Nowy Cmentarz Ewangelicki w Bielsku-Białej

I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika – jedno z ośmiu publicznych liceów ogólnokształcących działających w Bielsku-Białej. Historia szkoły sięga roku 1919. Powstała jako drugie polskojęzyczne gimnazjum w polskiej części Śląska Cieszyńskiego pierwotnie w Skoczowie, a do Bielska została przeniesiona w 1921. Mieści się w zabytkowym neoklasycznym gmachu zajmującym kwartał pomiędzy ulicami Listopadową, Piastowską i Lubertowicza na Górnym Przedmieściu, który został wzniesiony specjalnie dla niej według projektu Alfreda Wiedermanna w latach 1925–1927.

Wieża spadochronowa w Bielsku-Białej – wieża spadochronowa znajdująca się niegdyś w północnej części Parku Miejskiego (późniejszy park Słowackiego) w Bielsku (od 1951 Bielsko-Biała). Rozebrana w 1939.

V Liceum Ogólnokształcące w Bielsku-Białej – publiczna szkoła ponadpodstawowa, znajdująca się w Bielsku-Białej, przy ul. Józefa Lompy 10. Od wielu lat najlepsze liceum w województwie śląskim i jedno z najlepszych w kraju według rankingu Perspektywy. Posiada złotą tarczę jakości szkoły. Potocznie nazywana „Piątką”.

Park im. Juliusza Słowackiego w Bielsku-Białej – park miejski znajdujący się w centrum Bielska-Białej, na historycznym Dolnym Przedmieściu, pomiędzy ulicami: J. Słowackiego, F. Chopina, Z. Lubertowicza i Piastowską. Powstał w 1898 r. jako Park Jubileuszowy im. Cesarza Franciszka Józefa I w miejscu cmentarza cholerycznego z lat 1830–1832. Zwany był też Parkiem na Strzelnicy, ponieważ na jego terenie funkcjonowała strzelnica bractwa kurkowego (strzeleckiego) założonego w 1794 r. i działającego do roku 1939. Nazwę Park im. Juliusza Słowackiego nadano po 1918 r.. Głównym obiektem parku jest położony we wschodniej jego części (przy ul. Słowackiego) Dom Muzyki – siedziba Bielskiego Centrum Kultury. Został wybudowany w 1831 r. jako siedziba bractwa kurkowego, a jednocześnie został przystosowany do organizacji publicznych zebrań, uroczystości i balów. W 1880 r. budynek rozbudowano o tzw. wielką salę utrzymaną w stylu neoklasycystycznym. Do poł. XX w. odbywała się tu większość bielskich wydarzeń kulturalnych i politycznych. W 1891 r. na krótko obiekt zaadaptowano na koszary, po czym cztery lata później powrócił do miasta i ponownie zaczął być eksploatowany w celach rozrywkowych. W latach 80. XX w. od strony południowej i zachodniej dobudowano salę koncertową na 500 miejsc wraz z zapleczem. W północnej części parku znajduje się sztuczne lodowisko oraz kompleks powstały w ramach programu Orlik 2012, wybudowany na miejscu dawnego boiska Międzyszkolnego Ośrodka Sportowego, składający się z boiska piłkarskiego o wymiarach 30×62 m, boiska wielofunkcyjnego o wymiarach 20×30 m oraz bieżni lekkoatletycznej. W latach 1938–1939 w tym miejscu znajdowała się 40-metrowa wieża spadochronowa. Na terenie parku znajdują się dwie fontanny: w części środkowej oraz północno-wschodniej, pomiędzy Bielskim Centrum Kultury a ul. Piastowską. W bielskim Parku Słowackiego znajdują się również dwa dęby szypułkowe będące pomnikami przyrody.

