Ulica Arrasowa we Wrocławiu

Budynki mieszkalne przy ulicy Teatralnej 22-26 i Piotra Skargi 7-17 we Wrocławiu – trzy budynki mieszkalne położone we Wrocławiu w obrębie Starego Miasta. Zostały zaprojektowane przez Jadwigę Grabowską-Hawrylak. Zlecenie na projekt autorka otrzymała w 1955 r., a ich realizacja zakończyła się w 1959 r. Położone są przy ulicy Teatralnej 22-26 oraz przy ulicy Piotra Skargi 7-11 i 13-17. Ocenia się, że architektura tych obiektów jest przykładem świadomego kształtowania bryły budynków oraz wnętrza mieszkalnego.

Pomnik Mikołaja Kopernika we Wrocławiu – pomnik upamiętniający osobę Mikołaja Kopernika. Jego autorem był prof. Leon Podsiadły, a jego dzieło zaliczane jest do ważniejszych przykładów współczesnych rzeźb. Odsłonięty został w 1974 roku z okazji roku kopernikańskiego obchodzonego rok wcześniej (w 1973 roku) z okazji 500-lecia jego urodzin. Inicjatorami budowy pomnika było Towarzystwo Miłośników Wrocławia wspólnie z Towarzystwem Miłośników Astronomii. Posąg wykonany jest ze sztucznego kamienia. Ma postać korpusu, sylwetki, ze stylizowanym układem heliocentrycznym zwieńczonym popiersiem astronoma. W 1977 roku zamontowano tablicę z napisem: Wrocławianie Mikołajowi Kopernikowi 1473-1543. Pomnik zlokalizowany jest na placu położonym pomiędzy: ulicą Piotra Skargi (od wschodu) Fosą Miejską (od południa) ulicą Wierzbową (od zachodu) ulicą Teatralną (od północy). Za ulicą Piotra Skargi znajduje się Wzgórze Partyzantów, natomiast za ulicą Wierzbową budynek, niegdyś pałac Leipzigerów, za nim rozpościera się Park Mikołaja Kopernika. Tędy przebiega wzdłuż fosy Promenada Staromiejska. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla miasta Wrocławia z 2018 r. pomnik ten został uznany za dobro kultury współczesnej.

Ulica Wierzbowa – ulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście. Łączy ulicę Teatralną z ulicą Kazimierza Wielkiego przy placu Świętego Krzysztofa. Ma 285 m długości.

Pałac Leipzigera – dawny pałac zbudowany przez żydowskiego bankiera Ignatza Leipzigera w latach 1872–1874, następnie budynek biurowy, aktualnie (stan na 2023) hotel.

Ulica Piotra Skargi (niem. Taschenstraße, tj. ulica Sakwowa, wcześniej w 1380 Taschin-Bergische Gasse – zaułek Górki Sakwowej, oraz w 1397 Taschengasse – zaułek Sakwowy) – we Wrocławiu jedna z ulic przebiegających południkowo (z północy na południe), łącząca ulicę Oławską z Podwalem. Przecina Fosę Miejską (mostem Piotra Skargi) przy wzgórzu z dawnym Bastionem Sakwowym (Taschenbastion, po rozbiórce murów miejskich Liebichs Höhe, obecnie Wzgórze Partyzantów); przedłużeniem tej ulicy w kierunku południowym jest ulica Kołłątaja, prowadząca do ulicy Piłsudskiego przy Dworcu Głównym. Od 1945 roku patronem ulicy jest jezuita na dworze króla Zygmunta III Wazy, Piotr Skarga. W wieku XIII ulica zabudowana była stosunkowo luźno drewnianymi domami, mieszkali tu partacze-kapelusznicy. Od XIV do XVII wieku w linii murów miejskich, na osi ulicy, znajdowała się Brama Sakwowa; miał tu tradycyjnie swoje mieszkanie kat miasta Wrocławia (dziś w tym miejscu, przy ul. Nowej 11, jest – po bombardowaniach znajdującego się w 1945 w podziemiach dawnego Bastionu Sakwowego dowództwa obrony Festung Breslau – pusty plac). Do końca XX wieku przy ulicy Piotra Skargi mieściła się drukarnia Prasowych Zakładów Graficznych, przed 1989 we władaniu RSW „Prasa-Książka-Ruch”, a przed 1945 – drukarnia miejska wydająca gazetę Breslauer Neueste Nachrichten. Drukarnia została przeniesiona w inną część miasta w roku 2002, a jej dawne budynki zburzono; trwa przygotowanie tego miejsca pod budowę apartamentowca. Przy ulicy Piotra Skargi 29/31 znajduje się IX Liceum Ogólnokształcące, pod numerem 23 mieści się Liceum Plastyczne, a pod numerem 7 – konsulat Republiki Bułgarii

