Most Żabia Ścieżka

Park na Niskich Łąkach (niem. Hollandwiese, Volkspark) – park we Wrocławiu położony w obrębie dawnego osiedla Rakowiec, na północnym, prawym brzegu rzeki Oława. Park ograniczony jest od wschodu ulicą Na Niskich Łąkach, od północy torem wyścigów PZ Motu i dalej boiskiem klubu Polonia Wrocław. Przebiegająca przez zachodnią część parku Żabia Ścieżka dochodzi do ulicy Okólnej, przy której kończy się teren tego pasa zieleni parkowej. Do parku z Przedmieścia Oławskiego można dostać się przez rzekę Oława przeprawami: Mostem Żabia Ścieżka lub Mostem Rakowieckim (położonym w ciągu ulicy Na Niskich Łąkach). Nazwa własna Park na Niskich Łąkach została nadana temu obszarowi zieleni miejskiej odpowiednią uchwałą Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 9 października 1993 roku nr LXXI/454/93 w sprawie nazw parków i terenów leśnych istniejących we Wrocławiu.

Most Rakowiecki (niem. Ohlewiesen Brücke) – most drogowy położony we Wrocławiu, stanowiący przeprawę nad rzeką Oławą. Most zlokalizowany jest w ciągu ulicy Na Niskich Łąkach. Zapewnia komunikację pomiędzy Przedmieściem Oławskim (położonym na lewym brzegu rzeki, od skrzyżowania z ulicami: Krakowską, gen. Romualda Traugutta, Tadeusza Kościuszki) i częścią Rakowca (położoną na prawym brzegu rzeki). Most ten wybudowany został w 1928 roku. Główne elementy konstrukcyjne mostu zostały wykonane w 1904 roku dla potrzeb budowy mostu nad Kanałem Miejskim (współcześnie – Mosty Warszawskie, most zachodni). Następnie zostały zdemontowane, przetransportowane i zamontowane w nowym miejscu jako ustrój nośny Mostu Rakowieckiego. Konstrukcja mostu to jedno przęsło, którego ustrój nośny składa się z dwóch dźwigarów głównych w postaci kratownic, z pasem górnym i dolnym równoległymi, wykonanych w technologii połączeń nitowych z jazdą dołem. Pomost wsparty jest na betonowych przyczółkach; skonstruowany został z poprzecznic i podłużnic oraz blach nieckowych. Nawierzchnia jezdni wykonana została z kostki granitowej. Całkowita długość mostu wynosi 27,6 m, szerokość 15,66 m, w tym 8,05 m to jezdnia, położona między dźwigarami głównymi, oraz 4 m to dwa chodniki o szerokości 2 m każdy, położone po obu stronach mostu, po zewnętrznej stronie dźwigarów kratowych.

Kościół Chrystusowy we Wrocławiu – zachowany w stanie ruiny kościół ewangelicko-luterański (staroluterański) we Wrocławiu.

Plac Zgody (dawniej niem.: Webskyplatz) – plac położony we Wrocławiu na osiedlu Przedmieście Oławskie (dawniej niem.:Ohlauer Vorstadt) w byłej dzielnicy Krzyki . Tu mieści się dawny tzw. Letni Pałac Biskupów Wrocławskich, w którym obecnie ma swoją siedzibę Muzeum Etnograficzne .

Letni pałac biskupi we Wrocławiu lub Pałac Websky’ego (niem. Websky-Schlößchen Breslau) – dawny letni pałac biskupów wrocławskich przy ul. Traugutta 111/113 we Wrocławiu. Obecnie siedziba Muzeum Etnograficznego.

Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu – muzeum sztuki ludowej Dolnego Śląska, działające od 1954 r.

