Ulica Krakowska we Wrocławiu

Kościół Pamięci Królowej Luizy (niem. Königin-Luise-Gedächtniskirche) – ewangelicki kościół, który znajdował się przy ul. Krakowskiej na Przedmieściu Oławskim we Wrocławiu. Zniszczony w czasie II wojny światowej.

Wzgórze przy ulicy Wilczej we Wrocławiu – położone w rejonie osiedli Wilczy Kąt i Rakowiec usypisko powstałe w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku.

Przedsiębiorstwo Produkcyjne Podzespołów Elektronicznych „Dolam” – wrocławskie przedsiębiorstwo elektroniczne istniejące od roku 1961, producent między innymi kontaktronów (w tym próżniowych i wysokonapięciowych), lamp mikrofalowych z falą bieżącą, przekaźników i czujników kontaktronowych, czujników hallotronowych i wyświetlaczy LCD. Obecnie część «PIT-Radwar». W latach 70. i 80. XX w. przedsiębiorstwo «Dolam» należało do Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego «Unitra». Chociaż zjednoczenie już nie istnieje, to przedrostek UNITRA nadal widnieje w nazwie przedsiębiorstwa. Dawniej przedsiębiorstwo produkowało również jarzeniowe wyświetlacze nixie (np. LC-516, LC-531), a także niektóre typy lamp elektronowych w mniejszych seriach (np. 6P3S, AZ4, DM70). Z elementów półprzewodnikowych również były produkowane cienkowarstwowe hybrydowe układy scalone (seria HLY). W wyświetlacz LCD RPYD-01 tej firmy był wyposażony m.in. kalkulator Elwro 442LC Jacek. W 2011 został połączony z Przemysłowym Instytutem Telekomunikacji S.A. i wykreślony z KRS. Po przekształceniach prowadzi działalność jako «PIT-RADWAR S.A.»

mPTech Sp. z o.o. (dawniej myPhone Sp. z o.o.) – działający od 2007 roku polski producent urządzeń mobilnych i małej elektroniki użytkowej lepiej znany ze smartfonów i telefonów komórkowych pod markami własnymi myPhone i HAMMER. Zajmuje się sprzedażą i dystrybucją produktów do kilkunastu krajów Europy. Jest członkiem Grupy Kapitałowej TelForceOne. W 2008 spółka jeszcze pod nazwą myPhone Sp. z o.o. wprowadziła na rynek polski, czeski i słowacki pierwsze modele telefonów komórkowych pod marką myPhone. W swoich produktach udostępniała technologie mobilne tj. obsługę dwóch kart SIM bez konieczności przełączania (Dual SIM), odbiornik telewizji naziemnej w telefonie np. myPhone 8830 TV, Touch Screen. W 2009 wprowadziła do sprzedaży telefony z serii myPhone Simple Life – urządzenia przyjazne dla użytkownika, z intuicyjnym menu, o prostej funkcjonalności. W 2010 firma wprowadziła na rynek pierwsze smartfony pod polską marką działające pod kontrolą systemu Android. W 2012 do oferty trafiły tablety pod marką myTab, a w 2013 – kolejne smartfony myPhone. W 2014 roku producent wprowadził pierwszy telefon o wzmocnionej konstrukcji – myPhone HAMMER, który dał początek nowej linii urządzeń odpornych pod nazwą HAMMER. Spółka w 2017 roku zmieniła nazwę z myPhone na mPTech, przy czym marka myPhone działa do dzisiaj. Firma w 2018 roku wprowadziła Flix TV Box – multimedialne urządzenie – przystawkę do telewizora. Produkt zadebiutował na rynku i dał początek nowej marce urządzeń o nazwie techbite. Dziś ofertę marki tworzą też laptopy, tablet i inne rozwiązania. mPTech na przełomie 2020 i 2021 roku wprowadził do sprzedaży swój pierwszy smartwatch, tj. wzmocniony HAMMER Watch z GPS. Wybrane produkty firmy dostępne są w Programie Android Enterprise Recommended, który ułatwia ich wybór innym firmom oraz wdrożenie i zarządzanie nimi. Współpracuje też z producentami chipsetów – MediaTek i Unisoc, a także z jednostkami certyfikującymi: DEKRA oraz TUV. Firma posiada własny serwis, dział IT i nowoczesne centrum dystrybucji we Wrocławiu. Posiada serwery OTA, które umożliwiają niezależną implementację aktualizacji i łatek bezpieczeństwa dla modeli własnych. Firma systematycznie bierze udział w największych branżowych targach międzynarodowych (m.in. IFA Berlin oraz MWC w Barcelonie). Siedziba spółki mieści się we Wrocławiu. W latach 2008–2013 sprzedaż telefonów komórkowych pod marką myPhone wyniosła ponad 1 mln sztuk. Według badań zleconych przez firmę we wrześniu 2014, liczba użytkowników telefonów myPhone w Polsce była podobna do liczby użytkowników telefonów takich marek jak Apple Inc., BlackBerry czy Motorola.

