Galeria Saatchi

The Heritage Lottery Fund (HLF) – organizacja w Wielkiej Brytanii zajmująca się fundowaniem projektów związanych z dziedzictwem kulturowym, ustanowiona przez parlament brytyjski w 1994 na bazie loterii National Lottery. Organizacja jest niezależna od rządu, ale działa pod kierunkiem Secretary of State for Culture, Media and Sport, a zarządzana jest przez National Heritage Memorial Fund.

Sloane Square – stacja metra londyńskiego na terenie Royal Borough of Kensington and Chelsea, leżąca na trasie dwóch linii płytkiego metra: District Line oraz Circle Line. Została oddana do użytku w 1868 roku. Położona w południowo-wschodniej części zazielenionego placu o tej nazwie. Należy do pierwszej strefy biletowej. Według danych za rok 2007, korzysta z niej ok. 13,91 mln pasażerów rocznie.

Brompton – dzielnica Londynu, leżąca w gminie Royal Borough of Kensington and Chelsea. W 2001 miasto dzielnica 8839 mieszkańców. W czasie i po II wojnie światowej był to jeden z pierwszych ośrodków emigracji polskiej w Wielkiej Brytanii.

Chelsea Physic Garden – ogród botaniczny znajdujący się w Royal Borough of Kensington and Chelsea w Londynie, założony w 1673 w celu badania leczniczych właściwości roślin. Jeden z najstarszych ogrodów botanicznych w Wielkiej Brytanii - starszy od niego jest tylko ogród botaniczny Uniwersytetu w Oksfordzie. Od 1983 otwarty dla publiczności.

Belgravia – ekskluzywna dzielnica mieszkaniowa położona w środkowej części Londynu, na terenie gminy City of Westminster, a częściowo także na obszarze Royal Borough of Kensington and Chelsea. Dzielnica rozciąga się pomiędzy ulicami Sloane Street na zachodzie, Knightsbridge na północy, Grosvenor Place na wschodzie oraz Ebury Street bądź Pimlico Street na południu. Od 1677 roku obszar ten, wówczas niezabudowany, był własnością baronetów Grosvenor (późniejszych książąt Westminster). Obecna zabudowa powstała w pierwszej połowie XIX wieku. Do dziś część budynków pozostaje własnością Grosvenor Group, spółki należącej do rodziny Grosvenor. Belgravia jest jedną z najdroższych dzielnic mieszkaniowych w Wielkiej Brytanii. Swoje siedziby na terenie dzielnicy mają liczne ambasady, a do jej mieszkańców należeli m.in. Margaret Thatcher i Roman Abramowicz. Na zachód od Belgravii leżą dzielnice Knightsbridge i Chelsea, na północ Hyde Park, na wschód Green Park i Victoria a na południowy wschód Pimlico. Opodal ku wschodowi znajduje się Buckingham Palace. Na terenie dzielnicy oraz w jej sąsiedztwie rozlokowane są cztery stacje metra – Hyde Park Corner, Knightsbridge, Sloane Square oraz Victoria. W pobliżu znajduje się także dworzec kolejowy Victoria Station (na południowym wschodzie) oraz autobusowy Victoria Coach Station (na południu).

Grabowski Gallery (Galeria Grabowskiego) – galeria awangardowa w Londyńskiej dzielnicy Chelsea, założona przez polskiego aptekarza Mateusza Grabowskiego, działająca w latach 1959–1975. Galeria cieszyła się renomą nie tylko wśród emigracji polskiej po II wojnie światowej, ale i w nowym świecie Pop i Op-artu oraz artystów z Commonwealthu, stąd nazywano ją wystawą „artystów diaspory”. Początki wystawowe galerii były wykorzystane dla zasobnej grupy polskich malarzy i rzeźbiarzy przebywających w Londynie. Do nich zaliczyli się: Janina Baranowska Tadeusz Beutlich Józef Czapski Kazimierz Dźwig Wojciech Fangor Stanisław Frenkiel Marian Kościałkowski Stefan Starzyński Marian Szyszko-Bohusz Franciszka Themerson Kazimierz Zielenkiewicz Ponieważ był to okres rozkwitu sztuki Op-art i Pop-art, Grabowski zaczął promować młodych artystów absolwentów wielu londyńskich szkół plastycznych, m.in. pobliskiej Royal College of Art, jak również z zagranicy. Inauguracyjny pokaz Op-artu w Londynie miał miejsce właśnie u Grabowskiego. Impreza Grabowskiego nie była komercyjna, w zamian za urządzenie wystawy mecenas oczekiwał tylko jednej pracy artysty, był to wyraz jego pasji. Jego otwarcie na sztukę z całego świata było bardzo znaczące zwłaszcza dla artystów z trzeciego świata. Wśród wczesnej awangardy Grabowskiego byli między innymi: William Apap z Malty Anthony Benjamin Oliver Bevan Derek Boshier Petar Hadzi Boskov z Macedonii Pauline Boty Frank Bowling z Gujany Pat Douthwaite ze Szkocji Olga Edwardes z Południowej Afryki Jules de Goede z Holandii David Hockney Tess Jaray z Wiednia Conroy Maddox Robert O'Brian z Hongkongu Lucy Raverat Bridget Riley Neil Stocker z Australii Keith Sutton William Thomson z Kanady Norman Toynton Alan Uglow Anthony Underhill z Australii Marc Vaux Aubrey Williams z Gujany Galeria zorganizowała około dwustu wystaw, nim została zamknięta w 1975 r., rok przed śmiercią założyciela. Zbiory Grabowskiego na jego życzenie zostały podarowane do Muzeum Sztuki w Łodzi oraz do Muzeum Narodowego w Warszawie. W Londynie w tym okresie istniały cztery inne galerie należące do polskich emigrantów: Feliksa Topolskiego z własnym warsztatem i galerią pod mostem kolejowym w dzielnicy Waterloo, Drian Gallery Halimy Nałęcz, Centaur Gallery Jana Wieliczko i Dinah oraz Heim Gallery Andrzeja Ciechanowieckiego historyka sztuki.