Kładka w ulicy Szybkiej – kładka położona we Wrocławiu, w rejonie osiedla Rakowiec, w ciągu ulicy Szybkiej, nad rzeką Oława. Pierwotnie w latach 20. XX wieku została tu wybudowana kładka drewniana. W 1994 roku rozebrano starą kładkę, a w jej miejscu odbudowano przeprawę już w nowej technologii, w miejscu poprzedniej o konstrukcji drewnianej. W korycie rzeki pozostały fragmenty betonowych filarów, na których oparte były słupy (pylony) podtrzymujące pomost kładki drewnianej. Przeprawa wzniesiona pierwotnie w latach 20. XX w. wykonana była z drewna. Był to most pięcioprzęsłowy. Kolejne przęsła oparte były na drewnianych pylonach z ostrogami. Konstrukcja nośną przęseł stanowiły drewniane belki ze ściągami usytuowanymi pod pomostem. Również ówcześnie konstrukcja kładki służyła nie tylko jako przeprawa, ale i pełniła funkcję konstrukcji nośnej dla dwóch rurociągów wodnych. Ocenia się, że stara kładka była ciekawa pod względem konstrukcyjnym i powinna była zostać zachowana jako zabytek techniki. Współczesny most stanowi kładkę jednoprzęsłową. Przęsło pomosty oparte jest na żelbetowych przyczółkach. Jej długość wynosi 52 m, a szerokość całkowita 4,23 m, w tym 3,74 m to jezdnia (nie jest ogólnodostępna dla ruchu kołowego, a jedynie dla ruchu pieszego). Konstrukcja kładki wykonana została o przekroju skrzynkowym dźwigarów w postaci belek stalowych. dywanika asfaltowego, kostka betonowa znajduje się na przyczółkach i dojściach do kładki. Do konstrukcji przeprawy podwieszona została magistrala wodociągowa (na północnym, prawym brzegu rzeki zlokalizowany jest zakład uzdatniania wody Na Grobli).

Wydział Lekarsko-Stomatologiczny Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu – dawna jednostka naukowo-dydaktyczna będąca do 30 września 2019 roku jednym z pięciu wydziałów Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Powstał w 1 października 2000 roku poprzez wydzielenie dotychczasowego Oddziału Stomatologii Wydziału Lekarskiego. Jego siedziba znajdowała się przy ul. Krakowskiej 26 we Wrocławiu.

Wieża ciśnień przy ul. Na Grobli – wieża ciśnień o wysokości całkowitej 40 m, zlokalizowana we Wrocławiu, będąca jednym z najstarszych obiektów technicznej infrastruktury miasta. Wieża powstała jako kluczowy element projektu Johna Moore'a zaopatrzenia 200 tysięcy mieszkańców w wodę, skorygowana i ubrana w historyzującą szatę przez miejskiego radcę budowlanego (architekta miejskiego) Johanna Christiana Zimmermanna. Wybudowana w latach 1866-1871 kosztem 3 mln marek, uruchomiona 1 sierpnia 1871, ze stalowym nitowanym zbiornikiem wieżowym w środku oraz maszynownią. W 1902 dobudowano drugi zbiornik, żelbetowy, i łączna ich pojemność wynosiła wówczas 4150 m³. W maszynowni od 1879 pracowały najpierw agregaty pompowo-parowe systemu Woolfa wykonane we wrocławskim Ruffer G. H., Maschinen-Bauanstalt według projektu inż. Thometzka, a potem ich rolę przejęła w 1924 turbina parowa systemu Zoelly. Do dziś zachowała się w wieży najstarsza z suwnic, jeszcze z 1871 roku. Urządzenia te pracowały aż do wyłączenia zbiorników z eksploatacji w latach 60. XX w. Obecnie obiekty te, wciąż nie zdemontowane, wraz z licznymi XIX-wiecznymi detalami architektonicznymi (np. najwyższe w Polsce, bogato dekorowane, spiralne schody żeliwne) dokumentują historię światowej techniki. W latach 90. XX w. powstał pomysł urządzenia tutaj Otwartego Muzeum Techniki, ale inicjatywa nie powiodła się. Od kwietnia 2000 do 2005, należąca wciąż do Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji (MPWiK), była wykorzystywana przez teatralną Grupę Artystyczną "Ad Spectatores" Pod Wezwaniem Calderóna, która wystawiała tam swoje spektakle.

