Wydział Nauk Biologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego

Wydział Biotechnologii Uniwersytetu Wrocławskiego (WB UWr) – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego powstały w 2006 roku w wyniku podziału Wydziału Nauk Przyrodniczych na trzy mniejsze jednostki organizacyjne i poprzez przekształcenie Instytutu Biochemii i Biologii Molekularnej. Kształci studentów na dwóch podstawowych kierunkach zaliczanych do nauk biologicznych na studiach stacjonarnych. W ramach Wydziału Biotechnologii funkcjonuje 12 zakładów i 1 pracownia naukowa. Aktualnie zatrudnionych jest 44 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 10 z tytułem profesora, 11 na stanowisku profesora zwyczajnego i nadzwyczajnego, 7 ze stopniem naukowym doktora habilitowanego, 26 adiunktów ze stopniem doktora oraz 2 asystentów z tytułem magistra). Wydział współpracuje również z emerytowanymi profesorami, których autorytet wspiera zarówno proces dydaktyczny, jak i przede wszystkim wymianę międzynarodową. W 2011 roku na wydziale studiowało łącznie 434 studentów, wyłącznie na studiach dziennych oraz 40 doktorantów, odbywających studia doktoranckie w ramach Wydziałowego Studium Doktoranckiego.

Wydział Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego, utworzony w 1995 roku z dawnego Instytutu Chemii Wydziału Matematyki Fizyki i Chemii.

Wydział Nauk o Ziemi i Kształtowania Środowiska Uniwersytetu Wrocławskiego (WNZKŚ UWr) – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego powstały w 2006 roku w wyniku podziału Wydziału Nauk Przyrodniczych na trzy mniejsze jednostki organizacyjne. Kształci studentów na dwóch podstawowych kierunkach zaliczanych do nauk o Ziemi, na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział Nauk o Ziemi i Kształtowania Środowiska jest jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajdują się 2 instytuty. Poza tym wydział współtworzy wspólnie z Wydziałem Nauk Biologicznych Międzywydziałowe Studium Ochrony Środowiska. Na początku roku 2009 zatrudnionych było 114 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 6 na stanowisku profesora, 14 na stanowisku profesora nadzwyczajnego ze stopniem doktora habilitowanego, 6 na stanowisku adiunkta ze stopniem doktora habilitowanego, 88 na stanowisku adiunkta, wykładowcy i starszego wykładowcy z tytułem naukowym doktora i magistra) W 2009 na wydziale studiowało łącznie 999 studentów (w tym 804 na studiach dziennych, 35 na studiach zaocznych i 160 na międzywydziałowym kierunku ochrona środowiska) oraz kilkudziesięciu doktorantów, odbywających studia doktoranckie w ramach Wydziałowego Studium Doktoranckiego.

Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego (WPAE UWr) – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego powstały jako jedna z najstarszych jednostek organizacyjnych wrocławskiej uczelni w 1811 roku. Kształci studentów na trzech podstawowych kierunkach zaliczanych do nauk prawnych i ekonomicznych, na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział jest jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajdują się 3 instytuty, 11 katedr, 3 pracownie, centrum badań i biblioteka wydziałowa. W 2009 na Wydziale zatrudnionych było 220 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 31 osób posiadających tytuł naukowy na stanowisku profesora zwyczajnego, 35 osób posiadających stopień doktora habilitowanego na stanowisku profesora nadzwyczajnego, 148 adiunktów ze stopniem doktora oraz 6 asystentów z tytułem magistra). Wydział współpracuje również z emerytowanymi profesorami, którzy angażują się w proces dydaktyczny, i przede wszystkim we współpracę międzynarodową. Według stanu na 2011 rok na Wydziale studiowało łącznie 9022 studentów (w tym 4400 na studiach dziennych, 4622 na studiach zaocznych i 936 na studiach wieczorowych), a także 200 doktorantów, odbywających studia doktoranckie w ramach Wydziałowego Studium Doktoranckiego. Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii jest największym wydziałem Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego (WNHiP UWr) – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego powstały w 1988 roku w wyniku reorganizacji Wydziału Filozoficzno-Historycznego i podzielenia go na wyżej wymieniony oraz Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Kształci studentów na ośmiu podstawowych kierunkach zaliczanych do nauk humanistycznych, na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych jest jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajduje się 6 instytutów oraz 2 katedry (etnologii i muzykologii). Aktualnie zatrudnionych jest 265 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 24 na stanowisku profesora zwyczajnego, 35 na stanowisku profesora nadzwyczajnego i adiunkta ze stopniem doktora habilitowanego, 24 na stanowisku doktora habilitowanego, 182 na stanowisku doktora). Liczna jest również grupa 106 adiunktów. Wydział współpracuje również z emerytowanymi profesorami, których autorytet wspiera zarówno proces dydaktyczny, jak i przede wszystkim wymianę międzynarodową. Według stanu na 31 grudnia 2019 roku na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych studiuje łącznie 3527 studentów (w tym 2568 na studiach dziennych, 959 na studiach zaocznych), co czyni pod względem liczby słuchaczy trzeci wydział uniwersytetu po Wydziale Filologicznym i Wydziale Prawa, Administracji i Ekonomii. Ponadto na wydziale kształci się 170 doktorantów, odbywających studia doktoranckie w ramach Szkoły Doktorskiej.

