Muzeum Historii Naturalnej w Londynie

Muzeum Nauki (ang. Science Museum) – muzeum nauki i techniki w Londynie.

Imperial College London (właśc. The Imperial College of Science, Technology and Medicine) – publiczny uniwersytet w Londynie. Specjalizuje się w badaniach oraz kształceniu w dziedzinie nauk ścisłych, inżynierii oraz medycyny. Na Imperial College kształci się około 13 500 studentów, a kadra akademicka liczy ponad 3300 osób.

South Kensington – stacja metra londyńskiego na terenie Royal Borough of Kensington and Chelsea, leżąca na trasie trzech linii: District Line, Circle Line oraz Piccadilly line. Została oddana do użytku w 1868 roku. W roku 2009 skorzystało z niej ok. 28,243 mln pasażerów. Należy do pierwszej strefy biletowej.

Ognisko Polskie (ang. Polish Hearth Club) – polski klub z restauracją, salą teatralną i wystawową w Londynie. W dniu 16 lipca 1940 otwarcia klubu dokonał książę Kentu, brat króla Jerzego V, zaś budynek poświęcił biskup polowy Wojska Polskiego Józef Gawlina. Towarzyszyli mu przedstawiciele polskiego Rządu: prezydent Władysław Raczkiewicz i premier gen. Władysław Sikorski, a ze strony brytyjskiej minister spraw zagranicznych w rządzie Chamberlaina – lord Halifax. Na uroczystość przybył także ambasador Wielkiej Brytanii w Polsce Howard Kennard oraz ambasador Rzeczypospolitej Polskiej Edward Bernard Raczyński. Był także lord Lloyd, dyrektor British Council. Broszura upamiętniająca jubileusz 25-lecia istnienia Ogniska zawiera opis klubu: „W czteropiętrowej, typowej dla Londynu wiktoriańskiej kamienicy z przedsionkiem i kolumnami przy 55, Princes Gate, w gmachu Towarzystwa Pomocy Polakom, mieści się „Ognisko Polskie”, instytucja o charakterze polskiego klubu towarzyskiego w Metropolii. Dom ten różni się od przyległych kamienic – sporych rozmiarów tablicą odlaną w brązie dla upamiętnienia tragedii węgierskiego powstania w roku 1956. Tablica ta umieszczona została staraniem uchodźców węgierskich na frontowej ścianie „Ogniska Polskiego” i przedstawia scenę Węgrów maszerujących na sowieckie czołgi. Płaskorzeźbę projektował F. Kovacs. Jest ona wyrazem patriotyzmu i głębokiego umiłowania wolności przez naród węgierski”. Klub stanowił centrum życia społecznego, kulturalnego i towarzyskiego emigracji niepodległościowej. Gen. Władysław Anders posiadał tu swój własny stolik w restauracji.

Royal College of Music – wyższa uczelnia muzyczna znajdująca się w Londynie, w dzielnicy South Kensington, w gminie City of Westminster.

Muzeum Wiktorii i Alberta (ang. Victoria and Albert Museum) – największe muzeum sztuki i rzemiosła artystycznego w Londynie. Stała kolekcja liczy ponad 4,5 mln eksponatów. Znajduje się w dzielnicy South Kensington, w pobliżu Muzeum Historii Naturalnej i Muzeum Nauki, między stacjami South Kensington a Knightsbridge. Zostało założone w 1852 jako South Kensington Museum. Nazwa pochodzi od królowej Wiktorii i jej męża, księcia Alberta. Kolekcja obejmuje przedmioty powstałe na przestrzeni 5000 lat, pochodzące z Europy, Ameryki Północnej, Azji i Afryki Północnej. Są to rzeźby, obrazy, rysunki, fotografie, książki, ceramika, meble, tkaniny, stroje, wyroby ze szkła i metalu, biżuteria itd. Od 2001 wstęp do muzeum jest bezpłatny. Pierwotny gmach muzeum zaprojektował Francis Fowke, brytyjski inżynier i architekt. Jego część przetrwała do dziś. Obecny budynek muzeum zaprojektował angielski architekt, sir Aston Webb.

South Kensington – dzielnica Londynu, położona w środkowej części miasta, na terenie gminy Royal Borough of Kensington and Chelsea. W jej granicach znajdują się trzy wielkie londyńskie muzea: Muzeum Historii Naturalnej, Muzeum Nauki i Muzeum Wiktorii i Alberta. W rejonie tym mieszka dużo ludności francuskiej, hiszpańskiej i włoskiej. Mieści się tutaj stacja linii metra South Kensington.