Belgrave Square – plac w centralnym Londynie (Anglia), znajdujący się w dzielnicy Belgravia, na terenie City of Westminster, na południe od Hyde Parku. Został utworzony w latach 20. XIX wieku i zajmuje powierzchnię około 4 hektarów. Nazwa została zaczerpnięta od dodatkowego tytułu księcia Westminsteru - wicehrabia Belgrave (ang. Viscount Belgrave). Oryginalny projekt placu przedstawia cztery rzędy białych domów szeregowych, prywatny ogród w centralnej części i jednorodzinne rezydencje w trzech narożnikach. Ponadto, znajdują się tam pomniki: Krzysztofa Kolumba, Simóna Bolívara, José de San Martína oraz Henryka Żeglarza. Od powstania aż do II wojny światowej plac słynął z zamieszkujących go wiodących członków brytyjskiej arystokracji. Po wojnie większość kamienic zostało zamienione na biura organizacji charytatywnych i instytucji. Obecnie swoje siedziby mają tam ambasady: Syrii, Portugalii, Niemiec, Hiszpanii, Norwegii, Serbii, Bahrajnu i Turcji.

Chelsea – zamożna dzielnica mieszkaniowo-handlowa położona w centralnym Londynie, na północnym brzegu Tamizy, na terenie gminy Royal Borough of Kensington and Chelsea. W przeszłości dzielnica była skupiskiem artystycznej bohemy, a obecnie jest jedną z najdroższych lokalizacji w kraju. Główną ulicą Chelsea jest biegnąca przez całą jej długość King’s Road. Na terenie dzielnicy znajduje się m.in. dom opieki dla weteranów Royal Hospital Chelsea, muzeum wojskowe National Army Museum oraz ogród botaniczny Chelsea Physic Garden. Przez Chelsea nie przebiega żadna linia metra, najbliższą stacją jest znajdująca się na północno-wschodnim skraju dzielnicy Sloane Square. Na zachód od Chelsea znajduje się dzielnica Fulham, na północny zachód Earl’s Court, na północ Knightsbridge, na północny wschód Brompton i Belgravia, na wschód Pimlico, a na południe, na przeciwległym brzegu Tamizy – Battersea.

Harrods – luksusowy dom towarowy przy Brompton Road, w dzielnicy Knightsbridge, w Londynie. Oprócz domu towarowego w skład Harrods Group wchodzą Harrods Bank, Harrods Estates, Harrods Casino, Harrods Aviation i Air Harrods.

Victoria Coach Station – dworzec autokarowy w Londynie, zlokalizowany w centrum miasta, w dzielnicy Victoria, na terenie gminy City of Westminster, w sąsiedztwie dworca kolejowego Victoria Station oraz stacji metra Victoria. Budynek dworca, zaprojektowany w stylu art déco przez architektów ze spółki Wallis, Gilbert and Partners, zbudowany został w 1932 roku. Dworzec, zarządzany przez organizację Transport for London, obsługuje rocznie około 10 milionów pasażerów podróżujących do około 1200 miejscowości na terenie Wielkiej Brytanii oraz 400 w kontynentalnej części Europy. Na dworcu znajduje się 21 bramek dla pasażerów, 36 stanowisk dla autokarów oraz dodatkowych 6 dla autokarów przyjeżdżających. Powierzchnia dworca wynosi około 13 000 m². Głównymi przewoźnikami autokarowymi korzystającymi z dworca są: National Express, Megabus oraz Eurolines.

Chelsea Bridge to wiszący most nad Tamizą w zachodnim Londynie łączący dzielnicę Chelsea i Battersea. Most posiada łączną długość 210 m. Budowa mostu rozpoczęła się w 1851 r., a autorem projektu był Thomas Page. 28 marca 1858 r. most został oddany do użytku, zaś od 1879 zaczęto pobierać opłaty za przejazd. Obecny wygląd mostu jest inny niż zbudowany pierwowzór, zastąpienie oryginalnego wyglądu mostu z 1858 r. jest dziełem G. Tophama Forresta. Most został oficjalnie otwarty 6 maja 1937 r. W pobliżu znajdują się: na wschód od mostu – Elektrownia Battersea, a przylega od zachodu – Battersea Park.

Grosvenor Bridge (IPA /'grəʊvnə/), nazywany też Victoria Railway Bridge, to kolejowy most nad Tamizą w Londynie znajdujący się pomiędzy Vauxhall Bridge a Chelsea Bridge. W rzeczywistości most ten składa się dwóch mostów zbudowanych w połowie XIX wieku. Wschodnia część została wybudowana w latach 1858–1860 przez London, Chatham and Dover Railway, aby uzyskać połączenie kolejowe z Victoria Station. Był to zarazem pierwszy most kolejowy nad Tamizą. Zachodnia część została zbudowana przez Londyn, Brighton i South Coast Railway w latach 1865–1866. Projektantami dwóch części mostów byli odpowiednio: Sir John Fowler oraz Charles Fox. Oba mosty zostały odbudowane w konstrukcji stalowej w latach 1963–1967.