Szczecin Łękno

Ogród Różany w Szczecinie, „Różanka” (do 1945 niem. Staudengarten, Rosengarten) – dwuhektarowy ogród założony na Łęknie (wówczas Westend) w 1928 r. z okazji zjazdu ogrodników. W 1935 r. powstała „Ptasia Fontanna” z rzeźbami ptaków autorstwa Kurta Schwerdtfegera. II wojnę światową ogród przetrwał w stanie nienaruszonym i do lat 70. XX wieku był miejscem wypoczynku szczecinian. Z powodu braku pieniędzy na jego utrzymanie zaczął stopniowo popadać w ruinę. W roku 1983 teren został przekazany Archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, zaś w roku 2005 z powrotem trafił w ręce miasta. W latach 2006–2007 dzięki funduszom miasta Szczecina przeprowadzono odbudowę ogrodu w stylu z lat trzydziestych (projekt odbudowy opracowała Małgorzata Haas-Nogal). Po zakończeniu prac oddany do użytku 20 kwietnia 2007 r. Zasadzono tu ponad dziewięć tysięcy róż w 99 odmianach, wykonano schody, alejki oraz plac zabaw. Prócz kwiatów występują tutaj również egzotyczne drzewa i krzewy posadzone w czasie zakładania ogrodu, m.in. miłorząb dwuklapowy, kasztanowiec gładki, metasekwoja chińska, tawlina jarzębolistna, korkowiec amurski, jabłonie, wiśnie, grab amerykański, trzmielina oskrzydlona, różne gatunki głogów, klon kolchidzki oraz świerk serbski, na stanowiskach naturalnych występujący jedynie w górach wschodniej Bośni i zachodniej Serbii. Jedną z atrakcji ogrodu jest „Ptasia Fontanna”, odtworzona z klinkieru i marmuru na podstawie zdjęć i rycin, na wzór budowli przedwojennej. Jej głównymi elementami są cztery betonowe gęsi osadzone na cokole (trzy z nich oryginalne, odrestaurowane, czwarta – stworzona od podstaw). Różanka znajduje się na obszarze Łękna, na skraju Parku Kasprowicza pomiędzy ulicami Jasienicy, Zaleskiego i Moczyńskiego oraz ścieżką rowerową (Fałata) w pobliżu nieczynnego przystanku kolejowego Szczecin Łękno.

Ulica Jacka Malczewskiego – ulica w centrum Szczecina o długości ok. 1,5 km, prowadząca wzdłuż Parku im. Stefana Żeromskiego od ulicy Parkowej do alei Wyzwolenia, której przedłużeniem jest ulica Generała Ludomiła Rayskiego. Na odcinku od ulicy Parkowej do ulicy Matejki przylega park im. Stefana Żeromskiego. Ulica utworzona w 1875 pod nazwą Birkenalee. Na zniszczonym podczas II wojny światowej terenie na odcinku między ulicą Jana Matejki a aleją Wyzwolenia w latach 60. XX w. wybudowano 4-piętrowe bloki mieszkalne tworzące Osiedle Grunwaldzkie. Znajduje się tu Szkoła Podstawowa nr 56 im. kpt. ż.w. Konstantego Maciejewicza oraz Przedszkole Publiczne nr 41 „Źródełko”. Ponadto na narożniku z al. Wyzwolenia w 2010 r. oddano do użytku biurowiec Oxygen.

Biurowiec Oxygen w Szczecinie – budynek biurowo-usługowy znajdujący się przy ulicy Jacka Malczewskiego 26 w Szczecinie w pobliżu skrzyżowania z aleją Wyzwolenia.

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Zespół Parków Kasprowicza-Arkoński” – zespół przyrodniczo-krajobrazowy w Szczecinie o powierzchni 91,69 ha. Jest położony na terenie dzielnic Śródmieście i Zachód, a w jego skład wchodzą części graniczących ze sobą Parku Kasprowicza i Lasu Arkońskiego. Powołany został w celu ochrony i odtworzenia walorów krajobrazu kulturowego z elementami krajobrazu naturalnego Uchwałą Rady Miejskiej w Szczecinie nr L/708/94 z dn. 16 maja 1994 roku.

Arcybiskupie Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie – seminarium katolickie, które rozpoczęło działalność w roku akademickim 1981/1982 (początkowo jako Wyższe Seminarium Duchowne diecezji szczecińsko-kamieńskiej), działające od połowy lat 80. XX w. w nowych budynkach przy ul. Papieża Pawła VI w Szczecinie, od 25 marca 1992 roku jako arcybiskupie seminarium nowej archidiecezji. Od roku 2004 AWSD działa jako integralna jednostka organizacyjna Uniwersytetu Szczecińskiego – Wydział Teologiczny US, utworzony zgodnie z Konkordatem. Głównym projektantem budynku seminarium był Adam Szymski. W zespole pracowali też Marian Rozwarski, Tomasz Potiechin, Paweł Zaremba. Kierownikiem budowy był Sławomir Taranda. Za budowę odpowiedzialny był ks. Stanisław Szwajkosz, a wspomagał go ks. Aleksander Ziejewski.

Wydział Teologiczny Uniwersytetu Szczecińskiego – jeden z siedmiu wydziałów Uniwersytetu Szczecińskiego.

