Brompton (Londyn)

Grabowski Gallery (Galeria Grabowskiego) – galeria awangardowa w Londyńskiej dzielnicy Chelsea, założona przez polskiego aptekarza Mateusza Grabowskiego, działająca w latach 1959–1975. Galeria cieszyła się renomą nie tylko wśród emigracji polskiej po II wojnie światowej, ale i w nowym świecie Pop i Op-artu oraz artystów z Commonwealthu, stąd nazywano ją wystawą „artystów diaspory”. Początki wystawowe galerii były wykorzystane dla zasobnej grupy polskich malarzy i rzeźbiarzy przebywających w Londynie. Do nich zaliczyli się: Janina Baranowska Tadeusz Beutlich Józef Czapski Kazimierz Dźwig Wojciech Fangor Stanisław Frenkiel Marian Kościałkowski Stefan Starzyński Marian Szyszko-Bohusz Franciszka Themerson Kazimierz Zielenkiewicz Ponieważ był to okres rozkwitu sztuki Op-art i Pop-art, Grabowski zaczął promować młodych artystów absolwentów wielu londyńskich szkół plastycznych, m.in. pobliskiej Royal College of Art, jak również z zagranicy. Inauguracyjny pokaz Op-artu w Londynie miał miejsce właśnie u Grabowskiego. Impreza Grabowskiego nie była komercyjna, w zamian za urządzenie wystawy mecenas oczekiwał tylko jednej pracy artysty, był to wyraz jego pasji. Jego otwarcie na sztukę z całego świata było bardzo znaczące zwłaszcza dla artystów z trzeciego świata. Wśród wczesnej awangardy Grabowskiego byli między innymi: William Apap z Malty Anthony Benjamin Oliver Bevan Derek Boshier Petar Hadzi Boskov z Macedonii Pauline Boty Frank Bowling z Gujany Pat Douthwaite ze Szkocji Olga Edwardes z Południowej Afryki Jules de Goede z Holandii David Hockney Tess Jaray z Wiednia Conroy Maddox Robert O'Brian z Hongkongu Lucy Raverat Bridget Riley Neil Stocker z Australii Keith Sutton William Thomson z Kanady Norman Toynton Alan Uglow Anthony Underhill z Australii Marc Vaux Aubrey Williams z Gujany Galeria zorganizowała około dwustu wystaw, nim została zamknięta w 1975 r., rok przed śmiercią założyciela. Zbiory Grabowskiego na jego życzenie zostały podarowane do Muzeum Sztuki w Łodzi oraz do Muzeum Narodowego w Warszawie. W Londynie w tym okresie istniały cztery inne galerie należące do polskich emigrantów: Feliksa Topolskiego z własnym warsztatem i galerią pod mostem kolejowym w dzielnicy Waterloo, Drian Gallery Halimy Nałęcz, Centaur Gallery Jana Wieliczko i Dinah oraz Heim Gallery Andrzeja Ciechanowieckiego historyka sztuki.

Harrods – luksusowy dom towarowy przy Brompton Road, w dzielnicy Knightsbridge, w Londynie. Oprócz domu towarowego w skład Harrods Group wchodzą Harrods Bank, Harrods Estates, Harrods Casino, Harrods Aviation i Air Harrods.

Galeria Saatchi – galeria sztuki współczesnej w Londynie, założona przez Charlesa Saatchiego w 1985 roku w celu prezentacji jego prywatnej kolekcji sztuki. Galeria znajdowała się w kilku lokalizacjach – początkowo w północnym Londynie, później na południowym brzegu Tamizy, a obecnie w Chelsea. Charakter kolekcji i prezentowanych wystaw zmieniał się z czasem. Początkowo prezentowano artystów amerykańskich i minimalizm, następnie Young British Artists pod przewodnictwem Damiena Hirsta, a później wystawy prezentujące różnorodne trendy współczesnej sztuki z różnych krajów, w tym z USA i Chin.