Kładka Siedlecka (Pfennig Brücke), to kładka dla pieszych i rowerzystów we Wrocławiu, przerzucona nad rzeką Oława, łącząca osiedla Wilczy Kąt i Siedlec. Położona jest w rejonie ulicy Wilczej, ulicy Młodej i Krzywej Grobli. Na prawym brzegu rzeki znajduje się Las Rakowiecki, na lewym – tereny osiedla Wilczy Kąt, ogródków działkowych i zakład PZ Cussons Polska S.A. (dawniej Pollena). Kładka została wybudowana w 1928 roku. Konstrukcję nośną kładki stanowią dwa, pięcioprzęsłowe, stalowe dźwigary kratowe. Górny pas dźwigarów ma kształt paraboliczny. Pomost komunikacyjny zamocowany jest w pasie dolnym dźwigarów. Nawierzchnia pomostu jest drewniana..

Kąpielisko Oławka (Wrocławski Ośrodek Sportu Turystyki i Wypoczynku Kąpielisko „Oława”, niem.: Ohle Strandbad) – kąpielisko utworzone w rozlewisku rzeki Oława, w południowo-wschodniej części Wrocławia, na osiedlu Rakowiec, przy ulicy Na Niskich Łąkach. Zamknięte w 1977 roku.

Most Na Wilczym Kącie – przeprawa przez Oławę we Wrocławiu, część Alei Wielkiej Wyspy. Jego długość wynosi 350 m. Most otwarto 23 grudnia 2023. Łącznie ze znajdującym się w pobliżu na tej samej trasie Mostem Olimpijskim ich długość wynosi 1050 m'

Kościół świętego Józefa Rzemieślnika (Józefa Robotnika) – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Wrocław wschód archidiecezji wrocławskiej. Znajduje się na osiedlu Przedmieście Oławskie. Jest to świątynia zbudowana w latach 1932–1933 według projektu architekta Joachima Freiherra. Kościół został poświęcony w dniu 26 września 1933 roku przez kardynała Adolfa Bertrama. Początkowo należał do parafii św. Maurycego we Wrocławiu i posiadał własnego kuratora, którym był jeden z wikariuszy tejże parafii, jednak w dniu 22 czerwca 1942 roku świątynia stała się kościołem parafialnym nowej parafii św. Józefa Rzemieślnika. Podczas oblężenia Wrocławia w 1945 roku kościół decyzją władz Festung Breslau został spalony. W dniu 1 czerwca 1945 roku została podjęta decyzja o odbudowie świątyni. W dniu 19 marca 1946 roku odbudowany kościół został poświęcony przez sufragana wrocławskiego, Josepha Ferche. Ostatecznie prace związane z odbudową świątyni, polegające na remoncie dachu i kopuły od wewnątrz oraz dobudowaniu dwóch zakrystii zostały zakończone w 1949 roku. W 1969 roku zostały odnowione tynki zewnętrzne. W latach 1971–1973 zostało przebudowane prezbiterium i sąsiadujące z nimi kaplice oraz zostało wymalowane wnętrze świątyni. Kościół został zbudowany z cegły i żelbetu i jest otynkowany. Pod względem architektonicznym reprezentuje styl modernistyczny i posiada kształt rotundy. Jest to budowla centralna, posiadająca ośmiokątną nawę, prezbiterium, dwie zakrystie, dwie absydy ołtarzowe i dwie przybudówki od frontu. W zwieńczeniu fasady była umieszczona dzwonnica. Architektura wnętrza posiada bardzo prosty i funkcjonalny charakter. W kościele znajduje się chrzcielnica z 1927 roku autorstwa wrocławskiego mistrza kowalstwa artystycznego Jaroslava Vonki, pierwotnie stojąca w kościele św. Jadwigi na Popowicach. Od 1946 roku świątynia ponownie pełni funkcję kościoła parafialnego. Obecnymi duszpasterzami są księża Misjonarze Św. Wincentego á Paulo, zwani potocznie lazarystami.

