w Szczecinie – parafia należąca do dekanatu Szczecin-Niebuszewo, archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej. Jedna z parafii rzymskokatolickich w Szczecinie. Została erygowana w 1945. Mieści się przy ulicy Królowej Korony Polskiej. Parafią tą kierowali od 1945 r.: ks. prob. Tadeusz Załuczkowski, ks. prob. Andrzej Czechowicz, ks. prob. inf. Zygmunt Szelążek, ks. prob. Wenancjusz Borowicz, ks. prob. Józef Cyrulik, ks. prob. Jan Szczepańczyk i inni.