The Heritage Lottery Fund (HLF) – organizacja w Wielkiej Brytanii zajmująca się fundowaniem projektów związanych z dziedzictwem kulturowym, ustanowiona przez parlament brytyjski w 1994 na bazie loterii National Lottery. Organizacja jest niezależna od rządu, ale działa pod kierunkiem Secretary of State for Culture, Media and Sport, a zarządzana jest przez National Heritage Memorial Fund.

Knightsbridge – dzielnica Londynu na pograniczu gmin City of Westminster oraz Royal Borough of Kensington and Chelsea. Poza ulicą o tej samej nazwie, Knightsbridge obejmuje tereny położone na wschód od dzielnicy South Kensington (Exhibition Road) i na zachód od Belgravii (Sloane Street), rozciągające się pomiędzy Hyde Parkiem na północy a dzielnicami Brompton i Chelsea na południu. Knightsbridge jest jedną z najbardziej ekskluzywnych dzielnic mieszkaniowych Londynu a także skupiskiem wielu luksusowych sklepów, takich jak domy towarowe Harrods czy Harvey Nichols. Dzielnica jest obsługiwana przez stację metra Knightsbridge, leżącą na trasie Piccadilly line.

Knightsbridge – stacja metra londyńskiego położona w dzielnicy Kensington and Chelsea. Działa od 1906 roku i leży na trasie Piccadilly line. Co roku korzysta z niej ok. 21,6 milionów pasażerów. Stacja należy do pierwszej strefy biletowej.

Sobór Zaśnięcia Bogurodzicy i Wszystkich Świętych (ang. Cathedral of the Dormition of the Mother of God and All Saints) – katedra eparchii suroskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Znajduje się w dzielnicy Londynu, Knightsbridge, przy ulicy Ennismore Gardens. Początkowo świątynia anglikańska (pod wezwaniem Wszystkich Świętych); w 1955 przekazana prawosławnym i w grudniu 1956 wyświęcona pod wezwaniem Zaśnięcia Bogurodzicy. Sobór został zbudowany w latach 1848–1849 i zaprojektowany przez Lewisa Villiamy'ego, restauracje i dodatki w latach 1887–1897 według projektu Townsenda. Świątynia wybudowana z cegły z kamienną zachodnią fasadą. Budowla reprezentuje styl włosko-romański. Kościół bazylikowy z dobudowanymi nawami bocznymi, apsydą, balkonami z trzech stron, kampanilą przy południowo-zachodnim narożniku. Fasada zachodnia mieszcząca szczytową kruchtę z marmurowymi kolumnami pośrodku; nad nią okno rozetowe, pozostałe okna łukowe. Wnętrze z bardzo wysokimi kolumnami korynckimi, małe clerestorium; dekoracje obejmujące murale, itd., wykonane przez Heywooda Sumnera. W latach 2014–2016 świątynię gruntownie wyremontowano. Po zakończeniu prac, sobór został poświęcony 16 października 2016 przez patriarchę moskiewskiego i całej Rusi Cyryla, podczas jego wizyty w Wielkiej Brytanii w związku z obchodami 300-lecia obecności rosyjskiego prawosławia w tym państwie.

Sloane Square – stacja metra londyńskiego na terenie Royal Borough of Kensington and Chelsea, leżąca na trasie dwóch linii płytkiego metra: District Line oraz Circle Line. Została oddana do użytku w 1868 roku. Położona w południowo-wschodniej części zazielenionego placu o tej nazwie. Należy do pierwszej strefy biletowej. Według danych za rok 2007, korzysta z niej ok. 13,91 mln pasażerów rocznie.

