Ulica Dworcowa we Wrocławiu

Dom Trzonowo-Linowy („Trzonolinowiec”), czasem nazywany „Linowcem” – zabytkowy, modernistyczny budynek we Wrocławiu przy ul. Tadeusza Kościuszki 72-74 (róg ul. Dworcowej), zbudowany w latach 1961–1967.

Zamach bombowy we Wrocławiu w 2016 roku – zamach bombowy, który miał miejsce 19 maja 2016 roku we Wrocławiu. Zamachowiec pozostawił domowej roboty bombę w autobusie, lecz zauważona przez pasażerów została wyniesiona przez kierowcę na przystanek przy ul. Kościuszki, gdzie nastąpił wybuch. Ranna została jedna osoba. Sprawca został zatrzymany sześć dni później.

Ulica Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu – fragment traktu rokadowego poza obrębem dawnych fortyfikacji miejskich, przecinającego w przybliżeniu równoleżnikowo Przedmieście Świdnickie na południe od miasta, odcinek trasy łączącej Przedmieście Oławskie na wschodzie z Przedmieściem Mikołajskim na zachodzie. Ul. Tadeusza Kościuszki wytyczona została po likwidacji w roku 1807 murów miejskich; pierwotnie nosiła nazwę Tauentzien Straße i była znacznie krótsza niż obecnie: na zachodzie kończyła się przy koszarach kirasjerów (obecny pl. Muzealny); na wschodzie – przy ul. Dworcowej (dziś przy skrzyżowaniu z tą ulicą stoi charakterystyczny budynek – Trzonolinowiec). W 1823 dołączono na wschodzie odcinek od ul. Dworcowej do ul. gen. Kazimierza Pułaskiego (dawniejszy Kleine Anger, tj. w wolnym tłumaczeniu Mały Wygon, Małe Błonia albo Małe Pastwiska), potem w 1863 kolejny, do zbiegu z przedłużeniem ul. Oławskiej, Klosterstraße (ulicą Klasztorną, obecnie gen. Romualda Traugutta). W tym miejscu znajdowała się w połowie XIX wieku miejska rogatka, Ohlauer Barriere (Rogatka Oławska). Trójkąt u zbiegu ul. gen. Romualda Traugutta i Tadeusza Kościuszki bywa współcześnie nazywany „Trójkątem Bermudzkim”. W 1945 roku wojska niemieckie, chcąc odsłonić sobie pole ostrzału, wysadziły w powietrze zabudowania po południowej stronie ulicy, co doprowadziło do nieodwracalnej utraty wielu zabytków. Obecnie po stronie zachodniej ulica zaczyna się na skrzyżowaniu z ul. marsz. Józefa Piłsudskiego przy pl. Legionów i ma blisko 2,4 km długości. Po drodze przecina ul. Świdnicką (w tym miejscu znajduje się obszerny kwadratowy pl. Tadeusza Kościuszki – dawniej Tauentzien Platz – ze skwerem Solidarności Walczącej pośrodku, oraz tzw. „Kościuszkowska Dzielnica Mieszkaniowa”, KDM). Imię Tadeusza Kościuszki ulica otrzymała 27 kwietnia 1945 roku. Przy ulicy do roku 2011 znajdowała się charakterystyczna Kamienica pod Pelikanem.

Kamienica przy ulicy Podwale 66 – zabytkowa narożna kamienica mieszczańska znajdująca się przy zbiegu ulic Podwale 66 i Dworcowej we Wrocławiu.

Kamienica przy ulicy Podwale 65 – zabytkowa kamienica mieszczańska znajdująca się przy ulicy Podwale 65 we Wrocławiu.

Kamienica przy ulicy Podwale 64 – zabytkowa kamienica mieszczańska znajdująca się przy ulicy Podwale 64 we Wrocławiu.

Cmentarz żydowski – kirkut, który znajdował się we Wrocławiu przy ulicy Gwarnej. Częściowo zlikwidowany w latach 30. i ostatecznie w latach 50. XX wieku.

