Pomnik Amora na Pegazie

Budynek szkoły przy ulicy Podwale 57 – budynek szkoły położony we Wrocławiu przy ulicy Podwale 57 na osiedlu Przedmieście Świdnickie. Zabudowa powstała w latach 1958–1960 jako pierwsza w mieście szkoła tysiąclecia. Projektantką była Jadwiga Grabowska-Hawrylak. Zastosowane rozwiązania architektoniczne i konstrukcyjne pozwoliły na ukształtowanie fasady budynku z dużymi przeszkleniami, co było w ówczesnych czasach nowością we Wrocławiu. Z tego względu uznaje się go za pierwszy „szklany dom” w historii miasta oraz ówczesny synonim nowoczesności w architekturze. Współcześnie w budynku mieści się Szkoła Podstawowa Nr 71. Budynek wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków oraz ujęty został w wojewódzkim wykazie zabytków.

Park Mikołaja Kopernika (dawniej: Park Staromiejski, Ogród Staromiejski, Park Hanki Sawickiej; niem. Zwingerpark lub Zwingergarten) – park miejski zlokalizowany we Wrocławiu, w rejonie tzw. Promenady Staromiejskiej, po wewnętrznej stronie Fosy Miejskiej (która wyznacza południową granice parku). Obecna nazwa parku obowiązuje na podstawie Uchwały Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 9 października 1993 roku (nr LXXI/454/93) w sprawie nazw parków i terenów leśnych istniejących we Wrocławiu. Od wschodu park ogranicza ulica Wierzbowa i budynek dawnego pałacu Leipzigera. Za nimi jest plac, na którym usytuowany jest pomnik Mikołaja Kopernika. Północną granicę parku wyznacza ulica Teatralna oraz stojący za nią budynek dawnej łaźni miejskiej. Od zachody park ogranicza plac Teatralny i ulica Bożego Ciała. W ich bezpośrednim sąsiedztwie zlokalizowany jest budynek Wrocławskiego Teatru Lalek. Nieco dalej, przy ulicy Świdnickiej, stoi pomnik Bolesława Chrobrego. Inspiracją dla założenia parku w tym miejscu były XIX-wieczne Ogrody Tivoli w Kopenhadze. W parku znajduje się m.in. karuzela wolnoobrotowa dla dzieci. Atrakcja ta jest jednak czynna wyłącznie podczas dobrej pogody.

Budynki mieszkalne przy ulicy Podwale 45-56 – budynki mieszkalne położone przy ulicy Podwale 45-56 we Wrocławiu, tworzące zespół zabudowy mieszkaniowej, na osiedlu Przedmieście Świdnickie. Zostały zbudowane w drugiej połowie lat 50. XX wieku według projektu opracowanego przez architekta Witolda Skowronka. Budynki te charakteryzują się prostą formą architektoniczną. Zwraca się przy tym uwagę na fakt, który wyróżnia je na tle innych realizacji tamtych czasów, ich odpowiedniego usytuowania względem ruchliwej ulicy oraz ukształtowania zabudowy z wykreowaniem dziedzińców o właściwych proporcjach zapewniających dobre warunki zamieszkania stworzone w samym centrum miasta.

Ulica Teatralna – ulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście. Łączy ulicę Piotra Skargi z placem Teatralnym i ulicami Widok oraz Bożego Ciała. Ma 326 m długości. Przy ulicy znajdują się między innymi zabytkowe obiekty: budynek dawnej Łaźni Miejskiej oraz Pałac Ignacego Leipzigera, połączony z kamienicą J. Schottländera, a także tereny zielone: Park Mikołaja Kopernika i Promenada Staromiejska biegnąca wzdłuż fosy miejskiej.

Pałac Leipzigera – dawny pałac zbudowany przez żydowskiego bankiera Ignatza Leipzigera w latach 1872–1874, następnie budynek biurowy, aktualnie (stan na 2023) hotel.

Budynek dawnej łaźni miejskiej we Wrocławiu przy ul. Teatralnej (dawniej: Łaźnia Miejska oraz Miejskie Zakłady Kąpielowe we Wrocławiu) – kompleks budynków i obiektów wyposażonych w baseny pływackie i łaźnie oraz inne urządzenia do hydroterapii i balneologii. Został wybudowany pod koniec XIX wieku według projektu architekta Wilhelma Werdelmanna, profesora Szkoły Rzemiosł Artystycznych w Barmen (dziś część Wuppertalu).

Opera Wrocławska – jeden z teatrów mieszczących się we Wrocławiu na Dolnym Śląsku, przy ulicy Świdnickiej pod numerem 35. Zarówno budynek, jak i mająca w nim swoją siedzibę instytucja przystosowane są przede wszystkim do wystawiania spektakli operowych i innych (na przykład baletu).

