Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Toruniu

Cmentarz Matki Bożej Królowej Polski w Toruniu (potocznie nazywany Cmentarz na Rubinkowie) – nieczynny cmentarz rzymskokatolicki, położony na Rubinkowie w Toruniu, przy ul. Rydygiera 21, za kościołem pw. Matki Bożej Królowej Polski. Cmentarz zajmuje powierzchnię 0,33 ha. Cmentarz założono prawdopodobnie w I poł. XIX wieku. Na mapach widnieje od 1860 roku. Ostatnie pochówki miały miejsce w latach 60. XX wieku (wyjątek uczyniono w 1995 roku, kiedy to pochowano ks. prałata Bronisława Porzycha, pierwszego proboszcza parafii Matki Bożej Królowej Polski. Na początku XXI wieku parafia Matki Bożej Królowej Polski wyłożona kostką alejkę na cmentarzu, zamontowała nowy krzyż oraz uporządkowała teren. Cmentarz jest położony na płaskim terenie, ma kształt prostokąta. Aleja dzieli cmentarz na dwie kwater i prowadzi do krzyża. Przy rozpoczęciu alei znajduje się kapliczka postawiona prawdopodobnie w latach 40. lub 50. XX wieku. Nagrobki ułożono prostopadle do alejki. Na cmentarzu znajduje się 120 nagrobków, w tym co najmniej 5 mogił ziemnych. Większość z nich jest uboga w formie. Najstarszy zachowany nagrobek upamiętnia Weronikę Nawczyńską z domu Gumowską, żyjącą w latach 1862–1915. Większość nagrobków pochodzi z lat 40. XX wieku. Cmentarz jest najstarszym obiektem świadczącym o istnieniu wsi Rubinkowo, przyłączonej w 1950 roku do Torunia.

Parafia Matki Bożej Królowej Polski w Toruniu – parafia rzymskokatolicka w diecezji toruńskiej, w dekanacie Toruń I, z siedzibą w Toruniu. Proboszczem parafii jest ks. kanonik Andrzej Kowalski. Parafia powstała w wyniku dużego wzrostu liczby mieszkańców Rubinkowa. Parafia została ustanowiona 7 grudnia 1981 roku na mocy dekretu biskupa chełmińskiego Mariana Przykuckiego. Pierwszym proboszczem parafii został ks. Bronisław Porzych. 23 marca 1982 roku władze Torunia wydały zgodę na budowę kaplicy. Dzień później ks. Porzych uroczyście poświęcił plac pod budowę kaplicy, prace budowlane rozpoczęto zaś 26 marca. Kaplica została poświęcona 26 maja 1982 roku przez biskupa Mariana Przykuckiego. 10 kwietnia 1986 roku biskup Marian Przykucki poświęcił kamień węgielny pod kościół i budynki parafialne. Budowę kościoła zakończono 4 października 1993 roku, świątynie konsekrował biskup toruński Andrzej Suski dnia 28 maja 1995 roku. Odpust Matki Bożej Królowej Polski przypada 3 maja (ipsa die).

Fort II Twierdzy Toruń – główny fort artyleryjski, od 1907 roku imienia Friedricha von Bülowa. Znajduje się przy ul. Leszczynowej 55. Powierzchnia fortu wynosi 3,91 ha.

Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników (dawniej Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników) – instytut badawczo-rozwojowy o interdyscyplinarnym charakterze. Jej siedziba mieści się przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie 55 w Toruniu. Instytut powołano do istnienia 12 lipca 1962 roku jako Centralne Biuro Konstrukcji Aparatów i Maszyn Chemicznych w Toruniu. W późniejszych latach instytut ten kilka razy przechodził reorganizację, a od marca 2015 roku, w wyniku zarządzenia dyrektora Instytutu Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, został on przekształcony w Oddział Przetwórstwa Materiałów Polimerowych w Toruniu. Od 1 kwietnia 2019 roku Instytut działa pod nazwą: Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników. Nazwy Instytutu na przestrzeni lat: Centralne Biuro Konstrukcji Aparatów i Maszyn Chemicznych w Toruniu (1962–1972) Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn i Urządzeń Chemicznych „Metalchem” (1972–1999) Instytutu Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych „Metalchem” (1999–2002) Oddział Zamiejscowy Tworzyw i Farb (2002–2004) Oddział Zamiejscowy (2004–2008) Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników (2008–2015) Oddział Przetwórstwa Materiałów Polimerowych w Toruniu (2015–2019) Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników (od 2019)