Ulica Brzeska – jedna z ulic Przedmieścia Oławskiego we Wrocławiu, jest jednocześnie najdalej wysunięta na południe, w kierunku terenów kolejowych, ulicą tego osiedla. Nazwa ulicy pochodzi od miasta Brzeg w województwie opolskim, przed rokiem 1945 niemiecka nazwa ulicy – Briegerstrasse oznaczała to samo. Ulica została wytyczona poprzez regulacje około roku 1897, zabudowywana była stopniowo kamienicami czynszowymi po roku 1900. Większość kamienic wybudował w roku 1905 przedsiębiorca Gölnitz według projektu F. Eugena. Kamienice przy ulicy Brzeskiej charakteryzują się płaską elewacją z płytką secesyjną reliefową dekoracją oraz licznymi balkonami i szczytami zwiększającymi malowniczość bryły. Po roku 1945 część zniszczonej zabudowy po południowej stronie ulicy Brzeskiej została rozebrana. Wskutek braku remontów w ostatnich dziesięcioleciach stan kamienic tworzących zabudowę jest zły.

Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii (W-6) Politechniki Wrocławskiej – jednostka naukowo-dydaktyczna (jeden z 16 wydziałów) Politechniki Wrocławskiej, powstała w 1 września 1968 roku. Działalność naukowo-dydaktyczna w dziedzinie górnictwa została zapoczątkowana już w 1964 roku, gdy powstał Oddział Górnictwa Odkrywkowego przy Wydziale Budownictwa Lądowego. Z dniem pierwszym stycznia 2004 roku wydział zmienił nazwę na Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii. Według Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego wydział posiada kategorię „A”. Wydział zatrudnia 54 nauczycieli akademickich, w tym 7 z tytułem naukowym profesora, 8 ze stopniem naukowym doktora habilitowanego i 39 ze stopniem naukowym doktora.

Przedmieście Oławskie – osiedle położone we wschodniej części Wrocławia, w dawnej dzielnicy Krzyki. Osiedle obejmuje część miasta zwaną potocznie „Trójkątem Bermudzkim” oraz teren między torami kolejowymi linii Wrocław - Opole a ul. Dworcową, ul. Podwale i Odrą i rzeką Oławą na północy, w odległości kilkunastu minut spaceru od Rynku. Na terenie osiedla znajdują się m.in.: wieża ciśnień Na Grobli budynek przy ulicy Kościuszki zwany „Trzonolinowcem” przy pl. Zgody letni pałac biskupa wrocławskiego Philippa Ludwiga Sinzendorfa, następnie Muzeum Sztuki, które założył Egmont Websky, dziś Muzeum Etnograficzne kościół św. Trójcy i klasztor bonifratrów kościół św. Maurycego (XII w.) Figura św. Jana Nepomucena z lat 30. XVIII w. w murze cmentarza Kościelnego kościół św. Łazarza (XIII w.) zachowane zabudowania wytwórni likierów i wódek Carla Schirdewana, funkcjonującej pod taką firmą przed 1945. Przez osiedle przepływa rzeka Oława, za której prawym brzegiem zaczynają się Niskie Łąki (zob. Park na Niskich Łąkach). Bieg rzeki ulegał w historii zmianom; jeszcze w XIX wieku płynęła ona przez plac Społeczny. Przed II wojną światową było to reprezentacyjne osiedle Wrocławia, które zostało w blisko 60% zniszczone w czasie walk o miasto w 1945 roku (Festung Breslau). Największe zniszczenia dotknęły okolice dzisiejszego pl. Wróblewskiego, co opisał w swojej książce Paul Peikert, ksiądz parafii św. Maurycego. Przedmieście Oławskie poddawane jest obecnie (l. 2016-2018) rewitalizacji, w ramach której następuje renowacja kamienic oraz uzupełnianie ubytków w zabudowie współczesną zabudową (Angel River, Nowa Papiernia).