place

Kościół Pamięci Królowej Luizy we Wrocławiu

Nieistniejące ewangelickie kościoły we Wrocławiu
Church of Queen Luise in Breslau Wroclaw 1920
Church of Queen Luise in Breslau Wroclaw 1920

Kościół Pamięci Królowej Luizy (niem. Königin-Luise-Gedächtniskirche) – ewangelicki kościół, który znajdował się przy ul. Krakowskiej na Przedmieściu Oławskim we Wrocławiu. Zniszczony w czasie II wojny światowej.

Fragment artykułu z Wikipedii Kościół Pamięci Królowej Luizy we Wrocławiu (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Kościół Pamięci Królowej Luizy we Wrocławiu
Krakowska, Wrocław Przedmieście Oławskie

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Strona internetowa Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Kościół Pamięci Królowej Luizy we WrocławiuCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.091111 ° E 17.062167 °
placePokaż na mapie

Adres

Family Point

Krakowska
50-427 Wrocław, Przedmieście Oławskie
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Strona internetowa
familypoint.wroclaw.pl

linkOdwiedź stronę

Church of Queen Luise in Breslau Wroclaw 1920
Church of Queen Luise in Breslau Wroclaw 1920
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kościół św. Józefa Rzemieślnika we Wrocławiu
Kościół św. Józefa Rzemieślnika we Wrocławiu

Kościół świętego Józefa Rzemieślnika (Józefa Robotnika) – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Wrocław wschód archidiecezji wrocławskiej. Znajduje się na osiedlu Przedmieście Oławskie. Jest to świątynia zbudowana w latach 1932–1933 według projektu architekta Joachima Freiherra. Kościół został poświęcony w dniu 26 września 1933 roku przez kardynała Adolfa Bertrama. Początkowo należał do parafii św. Maurycego we Wrocławiu i posiadał własnego kuratora, którym był jeden z wikariuszy tejże parafii, jednak w dniu 22 czerwca 1942 roku świątynia stała się kościołem parafialnym nowej parafii św. Józefa Rzemieślnika. Podczas oblężenia Wrocławia w 1945 roku kościół decyzją władz Festung Breslau został spalony. W dniu 1 czerwca 1945 roku została podjęta decyzja o odbudowie świątyni. W dniu 19 marca 1946 roku odbudowany kościół został poświęcony przez sufragana wrocławskiego, Josepha Ferche. Ostatecznie prace związane z odbudową świątyni, polegające na remoncie dachu i kopuły od wewnątrz oraz dobudowaniu dwóch zakrystii zostały zakończone w 1949 roku. W 1969 roku zostały odnowione tynki zewnętrzne. W latach 1971–1973 zostało przebudowane prezbiterium i sąsiadujące z nimi kaplice oraz zostało wymalowane wnętrze świątyni. Kościół został zbudowany z cegły i żelbetu i jest otynkowany. Pod względem architektonicznym reprezentuje styl modernistyczny i posiada kształt rotundy. Jest to budowla centralna, posiadająca ośmiokątną nawę, prezbiterium, dwie zakrystie, dwie absydy ołtarzowe i dwie przybudówki od frontu. W zwieńczeniu fasady była umieszczona dzwonnica. Architektura wnętrza posiada bardzo prosty i funkcjonalny charakter. W kościele znajduje się chrzcielnica z 1927 roku autorstwa wrocławskiego mistrza kowalstwa artystycznego Jaroslava Vonki, pierwotnie stojąca w kościele św. Jadwigi na Popowicach. Od 1946 roku świątynia ponownie pełni funkcję kościoła parafialnego. Obecnymi duszpasterzami są księża Misjonarze Św. Wincentego á Paulo, zwani potocznie lazarystami.

Ulica Krakowska we Wrocławiu
Ulica Krakowska we Wrocławiu

Ulica Krakowska – jedna z wylotowych arterii Wrocławia (osiedla Przedmieście Oławskie, Księże), długości 2,37 km, prowadząca wzdłuż Oławy i Górnej Oławy na południowy wschód, przedłużenie ul. gen. Romualda Traugutta. Zaczyna się przy Moście Rakowieckim (przy skrzyżowaniu z ul. Na Niskich Łąkach), w miejscu, gdzie ul. gen. Romualda Traugutta zbiega się z ul. Tadeusza Kościuszki, a kończy przy skrzyżowaniu z ul. Karwińską, przechodząc w sposób płynny w ul. Opolską. W przeszłości był to fragment szosy Oławskiej (niem. Ohlauer Chaussee), od Czerwonego Mostu do Czerwonej Karczmy. Trakt ten przebiegał przez tereny będące częścią majątku biskupiego; od połowy XIX wieku zagospodarowywane (w latach 1856–1858 urządzono tu m.in. cmentarze ewangelickie), w drugiej połowie XIX wieku pojawiła się także zabudowa przemysłowa (m.in. ze względu na bliskość linii Kolei Górnośląskiej), w tym browar Haasego oraz komunalna (komenda straży pożarnej, zajezdnia tramwajowa) i użyteczności publicznej. Od roku 1904 (włączenie Rakowca w granice miasta) ma status ulicy (niem. Ofenerstraße), w 1928 wydłużona o odcinek do ul. Rybnickiej. Wybudowane przy ul. Krakowskiej obiekty zachowały się po II wojnie światowej tylko częściowo. Współczesny charakter zabudowy ulicy podobny jest do przedwojennego: dominują obiekty handlowo-produkcyjne. Na całej długości ulicy biegnie nią dwutorowa linia tramwajowa. Na odcinku od węzła z obwodnicą śródmiejską (al. Armii Krajowej) do skrzyżowania z ulicą Karwińską jest częścią drogi krajowej nr 94. Przed reformą sieci drogowej w 2000 roku na całej długości stanowiła fragment drogi krajowej nr 456, a w czasach Polski Ludowej jej śladem biegła droga państwowa nr 34.