Parafia Świętego Józefa Rzemieślnika we Wrocławiu znajduje się w dekanacie Wrocław wschód w archidiecezji wrocławskiej. Jej proboszczem jest ks.Andrzej Gerej CM. Obsługiwana przez Zgromadzenie Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Erygowana w 1944. Mieści się przy ulicy Krakowskiej. Historia kościoła parafialnego Kościół zbudowano w latach 1932-33 według projektu Joachima van Ohlena w formie ośmiobocznej rotundy. Podczas wojny spalony przez wojska niemieckie w 1945 roku w czasie oblężenia miasta. Świątynię odbudowano w 1948 roku. Wtedy też odremontowano dach dobudowano również dwie zakrystie i otynkowano kopułę. W 1969 roku odnowiono tynki zewnętrzne, a w latach 1971-73 dokonano zupełnej reorganizacji prezbiterium i sąsiadujących kaplic oraz odmalowano wnętrze. W ostatnich latach kolejny raz odnowiono elewację. W 1985 roku zburzono starą plebanię w miejsce której wybudowano nowy dom katechetyczny połączony z nową plebanią. Nowe budynki parafialne zbudowano w latach 80. XX wieku. Według projektu W. Kamockiego i K. Lewczuka. Obiekt ceglano-żelbetonowy, tynkowany, modernistyczny z motywami architektury historycznej przetworzonej w duchu funkcjonalizmu.

Klub Sympatyków Kolei we Wrocławiu (KSK Wrocław) – organizacja pożytku publicznego działająca na rzecz ratowania i zachowania dziedzictwa kultury materialnej kolejnictwa, z siedzibą we Wrocławiu. Głównym celem statutowym organizacji jest ochrona i promocja kolei oraz działalność dydaktyczna i naukowa. Organizacja wspiera także działania oraz inicjatywy zmierzające do zachowania oraz ochrony zabytków polskiego kolejnictwa.

Tarnogaj – osiedle w południowo-wschodniej części Wrocławia, w dawnej dzielnicy Krzyki, pomiędzy ulicą Bardzką na zachodzie a torami kolejowymi na południu (za ulicą Śliwkową), wschodzie (poza ulicami biskupa Bogedaina i Międzyleską) i północy (tam osiedle sięga ulic Prudnickiej i Sernickiej). Nieformalnie podzielone jest ulicą Armii Krajowej na dwie części Osiedle Henrykowskie i Osiedle mieszkaniowe Tarnogaj we Wrocławiu, a każda część posiada własną parafię: parafię Ducha Świętego i parafię św. Stefana.

Most Parkowy (Niedere Ohlebrücke) – most położony we Wrocławiu, w rejonie osiedla Wilczy Kąt, stanowiący przeprawę nad jednym z ramion bocznych rzeki Oława, tj. nad Górną Oławą. Most położony jest w ciągu drogi stanowiącej łącznik pomiędzy ulicą Krakowską a terenem obejmującym bezimienną wyspę objętą ramionami rzeki, na której położony jest Park Wschodni (prawy brzeg ramienia rzeki). Obecnie, po rozbiórce innej przeprawy: Kładki Parkowej, most ten jest jedyną przeprawą zapewniającą komunikację dla tego obszaru. Przed mostem, na lewym brzegu rzeki, urządzono parking dla samochodów. W obszarze, w którym obecnie zlokalizowany jest Most Parkowy, znajdował się niegdyś Młyn Guzikowy (Knopfmühle, odnotowany w 1795 r.), który był młynem wodnym, napędzanym wodami przepływającymi w korycie rzeki (wzmiankowany w 1288 r.). Stanowił on także stopień wodny (piętrzący), którego zadaniem było utrzymanie odpowiedniego stanu wody dla pobliskich terenów wodonośnych Wrocławia. Przy młynie również istniała w tym rejonie przeprawa – most wybudowany jako konstrukcja oparta na technologii drewnianej. Podczas regulacji rzeki Oława i budowy założenia parkowego, wybudowano tu jednoprzęsłowy, sklepiony most ceglany. Uległ on zniszczeniu w 1945 roku. Most odbudowano w 1951 roku w żelbetowej technologii monolitycznej, również jako most jednoprzęsłowy, ramowy, o długości 6,7 m.