Ulica Gwarna we Wrocławiu

Cmentarz żydowski – kirkut, który znajdował się we Wrocławiu przy ulicy Gwarnej. Częściowo zlikwidowany w latach 30. i ostatecznie w latach 50. XX wieku.

Dobry wieczór we Wrocławiu – neon znajdujący się na dachu bloku mieszkalnego przy ul. Piłsudskiego 106–114 we Wrocławiu. Neon jest zrealizowany w formie dwuipółmetrowej postaci ludzkiej z kwiatkiem w jednej ręce i uchylanym kapeluszem w drugiej oraz samym napisem „dobry wieczór we Wrocławiu” po prawej stronie.

Grand Hotel – obiekt hotelowy położony naprzeciwko dworca Głównego we Wrocławiu przy ul. Józefa Piłsudskiego 100-102, róg ul. Hugona Kołłątaja.

Hotel Reichshof – obiekt położony we Wrocławiu przy ul. Kołłątaja 15 róg ul. Rejtana.

Mezonetowiec (od fr. maisonnette „domek”, ang. maisonette „mieszkanie dwupoziomowe”) − budynek mieszkalny przy ul. Kołłątaja we Wrocławiu, wzniesiony w latach 1958−1960 według projektu Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak, Edmunda Frąckiewicza oraz Igora i Marii Tawryczewskich; wpisany do rejestru zabytków w 2017.

Ulica Hugona Kołłątaja – jedna z ulic Przedmieścia Świdnickiego we Wrocławiu. Ulica Kołłątaja została wytyczona w roku 1823 po zburzeniu kilka lat wcześniej fortyfikacji miejskich. 19 października tegoż roku nadano jej nazwę Neue Taschenstraße (po polsku Nowa Sakwowa), gdyż była przedłużeniem w kierunku południowym ulicy Taschenstraße, czyli dzisiejszej ulicy Piotra Skargi. Początkowo kończyła swój bieg na skrzyżowaniu z ulicą Neue Tauentzienstraße (dzisiejszą ul. Kościuszki) i była zabudowana w niewielkim stopniu. Ożywienie w inwestycjach budowlanych wniosło otwarcie w pobliżu dworca Kolei Górnośląskiej. Pod koniec lat pięćdziesiątych XIX w. została przedłużona w kierunku południowym do skrzyżowania z Gartenstraße (ul. Piłsudskiego), osiągając tym samym ostateczną długość, którą zachowała do dziś. W drugiej połowie XIX w. została w całości zabudowana luksusowymi kamienicami czynszowymi. Niektóre z nich, jak zachowany do dziś dom nr 31-33, noszą cechy architektury pałacowej. Oprócz kamienic czynszowych w zabudowie ulicy wyróżniały się także hotele. Ze względu na bliskość dworca na przełomie XIX i XX w. działało ich kilka, m.in. pod nr 15 Reichshof w latach 1877–1919 noszący nazwę Kaiserhof, pod nr 14 Breslauer Hof, pod nr 10 Dresdner Hof i Hansa hotel pod nr 25, a także dwa schroniska prowadzone przez organizacje chrześcijańskie. W roku 1945 znaczna część zabudowy legła w gruzach. Wśród nowych budynków wzniesionych głównie w latach pięćdziesiątych swoją architekturą wyróżnia się Mezonetowiec z dwupoziomowymi mieszkaniami zaprojektowany przez zespół Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak.

Hotel Piast – dwugwiazdkowy hotel znajdujący się naprzeciwko dworca Wrocław Główny przy ulicy Piłsudskiego 98.

Budynek hotelu pracowniczego nr 1 PKP – budynek położony we Wrocławiu przy ul. Rejtana 11.

Silver Tower Center – budynek położony przy Placu Konstytucji 3 Maja we Wrocławiu, oddany do użytkowania w 2014 r. W budynku tym, zlokalizowanym w pobliżu dworca kolejowego Wrocław Główny, przewidziano funkcję hotelową wraz z centrum konferencyjnym, także biurową i handlową  . Budynek zaliczany jest do grupy budynków wysokich (W), choć niektórzy autorzy określają go jako wysokościowy .

Ulica Tadeusza Rejtana – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Stawową z ulicą Hugona Kołłątaja, na osiedlu Przedmieście Świdnickie w dawnej dzielnicy Stare Miasto. Ulica należy do kategorii dróg gminnych i ma 137 m długości. Przebiega przez obszar zabudowy śródmiejskiej o pierzejowej zabudowie znajdującej się po obu jej stronach. Przy ulicy położone są zachowane z okresu przedwojennego budynki, które zostały ujęte w gminnej ewidencji zabytków, w tym jedna z kamienic wpisana także do rejestru zabytków. Sama ulica na całej swojej długości przebiega przez obszar Przedmieścia Południowego, którego układ urbanistyczny podlega ochronie i również wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków. Jedynym budynkiem współczesnym położonym w pierzei tej ulicy jest budynek biurowy z garażem wielopoziomowym zbudowany w 1998 r. w miejscu zniszczonej podczas II wojny światowej kamienicy.

Ulica Dworcowa – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Podwale z ulicą Stanisława Małachowskiego oraz Józefa Piłsudskiego, stanowiąca granicę osiedli Przedmieście Świdnickie i Przedmieście Oławskie, a wcześniej stanowiąca granicę dawnych dzielnic: Stare Miasto i Krzyki. Ulica należy do kategorii dróg gminnych i ma 468 m długości. Przebiega przez obszar zabudowy śródmiejskiej. Odcinek ulicy rozpoczynający się przy ulicy Podwale, a kończący przy ulicy Tadeusza Kościuszki charakteryzuje pierzejowa zabudowa znajdująca się po obu stronach ulicy z wyjątkiem końcowego fragmentu jej strony wschodniej, gdzie znajduje się punktowy budynek nazywany Trzonolinowcem. Dla pozostałego odcinka dominuje zabudowa wolnostojąca lub powiązana z pierzejami skrzyżowanych ulic kilkuklatkowych budynków powojennych. Przy końcu ulicy położony jest po wschodniej stronie budynek Silver Tower Center i urządzony przed tym budynkiem plac. Zachodnia strona ulicy położona jest w obszarze Przedmieścia Południowego, którego układ urbanistyczny podlega ochronie i wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków, a wschodnia leży na Przedmieściu Oławskim wpisanym jako obszar do rejestru zabytków. Przy północnym odcinku ulicy znajdują się także wpisane do gminnej ewidencji zabytków budynki, w tym wpisana do rejestru zabytków kamienica, położona w pierzei zachodniej.

Wrocław Główny – największa z osobowych stacji kolejowych we Wrocławiu, zlokalizowana na granicy osiedli Przedmieście Świdnickie i Huby, w sąsiedztwie głównego dworca autobusowego znajdującego się w podziemiu centrum handlowego Wroclavia. Jeden z nielicznych w Polsce dworców kolejowych, który ma halę peronową. Położony na liniach kolejowych prowadzących z południowego wschodu (Częstochowa, Lubliniec, Opole), południa (Świdnica, Kłodzko) na zachód (Jelenia Góra, Legnica), na północny zachód (Głogów, Zielona Góra), na północ (Poznań) i na północny wschód (Oleśnica, Łódź, Warszawa). Dworzec Wrocław Główny posiada kategorię Premium według klasyfikacji PKP.