place

Fort II Twierdzy Toruń

Forty Twierdzy ToruńForty artyleryjskieSzablony cytowania – problemy – cytuj – strona główna
Toruń fort II widok ogólny
Toruń fort II widok ogólny

Fort II Twierdzy Toruń – główny fort artyleryjski, od 1907 roku imienia Friedricha von Bülowa. Znajduje się przy ul. Leszczynowej 55. Powierzchnia fortu wynosi 3,91 ha.

Fragment artykułu z Wikipedii Fort II Twierdzy Toruń (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Fort II Twierdzy Toruń
Leszczynowa, Toruń Winnica

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Linki zewnętrzne Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Fort II Twierdzy ToruńCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 53.024411 ° E 18.655214 °
placePokaż na mapie

Adres

Fort II Stefana Czarnieckiego

Leszczynowa 55
87-101 Toruń, Winnica
województwo kujawsko-pomorskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

linkWikiData (Q9261596)
linkOpenStreetMap (260848948)

Toruń fort II widok ogólny
Toruń fort II widok ogólny
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Cmentarz Matki Bożej Królowej Polski w Toruniu
Cmentarz Matki Bożej Królowej Polski w Toruniu

Cmentarz Matki Bożej Królowej Polski w Toruniu (potocznie nazywany Cmentarz na Rubinkowie) – nieczynny cmentarz rzymskokatolicki, położony na Rubinkowie w Toruniu, przy ul. Rydygiera 21, za kościołem pw. Matki Bożej Królowej Polski. Cmentarz zajmuje powierzchnię 0,33 ha. Cmentarz założono prawdopodobnie w I poł. XIX wieku. Na mapach widnieje od 1860 roku. Ostatnie pochówki miały miejsce w latach 60. XX wieku (wyjątek uczyniono w 1995 roku, kiedy to pochowano ks. prałata Bronisława Porzycha, pierwszego proboszcza parafii Matki Bożej Królowej Polski. Na początku XXI wieku parafia Matki Bożej Królowej Polski wyłożona kostką alejkę na cmentarzu, zamontowała nowy krzyż oraz uporządkowała teren. Cmentarz jest położony na płaskim terenie, ma kształt prostokąta. Aleja dzieli cmentarz na dwie kwater i prowadzi do krzyża. Przy rozpoczęciu alei znajduje się kapliczka postawiona prawdopodobnie w latach 40. lub 50. XX wieku. Nagrobki ułożono prostopadle do alejki. Na cmentarzu znajduje się 120 nagrobków, w tym co najmniej 5 mogił ziemnych. Większość z nich jest uboga w formie. Najstarszy zachowany nagrobek upamiętnia Weronikę Nawczyńską z domu Gumowską, żyjącą w latach 1862–1915. Większość nagrobków pochodzi z lat 40. XX wieku. Cmentarz jest najstarszym obiektem świadczącym o istnieniu wsi Rubinkowo, przyłączonej w 1950 roku do Torunia.

Winnica (Toruń)
Winnica (Toruń)

Winnica – część miasta Torunia oraz ulica, zlokalizowana na Jakubskim Przedmieściu, usytuowana na wysokim brzegu nad terasą zalewową Wisły. Miejsce to jest znane z winorośli, uprawianej tu od XIII wieku. Uprawie winorośli sprzyjały odpowiednie ówczesne warunki klimatyczne oraz dobrej jakości glina. Produkowano tu wina białe i słodkie. Wokół winnic wybudowano przedmieście. Ich mieszkańcy obok uprawy winorośli i produkcji wina zajmowali się rzemiosłem szewskim. W pobliżu winnicy zbudowano najstarszy młyn toruński Trzeposz. Jest on wzmiankowany już w 1259 roku – rada Starego Miasta przekazała go wówczas zakonowi krzyżackiemu w zamian za przywilej wzniesienia sukiennic. Na przestrzeni lat w Winnicy rozwinęło się flisactwo i rybołówstwo. W XVIII wieku osada zmieniła się z ośrodka rolniczego a rzemieślniczo-handlowy. Rzemiosłem zajmowali się w tym miejscu partacze. W lipcu 1708 roku w Winnicy rozprzestrzeniła się zaraza, która stamtąd zawędrowała do Torunia. Winnica uległa zagładzie w XIX wieku, podczas budowy Twierdzy Toruń. W latach 80. XIX wieku planowano stworzyć na Winnicy skansen rybacki, jednak ostatecznie powstał on w Kaszczorku. W 1969 roku Zofia Karłowicz zaprojektowała ośrodek społeczno-wypoczynkowy, który miał stanąć w Winnicy. Miał on składać się m.in. z motelu, basenu, amfiteatru, centrum handlowego, boiska, obiektów kulturalnych, sal wystawowych i kinowych oraz skansenu. Projekt budowy tu obiektów ogólnomiejskich rozważano ponownie na pocz. XXI wieku. W 2015 roku kolejny projekt opracowała warszawska pracownia Dom i Miasto Czesława Bieleckiego.