Pałacyk Wiskotta – zabytkowa kamienica mieszczańska, wzniesiona w formie pałacyku, znajdująca się przy ulicy Podwale 63 we Wrocławiu.

Kamienica przy ulicy Podwale 68 – zabytkowa kamienica mieszczańska znajdująca się przy ulicy Podwale 68 we Wrocławiu. Kamienica połączona jest z sąsiednią kamienicą nr 69 i razem stanowią siedzibę Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Ryszarda Bukowskiego.

Plac Konstytucji 3 Maja we Wrocławiu (Fontaneplatz, Fränkelplatz, Plac Konstytucji) – plac położony we Wrocławiu na obszarze Przedmieścia Oławskiego, w sąsiedztwie dworca kolejowego Wrocław Główny. W rejonie tego placu znajdowała się niegdyś Rogatka Strzelińska. Wytyczenie placu nastąpiło w 1856 r. w ramach szerzej prowadzonych prac wykonywanych na podstawie pierwszego planu regulacji przedmieść. Jego przeznaczeniem w ówczesnym czasie było stworzenie rezerwy terenu pod potrzebny handlu. Według tych planów sam plac miał być większy niż obecny, gdyż miał sięgać obecnej ulicy Tadeusza Kościuszki. Początkowo plac miał kształt trójkąta, gdyż część terenu zajmował cmentarz żydowski. Gdy w 1909 r. cmentarz został przecięty ulicą stanowiącą przedłużenie obecnej ulicy Dworcowej, teren po wschodniej stronie tej ulicy stał się częścią placu. Relikt cmentarza został ostatecznie zlikwidowany w 1938 r.. Przed wojną plac otoczony był zabudową mieszkaniową, na którą składały się czynszowe kamienice. Współcześnie zachowała się północna pierzeja tej zabudowy. Sam teren placu urządzony został w formie zieleńca, w ramach którego zbudowano także fontannę. Zlokalizowany był tu także słup ogłoszeniowy z zegarem, tzw. Normaluhr. W okresie powojennym, do 1994 r., zlokalizowany był tu jeden z dworców autobusowych Wrocławia PKS Wrocław Centralny, który przeznaczony był głównie dla połączeń dalekobieżnych. Dworzec został zamknięty, gdy ukończono budowę nowego obiektu przy ulicy Suchej. Obecnie znajduje się budynek hotelowo-biurowy z funkcją handlową i parkingiem podziemnym Silver Tower Center oddany do użytkowania w październiku 2014 r. . Obszar ten otoczony jest ulicami: Stanisława Małachowskiego, Jana Henryka Dąbrowskiego, Dworcową i ulicą przypisaną do Placu Konstytucji 3 Maja , której długość wynosi około 107 m . Nazwy placu: Fränkelplatz do 22.06.1934 r. Fontaneplatz od 22.06.1934 r. Plac Konstytucji 3 Maja od 1945 r. do 22.11.1952 r. Plac Konstytucji od 22.11.1952 r. do 24.09.1981 r. Plac Konstytucji 3 Maja od 24.09.1981 r. – nadal

Kamienica Hirschela – zabytkowa kamienica mieszczańska znajdująca się przy ulicy Podwale 69 we Wrocławiu. Kamienica połączona jest z sąsiednią kamienicą nr 68 i razem stanowią siedzibę Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Ryszarda Bukowskiego.

Ulica Aleksandra Hercena – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Komuny Paryskiej z ulicą gen. Karola Kniaziewicza, na osiedlu Przedmieście Oławskie, a wcześniej w dzielnicy Krzyki. Ulica należy do kategorii dróg gminnych i ma 159 m długości. Przebiega przez obszar zabudowy śródmiejskiej, który jako obszar objęty jest ochroną i wpisany jest do rejestru zabytków. Projekt założenia ulicy powstał w 1873 r., a sama ulica została urządzona w 1879 r. Przy ulicy zachowały się budynki ujęte w gminnej ewidencji zabytków, a jeden z nich został wpisany także do rejestru zabytków.