Silver Tower Center we Wrocławiu

Plac Konstytucji 3 Maja we Wrocławiu (Fontaneplatz, Fränkelplatz, Plac Konstytucji) – plac położony we Wrocławiu na obszarze Przedmieścia Oławskiego, w sąsiedztwie dworca kolejowego Wrocław Główny. W rejonie tego placu znajdowała się niegdyś Rogatka Strzelińska. Wytyczenie placu nastąpiło w 1856 r. w ramach szerzej prowadzonych prac wykonywanych na podstawie pierwszego planu regulacji przedmieść. Jego przeznaczeniem w ówczesnym czasie było stworzenie rezerwy terenu pod potrzebny handlu. Według tych planów sam plac miał być większy niż obecny, gdyż miał sięgać obecnej ulicy Tadeusza Kościuszki. Początkowo plac miał kształt trójkąta, gdyż część terenu zajmował cmentarz żydowski. Gdy w 1909 r. cmentarz został przecięty ulicą stanowiącą przedłużenie obecnej ulicy Dworcowej, teren po wschodniej stronie tej ulicy stał się częścią placu. Relikt cmentarza został ostatecznie zlikwidowany w 1938 r.. Przed wojną plac otoczony był zabudową mieszkaniową, na którą składały się czynszowe kamienice. Współcześnie zachowała się północna pierzeja tej zabudowy. Sam teren placu urządzony został w formie zieleńca, w ramach którego zbudowano także fontannę. Zlokalizowany był tu także słup ogłoszeniowy z zegarem, tzw. Normaluhr. W okresie powojennym, do 1994 r., zlokalizowany był tu jeden z dworców autobusowych Wrocławia PKS Wrocław Centralny, który przeznaczony był głównie dla połączeń dalekobieżnych. Dworzec został zamknięty, gdy ukończono budowę nowego obiektu przy ulicy Suchej. Obecnie znajduje się budynek hotelowo-biurowy z funkcją handlową i parkingiem podziemnym Silver Tower Center oddany do użytkowania w październiku 2014 r. . Obszar ten otoczony jest ulicami: Stanisława Małachowskiego, Jana Henryka Dąbrowskiego, Dworcową i ulicą przypisaną do Placu Konstytucji 3 Maja , której długość wynosi około 107 m . Nazwy placu: Fränkelplatz do 22.06.1934 r. Fontaneplatz od 22.06.1934 r. Plac Konstytucji 3 Maja od 1945 r. do 22.11.1952 r. Plac Konstytucji od 22.11.1952 r. do 24.09.1981 r. Plac Konstytucji 3 Maja od 24.09.1981 r. – nadal

Zamach bombowy we Wrocławiu w 2016 roku – zamach bombowy, który miał miejsce 19 maja 2016 roku we Wrocławiu. Zamachowiec pozostawił domowej roboty bombę w autobusie, lecz zauważona przez pasażerów została wyniesiona przez kierowcę na przystanek przy ul. Kościuszki, gdzie nastąpił wybuch. Ranna została jedna osoba. Sprawca został zatrzymany sześć dni później.

Ulica Stanisława Małachowskiego – ulica znajdująca się na Przedmieściu Oławskim we Wrocławiu, stanowiąca przedłużenie ul. marsz. Józefa Piłsudskiego w kierunku wschodnim.

Cmentarz żydowski – kirkut, który znajdował się we Wrocławiu przy ulicy Gwarnej. Częściowo zlikwidowany w latach 30. i ostatecznie w latach 50. XX wieku.

