place

Grabowski Gallery

Muzea i galerie w LondynieNieistniejące muzeaSzablon cytowania czasopisma – brak numeru stronySzablon cytowania książki – brak numeru stronyUniwersalny szablon cytowania – brak strony
1965 OLIVER BEVAN Both Ways 1
1965 OLIVER BEVAN Both Ways 1

Grabowski Gallery (Galeria Grabowskiego) – galeria awangardowa w Londyńskiej dzielnicy Chelsea, założona przez polskiego aptekarza Mateusza Grabowskiego, działająca w latach 1959–1975. Galeria cieszyła się renomą nie tylko wśród emigracji polskiej po II wojnie światowej, ale i w nowym świecie Pop i Op-artu oraz artystów z Commonwealthu, stąd nazywano ją wystawą „artystów diaspory”. Początki wystawowe galerii były wykorzystane dla zasobnej grupy polskich malarzy i rzeźbiarzy przebywających w Londynie. Do nich zaliczyli się: Janina Baranowska Tadeusz Beutlich Józef Czapski Kazimierz Dźwig Wojciech Fangor Stanisław Frenkiel Marian Kościałkowski Stefan Starzyński Marian Szyszko-Bohusz Franciszka Themerson Kazimierz Zielenkiewicz Ponieważ był to okres rozkwitu sztuki Op-art i Pop-art, Grabowski zaczął promować młodych artystów absolwentów wielu londyńskich szkół plastycznych, m.in. pobliskiej Royal College of Art, jak również z zagranicy. Inauguracyjny pokaz Op-artu w Londynie miał miejsce właśnie u Grabowskiego. Impreza Grabowskiego nie była komercyjna, w zamian za urządzenie wystawy mecenas oczekiwał tylko jednej pracy artysty, był to wyraz jego pasji. Jego otwarcie na sztukę z całego świata było bardzo znaczące zwłaszcza dla artystów z trzeciego świata. Wśród wczesnej awangardy Grabowskiego byli między innymi: William Apap z Malty Anthony Benjamin Oliver Bevan Derek Boshier Petar Hadzi Boskov z Macedonii Pauline Boty Frank Bowling z Gujany Pat Douthwaite ze Szkocji Olga Edwardes z Południowej Afryki Jules de Goede z Holandii David Hockney Tess Jaray z Wiednia Conroy Maddox Robert O'Brian z Hongkongu Lucy Raverat Bridget Riley Neil Stocker z Australii Keith Sutton William Thomson z Kanady Norman Toynton Alan Uglow Anthony Underhill z Australii Marc Vaux Aubrey Williams z Gujany Galeria zorganizowała około dwustu wystaw, nim została zamknięta w 1975 r., rok przed śmiercią założyciela. Zbiory Grabowskiego na jego życzenie zostały podarowane do Muzeum Sztuki w Łodzi oraz do Muzeum Narodowego w Warszawie. W Londynie w tym okresie istniały cztery inne galerie należące do polskich emigrantów: Feliksa Topolskiego z własnym warsztatem i galerią pod mostem kolejowym w dzielnicy Waterloo, Drian Gallery Halimy Nałęcz, Centaur Gallery Jana Wieliczko i Dinah oraz Heim Gallery Andrzeja Ciechanowieckiego historyka sztuki.

Fragment artykułu z Wikipedii Grabowski Gallery (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Grabowski Gallery
Draycott Avenue, Londyn Chelsea (Royal Borough of Kensington and Chelsea)

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Grabowski GalleryCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.4935 ° E -0.168278 °
placePokaż na mapie

Adres

Draycott Avenue 177
SW3 3AJ Londyn, Chelsea (Royal Borough of Kensington and Chelsea)
Anglia, Wielka Brytania
mapOtwórz w Mapach Google

