Wittenau

August Storck KG – niemieckie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją słodyczy, mające swoją siedzibę w Berlinie, w Niemczech. Przedsiębiorstwo zostało założone w 1903 roku w Berlinie przez Augusta Storcka, należy do wiodących producentów wyrobów cukierniczych, zatrudniając ponad 7000 pracowników na całym świecie. Wyroby przedsiębiorstwa sprzedawane są w ponad 100 krajach na całym świecie. Zakłady firmy Storck znajdują się w Ohrdruf (Turyngia), Skanderborg (Dania), Winchester (Wielka Brytania) oraz największe w Halle w Nadrenii Północnej-Westfalii (Niemcy).

Berlin Karl-Bonhoeffer-Nervenklinik – przystanek kolejowy na linii S25 S-Bahn w Berlinie oraz stacja metra w Berlinie na linii U8, w dzielnicy Reinickendorf, w okręgu administracyjnym Reinickendorf. Stacja została otwarta w 1994. Niedaleko stacji do 2006 znajdowała się klinika psychiatryczna Karl-Bonhoeffer-Nervenklinik.

Karl-Bonhoeffer-Nervenklinik – dawna klinika psychiatryczna w Berlinie, w dzielnicy Wittenau, w okręgu administracyjnym Reinickendorf, przy ulicy Oranienburger Straße 285. Powstała w latach 1877-1879 i istniała pod tą nazwą do 2006, architektem jej był Hermann Blankenstein. Obecnie na terenie liczącym 45 ha znajduje się szpital Vivantes Humboldt-Klinikum. Nazwa jej nawiązywała do niemieckiego neurologa i psychiatry Karla Bonhoeffera. W pobliżu znajduje się przystanek kolejowy i stacja metra linii U8 Berlin Karl-Bonhoeffer-Nervenklinik.

Scharnweberstraße – stacja metra w Berlinie, na linii U6, w dzielnicy Reinickendorf, w okręgu administracyjnym Reinickendorf. Stacja została otwarta w 1958.

Parafia Świętych Konstantyna i Heleny – jedna z czterech rosyjskich parafii prawosławnych w Berlinie. Założona w latach 80. XX wieku z inicjatywy miejscowej rosyjskiej społeczności prawosławnej. Jej świątynią parafialną jest wzniesiona w 1893 dawna cerkiew cmentarna św. Konstantyna i św. Heleny.

Cerkiew Świętych Konstantyna i Heleny – cerkiew prawosławna w Berlinie, w obrębie cmentarza prawosławnego, w okręgu Reinickendorf. Cerkiew powstała w 1893 z przeznaczeniem na świątynię cmentarną na nowo powstałym cmentarzu prawosławnym według projektu Alberta Bohma. W czasie II wojny światowej została poważnie uszkodzona, została wyremontowana dopiero w latach 80. i 90. XX wieku, gdy groziła już zawaleniem, przy pomocy finansowej miasta Berlina. Od lat 80. XX wieku jest cerkwią parafialną. Do parafii pod tym samym wezwaniem, co cerkiew, należy ok. 200 wiernych różnych narodowości. Cerkiew zbudowana została w stylu bizantyjsko-moskiewskim, z pięcioma cebulastymi kopułami malowanymi na błękitno. Wejście do budynku prowadzi przez schody i portal z dwiema kolumnami. Obiekt jest bogato zdobiony z zewnątrz: podstawę głównej kopuły dekoruje kilka rzędów oślich grzbietów, poniżej usytuowanych w narożnikach mniejszych kopuł wyrzeźbione zostały równoramienne krzyże. Okna w cerkwi są półkoliste, z witrażami i ozdobnymi obramowaniami. Całość została wybudowana na planie kwadratu.

Cmentarz prawosławny w Berlinie (Russischer Friedhof Berlin Tegel, Русское кладбище Берлин-Тегель) został założony w 1893 w okręgu Reinickendorf. Zajmuje powierzchnię 2 hektarów. Grunt pod przyszły cmentarz zakupiła podlegająca Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu parafia w Berlinie w 1892 za 30 tys. marek. Na nabytej działce planowano wznieść także cerkiew. 3 czerwca 1893 został położony kamień węgielny pod niewielką cerkiew Świętych Konstantyna i Heleny zaprojektowaną przez Alberta Bohma. Na obszarze przeznaczonym na cmentarz rozrzucono warstwę specjalnie przywiezionej ziemi z Rosji. 2 czerwca 1894 odbył się pierwszy pochówek. Cmentarz szybko stał się miejscem pogrzebów najbardziej znacznych rodów rosyjskiej arystokracji: Kropotkinów, Golicynów, Daszkowów, chowano na nim oficerów i urzędników carskich, a także emigracyjnych artystów i intelektualistów. Pod północnym murem cmentarza wzniesiono pomnik kompozytora Michaiła Glinki (pochowanego w Petersburgu). W czasie II wojny światowej cmentarz został zdewastowany. Pamiątką po powojennej restauracji jest dziewięć zabytkowych dzwonów wywiezionych z ZSRR przez wojska hitlerowskie i odnalezionych w Berlinie zdobytym przez Armię Czerwoną. Dzwony te ustawione zostały w pobliżu bramy wejściowej na cmentarz. Prace remontowe, ratujące wiele zaniedbanych nagrobków przed zupełnym zniszczeniem, zostały ponownie podjęte w latach 90. XX wieku i zakończone w 2005, głównie za pieniądze prywatnych ofiarodawców.

Otisstraße – stacja metra w Berlinie, na linii U6, w dzielnicy Reinickendorf, w okręgu administracyjnym Reinickendorf. Stacja została otwarta w 1958.

Autostrada federalna A105 (niem. Bundesautobahn 105 (BAB 105), Autobahn 105 (A105)) – dawna niemiecka autostrada, leżąca w całości na terenie Berlina. Łączyła autostradę federalną A111 z ulicą Kurt-Schumacher-Damm w dzielnicy Reinickendorf, biegnąc w bezpośrednim sąsiedztwie portu lotniczego Berlin-Tegel. Według miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego z 1965 roku, arteria miała tworzyć z autostradą federalną A103 zachodnią obwodnicę śródmieścia (niem. Westtangente). Od wprowadzenia numeracji autostrad w 1975 roku aż do zjednoczenia Niemiec (1990) trasa posiadała oznaczenie A11. Zbudowano odcinek o długości zaledwie jednego kilometra, który w 2006 roku przemianowano na tzw. „odgałęzienie A111” (niem. A111ast), tym samym wykreślając numer A105.

Kurt-Schumacher-Platz – stacja metra w Berlinie na linii U6, w dzielnicy Reinickendorf, w okręgu administracyjnym Reinickendorf. Stacja została otwarta w 1956 roku.

Holzhauser Straße – stacja metra w Berlinie na linii U6, w dzielnicy Tegel, w okręgu administracyjnym Reinickendorf. Stacja została otwarta w 1958.

Reinickendorf, Berlin-Reinickendorf – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Reinickendorf. Od 1 października 1920 w granicach miasta.