Ulica Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu – fragment traktu rokadowego poza obrębem dawnych fortyfikacji miejskich, przecinającego w przybliżeniu równoleżnikowo Przedmieście Świdnickie na południe od miasta, odcinek trasy łączącej Przedmieście Oławskie na wschodzie z Przedmieściem Mikołajskim na zachodzie. Ul. Tadeusza Kościuszki wytyczona została po likwidacji w roku 1807 murów miejskich; pierwotnie nosiła nazwę Tauentzien Straße i była znacznie krótsza niż obecnie: na zachodzie kończyła się przy koszarach kirasjerów (obecny pl. Muzealny); na wschodzie – przy ul. Dworcowej (dziś przy skrzyżowaniu z tą ulicą stoi charakterystyczny budynek – Trzonolinowiec). W 1823 dołączono na wschodzie odcinek od ul. Dworcowej do ul. gen. Kazimierza Pułaskiego (dawniejszy Kleine Anger, tj. w wolnym tłumaczeniu Mały Wygon, Małe Błonia albo Małe Pastwiska), potem w 1863 kolejny, do zbiegu z przedłużeniem ul. Oławskiej, Klosterstraße (ulicą Klasztorną, obecnie gen. Romualda Traugutta). W tym miejscu znajdowała się w połowie XIX wieku miejska rogatka, Ohlauer Barriere (Rogatka Oławska). Trójkąt u zbiegu ul. gen. Romualda Traugutta i Tadeusza Kościuszki bywa współcześnie nazywany „Trójkątem Bermudzkim”. W 1945 roku wojska niemieckie, chcąc odsłonić sobie pole ostrzału, wysadziły w powietrze zabudowania po południowej stronie ulicy, co doprowadziło do nieodwracalnej utraty wielu zabytków. Obecnie po stronie zachodniej ulica zaczyna się na skrzyżowaniu z ul. marsz. Józefa Piłsudskiego przy pl. Legionów i ma blisko 2,4 km długości. Po drodze przecina ul. Świdnicką (w tym miejscu znajduje się obszerny kwadratowy pl. Tadeusza Kościuszki – dawniej Tauentzien Platz – ze skwerem Solidarności Walczącej pośrodku, oraz tzw. „Kościuszkowska Dzielnica Mieszkaniowa”, KDM). Imię Tadeusza Kościuszki ulica otrzymała 27 kwietnia 1945 roku. Przy ulicy do roku 2011 znajdowała się charakterystyczna Kamienica pod Pelikanem.

Dom Trzonowo-Linowy („Trzonolinowiec”), czasem nazywany „Linowcem” – zabytkowy, modernistyczny budynek we Wrocławiu przy ul. Tadeusza Kościuszki 72-74 (róg ul. Dworcowej), zbudowany w latach 1961–1967.

Dobry wieczór we Wrocławiu – neon znajdujący się na dachu bloku mieszkalnego przy ul. Piłsudskiego 106–114 we Wrocławiu. Neon jest zrealizowany w formie dwuipółmetrowej postaci ludzkiej z kwiatkiem w jednej ręce i uchylanym kapeluszem w drugiej oraz samym napisem „dobry wieczór we Wrocławiu” po prawej stronie.

Ulica Dworcowa – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Podwale z ulicą Stanisława Małachowskiego oraz Józefa Piłsudskiego, stanowiąca granicę osiedli Przedmieście Świdnickie i Przedmieście Oławskie, a wcześniej stanowiąca granicę dawnych dzielnic: Stare Miasto i Krzyki. Ulica należy do kategorii dróg gminnych i ma 468 m długości. Przebiega przez obszar zabudowy śródmiejskiej. Odcinek ulicy rozpoczynający się przy ulicy Podwale, a kończący przy ulicy Tadeusza Kościuszki charakteryzuje pierzejowa zabudowa znajdująca się po obu stronach ulicy z wyjątkiem końcowego fragmentu jej strony wschodniej, gdzie znajduje się punktowy budynek nazywany Trzonolinowcem. Dla pozostałego odcinka dominuje zabudowa wolnostojąca lub powiązana z pierzejami skrzyżowanych ulic kilkuklatkowych budynków powojennych. Przy końcu ulicy położony jest po wschodniej stronie budynek Silver Tower Center i urządzony przed tym budynkiem plac. Zachodnia strona ulicy położona jest w obszarze Przedmieścia Południowego, którego układ urbanistyczny podlega ochronie i wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków, a wschodnia leży na Przedmieściu Oławskim wpisanym jako obszar do rejestru zabytków. Przy północnym odcinku ulicy znajdują się także wpisane do gminnej ewidencji zabytków budynki, w tym wpisana do rejestru zabytków kamienica, położona w pierzei zachodniej.