Fort III Twierdzy Toruń – fort pośredni piechoty położony przy ul. Skłodowskiej-Curie. Nosił nazwę Werk L'Estocq, obecnie nosi imię Stanisława Jabłonowskiego.

Plac Ignacego Daszyńskiego w Toruniu – plac znajdujący się w Toruniu. Został on gruntownie przebudowany podczas budowy mostu gen. Elżbiety Zawackiej. W ramach realizacji inwestycji drogowej, na placu wybudowano trzypoziomowe skrzyżowanie, umożliwiające bezkolizyjne poruszanie się pojazdów w różnych kierunkach oraz wyremontowano torowisko tramwajowe. W skład skrzyżowania wchodzą m.in. tunel, rondo i estakada. Nad placem znajduje się dwupasmowa, jednokierunkowa estakada im. Marka Sudaka. Pierwotnie nazywała się estakadą Żółkiewskiego. Została oddana do użytku 30 sierpnia 2013 roku. Nową nazwę otrzymała 29 sierpnia 2014 roku. Upamiętnia ona Marka Sudaka – inżyniera, głównego projektanta mostu drogowego im. Elżbiety Zawackiej, zmarłego w 2011 roku, dwa lata przed oddaniem mostu.

Tofama – firma produkująca pompy, armaturę i aparaturę dla przemysłu chemicznego, petrochemicznego oraz spożywczego z siedzibą przy ulicy Skłodowskiej-Curie 65 w Toruniu. Przedsiębiorstwo powstało w 1920 roku. Początkowo działała jako Fabryka Maszyn Jan Broda i S-ka, w następnych latach jako Zakład Urządzeń Chemicznych „Tofama”. Od lat 50. firma specjalizuje się w produkcji aparatów i urządzeń dla przemysłu chemicznego. W 1995 roku firma została przekształcona w spółkę akcyjną. W sierpniu 2003 roku firma przyjęła obecną nazwę.

Rubinkowo – część urzędowa Torunia. Nazwa osiedla pochodzi od Jakuba Kazimierza Rubinkowskiego, właściciela majątku Rubinkowo, na których znajduje się obecne osiedle.

Zakład Doskonalenia Zawodowego w Toruniu − największe stowarzyszenie oświaty zawodowej w województwie kujawsko-pomorskim działający od 1938 roku. Siedziba Zakładu mieści się przy ul. Żółkiewskiego 37/41 w Toruniu. W 1938 roku na mocy decyzji Wojewody Pomorskiego powołano w Toruniu Pomorski Instytut Rzemieślniczo-Przemysłowy. Jego głównym celem było prowadzenie działalności kulturalno-wychowawczej i zawodowo-oświatowej. Podczas II wojny światowej instytut nie działał, reaktywacja miała miejsce w kwietniu 1945 roku. W 1946 roku Instytut został zrzeszony w Centrali Naukowych Instytutów Rzemieślniczych w Warszawie. W 1949 roku w Instytucie rozpoczęto działalność szkoleniowo-produkcyjną dla potrzeb rzemiosła w branżach: stolarskiej, ślusarskiej, elektromechanicznej i introligatorskiej. Zakład kilkakrotnie zmieniał nazwę. W następnych latach nosił nazwy: Pomorski Instytut Oświaty Zawodowej, Zakład Doskonalenia Rzemiosła, Wojewódzki Zakład Doskonalenia Zawodowego. W 1990 roku utworzono z jego struktur trzy odrębne stowarzyszenia: w Toruniu, Bydgoszczy i Włocławku. Obecnie toruński zakład działa pod nazwą Zakład Doskonalenia Zawodowego w Toruniu.