Osiedle Mieszka I – osiedle mieszkaniowe w Bielsku-Białej położone w północnej części Górnego Przedmieścia w obrębie ulic Bolesława Krzywoustego, Mieszka I, Piastowskiej i Wita Stwosza. Wybudowane zostało w latach 1957–1961 jako czwarty powojenny zespół mieszkaniowy w mieście – Zakładowe Osiedle Robotnicze nr 4 (ZOR IV). Do 1990 nosiło imię Aleksandra Zawadzkiego. Zabudowę blokową osiedla uzupełniają domy jednorodzinne, w tym niektóre przy ulicy Wita Stwosza i zachodnim odcinku ulicy Mieszka I wzniesione już przed II wojną światową, a także: szkoła tysiąclecia – pierwotnie Szkoła Podstawowa nr 16, później Gimnazjum nr 16, obecnie oddział Szkoły Podstawowej nr 3 gmach starostwa powiatowego powiatu bielskiego i delegatury Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego – pierwotnie siedziba władz województwa bielskiego budynek urzędowy przy ulicy Piastowskiej 44, który mieści (stan 2022) delegaturę Kuratorium Oświaty, oddział Urzędu Statystycznego, Polubowny Sąd Konsumencki i filię Powiatowej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Obsługę komunikacyjną zapewnia ulica Piastowska i przystanek Piastowska Starostwo Powiatowe obsługiwany przez siedemnaście linii MZK Bielsko-Biała (stan 2022), a także autobusy Komunikacji Beskidzkiej oraz prywatnych przewoźników w kierunku Jaworza, Jasienicy, Strumienia i Cieszyna. W pobliżu osiedla znajduje się przystanek kolejowy Bielsko-Biała Górne na trasie Bielsko-Biała – Cieszyn, od 2009 niewykorzystywany w ruchu pasażerskim. Od 2002 istnieje jednostka pomocnicza gminy o nazwie Osiedle Mieszka I obejmująca właściwe osiedle oraz przyległe tereny. Jej granice wyznaczają: na północy – ulica Sierpniowa i Pod Grodziskiem na wschodzie – ulica Listopadowa na południu – ulica Piastowska na zachodzie – linia biegnąca pomiędzy parcelami przynależnymi do ulicy Mieszka I i Spokojnej a przynależnymi do ulicy Żółkiewskiego W tym drugim znaczeniu do osiedla wliczają się więc dodatkowo kwartały zabudowy jednorodzinnej w rejonie ulicy Karłowicza, Spokojnej i Tarninowej, zespół bloków deweloperskich Zielony Zakątek przy ulicy Asnyka i siedziba Regionu Podbeskidzie NSZZ „Solidarność” (Asnyka 19).

Bielskie Centrum Kultury im. Marii Koterbskiej (BCK) – działająca od 1988 samorządowa instytucja kultury w Bielsku-Białej. Swoją siedzibę ma przy ul. Słowackiego 27 na Dolnym Przedmieściu (we wschodniej części Parku Słowackiego) – w rozbudowanym kompleksie dawnej „Strzelnicy”, na który składają się Dom Muzyki oraz Dom Tańca. Od 2021 nosi imię bielskiej śpiewaczki Marii Koterbskiej.

Cmentarz Rzymskokatolicki przy ul. Grunwaldzkiej – cmentarz w Bielsku-Białej.

Bielska Szkoła Przemysłowa – zespół publicznych szkół zawodowych ponadgimnazjalnych z siedzibą w Bielsku-Białej przy ul. Teodora Sixta 20. Placówka założona w roku 1874 jako Państwowa Szkoła Przemysłowa i kontynuująca także tradycje istniejącej od lat 60. XIX wieku Szkoły Tkackiej, z którą została później połączona, w obecnym kształcie organizacyjnym funkcjonuje od roku 2010, składając się z kształcącego w sześciu zawodach Technikum nr 1 oraz jednokierunkowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej nr 1.

