place

I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Bielsku-Białej

Architektura neoklasycystyczna w województwie śląskimBudynki szkół i instytucji badawczych w Bielsku-BiałejLicea ogólnokształcące w Bielsku-BiałejPolskie licea ogólnokształcące im. Mikołaja KopernikaZabytki nieruchome w Bielsku-Białej
Bielsko Biała, Liceum Kopernika 01
Bielsko Biała, Liceum Kopernika 01

I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika – jedno z ośmiu publicznych liceów ogólnokształcących działających w Bielsku-Białej. Historia szkoły sięga roku 1919. Powstała jako drugie polskojęzyczne gimnazjum w polskiej części Śląska Cieszyńskiego pierwotnie w Skoczowie, a do Bielska została przeniesiona w 1921. Mieści się w zabytkowym neoklasycznym gmachu zajmującym kwartał pomiędzy ulicami Listopadową, Piastowską i Lubertowicza na Górnym Przedmieściu, który został wzniesiony specjalnie dla niej według projektu Alfreda Wiedermanna w latach 1925–1927.

Fragment artykułu z Wikipedii I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Bielsku-Białej (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Bielsku-Białej
Zygmunta Lubertowicza, Bielsko-Biała Dolne Przedmieście

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Bielsku-BiałejCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 49.826389 ° E 19.035 °
placePokaż na mapie

Adres

I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika

Zygmunta Lubertowicza
43-300 Bielsko-Biała, Dolne Przedmieście
Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Bielsko Biała, Liceum Kopernika 01
Bielsko Biała, Liceum Kopernika 01
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Park im. Juliusza Słowackiego w Bielsku-Białej
Park im. Juliusza Słowackiego w Bielsku-Białej

Park im. Juliusza Słowackiego w Bielsku-Białej – park miejski znajdujący się w centrum Bielska-Białej, na historycznym Dolnym Przedmieściu, pomiędzy ulicami: J. Słowackiego, F. Chopina, Z. Lubertowicza i Piastowską. Powstał w 1898 r. jako Park Jubileuszowy im. Cesarza Franciszka Józefa I w miejscu cmentarza cholerycznego z lat 1830–1832. Zwany był też Parkiem na Strzelnicy, ponieważ na jego terenie funkcjonowała strzelnica bractwa kurkowego (strzeleckiego) założonego w 1794 r. i działającego do roku 1939. Nazwę Park im. Juliusza Słowackiego nadano po 1918 r.. Głównym obiektem parku jest położony we wschodniej jego części (przy ul. Słowackiego) Dom Muzyki – siedziba Bielskiego Centrum Kultury. Został wybudowany w 1831 r. jako siedziba bractwa kurkowego, a jednocześnie został przystosowany do organizacji publicznych zebrań, uroczystości i balów. W 1880 r. budynek rozbudowano o tzw. wielką salę utrzymaną w stylu neoklasycystycznym. Do poł. XX w. odbywała się tu większość bielskich wydarzeń kulturalnych i politycznych. W 1891 r. na krótko obiekt zaadaptowano na koszary, po czym cztery lata później powrócił do miasta i ponownie zaczął być eksploatowany w celach rozrywkowych. W latach 80. XX w. od strony południowej i zachodniej dobudowano salę koncertową na 500 miejsc wraz z zapleczem. W północnej części parku znajduje się sztuczne lodowisko oraz kompleks powstały w ramach programu Orlik 2012, wybudowany na miejscu dawnego boiska Międzyszkolnego Ośrodka Sportowego, składający się z boiska piłkarskiego o wymiarach 30×62 m, boiska wielofunkcyjnego o wymiarach 20×30 m oraz bieżni lekkoatletycznej. W latach 1938–1939 w tym miejscu znajdowała się 40-metrowa wieża spadochronowa. Na terenie parku znajdują się dwie fontanny: w części środkowej oraz północno-wschodniej, pomiędzy Bielskim Centrum Kultury a ul. Piastowską. W bielskim Parku Słowackiego znajdują się również dwa dęby szypułkowe będące pomnikami przyrody.

Stary Cmentarz Ewangelicki w Bielsku-Białej
Stary Cmentarz Ewangelicki w Bielsku-Białej

