Otisstraße

Parafia Świętych Konstantyna i Heleny – jedna z czterech rosyjskich parafii prawosławnych w Berlinie. Założona w latach 80. XX wieku z inicjatywy miejscowej rosyjskiej społeczności prawosławnej. Jej świątynią parafialną jest wzniesiona w 1893 dawna cerkiew cmentarna św. Konstantyna i św. Heleny.

Cerkiew Świętych Konstantyna i Heleny – cerkiew prawosławna w Berlinie, w obrębie cmentarza prawosławnego, w okręgu Reinickendorf. Cerkiew powstała w 1893 z przeznaczeniem na świątynię cmentarną na nowo powstałym cmentarzu prawosławnym według projektu Alberta Bohma. W czasie II wojny światowej została poważnie uszkodzona, została wyremontowana dopiero w latach 80. i 90. XX wieku, gdy groziła już zawaleniem, przy pomocy finansowej miasta Berlina. Od lat 80. XX wieku jest cerkwią parafialną. Do parafii pod tym samym wezwaniem, co cerkiew, należy ok. 200 wiernych różnych narodowości. Cerkiew zbudowana została w stylu bizantyjsko-moskiewskim, z pięcioma cebulastymi kopułami malowanymi na błękitno. Wejście do budynku prowadzi przez schody i portal z dwiema kolumnami. Obiekt jest bogato zdobiony z zewnątrz: podstawę głównej kopuły dekoruje kilka rzędów oślich grzbietów, poniżej usytuowanych w narożnikach mniejszych kopuł wyrzeźbione zostały równoramienne krzyże. Okna w cerkwi są półkoliste, z witrażami i ozdobnymi obramowaniami. Całość została wybudowana na planie kwadratu.

Cmentarz prawosławny w Berlinie (Russischer Friedhof Berlin Tegel, Русское кладбище Берлин-Тегель) został założony w 1893 w okręgu Reinickendorf. Zajmuje powierzchnię 2 hektarów. Grunt pod przyszły cmentarz zakupiła podlegająca Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu parafia w Berlinie w 1892 za 30 tys. marek. Na nabytej działce planowano wznieść także cerkiew. 3 czerwca 1893 został położony kamień węgielny pod niewielką cerkiew Świętych Konstantyna i Heleny zaprojektowaną przez Alberta Bohma. Na obszarze przeznaczonym na cmentarz rozrzucono warstwę specjalnie przywiezionej ziemi z Rosji. 2 czerwca 1894 odbył się pierwszy pochówek. Cmentarz szybko stał się miejscem pogrzebów najbardziej znacznych rodów rosyjskiej arystokracji: Kropotkinów, Golicynów, Daszkowów, chowano na nim oficerów i urzędników carskich, a także emigracyjnych artystów i intelektualistów. Pod północnym murem cmentarza wzniesiono pomnik kompozytora Michaiła Glinki (pochowanego w Petersburgu). W czasie II wojny światowej cmentarz został zdewastowany. Pamiątką po powojennej restauracji jest dziewięć zabytkowych dzwonów wywiezionych z ZSRR przez wojska hitlerowskie i odnalezionych w Berlinie zdobytym przez Armię Czerwoną. Dzwony te ustawione zostały w pobliżu bramy wejściowej na cmentarz. Prace remontowe, ratujące wiele zaniedbanych nagrobków przed zupełnym zniszczeniem, zostały ponownie podjęte w latach 90. XX wieku i zakończone w 2005, głównie za pieniądze prywatnych ofiarodawców.

Holzhauser Straße – stacja metra w Berlinie na linii U6, w dzielnicy Tegel, w okręgu administracyjnym Reinickendorf. Stacja została otwarta w 1958.

Scharnweberstraße – stacja metra w Berlinie, na linii U6, w dzielnicy Reinickendorf, w okręgu administracyjnym Reinickendorf. Stacja została otwarta w 1958.