Ulica Gwarna – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Tadeusza Kościuszki z ulicą Józefa Piłsudskiego, na osiedlu Przedmieście Świdnickie w dawnej dzielnicy Stare Miasto. Ulica należy do kategorii dróg gminnych i ma 232 m długości. Przebiega przez obszar zabudowy śródmiejskiej o intensywnym wykorzystaniu terenu. Koniec ulicy znajduje się przy skrzyżowaniu z ulicą Józefa Piłsudskiego, za którą rozpościera się plac przed dworcem Wrocław Główny. Przy ulicy położonych jest kilka zachowanych z okresu przedwojennego budynków, które zostały ujęte w gminnej ewidencji zabytków, a sama ulica na całej swojej długości przebiega przez obszar Przedmieścia Południowego, którego układ urbanistyczny podlega ochronie i również wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków.

Wrocław Główny – największa z osobowych stacji kolejowych we Wrocławiu, zlokalizowana na granicy osiedli Przedmieście Świdnickie i Huby, w sąsiedztwie głównego dworca autobusowego znajdującego się w podziemiu centrum handlowego Wroclavia. Jeden z nielicznych w Polsce dworców kolejowych, który ma halę peronową. Położony na liniach kolejowych prowadzących z południowego wschodu (Częstochowa, Lubliniec, Opole), południa (Świdnica, Kłodzko) na zachód (Jelenia Góra, Legnica), na północny zachód (Głogów, Zielona Góra), na północ (Poznań) i na północny wschód (Oleśnica, Łódź, Warszawa). Dworzec Wrocław Główny posiada kategorię Premium według klasyfikacji PKP.

Ulica gen. Jana Henryka Dąbrowskiego – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Komuny Paryskiej z ulicą Stanisława Małachowskiego, przebiegająca przez osiedle Przedmieście Oławskie, a wcześniej przez dawną dzielnicę Krzyki. Ulica należy do kategorii dróg gminnych i ma 487 m długości. Przebiega przez obszar zabudowy śródmiejskiej. Odcinek ulicy rozpoczynający się przy ulicy Komuny Paryskiej, a kończący się przy ulicy gen. Karola Kniaziewicza charakteryzuje pierzejowa zabudowa znajdująca się po obu stronach ulicy. Dla pozostałego odcinka zachowane są lub uzupełnione znaczne fragmenty dawnej oraz współczesnej zabudowy pierzejowej, częściowo zaś znajduje się zabudowa wolnostojąca lub zabudowa powiązana z pierzejami skrzyżowanych ulic kilkuklatkowych budynków powojennych. Przy końcu ulicy położony jest po zachodniej stronie budynek Silver Tower Center. Teren, przez który przebiega ulica, leży na Przedmieściu Oławskim wpisanym jako obszar do rejestru zabytków. Przy ulicy znajdują się między innymi budynki wpisane do gminnej ewidencji zabytków, w tym wpisana także do rejestru zabytków Kaplica Wolnego Związku Religijnego – Sala Zgromadzeń Katolickiej Wspólnoty w Chrystusie, obecnie Zbór kościoła Adwentystów Dnia Siódmego.

Ulica Sucha – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Huby, w dawnej dzielnicy Krzyki. Ulica ma 621 m długości i biegnie od skrzyżowania ulic: Suchej, Borowskiej, Ślężnej i Swobodnej do skrzyżowania ulic: Suchej, Dyrekcyjnej, Hubskiej i gen. Kazimierza Pułaskiego. Historyczny układ urbanistyczny obszaru przez który przebiega ulica podlega ochronie i wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków, podobnie jak położone przy ulicy oraz w bezpośrednim sąsiedztwie zachowane budynki i inne obiekty, w tym wpisane do rejestru zabytków: zespół budowlany stacji Dworca Górnośląskiego i siedziba Dyrekcji Kolei Królewskich, obecnie biurowiec PKP S.A. Znajduje się tu także pomnik przyrody – dąb „Przewodnik”. Jednym ze współczesnych obiektów położonych przy tej ulicy jest galeria Wroclavia z dworcem autobusowym  . Ponadto po północnej stronie ulicy położona jest stacja kolejowa Wrocław Główny.