Teatr Letni w Szczecinie

Łękno, Łekno (do 1945 niem. Westend) – część miasta i osiedle administracyjne Szczecina, będące jednostką pomocniczą miasta, położone w północno-zachodniej części Śródmieścia. Według danych z 2022 r. na osiedlu mieszkało 2947 osób. Osiedle graniczy z osiedlami (licząc od północy, zgodnie w ruchem wskazówek zegara): Niemierzyn, Niebuszewo-Bolinko, Śródmieście-Północ, Turzyn i Pogodno. Na terenie osiedla znajduje się Park Kasprowicza. Największym akwenem Łękna jest jezioro Rusałka.

Ogniste ptaki – modernistyczna rzeźba zaprojektowana przez Władysława Hasiora. Jest wykonana ze stali i przedstawia osiemnaście kolorowych ptaków. Została odsłonięta w 1975 przed Zamkiem Książąt Pomorskich w Szczecinie, następnie w 1980 przeniesiono ją na plac Zgody, a w 1994, do Parku Jana Kasprowicza.

Wydział Kształtowania Środowiska i Rolnictwa Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie – jeden z jedenastu wydziałów Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. Obecnie główna siedziba, w tym Dziekanat, znajduje się przy ul. Juliusza Słowackiego 17 w Szczecinie; jednostki Wydziału są zlokalizowane ponadto w dwóch pobliskich budynkach przy ul. Papieża Pawła VI nr 1 i 3. Był to pierwszy wydział (poprzednia nazwa Wydział Rolniczy) Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie powstałej w 1954.

Park Kasprowicza (oficjalna nazwa: „park Jana Kasprowicza”; do 1945 niem. Quistorp Park) – największy park miejski Szczecina położony w całości w granicach administracyjnych osiedla Łękno przy zbiegu granic z osiedlem Niebuszewo-Bolinko i północnej części Śródmieścia. Wraz z fragmentem Parku Leśnego Arkońskiego tworzy zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Zespół Parków Kasprowicza-Arkoński” o łącznej powierzchni 96,8 ha. Na północy sąsiaduje z Ogrodem Dendrologicznym im. Stefana Kownasa.

Willa Grawitza – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 115 w Szczecinie. Wzniesiona w latach 1897–1898 według projektu W.O. Zimmermanna dla radcy miejskiego Georga Grawitza. W 1908 roku budynek przeszedł na własność posiadacza ziemskiego Augusta Diestla. Ostatnim jego właścicielem przed 1945 rokiem był Pomorski Związek Hodowców Bydła (Viehwirtschaftsverband Pommern). Od 1951 roku w willi mieści się Państwowa Szkoła Muzyczna I Stopnia im. Tadeusza Szeligowskiego. Wzniesiony w stylu eklektycznym budynek łączy w sobie elementy architektury gotyckiej i renesansowej. Całość została rozplanowana na nieregularnym rzucie, z asymetryczną fasadą. Budynek posiada ozdobne szczyty i rozbudowaną strukturę dachu. Na ścianie frontowej znajduje się zegar słoneczny oraz trójboczny ryzalit z ozdobnym kartuszem z wizerunkiem żaglowca, podtrzymywanym przez dwie syreny. W elewacji bocznej znajdują się dwa ryzality z renesansową loggią, z balustradą w stylu późnogotyckim. W bocznej ścianie znajduje się wejście do budynku, prowadzące przedsionkiem do głównego hallu, wokół którego rozplanowano kolejne pomieszczenia. Wewnątrz willi zachowały się oryginalne elementy wystroju: boazerie, drzwi i stolarka klatki schodowej, piece, kominki oraz stiukowe ozdoby sufitów. Do budynku przylega ogród, w którym rosną cisy, platany, kasztany i buki. W latach 2014–2015 willa przeszła gruntowny remont, połączony z renowacją zabytkowych elementów, wymianą instalacji i dociepleniem ścian. Budynek dostał za to wyróżnienie w konkursie Zabytek Zadbany w kategorii utrwalenie wartości zabytkowej obiektu.

Pomnik Ernsta Moritza Arndta – pomnik niemieckiego poety Ernsta Moritza Arndta (1769–1860), który stał w latach 1869–1933 w Szczecinie w ówczesnym parku Quistorpa (obecnie park im. Jana Kasprowicza).