Willa Wellmera – zabytkowa willa znajdująca się przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie 11 w Szczecinie. Willa została wzniesiona w latach 20. XX wieku. Wobec niezachowania się dokumentów archiwalnych dotyczących budowy, dokładna data pozostaje nieznana. Utrzymany w klasycystycznych formach budynek posiada od strony alei Wojska Polskiego reprezentacyjną, symetryczną fasadę. Zdobią ją dwie kolumny w wielkim porządku jońskim oraz taras, ze schodami po obydwu stronach. Willę otacza duży ogród. W głębi posesji znajduje się budynek gospodarczy. Pierwszym właścicielem willi był dr Wellmer, którego inicjały (H.W.) znajdują się na kracie drzwi wejściowych. W 1933 roku mieszkał w niej dr Rieck. W 1938 budynek nabyła firma ubezpieczeniowa National Versicherung Stettin, która urządziła w nim mieszkanie dla konsula i głównego dyrektora, Bruno Stieringera. Obecnie w budynku mają swoją siedzibę Okręgowa Izba Lekarska, Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej, Okręgowy Sąd Lekarski oraz klub „Remedium”. Wewnątrz z oryginalnego wyposażenia zachowały się jedynie wykonane z piaskowca kominek i portal drzwi wewnętrznych.

Pomnik Telesfora Badetki – pomnik ku czci działacza harcerskiego Telesfora Badetki autorstwa Janiny Jeleńskiej-Papp, znajdujący się na skwerze im. Telesfora Badetki w Szczecinie u zbiegu al. Wojska Polskiego i ul. Bohdana Zaleskiego. Wykonany z piaskowca monument ma postać obelisku w formie prostopadłościanu o wymiarach 2,5×0,6×0,5 m. Został odsłonięty 9 maja 1999 roku. Na ścianie frontowej znajduje się wycięcie w kształcie trójkąta, w którym umieszczono ukazane z lewego profilu popiersie Telesfora Badetki, w czapce harcerskiej i pałatce. Poniżej znajduje się lilijka harcerska oraz dwie inskrypcje o treści DH Telesfor Badetko 1920–1992 i Mówiłeś druhu komendancie, że zaufanie do nas masz... Na lewej ścianie wykuto napis Fundatorzy: Zarząd Miasta Szczecin, Zespół Szkół nr 4, Rodzina, Przyjaciele, zaś na prawej: A.D. 1998. Pomnik ustawiono na podstawie wykonanej z kostki granitowej w dwóch kolorach, ułożonej w kształt krzyża harcerskiego.

Miejska Biblioteka Publiczna w Szczecinie – biblioteka publiczna w Szczecinie, miejska instytucja kultury utworzona w 1995. Terenem działania biblioteki jest Szczecin, na obszarze którego rozmieszczone są trzydzieści cztery filie oraz Magazyn Rezerwy Zbiorów Bibliotecznych. Centralną siedzibą Miejskiej Biblioteki Publicznej w Szczecinie jest budynek znajdujący się przy ulicy Józefa Marii Hoene-Wrońskiego 1. Celem działalności biblioteki jest zaspokajanie i rozwijanie potrzeb czytelniczych społeczeństwa, wspomaganie systemu edukacji i wychowania oraz upowszechnianie wiedzy i informacji na temat kultury i nauki.

Wydział Kształtowania Środowiska i Rolnictwa Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie – jeden z jedenastu wydziałów Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. Obecnie główna siedziba, w tym Dziekanat, znajduje się przy ul. Juliusza Słowackiego 17 w Szczecinie; jednostki Wydziału są zlokalizowane ponadto w dwóch pobliskich budynkach przy ul. Papieża Pawła VI nr 1 i 3. Był to pierwszy wydział (poprzednia nazwa Wydział Rolniczy) Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie powstałej w 1954.

Willa Lindnera – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 211 w Szczecinie. Budynek, zaprojektowany przez szczecińskiego architekta Pawela, został wzniesiony w 1925 roku dla kupca Ottona Lindnera, posiadającego w mieście hurtownię i sklep z obuwiem. Rok później w willi zamieszkał syn Lindnera, Fritz, wraz z rodziną i kierowcą. W 1935 roku dom nabył hurtownik czekolady Erich Kilian, który mieszkał w nim do końca II wojny światowej. Budynek został wzniesiony w stylu modernizmu o uproszczonych formach, z elementami baroku i klasycyzmu. Zbudowano go na planie krótkiego prostokąta. Posesję oddziela od ulicy drewniany parkan o betonowych słupkach. Od frontu willę przesłania bujna zieleń, na jej tyłach znajduje się natomiast ogród. W elewacji frontowej, od strony ulicy, znajduje się półkolisty ryzalit z wejściem, do którego prowadzą niewielkie schody. Nad wejściem, na poziomie pierwszego piętra, znajdują się trzy okna. Z tyłu budynku, na obydwu bokach elewacji, znajdują się dwa półkoliste ryzality z trzema oknami, stanowiące podporę dla mieszczących się u góry tarasów ogrodzonych tralkowaną balustradą. Wewnątrz willi zachowało się w dużej mierze oryginalne wyposażenie, nawiązujące do stylu art déco: drewniana boazeria na ścianach, faseta, obudowy grzejników, kamienny kominek i fontanna w holu, zdobione drzwi i szafy oraz prowadzące na piętro okazałe schody z balustradą. Po 1945 roku willa pełniła funkcję reprezentacyjnego budynku Urzędu Wojewódzkiego, w latach 1956-1964 siedziba Konsulatu Finlandii. W latach 70. na elewacji tylnej dobudowano przeszklony pawilon, który częściowo popsuł oryginalne walory estetyczne willi. W 1981 roku budynek przekazano na potrzeby Przedszkola Publicznego nr 2.

Arkońskie-Niemierzyn – osiedle administracyjne Szczecina, będące jednostką pomocniczą miasta, położone w rejonie Zachód. Według danych z 26 kwietnia 2015 w osiedlu na pobyt stały zameldowanych było 11 288 osób. Osiedle tworzą części: Niemierzyn i Osiedle Arkońskie.