Budynek szkoły przy ulicy Podwale 57 we Wrocławiu

Pomnik Amora na Pegazie (Amor auf dem Pegasus reitend) we Wrocławiu – pomnik położony w Parku Mikołaja Kopernika nad Fosą Miejską, w ciągu Promenady Staromiejskiej przy Ulicy Teatralnej. Ma on formę plenerowej rzeźby monumentalnej ustawionej na wysokim cokole. Jest on zlokalizowany na wschodnim krańcu parku, z tyłu budynku dawnego pałacu Leipzigerów. Rzeźba została wykonana w 1913 roku. Natomiast pomnik został wybudowany i odsłonięty w 1914 roku (dokładniej: odsłonięcie nastąpiło 14 VI 1914). Autorem rzeźby jest Theodor von Gosen. Początkowo dzieło wykorzystane zostało w Pawilonie Związku Artystów Śląskich na Wystawie Stulecia organizowanej w 1913 na terenach wystawowych wokół Hali Stulecia. Na miejsce, na którym znajduje się obecnie, trafiło rok później. Zasadniczą częścią pomnika jest rzeźba odlana z brązu o wysokości około 2 m. Jest ona ustawiona na dwumetrowym, wapiennym postumencie (o przekroju poziomym prostokątnym), z cokołem i gzymsem. Sama rzeźba przedstawia dwie mityczne postacie: Amora (postać chłopca ze skrzydłami, ale bez innych typowych atrybutów amora, takich jak łuk i kołczan ze strzałami, choć prawdopodobnie wcześniej częścią rzeźby był łuk), który dosiada Pegaza, co symbolizuje związek miłości i poezji. Oczy Amora wykonane zostały z marmuru, a Pegaza z topazu.

Pałac Leipzigera – dawny pałac zbudowany przez żydowskiego bankiera Ignatza Leipzigera w latach 1872–1874, następnie budynek biurowy, aktualnie (stan na 2023) hotel.

Pomnik Mikołaja Kopernika we Wrocławiu – pomnik upamiętniający osobę Mikołaja Kopernika. Jego autorem był prof. Leon Podsiadły, a jego dzieło zaliczane jest do ważniejszych przykładów współczesnych rzeźb. Odsłonięty został w 1974 roku z okazji roku kopernikańskiego obchodzonego rok wcześniej (w 1973 roku) z okazji 500-lecia jego urodzin. Inicjatorami budowy pomnika było Towarzystwo Miłośników Wrocławia wspólnie z Towarzystwem Miłośników Astronomii. Posąg wykonany jest ze sztucznego kamienia. Ma postać korpusu, sylwetki, ze stylizowanym układem heliocentrycznym zwieńczonym popiersiem astronoma. W 1977 roku zamontowano tablicę z napisem: Wrocławianie Mikołajowi Kopernikowi 1473-1543. Pomnik zlokalizowany jest na placu położonym pomiędzy: ulicą Piotra Skargi (od wschodu) Fosą Miejską (od południa) ulicą Wierzbową (od zachodu) ulicą Teatralną (od północy). Za ulicą Piotra Skargi znajduje się Wzgórze Partyzantów, natomiast za ulicą Wierzbową budynek, niegdyś pałac Leipzigerów, za nim rozpościera się Park Mikołaja Kopernika. Tędy przebiega wzdłuż fosy Promenada Staromiejska. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla miasta Wrocławia z 2018 r. pomnik ten został uznany za dobro kultury współczesnej.

Most Piotra Skargi (dawniej Taschenbrücke) – most nad Fosą Miejską we Wrocławiu, w linii ulicy Piotra Skargi. Wybudowany w 1842, sklepiony, z cegły; w I połowie XX wieku został po obu stronach poszerzony uzyskując z obu stron sklepione przęsła betonowe. W 1967 r., podczas generalnej przebudowy (połączonej z poszerzeniem) ulicy Piotra Skargi, stary most zastąpiono nowym, 33-metrowej szerokości jednoprzęsłowym mostem żelbetowym, opartym na betonowych przyczółkach. Most o rozpiętości 8 metrów zbudowany został przy użyciu prefabrykowanych belek mostowych ze strunobetonu typu „Kujan”. Niesie dwie dwupasowe jezdnie, wydzielone dwutorowe torowisko tramwajowe i dwa chodniki dla pieszych.

Ulica Hugona Kołłątaja – jedna z ulic Przedmieścia Świdnickiego we Wrocławiu. Ulica Kołłątaja została wytyczona w roku 1823 po zburzeniu kilka lat wcześniej fortyfikacji miejskich. 19 października tegoż roku nadano jej nazwę Neue Taschenstraße (po polsku Nowa Sakwowa), gdyż była przedłużeniem w kierunku południowym ulicy Taschenstraße, czyli dzisiejszej ulicy Piotra Skargi. Początkowo kończyła swój bieg na skrzyżowaniu z ulicą Neue Tauentzienstraße (dzisiejszą ul. Kościuszki) i była zabudowana w niewielkim stopniu. Ożywienie w inwestycjach budowlanych wniosło otwarcie w pobliżu dworca Kolei Górnośląskiej. Pod koniec lat pięćdziesiątych XIX w. została przedłużona w kierunku południowym do skrzyżowania z Gartenstraße (ul. Piłsudskiego), osiągając tym samym ostateczną długość, którą zachowała do dziś. W drugiej połowie XIX w. została w całości zabudowana luksusowymi kamienicami czynszowymi. Niektóre z nich, jak zachowany do dziś dom nr 31-33, noszą cechy architektury pałacowej. Oprócz kamienic czynszowych w zabudowie ulicy wyróżniały się także hotele. Ze względu na bliskość dworca na przełomie XIX i XX w. działało ich kilka, m.in. pod nr 15 Reichshof w latach 1877–1919 noszący nazwę Kaiserhof, pod nr 14 Breslauer Hof, pod nr 10 Dresdner Hof i Hansa hotel pod nr 25, a także dwa schroniska prowadzone przez organizacje chrześcijańskie. W roku 1945 znaczna część zabudowy legła w gruzach. Wśród nowych budynków wzniesionych głównie w latach pięćdziesiątych swoją architekturą wyróżnia się Mezonetowiec z dwupoziomowymi mieszkaniami zaprojektowany przez zespół Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak.