Most Piotra Skargi (dawniej Taschenbrücke) – most nad Fosą Miejską we Wrocławiu, w linii ulicy Piotra Skargi. Wybudowany w 1842, sklepiony, z cegły; w I połowie XX wieku został po obu stronach poszerzony uzyskując z obu stron sklepione przęsła betonowe. W 1967 r., podczas generalnej przebudowy (połączonej z poszerzeniem) ulicy Piotra Skargi, stary most zastąpiono nowym, 33-metrowej szerokości jednoprzęsłowym mostem żelbetowym, opartym na betonowych przyczółkach. Most o rozpiętości 8 metrów zbudowany został przy użyciu prefabrykowanych belek mostowych ze strunobetonu typu „Kujan”. Niesie dwie dwupasowe jezdnie, wydzielone dwutorowe torowisko tramwajowe i dwa chodniki dla pieszych.

Wydział Biotechnologii Uniwersytetu Wrocławskiego (WB UWr) – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego powstały w 2006 roku w wyniku podziału Wydziału Nauk Przyrodniczych na trzy mniejsze jednostki organizacyjne i poprzez przekształcenie Instytutu Biochemii i Biologii Molekularnej. Kształci studentów na dwóch podstawowych kierunkach zaliczanych do nauk biologicznych na studiach stacjonarnych. W ramach Wydziału Biotechnologii funkcjonuje 12 zakładów i 1 pracownia naukowa. Aktualnie zatrudnionych jest 44 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 10 z tytułem profesora, 11 na stanowisku profesora zwyczajnego i nadzwyczajnego, 7 ze stopniem naukowym doktora habilitowanego, 26 adiunktów ze stopniem doktora oraz 2 asystentów z tytułem magistra). Wydział współpracuje również z emerytowanymi profesorami, których autorytet wspiera zarówno proces dydaktyczny, jak i przede wszystkim wymianę międzynarodową. W 2011 roku na wydziale studiowało łącznie 434 studentów, wyłącznie na studiach dziennych oraz 40 doktorantów, odbywających studia doktoranckie w ramach Wydziałowego Studium Doktoranckiego.

Wydział Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego, utworzony w 1995 roku z dawnego Instytutu Chemii Wydziału Matematyki Fizyki i Chemii.