Wydział Filologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego (WF UWr) – jeden z 12 wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego. Powstał w 1950 roku w wyniku reorganizacji Wydziału Humanistycznego i podzielenia go na wyżej wymieniony oraz Wydział Filozoficzno-Historyczny. Ostatniej reorganizacji dokonano w 2024 r., wydzielając z Wydziału dwie nowe jednostki; spowodowało to zmniejszenie się liczby instytutów i katedr należących do Wydziału Filologicznego z dziesięciu do dwóch. Obecnie WF kształci studentów na czterech kierunkach zaliczanych do nauk humanistycznych na studiach licencjackich oraz czterech kierunkach magisterskich, a także na kierunkach podyplomowych. W 2009 roku zatrudnionych było 372 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 33 z tytułem profesora, 57 na stanowisku profesora zwyczajnego i nadzwyczajnego, 9 adiunktów ze stopniem naukowym doktora habilitowanego, 246 adiunktów ze stopniem doktora oraz 17 asystentów z tytułem magistra). Według stanu na koniec 2023 roku (w ostatnim roku przed podziałem na trzy jednostki) na wydziale studiowało łącznie 5206 studentów studiów I i II stopnia (3735 na studiach stacjonarnych i 1471 na studiach niestacjonarnych), co sprawiało, że był to pod tym względem największy i najliczniejszy wydział Uniwersytetu Wrocławskiego. Po reorganizacji, według danych na 31.12.2024 r., Wydział liczył 1154 studentów studiów stacjonarnych i 250 - niestacjonarnych.

Pałac Oppersdorfów we Wrocławiu (niem.: Oppersdorff-Palais) – dawny pałac miejski przy ul. Wierzbowej 30 we Wrocławiu.

Plac św. Krzysztofa we Wrocławiu (Christophoriplatz) – plac położony w obrębie Starego Miasta we Wrocławiu. Plac ograniczony jest ulicą Kazimierza Wielkiego i Placem Dominikańskim. W obrębie placu położony jest ewangelicki Kościół św. Krzysztofa .

Kościół św. Krzysztofa we Wrocławiu – kościół ewangelicko-augsburskiej parafii św. Krzysztofa we Wrocławiu, położony przy pl. św. Krzysztofa znajdującym się na rogu ul. Kazimierza Wielkiego i Wierzbowej.

Ulica Wierzbowa – ulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście. Łączy ulicę Teatralną z ulicą Kazimierza Wielkiego przy placu Świętego Krzysztofa. Ma 285 m długości.

Ulica Piotra Skargi (niem. Taschenstraße, tj. ulica Sakwowa, wcześniej w 1380 Taschin-Bergische Gasse – zaułek Górki Sakwowej, oraz w 1397 Taschengasse – zaułek Sakwowy) – we Wrocławiu jedna z ulic przebiegających południkowo (z północy na południe), łącząca ulicę Oławską z Podwalem. Przecina Fosę Miejską (mostem Piotra Skargi) przy wzgórzu z dawnym Bastionem Sakwowym (Taschenbastion, po rozbiórce murów miejskich Liebichs Höhe, obecnie Wzgórze Partyzantów); przedłużeniem tej ulicy w kierunku południowym jest ulica Kołłątaja, prowadząca do ulicy Piłsudskiego przy Dworcu Głównym. Od 1945 roku patronem ulicy jest jezuita na dworze króla Zygmunta III Wazy, Piotr Skarga. W wieku XIII ulica zabudowana była stosunkowo luźno drewnianymi domami, mieszkali tu partacze-kapelusznicy. Od XIV do XVII wieku w linii murów miejskich, na osi ulicy, znajdowała się Brama Sakwowa; miał tu tradycyjnie swoje mieszkanie kat miasta Wrocławia (dziś w tym miejscu, przy ul. Nowej 11, jest – po bombardowaniach znajdującego się w 1945 w podziemiach dawnego Bastionu Sakwowego dowództwa obrony Festung Breslau – pusty plac). Do końca XX wieku przy ulicy Piotra Skargi mieściła się drukarnia Prasowych Zakładów Graficznych, przed 1989 we władaniu RSW „Prasa-Książka-Ruch”, a przed 1945 – drukarnia miejska wydająca gazetę Breslauer Neueste Nachrichten. Drukarnia została przeniesiona w inną część miasta w roku 2002, a jej dawne budynki zburzono; trwa przygotowanie tego miejsca pod budowę apartamentowca. Przy ulicy Piotra Skargi 29/31 znajduje się IX Liceum Ogólnokształcące, pod numerem 23 mieści się Liceum Plastyczne, a pod numerem 7 – konsulat Republiki Bułgarii

Budynki mieszkalne przy ulicy Teatralnej 22-26 i Piotra Skargi 7-17 we Wrocławiu – trzy budynki mieszkalne położone we Wrocławiu w obrębie Starego Miasta. Zostały zaprojektowane przez Jadwigę Grabowską-Hawrylak. Zlecenie na projekt autorka otrzymała w 1955 r., a ich realizacja zakończyła się w 1959 r. Położone są przy ulicy Teatralnej 22-26 oraz przy ulicy Piotra Skargi 7-11 i 13-17. Ocenia się, że architektura tych obiektów jest przykładem świadomego kształtowania bryły budynków oraz wnętrza mieszkalnego.