Stary Cmentarz Ewangelicki w Bielsku-Białej – nieczynny cmentarz ewangelicki znajdujący się w Bielsku-Białej, przy ulicy Andrzeja Frycza-Modrzewskiego na tak zwanym Bielskim Syjonie. Został założony w lutym 1833 na nieruchomości ofiarowanej przez mydlarza Gottlieba Klimkego. Decyzję o jego budowie przyspieszyła epidemia cholery, która nawiedziła Bielsko w 1831. Wcześniej zarówno ewangelicy, jak i katolicy byli chowani na wspólnym cmentarzu przy kościele Świętej Trójcy. W latach 60. XIX wieku został znacznie powiększony w kierunku wschodnim. W 1911 otwarto Nowy Cmentarz Ewangelicki przy ulicy Listopadowej, jednak pochówków na starym cmentarzu dokonywano aż do czasów II wojny światowej. Prawdopodobnie później zakopywano tutaj nielegalnie również ofiary Urzędu Bezpieczeństwa. Po 1945 cmentarz był regularnie niszczony, a komunistyczne władze domagały się nawet usunięcia niemieckojęzycznych nagrobków. Potomkowie pochowanych na cmentarzu osób, aby uratować nagrobki musieli je zdewastować, np. poprzez zamalowanie farbą, skucie starych napisów lub przewrócenie nagrobka napisami do ziemi. Nieliczne z nich po 1989 zostały odrestaurowane przez miasto. Cmentarz składa się z siedmiu sektorów. Prowadzi na niego neogotycka brama z trzema arkadami, zbudowana w 1863. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1857. Najbardziej reprezentacyjną częścią nekropolii jest, prowadząca z południa na północ, Aleja Zasłużonych, przy której miejsce spoczynku znaleźli najbogatsi i najbardziej zasłużeni mieszkańcy miasta. Na Starym Cmentarzu ewangelickim w Bielsku-Białej spoczywają m.in.: burmistrzowie miasta, np. Karl Ferdinand Sennewaldt, Moritz Scholz czy Heinrich Hofmann zasłużeni pastorzy, np. Josef Franz Schimko, Karl Samuel Schneider przemysłowcy, np. Gustav Förster i Hermann Schneider działacze społeczni, np. Theodor Sixt uczeni, np. Philipp Johann Ferdinand Schur Nieczynna od ponad 70 lat nekropolia stanowi enklawę dzikiej przyrody w centrum miasta. Rosną tutaj pomnikowe drzewa oplecione przez bluszcze i inne pnącza. Nagrobki, mury i cmentarne alejki obrośnięte są licznymi gatunkami roślin. Jest to również oaza dla ptaków (szczególnie w okresie lęgowym) i małych ssaków.

Diecezja bielsko-żywiecka (łac. Dioecesis Bielscensis-Zyviecensis) – jedna z 4 diecezji obrządku łacińskiego w metropolii krakowskiej. Została ustanowiona 25 marca 1992 przez papieża Jana Pawła II bullą Totus Tuus Poloniae populus, z 8 dekanatów ówczesnej diecezji katowickiej (Bielsko-Biała centrum, Bielsko-Biała zachód, Cieszyn, Czechowice-Dziedzice, Istebna, Skoczów, Strumień i Wisła) i 6 z archidiecezji krakowskiej (Andrychów, Biała, Kęty, Oświęcim, Żywiec I i Żywiec II). Zajmuje obszar ok. 3000 km² i jest obecnie podzielona na 23 dekanaty, w skład których wchodzi 210 parafii (193 diecezjalne i 17 zakonnych). Diecezja liczy 798 000 mieszkańców w tym 698 000 wiernych katolików oraz 495 kapłanów diecezjalnych i 130 kapłanów zakonnych. W 2021 udzielono w diecezji 6844 chrzty (wobec 6398 rok wcześniej), 7885 I komunii (7490), 7815 bierzmowań (2909) oraz 2675 śluby (2156 w 2020). W niedzielnej mszy uczestniczy 36% wiernych, do komunii przystępuje 15,8%, a w lekcjach religii uczestniczy 82,6% uczniów.

Instytut Teologiczny im. św. Jana Kantego w Bielsku-Białej – oddział Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II znajdujący się w Bielsku-Białej. Był ściśle związany z diecezją bielsko-żywiecką i mieścił się w siedzibie kurii przy ul. Żeromskiego 5. Prowadził teologiczne studia licencjackie i magisterskie w ramach czterech specjalizacji: resocjalizacyjnej, pedagogiczno-katechetycznej, turystyki religijnej oraz medialnej.

Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów w Bielsku-Białej – zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów znajdujący się w Bielsku-Białej, przy ulicy 3-go Pułku Strz. Podhal. 8. Nabożeństwa odbywają się w każdą niedzielę o godzinie 17:00.