Dom Stu Balkonów w Krakowie

Pałacyk Ostaszewskich – zabytkowy pałac z 1895 r. w stylu francuskiego modernizmu, według projektu Józefa Pokutyńskiego, zlokalizowany przy ulicy marszałka Józefa Piłsudskiego 24 w Krakowie.

Kamienica Pod Osłem (znana także jako Kamienica Faber est suae quisque fortunae) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Retoryka 9, na Nowym Świecie. Jej projektantem był Teodor Talowski, uważany za jednego z najwybitniejszych i najoryginalniejszych polskich architektów XIX wieku. Kamienica została wzniesiona w 1891 jako dom własny Talowskiego. Wybudowana została z charakterystycznej dla architekta ciemnej cegły. Budynek posiada asymetryczną fasadę, podzieloną na cztery osie i urozmaiconą loggiami, narożnym wykuszem, wspartym na filarze oraz detalami wzorowanymi głównie na architekturze manieryzmu, jednak zestawionymi w swobodny sposób znamionujący odejście od ścisłego historyzmu. Nad wykuszem znajduje się rzeźba przedstawiająca głowę osła, od której kamienica wzięła nazwę. 9 maja 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków. Dom ten należy do największego zespołu budynków autorstwa Teodora Talowskiego, do którego należą także: kamienica Pod Śpiewającą Żabą, kamienica nr 3, kamienica nr 5 oraz kamienica Festina Lente, wszystkie położone przy ulicy Retoryka.

Ulica Marszałka Józefa Piłsudskiego – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Nowym Świecie. łączy I obwodnicę czyli ul. Straszewskiego z II obwodnicą czyli alejami Trzech Wieszczów. Jej przedłużeniem na zachód jest al. Marszałka Ferdynanda Focha a perspektywicznym zamknięciem Kopiec Kościuszki.

Kamienica Festina lente (znana także jako Kamienica Ars longa vita brevis) – kamienica z 1887 roku, znajdująca się przy ul. Retoryka 7 w Krakowie, zaprojektowana przez Teodora Talowskiego. Dom ten należy do największego zespołu budynków autorstwa Talowskiego. Sąsiaduje z nim kamienica Pod Osłem (Retoryka 9, z lewej), a wcześniej znajduje się kamienica Pod Śpiewającą Żabą (Retoryka 1), kamienica nr 3 i kamienica nr 5, także Talowskiego. Kamienica Festina lente była domem własnym Talowskiego. Należy do pierwszej fazy twórczości Talowskiego (1885–1895), w której architekt stworzył najbardziej chyba oryginalne dzieła, a mianowicie kamienice krakowskie, nie bez racji uznawane za kwintesencję "talowszczyzny". Dzieła tego okresu, w tym kamienicę Festina lente, Pod Pająkiem, Pod Osłem i Pod Śpiewającą Żabą, charakteryzuje stosowanie spatynowanej cegły i kamiennego detalu, elementów historycznych, rozbudowanej ornamentyki oraz asymetria i ekspresja. Budynek jest trzypiętrowy (pierwotnie był dwupiętrowy, trzecie piętro dobudowano w 1929 roku, już po śmierci Talowskiego), o asymetrycznej fasadzie wykonanej z różnych materiałów. Znajdują się na niej dwie inskrypcje: Festina lente (Spiesz się powoli) i Ars longa vita brevis (Życie (jest) krótkie, sztuka długotrwała) oraz kartusz z nazwiskiem autora i tarcza herbowa. Podczas przebudowy z 1929 zniszczono także oryginalny portal wejściowy.

Pomnik Józefa Piłsudskiego – pomnik marszałka Józefa Piłsudskiego, stojący u zbiegu ulic: Piłsudskiego, Wenecja i Garncarskiej w Krakowie, autorstwa Czesława Dźwigaja. Pomnik został odsłonięty 10 listopada 2008 roku.

Kamienica Pod Śpiewającą Żabą – kamienica z lat 1889–1890 w Krakowie, wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.

Dom Władysława Łozińskiego – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ul. Józefa Piłsudskiego 14, na Nowym Świecie. Zaprojektowana została w 1888 przez Tadeusza Stryjeńskiego i Władysława Ekielskiego. W 1967 roku ofiarowana Muzeum Narodowemu przez rodzinę profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego Władysława Łozińskiego. W kamienicy, wchodzącej w skład Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego, mieszczą się: Dział Starych Druków i Rękopisów, Dział Starej Fotografii, Archiwum Zakładowe MNK, Pracownia Konserwacji Papieru i Skóry, Introligatornia Laboratorium Analiz i Nieniszczących Badań Obiektów Zabytkowych (LANBOZ).