Wydział Nauk Biologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego (WNB UWr) – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego, powstały w 2006 roku w wyniku podziału Wydziału Nauk Przyrodniczych na trzy mniejsze jednostki organizacyjne. Kształci studentów na kierunkach: biologia, biologia człowieka, genetyka i biologia eksperymentalna, mikrobiologia, ochrona środowiska, zarządzanie środowiskiem przyrodniczym, zaliczanych do nauk przyrodniczych, na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział Nauk Biologicznych jest jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajduje się 19 zakładów, Muzeum Przyrodnicze, Ogród Botaniczny i 3 pozazakładowe pracownie naukowe. Poza tym wydział współtworzy wspólnie z Wydziałem Nauk o Ziemi i Kształtowania Środowiska Międzywydziałowe Studium Ochrony Środowiska. W 2024 zatrudnionych było 281 pracowników (w 2009 było to 270 pracowników, z czego 134 z nich to pracownicy naukowo-dydaktyczni, w tym 41 to samodzielni pracownicy naukowi – profesorowie zwyczajni i nadzwyczajni, a także doktorzy habilitowani). Wydział współpracuje również z emerytowanymi profesorami, których autorytet wspiera zarówno proces dydaktyczny, jak i przede wszystkim wymianę międzynarodową. W 2019 roku na wydziale studiowało łącznie 943 studentów (w tym 825 na studiach dziennych i 118 na międzywydziałowym kierunku ochrona środowiska) oraz 50 doktorantów, odbywających studia doktoranckie w ramach Wydziałowego Studium Doktoranckiego i 26 doktorantów uczących się w Kolegium Nauk Biologicznych Szkoły Doktorskiej Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wydział Nauk o Ziemi i Kształtowania Środowiska Uniwersytetu Wrocławskiego (WNZKŚ UWr) – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego powstały w 2006 roku w wyniku podziału Wydziału Nauk Przyrodniczych na trzy mniejsze jednostki organizacyjne. Kształci studentów na dwóch podstawowych kierunkach zaliczanych do nauk o Ziemi, na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział Nauk o Ziemi i Kształtowania Środowiska jest jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajdują się 2 instytuty. Poza tym wydział współtworzy wspólnie z Wydziałem Nauk Biologicznych Międzywydziałowe Studium Ochrony Środowiska. Na początku roku 2009 zatrudnionych było 114 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 6 na stanowisku profesora, 14 na stanowisku profesora nadzwyczajnego ze stopniem doktora habilitowanego, 6 na stanowisku adiunkta ze stopniem doktora habilitowanego, 88 na stanowisku adiunkta, wykładowcy i starszego wykładowcy z tytułem naukowym doktora i magistra) W 2009 na wydziale studiowało łącznie 999 studentów (w tym 804 na studiach dziennych, 35 na studiach zaocznych i 160 na międzywydziałowym kierunku ochrona środowiska) oraz kilkudziesięciu doktorantów, odbywających studia doktoranckie w ramach Wydziałowego Studium Doktoranckiego.

Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego (WPAE UWr) – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego powstały jako jedna z najstarszych jednostek organizacyjnych wrocławskiej uczelni w 1811 roku. Kształci studentów na trzech podstawowych kierunkach zaliczanych do nauk prawnych i ekonomicznych, na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział jest jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajdują się 3 instytuty, 11 katedr, 3 pracownie, centrum badań i biblioteka wydziałowa. W 2009 na Wydziale zatrudnionych było 220 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 31 osób posiadających tytuł naukowy na stanowisku profesora zwyczajnego, 35 osób posiadających stopień doktora habilitowanego na stanowisku profesora nadzwyczajnego, 148 adiunktów ze stopniem doktora oraz 6 asystentów z tytułem magistra). Wydział współpracuje również z emerytowanymi profesorami, którzy angażują się w proces dydaktyczny, i przede wszystkim we współpracę międzynarodową. Według stanu na 2011 rok na Wydziale studiowało łącznie 9022 studentów (w tym 4400 na studiach dziennych, 4622 na studiach zaocznych i 936 na studiach wieczorowych), a także 200 doktorantów, odbywających studia doktoranckie w ramach Wydziałowego Studium Doktoranckiego. Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii jest największym wydziałem Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego (WNHiP UWr) – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego powstały w 1988 roku w wyniku reorganizacji Wydziału Filozoficzno-Historycznego i podzielenia go na wyżej wymieniony oraz Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Kształci studentów na ośmiu podstawowych kierunkach zaliczanych do nauk humanistycznych, na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych jest jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajduje się 6 instytutów oraz 2 katedry (etnologii i muzykologii). Aktualnie zatrudnionych jest 265 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 24 na stanowisku profesora zwyczajnego, 35 na stanowisku profesora nadzwyczajnego i adiunkta ze stopniem doktora habilitowanego, 24 na stanowisku doktora habilitowanego, 182 na stanowisku doktora). Liczna jest również grupa 106 adiunktów. Wydział współpracuje również z emerytowanymi profesorami, których autorytet wspiera zarówno proces dydaktyczny, jak i przede wszystkim wymianę międzynarodową. Według stanu na 31 grudnia 2019 roku na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych studiuje łącznie 3527 studentów (w tym 2568 na studiach dziennych, 959 na studiach zaocznych), co czyni pod względem liczby słuchaczy trzeci wydział uniwersytetu po Wydziale Filologicznym i Wydziale Prawa, Administracji i Ekonomii. Ponadto na wydziale kształci się 170 doktorantów, odbywających studia doktoranckie w ramach Szkoły Doktorskiej.