1965 OLIVER BEVAN Both Ways 1
1965 OLIVER BEVAN Both Ways 1
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Sobór Zaśnięcia Bogurodzicy i Wszystkich Świętych w Londynie
Sobór Zaśnięcia Bogurodzicy i Wszystkich Świętych w Londynie

Sobór Zaśnięcia Bogurodzicy i Wszystkich Świętych (ang. Cathedral of the Dormition of the Mother of God and All Saints) – katedra eparchii suroskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Znajduje się w dzielnicy Londynu, Knightsbridge, przy ulicy Ennismore Gardens. Początkowo świątynia anglikańska (pod wezwaniem Wszystkich Świętych); w 1955 przekazana prawosławnym i w grudniu 1956 wyświęcona pod wezwaniem Zaśnięcia Bogurodzicy. Sobór został zbudowany w latach 1848–1849 i zaprojektowany przez Lewisa Villiamy'ego, restauracje i dodatki w latach 1887–1897 według projektu Townsenda. Świątynia wybudowana z cegły z kamienną zachodnią fasadą. Budowla reprezentuje styl włosko-romański. Kościół bazylikowy z dobudowanymi nawami bocznymi, apsydą, balkonami z trzech stron, kampanilą przy południowo-zachodnim narożniku. Fasada zachodnia mieszcząca szczytową kruchtę z marmurowymi kolumnami pośrodku; nad nią okno rozetowe, pozostałe okna łukowe. Wnętrze z bardzo wysokimi kolumnami korynckimi, małe clerestorium; dekoracje obejmujące murale, itd., wykonane przez Heywooda Sumnera. W latach 2014–2016 świątynię gruntownie wyremontowano. Po zakończeniu prac, sobór został poświęcony 16 października 2016 przez patriarchę moskiewskiego i całej Rusi Cyryla, podczas jego wizyty w Wielkiej Brytanii w związku z obchodami 300-lecia obecności rosyjskiego prawosławia w tym państwie.

Ognisko Polskie w Londynie
Ognisko Polskie w Londynie

Ognisko Polskie (ang. Polish Hearth Club) – polski klub z restauracją, salą teatralną i wystawową w Londynie. W dniu 16 lipca 1940 otwarcia klubu dokonał książę Kentu, brat króla Jerzego V, zaś budynek poświęcił biskup polowy Wojska Polskiego Józef Gawlina. Towarzyszyli mu przedstawiciele polskiego Rządu: prezydent Władysław Raczkiewicz i premier gen. Władysław Sikorski, a ze strony brytyjskiej minister spraw zagranicznych w rządzie Chamberlaina – lord Halifax. Na uroczystość przybył także ambasador Wielkiej Brytanii w Polsce Howard Kennard oraz ambasador Rzeczypospolitej Polskiej Edward Bernard Raczyński. Był także lord Lloyd, dyrektor British Council. Broszura upamiętniająca jubileusz 25-lecia istnienia Ogniska zawiera opis klubu: „W czteropiętrowej, typowej dla Londynu wiktoriańskiej kamienicy z przedsionkiem i kolumnami przy 55, Princes Gate, w gmachu Towarzystwa Pomocy Polakom, mieści się „Ognisko Polskie”, instytucja o charakterze polskiego klubu towarzyskiego w Metropolii. Dom ten różni się od przyległych kamienic – sporych rozmiarów tablicą odlaną w brązie dla upamiętnienia tragedii węgierskiego powstania w roku 1956. Tablica ta umieszczona została staraniem uchodźców węgierskich na frontowej ścianie „Ogniska Polskiego” i przedstawia scenę Węgrów maszerujących na sowieckie czołgi. Płaskorzeźbę projektował F. Kovacs. Jest ona wyrazem patriotyzmu i głębokiego umiłowania wolności przez naród węgierski”. Klub stanowił centrum życia społecznego, kulturalnego i towarzyskiego emigracji niepodległościowej. Gen. Władysław Anders posiadał tu swój własny stolik w restauracji.