Stary Cmentarz Ewangelicki w Bielsku-Białej – nieczynny cmentarz ewangelicki znajdujący się w Bielsku-Białej, przy ulicy Andrzeja Frycza-Modrzewskiego na tak zwanym Bielskim Syjonie. Został założony w lutym 1833 na nieruchomości ofiarowanej przez mydlarza Gottlieba Klimkego. Decyzję o jego budowie przyspieszyła epidemia cholery, która nawiedziła Bielsko w 1831. Wcześniej zarówno ewangelicy, jak i katolicy byli chowani na wspólnym cmentarzu przy kościele Świętej Trójcy. W latach 60. XIX wieku został znacznie powiększony w kierunku wschodnim. W 1911 otwarto Nowy Cmentarz Ewangelicki przy ulicy Listopadowej, jednak pochówków na starym cmentarzu dokonywano aż do czasów II wojny światowej. Prawdopodobnie później zakopywano tutaj nielegalnie również ofiary Urzędu Bezpieczeństwa. Po 1945 cmentarz był regularnie niszczony, a komunistyczne władze domagały się nawet usunięcia niemieckojęzycznych nagrobków. Potomkowie pochowanych na cmentarzu osób, aby uratować nagrobki musieli je zdewastować, np. poprzez zamalowanie farbą, skucie starych napisów lub przewrócenie nagrobka napisami do ziemi. Nieliczne z nich po 1989 zostały odrestaurowane przez miasto. Cmentarz składa się z siedmiu sektorów. Prowadzi na niego neogotycka brama z trzema arkadami, zbudowana w 1863. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1857. Najbardziej reprezentacyjną częścią nekropolii jest, prowadząca z południa na północ, Aleja Zasłużonych, przy której miejsce spoczynku znaleźli najbogatsi i najbardziej zasłużeni mieszkańcy miasta. Na Starym Cmentarzu ewangelickim w Bielsku-Białej spoczywają m.in.: burmistrzowie miasta, np. Karl Ferdinand Sennewaldt, Moritz Scholz czy Heinrich Hofmann zasłużeni pastorzy, np. Josef Franz Schimko, Karl Samuel Schneider przemysłowcy, np. Gustav Förster i Hermann Schneider działacze społeczni, np. Theodor Sixt uczeni, np. Philipp Johann Ferdinand Schur Nieczynna od ponad 70 lat nekropolia stanowi enklawę dzikiej przyrody w centrum miasta. Rosną tutaj pomnikowe drzewa oplecione przez bluszcze i inne pnącza. Nagrobki, mury i cmentarne alejki obrośnięte są licznymi gatunkami roślin. Jest to również oaza dla ptaków (szczególnie w okresie lęgowym) i małych ssaków.

Osiedle Mieszka I (Bielsko-Biała)
Osiedle Mieszka I (Bielsko-Biała)

Osiedle Mieszka I – osiedle mieszkaniowe w Bielsku-Białej położone w północnej części Górnego Przedmieścia w obrębie ulic Bolesława Krzywoustego, Mieszka I, Piastowskiej i Wita Stwosza. Wybudowane zostało w latach 1957–1961 jako czwarty powojenny zespół mieszkaniowy w mieście – Zakładowe Osiedle Robotnicze nr 4 (ZOR IV). Do 1990 nosiło imię Aleksandra Zawadzkiego. Zabudowę blokową osiedla uzupełniają domy jednorodzinne, w tym niektóre przy ulicy Wita Stwosza i zachodnim odcinku ulicy Mieszka I wzniesione już przed II wojną światową, a także: szkoła tysiąclecia – pierwotnie Szkoła Podstawowa nr 16, później Gimnazjum nr 16, obecnie oddział Szkoły Podstawowej nr 3 gmach starostwa powiatowego powiatu bielskiego i delegatury Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego – pierwotnie siedziba władz województwa bielskiego budynek urzędowy przy ulicy Piastowskiej 44, który mieści (stan 2022) delegaturę Kuratorium Oświaty, oddział Urzędu Statystycznego, Polubowny Sąd Konsumencki i filię Powiatowej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Obsługę komunikacyjną zapewnia ulica Piastowska i przystanek Piastowska Starostwo Powiatowe obsługiwany przez siedemnaście linii MZK Bielsko-Biała (stan 2022), a także autobusy Komunikacji Beskidzkiej oraz prywatnych przewoźników w kierunku Jaworza, Jasienicy, Strumienia i Cieszyna. W pobliżu osiedla znajduje się przystanek kolejowy Bielsko-Biała Górne na trasie Bielsko-Biała – Cieszyn, od 2009 niewykorzystywany w ruchu pasażerskim. Od 2002 istnieje jednostka pomocnicza gminy o nazwie Osiedle Mieszka I obejmująca właściwe osiedle oraz przyległe tereny. Jej granice wyznaczają: na północy – ulica Sierpniowa i Pod Grodziskiem na wschodzie – ulica Listopadowa na południu – ulica Piastowska na zachodzie – linia biegnąca pomiędzy parcelami przynależnymi do ulicy Mieszka I i Spokojnej a przynależnymi do ulicy Żółkiewskiego W tym drugim znaczeniu do osiedla wliczają się więc dodatkowo kwartały zabudowy jednorodzinnej w rejonie ulicy Karłowicza, Spokojnej i Tarninowej, zespół bloków deweloperskich Zielony Zakątek przy ulicy Asnyka i siedziba Regionu Podbeskidzie NSZZ „Solidarność” (Asnyka 19).