Muzeum Wiktorii i Alberta (ang. Victoria and Albert Museum) – największe muzeum sztuki i rzemiosła artystycznego w Londynie. Stała kolekcja liczy ponad 4,5 mln eksponatów. Znajduje się w dzielnicy South Kensington, w pobliżu Muzeum Historii Naturalnej i Muzeum Nauki, między stacjami South Kensington a Knightsbridge. Zostało założone w 1852 jako South Kensington Museum. Nazwa pochodzi od królowej Wiktorii i jej męża, księcia Alberta. Kolekcja obejmuje przedmioty powstałe na przestrzeni 5000 lat, pochodzące z Europy, Ameryki Północnej, Azji i Afryki Północnej. Są to rzeźby, obrazy, rysunki, fotografie, książki, ceramika, meble, tkaniny, stroje, wyroby ze szkła i metalu, biżuteria itd. Od 2001 wstęp do muzeum jest bezpłatny. Pierwotny gmach muzeum zaprojektował Francis Fowke, brytyjski inżynier i architekt. Jego część przetrwała do dziś. Obecny budynek muzeum zaprojektował angielski architekt, sir Aston Webb.

Chelsea – zamożna dzielnica mieszkaniowo-handlowa położona w centralnym Londynie, na północnym brzegu Tamizy, na terenie gminy Royal Borough of Kensington and Chelsea. W przeszłości dzielnica była skupiskiem artystycznej bohemy, a obecnie jest jedną z najdroższych lokalizacji w kraju. Główną ulicą Chelsea jest biegnąca przez całą jej długość King’s Road. Na terenie dzielnicy znajduje się m.in. dom opieki dla weteranów Royal Hospital Chelsea, muzeum wojskowe National Army Museum oraz ogród botaniczny Chelsea Physic Garden. Przez Chelsea nie przebiega żadna linia metra, najbliższą stacją jest znajdująca się na północno-wschodnim skraju dzielnicy Sloane Square. Na zachód od Chelsea znajduje się dzielnica Fulham, na północny zachód Earl’s Court, na północ Knightsbridge, na północny wschód Brompton i Belgravia, na wschód Pimlico, a na południe, na przeciwległym brzegu Tamizy – Battersea.

South Kensington – stacja metra londyńskiego na terenie Royal Borough of Kensington and Chelsea, leżąca na trasie trzech linii: District Line, Circle Line oraz Piccadilly line. Została oddana do użytku w 1868 roku. W roku 2009 skorzystało z niej ok. 28,243 mln pasażerów. Należy do pierwszej strefy biletowej.

Belgravia – ekskluzywna dzielnica mieszkaniowa położona w środkowej części Londynu, na terenie gminy City of Westminster, a częściowo także na obszarze Royal Borough of Kensington and Chelsea. Dzielnica rozciąga się pomiędzy ulicami Sloane Street na zachodzie, Knightsbridge na północy, Grosvenor Place na wschodzie oraz Ebury Street bądź Pimlico Street na południu. Od 1677 roku obszar ten, wówczas niezabudowany, był własnością baronetów Grosvenor (późniejszych książąt Westminster). Obecna zabudowa powstała w pierwszej połowie XIX wieku. Do dziś część budynków pozostaje własnością Grosvenor Group, spółki należącej do rodziny Grosvenor. Belgravia jest jedną z najdroższych dzielnic mieszkaniowych w Wielkiej Brytanii. Swoje siedziby na terenie dzielnicy mają liczne ambasady, a do jej mieszkańców należeli m.in. Margaret Thatcher i Roman Abramowicz. Na zachód od Belgravii leżą dzielnice Knightsbridge i Chelsea, na północ Hyde Park, na wschód Green Park i Victoria a na południowy wschód Pimlico. Opodal ku wschodowi znajduje się Buckingham Palace. Na terenie dzielnicy oraz w jej sąsiedztwie rozlokowane są cztery stacje metra – Hyde Park Corner, Knightsbridge, Sloane Square oraz Victoria. W pobliżu znajduje się także dworzec kolejowy Victoria Station (na południowym wschodzie) oraz autobusowy Victoria Coach Station (na południu).