Cereal Partners Poland Toruń-Pacific – firma produkująca płatki śniadaniowe Nestle. Ma swoje oddziały w trzech miejscowościach: Toruniu, Lubiczu Dolnym i Grębocinie. Łącznie zatrudnia 900 osób. Firma działa w budynku zbudowanym w 1895 roku, gdzie pierwotnie mieściła się krochmalnia braci Morawskich. Po 1918 roku przedsiębiorstwo odkupił rząd polski. Przed II wojną światową firmę wykupiła wielkopolska spółka Luboń-Wronki. W 1947 roku zakład upaństwowiono. Zakład działał jako Przedsiębiorstwo Przemysłu Ziemniaczanego, zajmowało się produkcją krochmalu. W 1976 roku w zakładzie rozpoczęto przygotowania do uruchomienia produkcji płatków śniadaniowych. Płatki wyprodukowane przez Przedsiębiorstwo Przemysłu Ziemniaczanego pojawiły się na rynku w 1977 roku. W 1990 roku zakład sprywatyzowano. Powstała firma Toruń-Pacific, należąca do miasta oraz zagranicznego konsorcjum z siedzibą w San Francisco. W 1994 roku fabryka stała się częścią grupy Cereal Partners Worldwide, należącej do Nestlé i General Mills. Do Cereal Partners Poland Toruń Pacific należy również zakład w Lubiczu Dolnym i centrum logistyczne w Grębocinie. Zakład w Lubiczu Dolnym został zbudowany w 2003 roku, w 2023 roku liczył trzy linie procesowe. W 2019 roku firma otrzymała Nagrodę im. Jacka Kuronia za wspieranie lokalnych banków żywności. Większość produkcji Cereal Partners Poland Toruń-Pacific jest eksportowana do 60 państw.

Winnica – część miasta Torunia oraz ulica, zlokalizowana na Jakubskim Przedmieściu, usytuowana na wysokim brzegu nad terasą zalewową Wisły. Miejsce to jest znane z winorośli, uprawianej tu od XIII wieku. Uprawie winorośli sprzyjały odpowiednie ówczesne warunki klimatyczne oraz dobrej jakości glina. Produkowano tu wina białe i słodkie. Wokół winnic wybudowano przedmieście. Ich mieszkańcy obok uprawy winorośli i produkcji wina zajmowali się rzemiosłem szewskim. W pobliżu winnicy zbudowano najstarszy młyn toruński Trzeposz. Jest on wzmiankowany już w 1259 roku – rada Starego Miasta przekazała go wówczas zakonowi krzyżackiemu w zamian za przywilej wzniesienia sukiennic. Na przestrzeni lat w Winnicy rozwinęło się flisactwo i rybołówstwo. W XVIII wieku osada zmieniła się z ośrodka rolniczego a rzemieślniczo-handlowy. Rzemiosłem zajmowali się w tym miejscu partacze. W lipcu 1708 roku w Winnicy rozprzestrzeniła się zaraza, która stamtąd zawędrowała do Torunia. Winnica uległa zagładzie w XIX wieku, podczas budowy Twierdzy Toruń. W latach 80. XIX wieku planowano stworzyć na Winnicy skansen rybacki, jednak ostatecznie powstał on w Kaszczorku. W 1969 roku Zofia Karłowicz zaprojektowała ośrodek społeczno-wypoczynkowy, który miał stanąć w Winnicy. Miał on składać się m.in. z motelu, basenu, amfiteatru, centrum handlowego, boiska, obiektów kulturalnych, sal wystawowych i kinowych oraz skansenu. Projekt budowy tu obiektów ogólnomiejskich rozważano ponownie na pocz. XXI wieku. W 2015 roku kolejny projekt opracowała warszawska pracownia Dom i Miasto Czesława Bieleckiego.

Fabryka Cukiernicza „Kopernik” w Toruniu – przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją pierników i innych słodyczy z siedzibą w Toruniu. Znajduje się przy ul. Stanisława Żółkiewskiego 34. Prezesem przedsiębiorstwa jest Wanda Jaranowska.