Pomnik Ofiar Stalinizmu – pomnik wzniesiony we Wrocławiu niedaleko Opery Wrocławskiej. Pomnik projektu Tadeusza Tellera, odsłonięty 17 września 1989 r., formą przypomina dolmen, złożony z nachylonych płyt kamiennych, na których znajdują się: z prawej strony krzyż, z lewej – orzeł, pośrodku – krzyż Virtuti Militari, a pod nim płyta metalowa z napisem: "W 50 rocznicę narzucenia systemu stalinowskiego Polakom w hołdzie jego ofiarom ku przestrodze żyjącym i przyszłym pokoleniom". Całość wieńczy stylizowana korona cierniowa. Z prawej strony pomnika jest tablica z napisem: "Tym którzy odbudowali Polskę i zagospodarowali ziemie odzyskane. W 50 rocznicę Naród Polski". Tablice te umieszczono w 1995 r.

Pomnik Mikołaja Kopernika we Wrocławiu – pomnik upamiętniający osobę Mikołaja Kopernika. Jego autorem był prof. Leon Podsiadły, a jego dzieło zaliczane jest do ważniejszych przykładów współczesnych rzeźb. Odsłonięty został w 1974 roku z okazji roku kopernikańskiego obchodzonego rok wcześniej (w 1973 roku) z okazji 500-lecia jego urodzin. Inicjatorami budowy pomnika było Towarzystwo Miłośników Wrocławia wspólnie z Towarzystwem Miłośników Astronomii. Posąg wykonany jest ze sztucznego kamienia. Ma postać korpusu, sylwetki, ze stylizowanym układem heliocentrycznym zwieńczonym popiersiem astronoma. W 1977 roku zamontowano tablicę z napisem: Wrocławianie Mikołajowi Kopernikowi 1473-1543. Pomnik zlokalizowany jest na placu położonym pomiędzy: ulicą Piotra Skargi (od wschodu) Fosą Miejską (od południa) ulicą Wierzbową (od zachodu) ulicą Teatralną (od północy). Za ulicą Piotra Skargi znajduje się Wzgórze Partyzantów, natomiast za ulicą Wierzbową budynek, niegdyś pałac Leipzigerów, za nim rozpościera się Park Mikołaja Kopernika. Tędy przebiega wzdłuż fosy Promenada Staromiejska. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla miasta Wrocławia z 2018 r. pomnik ten został uznany za dobro kultury współczesnej.

Pałac Schaffgotschów – zabytkowy pałac we Wrocławiu przy ul. Kościuszki 34. Pałac – willa, wzniesiona w 1890 na polecenie Hansa Ulryka von Schaffgotscha (1831-1915), żonatego z Joanną Gryczik. Obiekt wzniesiony według projektu K. Heidenreicha w wyniku rozbudowy starszego domu G. van Heesa, który znajdował się tu od 1862. Schaffgotschowie kupili parcelę w 1887 i polecili rozbudowę domu do trójskrzydłowego pałacu w stylu renesansowym, z wieżą, licznymi wykuszami, lukarnami itp. Elewacja licowana jest czerwoną cegłą z jasnymi piaskowcowymi detalami; przed frontem pałacu znajduje się dziedziniec, na tyłach był ogród, pierwotnie w stylu angielskim. Hans Ulryk von Schaffgotsch zmarł w 1915; po jego śmierci właścicielem pałacu została gmina ewangelicka z parafii św. Marii Magdaleny. W czasie oblężenia Festung Breslau uszkodzony, po odbudowie we władaniu miasta, wykorzystywany był do celów mieszkalnych. W roku 1956 miasto przekazało budynek Zrzeszeniu Studentów Polskich, które urządziło w nim klub studencki "Pałacyk". W 1972 wybuchł tu pożar; przeprowadzony remont zakończył się w roku 1975 i od tego czasu budynek jest wykorzystywany do różnych celów kulturalnych (znajdowało się tu m.in. kino, zlikwidowane w 2003) i rozrywkowych (popularna dyskoteka w latach 90, pub Samo Życie oraz klub bilardowo-snookerowy). W 2012 roku nieruchomość została sprzedana firmie z wietnamskim kapitałem TH Invest.

Ulica Arrasowa – jedna z ulic Starego Miasta we Wrocławiu.

Most Piotra Skargi (dawniej Taschenbrücke) – most nad Fosą Miejską we Wrocławiu, w linii ulicy Piotra Skargi. Wybudowany w 1842, sklepiony, z cegły; w I połowie XX wieku został po obu stronach poszerzony uzyskując z obu stron sklepione przęsła betonowe. W 1967 r., podczas generalnej przebudowy (połączonej z poszerzeniem) ulicy Piotra Skargi, stary most zastąpiono nowym, 33-metrowej szerokości jednoprzęsłowym mostem żelbetowym, opartym na betonowych przyczółkach. Most o rozpiętości 8 metrów zbudowany został przy użyciu prefabrykowanych belek mostowych ze strunobetonu typu „Kujan”. Niesie dwie dwupasowe jezdnie, wydzielone dwutorowe torowisko tramwajowe i dwa chodniki dla pieszych.