Budynki mieszkalne przy ulicy Podwale 45-56 – budynki mieszkalne położone przy ulicy Podwale 45-56 we Wrocławiu, tworzące zespół zabudowy mieszkaniowej, na osiedlu Przedmieście Świdnickie. Zostały zbudowane w drugiej połowie lat 50. XX wieku według projektu opracowanego przez architekta Witolda Skowronka. Budynki te charakteryzują się prostą formą architektoniczną. Zwraca się przy tym uwagę na fakt, który wyróżnia je na tle innych realizacji tamtych czasów, ich odpowiedniego usytuowania względem ruchliwej ulicy oraz ukształtowania zabudowy z wykreowaniem dziedzińców o właściwych proporcjach zapewniających dobre warunki zamieszkania stworzone w samym centrum miasta.

Opera Wrocławska – jeden z teatrów mieszczących się we Wrocławiu na Dolnym Śląsku, przy ulicy Świdnickiej pod numerem 35. Zarówno budynek, jak i mająca w nim swoją siedzibę instytucja przystosowane są przede wszystkim do wystawiania spektakli operowych i innych (na przykład baletu).

Pomnik Ofiar Stalinizmu – pomnik wzniesiony we Wrocławiu niedaleko Opery Wrocławskiej. Pomnik projektu Tadeusza Tellera, odsłonięty 17 września 1989 r., formą przypomina dolmen, złożony z nachylonych płyt kamiennych, na których znajdują się: z prawej strony krzyż, z lewej – orzeł, pośrodku – krzyż Virtuti Militari, a pod nim płyta metalowa z napisem: "W 50 rocznicę narzucenia systemu stalinowskiego Polakom w hołdzie jego ofiarom ku przestrodze żyjącym i przyszłym pokoleniom". Całość wieńczy stylizowana korona cierniowa. Z prawej strony pomnika jest tablica z napisem: "Tym którzy odbudowali Polskę i zagospodarowali ziemie odzyskane. W 50 rocznicę Naród Polski". Tablice te umieszczono w 1995 r.

Park Mikołaja Kopernika (dawniej: Park Staromiejski, Ogród Staromiejski, Park Hanki Sawickiej; niem. Zwingerpark lub Zwingergarten) – park miejski zlokalizowany we Wrocławiu, w rejonie tzw. Promenady Staromiejskiej, po wewnętrznej stronie Fosy Miejskiej (która wyznacza południową granice parku). Obecna nazwa parku obowiązuje na podstawie Uchwały Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 9 października 1993 roku (nr LXXI/454/93) w sprawie nazw parków i terenów leśnych istniejących we Wrocławiu. Od wschodu park ogranicza ulica Wierzbowa i budynek dawnego pałacu Leipzigera. Za nimi jest plac, na którym usytuowany jest pomnik Mikołaja Kopernika. Północną granicę parku wyznacza ulica Teatralna oraz stojący za nią budynek dawnej łaźni miejskiej. Od zachody park ogranicza plac Teatralny i ulica Bożego Ciała. W ich bezpośrednim sąsiedztwie zlokalizowany jest budynek Wrocławskiego Teatru Lalek. Nieco dalej, przy ulicy Świdnickiej, stoi pomnik Bolesława Chrobrego. Inspiracją dla założenia parku w tym miejscu były XIX-wieczne Ogrody Tivoli w Kopenhadze. W parku znajduje się m.in. karuzela wolnoobrotowa dla dzieci. Atrakcja ta jest jednak czynna wyłącznie podczas dobrej pogody.

Ulica Arrasowa – jedna z ulic Starego Miasta we Wrocławiu.

Ulica Teatralna – ulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście. Łączy ulicę Piotra Skargi z placem Teatralnym i ulicami Widok oraz Bożego Ciała. Ma 326 m długości. Przy ulicy znajdują się między innymi zabytkowe obiekty: budynek dawnej Łaźni Miejskiej oraz Pałac Ignacego Leipzigera, połączony z kamienicą J. Schottländera, a także tereny zielone: Park Mikołaja Kopernika i Promenada Staromiejska biegnąca wzdłuż fosy miejskiej.

Mezonetowiec (od fr. maisonnette „domek”, ang. maisonette „mieszkanie dwupoziomowe”) − budynek mieszkalny przy ul. Kołłątaja we Wrocławiu, wzniesiony w latach 1958−1960 według projektu Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak, Edmunda Frąckiewicza oraz Igora i Marii Tawryczewskich; wpisany do rejestru zabytków w 2017.