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – zabytkowy rzymskokatolicki kościół parafialny oraz konwentualny sercanek znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy ul. Garncarskiej 24, na Nowym Świecie. Zbudowany został w końcu XIX w. w stylu eklektycznym z przewagą elementów neoromańskich według planów Władysława Kaczmarskiego, na gruntach ofiarowanych zakonnicom przez księżną Wandę Jabłonowską, finansowany przez Zofię Wołodkowiczową. Poświęcony został w 1900 roku. Na frontowej fasadzie kościoła i klasztoru znajdują się rzeźby autorstwa Jana Tombińskiego. W domu zakonnym przy kościele istnieje muzeum poświęcone biskupowi Józefowi Sebastianowi Pelczarowi, założycielowi zgromadzenia sercanek. W kościele zaś w kaplicy bocznej ołtarz z portretem i relikwiami biskupa Pelczara oraz drugi w którym złożono w 1995 przeniesione z Cmentarza Rakowickiego doczesne szczątki założycielki zgromadzenia Klary Ludwiki Szczęsnej. Przy ołtarzu św. Józefa umieszczono w 2011 niewielki ołtarz Jana Pawła II wraz z relikwiami. Ołtarz główny wykonał w 1899 r. Kazimierz Wakulski, autorem ołtarzy bocznych był Wit Wisz.

Galeria Potocka – galeria sztuki współczesnej działająca w latach 1986–2010 w Krakowie w oficynie kamienicy przy placu Sikorskiego 10. Właścicielką galerii była Maria Anna Potocka. Galeria zorganizowała blisko 100 wystaw i wydała 50 edycji katalogów sygnowanych przez artystów. Posiadała bibliotekę ze zbiorami wydawnictw polskich i zagranicznych poświęconych sztuce współczesnej. Gromadziła również dokumentacje artystów. Wydawała Magazyn Artystów „Tumult”. Od początku istnienia ambicją właścicielki było stworzenie w Krakowie muzeum sztuki współczesnej. W trakcie działalności galerii zbudowała ona kolekcję pochodzącą z darów artystów. W 2007, kiedy kolekcja tymczasowo przeniesiona została na krakowski Kazimierz, liczyła ona około 800 eksponatów. Początkowo eksponowana była w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Niepołomicach, a w latach 2011 i 2014 trafiła jako darowizna do Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK, którego Maria Anna Potocka jest dyrektorką od 2010.

Kamienica przy ulicy Smoleńsk 20 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie przy ulicy Smoleńsk 20, na Nowym Świecie. Kamienica została wzniesiona w latach 1888–1889. Zaprojektowana została przez Teodora Talowskiego. W 1905 roku odbyła się nadbudowa drugiego piętra zgodnie z projektem Władysława Ekierskiego. 14 maja 1975 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica Pod Smokiem – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Smoleńsk 18, na Nowym Świecie. Kamienica została wzniesiona w 1887 roku. Zaprojektowana została przez Teodora Talowskiego. W 1898 roku kamienica została nadbudowana według projektu wykonanego przez Władysława Ekielskiego. 7 maja 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Pałac Czapskich (dawniej Pałac Krasińskich, później także Pałac Hutten-Czapskich) – XIX-wieczny pałac w Krakowie znajdujący się przy ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 10-12. W 1883 Hubert Antoni Krasiński, właściciel Regimentarzówki na Ukrainie, lekarz i działacz społeczny, przeniósł się z Warszawy do Krakowa i tutaj zbudował neorenesansowy pałacyk według projektu Antoniego Siedeka. Budowa pałacu zakończyła się w 1884. Hubert Krasiński mieszkał w pałacu do swojej śmierci w 1890. Po śmierci pierwszego właściciela pałac drogą kupna nabył w 1894 Emeryk Hutten-Czapski, który postanowił w budynku tym umieścić swoją muzealną kolekcję (ponad 11 tys. monet, medali, orderów, banknotów i rycin), sprowadzoną wraz z bogatą biblioteką z rodzinnego majątku Stańków. Nowy właściciel polecił Tadeuszowi Stryjeńskiemu dobudować do obecnej bryły pałacu pawilon. Po jego wybudowaniu w 1896 na pawilonie został umieszczony napis „Monumentis Patriae naufragio ereptis” (Pamiątkom ojczystym ocalonym z burzy dziejowej). Do skrzydła muzealnego prowadziła oddzielna brama w ogrodzeniu i oddzielne wejście. Sale ekspozycyjne zostały wyposażone w odpowiednie muzealne sprzęty (oszklone gabloty i szafy), umożliwiające prezentację zbiorów porcelany i szkła. W pawilonie przechowywana była kolekcja numizmatów, którą na początku XX wieku (1903) rodzina Czapskich przekazała miastu. Następnie kolekcja trafiła pod opiekę Muzeum Narodowego w Krakowie, tworząc Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego. W latach 2002–2009 prace remontowe budynku częściowo finansował Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa. Po zakończeniu generalnego remontu, 28 czerwca 2013 Muzeum Narodowe w Krakowie otworzyło w pałacu Europejskie Centrum Numizmatyki Polskiej, w którym jest wystawiona kolekcja monet, medali i banknotów polskich oraz zbiór starych druków i rękopisów. Odnowiono również dziedziniec, ogród i lapidarium.