Raketenflugplatz Berlin – dawny ośrodek o powierzchni 4 km², należący do nieistniejącego obecnie Towarzystwa Podróży Kosmicznych (niem. Verein für Raumschiffahrt), zlokalizowany w berlińskiej dzielnicy Tegel. Został założony 27 września 1930 roku na terenie dawnej strzelnicy, wydzierżawionym przez Rudolfa Nebela od pruskiego ministerstwa wojny. Był wykorzystywany do konstrukcji oraz badania rakiet z silnikami na ciekły materiał pędny. Budowano tam i testowano rakiety typu Mirak i Repulsor, które często wybuchały. Początkowo maksymalna wysokość na jaką wznosiły się rakiety nie przekraczała 100 metrów, z czasem osiągano pułap do 4000 m. 30 września 1933 roku obiekt został zamknięty – rzekomo z powodu nieuregulowanego rachunku za wodę. W późniejszych latach siły zbrojne III Rzeszy przejęły teren celem rozwinięcia badań nad bronią rakietową. Według Nebela, odgłosy towarzyszące testom silników rakietowych były słyszalne nawet z Placu Poczdamskiego. Spowodowało to zainteresowanie tematem przez prasę, która na łamach gazet ochrzciła inżynierów mianem „głupców z Tegel” (niem. „Die Narren von Tegel”). Dziś w miejscu stanowiska startowego znajduje się osiedle Cité Pasteur. W głównym holu nieczynnego już portu lotniczego Berlin-Tegel znajduje się relief upamiętniający pionierów rakietnictwa – Rudolfa Nebela, Hermanna Obertha i Wernhera von Brauna.

Autostrada federalna A105 (niem. Bundesautobahn 105 (BAB 105), Autobahn 105 (A105)) – dawna niemiecka autostrada, leżąca w całości na terenie Berlina. Łączyła autostradę federalną A111 z ulicą Kurt-Schumacher-Damm w dzielnicy Reinickendorf, biegnąc w bezpośrednim sąsiedztwie portu lotniczego Berlin-Tegel. Według miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego z 1965 roku, arteria miała tworzyć z autostradą federalną A103 zachodnią obwodnicę śródmieścia (niem. Westtangente). Od wprowadzenia numeracji autostrad w 1975 roku aż do zjednoczenia Niemiec (1990) trasa posiadała oznaczenie A11. Zbudowano odcinek o długości zaledwie jednego kilometra, który w 2006 roku przemianowano na tzw. „odgałęzienie A111” (niem. A111ast), tym samym wykreślając numer A105.

Port lotniczy Berlin-Tegel im. Otto Lilienthala (niem. Flughafen Berlin-Tegel „Otto Lilienthal”) – były międzynarodowy port lotniczy Berlina, położony w dawnym Berlinie Zachodnim w dzielnicy Tegel przy autostradzie A 111, oddalony od centrum miasta o ok. 8 km w kierunku północno-zachodnim. Powstał po II wojnie światowej w czasie blokady Berlina Zachodniego przez ZSRR. Rozbudowany i zmodernizowany w latach 70. XX wieku według projektu biura gmp. Berlin-Tegel został zamknięty w związku z otwarciem Międzynarodowego Portu Lotniczego Berlin-Brandenburgia (Flughafen Berlin-Brandenburg Willy Brandt). Do tego czasu Tegel był największym portem lotniczym stolicy Niemiec. Ostatnią rozbudową lotniska było oddanie do użytku 22 maja 2007 r. Terminala C.

Wittenau, Berlin-Wittenau – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Reinickendorf. Od 1 października 1920 w granicach miasta. Znajduje się tutaj była klinika psychiatryczna Karl-Bonhoeffer-Nervenklinik.

August Storck KG – niemieckie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją słodyczy, mające swoją siedzibę w Berlinie, w Niemczech. Przedsiębiorstwo zostało założone w 1903 roku w Berlinie przez Augusta Storcka, należy do wiodących producentów wyrobów cukierniczych, zatrudniając ponad 7000 pracowników na całym świecie. Wyroby przedsiębiorstwa sprzedawane są w ponad 100 krajach na całym świecie. Zakłady firmy Storck znajdują się w Ohrdruf (Turyngia), Skanderborg (Dania), Winchester (Wielka Brytania) oraz największe w Halle w Nadrenii Północnej-Westfalii (Niemcy).

Kurt-Schumacher-Platz – stacja metra w Berlinie na linii U6, w dzielnicy Reinickendorf, w okręgu administracyjnym Reinickendorf. Stacja została otwarta w 1956 roku.

Kurt-Schumacher-Platz, Kutschi – plac w Berlinie, w Niemczech, w dzielnicy Reinickendorf, w okręgu administracyjnym Reinickendorf. 4 sierpnia 1955 został nazwany od przywódcy Socjaldemokratycznej Partii Niemiec Kurta Schumachera. Przy placu znajduje się stacja metra linii U6 Kurt-Schumacher-Platz.