Dobry wieczór we Wrocławiu

Ulica Gwarna – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Tadeusza Kościuszki z ulicą Józefa Piłsudskiego, na osiedlu Przedmieście Świdnickie w dawnej dzielnicy Stare Miasto. Ulica należy do kategorii dróg gminnych i ma 232 m długości. Przebiega przez obszar zabudowy śródmiejskiej o intensywnym wykorzystaniu terenu. Koniec ulicy znajduje się przy skrzyżowaniu z ulicą Józefa Piłsudskiego, za którą rozpościera się plac przed dworcem Wrocław Główny. Przy ulicy położonych jest kilka zachowanych z okresu przedwojennego budynków, które zostały ujęte w gminnej ewidencji zabytków, a sama ulica na całej swojej długości przebiega przez obszar Przedmieścia Południowego, którego układ urbanistyczny podlega ochronie i również wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków.

Grand Hotel – obiekt hotelowy położony naprzeciwko dworca Głównego we Wrocławiu przy ul. Józefa Piłsudskiego 100-102, róg ul. Hugona Kołłątaja.

Cmentarz żydowski – kirkut, który znajdował się we Wrocławiu przy ulicy Gwarnej. Częściowo zlikwidowany w latach 30. i ostatecznie w latach 50. XX wieku.

Wrocław Główny – największa z osobowych stacji kolejowych we Wrocławiu, zlokalizowana na granicy osiedli Przedmieście Świdnickie i Huby, w sąsiedztwie głównego dworca autobusowego znajdującego się w podziemiu centrum handlowego Wroclavia. Jeden z nielicznych w Polsce dworców kolejowych, który ma halę peronową. Położony na liniach kolejowych prowadzących z południowego wschodu (Częstochowa, Lubliniec, Opole), południa (Świdnica, Kłodzko) na zachód (Jelenia Góra, Legnica), na północny zachód (Głogów, Zielona Góra), na północ (Poznań) i na północny wschód (Oleśnica, Łódź, Warszawa). Dworzec Wrocław Główny posiada kategorię Premium według klasyfikacji PKP.

Hotel Reichshof – obiekt położony we Wrocławiu przy ul. Kołłątaja 15 róg ul. Rejtana.

Hotel Piast – dwugwiazdkowy hotel znajdujący się naprzeciwko dworca Wrocław Główny przy ulicy Piłsudskiego 98.

Budynek hotelu pracowniczego nr 1 PKP – budynek położony we Wrocławiu przy ul. Rejtana 11.

Mezonetowiec (od fr. maisonnette „domek”, ang. maisonette „mieszkanie dwupoziomowe”) − budynek mieszkalny przy ul. Kołłątaja we Wrocławiu, wzniesiony w latach 1958−1960 według projektu Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak, Edmunda Frąckiewicza oraz Igora i Marii Tawryczewskich; wpisany do rejestru zabytków w 2017.

Silver Tower Center – budynek położony przy Placu Konstytucji 3 Maja we Wrocławiu, oddany do użytkowania w 2014 r. W budynku tym, zlokalizowanym w pobliżu dworca kolejowego Wrocław Główny, przewidziano funkcję hotelową wraz z centrum konferencyjnym, także biurową i handlową  . Budynek zaliczany jest do grupy budynków wysokich (W), choć niektórzy autorzy określają go jako wysokościowy .

Budynek mieszkalno-usługowy przy ulicy marszałka Józefa Piłsudskiego 94-96 – budynek mieszkalno-usługowy położony we Wrocławiu na osiedlu Przedmieście Świdnickie, w pobliżu dworca Wrocław Główny. Adres budynku to ulica marszałka Józefa Piłsudskiego 94-96. Jest to budynek plombowy, zbudowany w latach 1954–1955 według projektu Witolda Skowronka, określany także jako kamienica lub dom. Uznaje się, że jest to pierwszy lub co najmniej jeden z pierwszych domów zbudowanych od podstaw po zakończeniu II wojny światowej. Z tego między innymi powodu uznawany jest za ważny dla historii i architektury Wrocławia. Jego architektura zaliczana jest do nurtu realizmu socjalistycznego. Budynek został ujęty w ewidencji zabytków, a wcześniej znajdował się na liście wrocławskich dóbr kultury współczesnej.

Ulica Hugona Kołłątaja – jedna z ulic Przedmieścia Świdnickiego we Wrocławiu. Ulica Kołłątaja została wytyczona w roku 1823 po zburzeniu kilka lat wcześniej fortyfikacji miejskich. 19 października tegoż roku nadano jej nazwę Neue Taschenstraße (po polsku Nowa Sakwowa), gdyż była przedłużeniem w kierunku południowym ulicy Taschenstraße, czyli dzisiejszej ulicy Piotra Skargi. Początkowo kończyła swój bieg na skrzyżowaniu z ulicą Neue Tauentzienstraße (dzisiejszą ul. Kościuszki) i była zabudowana w niewielkim stopniu. Ożywienie w inwestycjach budowlanych wniosło otwarcie w pobliżu dworca Kolei Górnośląskiej. Pod koniec lat pięćdziesiątych XIX w. została przedłużona w kierunku południowym do skrzyżowania z Gartenstraße (ul. Piłsudskiego), osiągając tym samym ostateczną długość, którą zachowała do dziś. W drugiej połowie XIX w. została w całości zabudowana luksusowymi kamienicami czynszowymi. Niektóre z nich, jak zachowany do dziś dom nr 31-33, noszą cechy architektury pałacowej. Oprócz kamienic czynszowych w zabudowie ulicy wyróżniały się także hotele. Ze względu na bliskość dworca na przełomie XIX i XX w. działało ich kilka, m.in. pod nr 15 Reichshof w latach 1877–1919 noszący nazwę Kaiserhof, pod nr 14 Breslauer Hof, pod nr 10 Dresdner Hof i Hansa hotel pod nr 25, a także dwa schroniska prowadzone przez organizacje chrześcijańskie. W roku 1945 znaczna część zabudowy legła w gruzach. Wśród nowych budynków wzniesionych głównie w latach pięćdziesiątych swoją architekturą wyróżnia się Mezonetowiec z dwupoziomowymi mieszkaniami zaprojektowany przez zespół Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak.

Ulica Tadeusza Rejtana – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Stawową z ulicą Hugona Kołłątaja, na osiedlu Przedmieście Świdnickie w dawnej dzielnicy Stare Miasto. Ulica należy do kategorii dróg gminnych i ma 137 m długości. Przebiega przez obszar zabudowy śródmiejskiej o pierzejowej zabudowie znajdującej się po obu jej stronach. Przy ulicy położone są zachowane z okresu przedwojennego budynki, które zostały ujęte w gminnej ewidencji zabytków, w tym jedna z kamienic wpisana także do rejestru zabytków. Sama ulica na całej swojej długości przebiega przez obszar Przedmieścia Południowego, którego układ urbanistyczny podlega ochronie i również wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków. Jedynym budynkiem współczesnym położonym w pierzei tej ulicy jest budynek biurowy z garażem wielopoziomowym zbudowany w 1998 r. w miejscu zniszczonej podczas II wojny światowej kamienicy.