Cereal Partners Poland Toruń Pacific
Cereal Partners Poland Toruń Pacific

Cereal Partners Poland Toruń-Pacific – firma produkująca płatki śniadaniowe Nestle. Ma swoje oddziały w trzech miejscowościach: Toruniu, Lubiczu Dolnym i Grębocinie. Łącznie zatrudnia 900 osób. Firma działa w budynku zbudowanym w 1895 roku, gdzie pierwotnie mieściła się krochmalnia braci Morawskich. Po 1918 roku przedsiębiorstwo odkupił rząd polski. Przed II wojną światową firmę wykupiła wielkopolska spółka Luboń-Wronki. W 1947 roku zakład upaństwowiono. Zakład działał jako Przedsiębiorstwo Przemysłu Ziemniaczanego, zajmowało się produkcją krochmalu. W 1976 roku w zakładzie rozpoczęto przygotowania do uruchomienia produkcji płatków śniadaniowych. Płatki wyprodukowane przez Przedsiębiorstwo Przemysłu Ziemniaczanego pojawiły się na rynku w 1977 roku. W 1990 roku zakład sprywatyzowano. Powstała firma Toruń-Pacific, należąca do miasta oraz zagranicznego konsorcjum z siedzibą w San Francisco. W 1994 roku fabryka stała się częścią grupy Cereal Partners Worldwide, należącej do Nestlé i General Mills. Do Cereal Partners Poland Toruń Pacific należy również zakład w Lubiczu Dolnym i centrum logistyczne w Grębocinie. Zakład w Lubiczu Dolnym został zbudowany w 2003 roku, w 2023 roku liczył trzy linie procesowe. W 2019 roku firma otrzymała Nagrodę im. Jacka Kuronia za wspieranie lokalnych banków żywności. Większość produkcji Cereal Partners Poland Toruń-Pacific jest eksportowana do 60 państw.

Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników
Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników

Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników (dawniej Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników) – instytut badawczo-rozwojowy o interdyscyplinarnym charakterze. Jej siedziba mieści się przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie 55 w Toruniu. Instytut powołano do istnienia 12 lipca 1962 roku jako Centralne Biuro Konstrukcji Aparatów i Maszyn Chemicznych w Toruniu. W późniejszych latach instytut ten kilka razy przechodził reorganizację, a od marca 2015 roku, w wyniku zarządzenia dyrektora Instytutu Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, został on przekształcony w Oddział Przetwórstwa Materiałów Polimerowych w Toruniu. Od 1 kwietnia 2019 roku Instytut działa pod nazwą: Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników. Nazwy Instytutu na przestrzeni lat: Centralne Biuro Konstrukcji Aparatów i Maszyn Chemicznych w Toruniu (1962–1972) Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn i Urządzeń Chemicznych „Metalchem” (1972–1999) Instytutu Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych „Metalchem” (1999–2002) Oddział Zamiejscowy Tworzyw i Farb (2002–2004) Oddział Zamiejscowy (2004–2008) Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników (2008–2015) Oddział Przetwórstwa Materiałów Polimerowych w Toruniu (2015–2019) Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników (od 2019)