Rusałka (do 1945 niem. Westendsee, początkowo od 1945 Morskie Oko) – jezioro zaporowe w Szczecinie, położone w północnej części Parku Kasprowicza. Administracyjnie przynależy do osiedla Łękno w dzielnicy Śródmieście. Geneza tego akwenu sięga średniowiecza, kiedy to przepływająca tu przez Dolinę Niemierzyńską Osówka została sztucznie spiętrzona w związku z budową Młyna Słodowego (niem. Malz-Mühle) przy wschodnim krańcu obecnego jeziora Rusałka. Dzisiejszy kształt jezioro przybrało w 1885 roku po kolejnym spiętrzeniu wód Osówki. Dokonano tego z inicjatywy Johannesa Quistorpa, który będąc właścicielem obszaru utworzył teren rekreacyjny dla mieszkańców budowanej przez jego spółkę dzielnicy Westend (Łękno). Częścią tego terenu miało być Westendsee z wyspą (zwaną obecnie Łabędzią) w zachodniej części oraz pieszym mostem w stylu japońskim przerzuconym w połowie długości jeziora, prowadzącym w kierunku Nemitzer Friedhof na północy. Przybywający nad jezioro na Osówce mieszkańcy mogli po nim pływać wynajętymi łodziami oraz skorzystać z kawiarni Haus am Westendsee, w jaką przekształcony został na początku XX w. Młyn Słodowy położony w pobliżu czterech browarów dzielnicy Grünhof (Bock, Elysium, Johannisberg i Tivoli). Zabudowania kawiarni (budynek, weranda, nadbrzeżne molo) na początku lat 60. zostały rozebrane, a pozostałe fundamenty zasypano. W 2008 roku największa ze szczecińskich rodzinnych firm gastronomicznych kupiła działkę po dawnej kawiarni i przystąpiła do wznoszenia nowego budynku o podobnym wyglądzie i przeznaczeniu, rozpoczynając od prac ziemnych przy starych fundamentach Haus am Westendsee. Fundamenty odsłonięto, prace zostały jednak przerwane, a działkę w styczniu 2009 wystawiono na sprzedaż. W listopadzie 2018 otwarto hotel Grand Park. Przy zachodnim krańcu jeziora, na naturalnej skarpie w latach 1974–76 wybudowano amfiteatr noszący nazwę Teatru Letniego im. Heleny Majdaniec. Na jedynej wyspie pojawiła się fontanna. Przez akwen przerzucono drugi most – w części wschodniej, na przedłużeniu ul. Jana Żupańskiego. Wzdłuż północnego brzegu jeziora biegnie obecnie ul. Juliusza Słowackiego.

Arcybiskupie Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie – seminarium katolickie, które rozpoczęło działalność w roku akademickim 1981/1982 (początkowo jako Wyższe Seminarium Duchowne diecezji szczecińsko-kamieńskiej), działające od połowy lat 80. XX w. w nowych budynkach przy ul. Papieża Pawła VI w Szczecinie, od 25 marca 1992 roku jako arcybiskupie seminarium nowej archidiecezji. Od roku 2004 AWSD działa jako integralna jednostka organizacyjna Uniwersytetu Szczecińskiego – Wydział Teologiczny US, utworzony zgodnie z Konkordatem. Głównym projektantem budynku seminarium był Adam Szymski. W zespole pracowali też Marian Rozwarski, Tomasz Potiechin, Paweł Zaremba. Kierownikiem budowy był Sławomir Taranda. Za budowę odpowiedzialny był ks. Stanisław Szwajkosz, a wspomagał go ks. Aleksander Ziejewski.

Wydział Teologiczny Uniwersytetu Szczecińskiego – jeden z siedmiu wydziałów Uniwersytetu Szczecińskiego.

Pomnik Telesfora Badetki – pomnik ku czci działacza harcerskiego Telesfora Badetki autorstwa Janiny Jeleńskiej-Papp, znajdujący się na skwerze im. Telesfora Badetki w Szczecinie u zbiegu al. Wojska Polskiego i ul. Bohdana Zaleskiego. Wykonany z piaskowca monument ma postać obelisku w formie prostopadłościanu o wymiarach 2,5×0,6×0,5 m. Został odsłonięty 9 maja 1999 roku. Na ścianie frontowej znajduje się wycięcie w kształcie trójkąta, w którym umieszczono ukazane z lewego profilu popiersie Telesfora Badetki, w czapce harcerskiej i pałatce. Poniżej znajduje się lilijka harcerska oraz dwie inskrypcje o treści DH Telesfor Badetko 1920–1992 i Mówiłeś druhu komendancie, że zaufanie do nas masz... Na lewej ścianie wykuto napis Fundatorzy: Zarząd Miasta Szczecin, Zespół Szkół nr 4, Rodzina, Przyjaciele, zaś na prawej: A.D. 1998. Pomnik ustawiono na podstawie wykonanej z kostki granitowej w dwóch kolorach, ułożonej w kształt krzyża harcerskiego.

Cmentarz Niemierzyński także Cmentarz Majdański (do 1945 niem. Nemitzer Friedhof) – dawny cmentarz miejski położonym na terenie obecnego szczecińskiego osiedla Niebuszewo-Bolinko. Zajmował teren 16 ha pomiędzy współczesnymi ulicami Niemierzyńską (Nemitzer Str.), Żupańskiego (Schnellstr.) i Słowackiego (Mühlenstr.).

Ogród Dendrologiczny im. Stefana Kownasa (do 1945 niem. Nemitzer Friedhof) – park miejski położony na terenie szczecińskiego osiedla Niebuszewo-Bolinko. Zajmuje teren 15,5 ha pomiędzy ulicami Niemierzyńską, Żupańskiego i Słowackiego.