Royal Albert Hall – sala koncertowa w Londynie poświęcona mężowi królowej Wiktorii, księciu Albertowi. Mieści się w dzielnicy South Kensington w centralnym Londynie, w rejonie znanym powszechnie jako Albertopolis. The Royal Albert Hall jest częścią pomnika upamiętniającego Alberta – niedaleko znajduje się Albert Memorial, pomnik ku jego czci. Jest to także miejsce, gdzie znajdują się największe w Wielkiej Brytanii organy oraz siedziba Proms. Od otwarcia przez królową Wiktorię 29 marca 1871 roku The Royal Albert Hall była miejscem wydarzeń kulturalnych, koncertów, konferencji, balów i odczytów naukowych. W 1968 roku odbył się tam 13. finał Eurowizji, a w latach 1969–1988 królewska sala koncertowa była świadkiem finałów konkursu Miss World. Miały tam miejsce również imprezy sportowe, jak chociażby pierwsze poza Japonią zawody sumo. Sala koncertowa ma kształt owalny i mieści 8 tysięcy ludzi, choć teoretycznie może pomieścić więcej (uniemożliwiają to względy bezpieczeństwa). Autorami projektu budowli są inżynierowie budownictwa: kapitan Francis Fowke i generał Henry Y.D. Scott z korpusu Królewskich Inżynierów (Royal Engineers).

Royal College of Art – brytyjska uczelnia artystyczna, z siedzibą w South Kensington, w Londynie, w Wielkiej Brytanii.

Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego (IPMS) – polska placówka kulturalna w Wielkiej Brytanii, stawiająca sobie za cel gromadzenie, opiekę, opracowanie naukowe oraz udostępnianie archiwów polskiego rządu na uchodźstwie i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Obecnie Instytut posiada status organizacji charytatywnej. Utrzymuje się głównie z dobrowolnych datków osób prywatnych i instytucji. Większość personelu pracuje społecznie. Jego prezesem jest inż. Krzysztof Barbarski, a kierownikiem archiwum dr Andrzej Suchcitz.

Albert Memorial – pomnik Alberta, męża królowej brytyjskiej Wiktorii, znajdujący się w parku Kensington Gardens w Londynie, dzieło architekta George’a Gilberta Scotta. Gdy w 1861 r. zmarł książę Albert, powstała inicjatywa zebrania funduszy w celu jego upamiętnienia. Królową Wiktorię, wdowę po zmarłym Albercie, poproszono o dokonanie wyboru projektu. Powołany przez nią komitet zaprosił do konkursu kilku architektów, a królowa wybrała spośród nich ten, którego autorem był George Gilbert Scott. Królewskie Towarzystwo Sztuki zbierało fundusze w całym kraju, kwotę 50 000 funtów przyznał brytyjski parlament. W lipcu 1872 r. ukończono prace nad częścią pomnika (bez posągu księcia Alberta), a autor jego projektu został przez królową nobilitowany. Posąg Alberta został umieszczony wewnątrz dopiero w 1876 r. – figurę wykonał John Henry Foley. Koszt wykonania całości wyniósł 120 000 funtów. Pomnik wykonany został w stylu neogotyckim. Czterometrowy posąg księcia znajduje się pod strzelistym baldachimem ozdobionym mozaikami i zwieńczonym krzyżem. Cały, kilkustopniowy pomnik ma 53 metry wysokości. W zewnętrznych narożnikach jego podstawy znajdują się cztery potężne marmurowe rzeźby – grupy kobiet z wierzchowcami, symbolizujące cztery kontynenty: Europy, Azji, Afryki i Ameryki (dłuta różnych autorów – podobnie zresztą jak i inne posągi znajdujące się na pomniku). Schody prowadzą do właściwej podstawy pomnika, którą otacza fryz z kilkuset postaciami naturalnych rozmiarów: malarzy, architektów, muzyków i poetów oraz rzeźbiarzy. Powyżej, w narożach tej podstawy, znajdują się cztery kolejne marmurowe rzeźby, które przedstawiają cztery gałęzie gospodarki: rolnictwo, rzemiosło, handel i budownictwo. Posąg księcia wykonany jest z brązu i przedstawia go siedzącego, z katalogiem Wielkiej Wystawy w ręku. Otaczające go filary, podtrzymujące baldachim, ozdobione są posągami przedstawiającymi gałęzie nauki. Mozaiki zdobiące baldachim przedstawiają ponownie gałęzie sztuki, powyżej znajdują się kolejne brązowe posągi przedstawiające personifikacje cnót ludzkich. Szczyt iglicy zdobią figury ośmiu aniołów, a nad nimi wznosi się inkrustowany krzyż. Pomnik wyrażać miał nie tylko podziękowanie za zasługi Alberta, ale także symbolizować potęgę brytyjskiego imperium. Kształt baldachimu wyraźnie nawiązuje do strzelistych gotyckich iglic („krzyży Eleonory”), jakie król Anglii Edward I kazał wystawić w dwunastu miejscach, w których zatrzymywała się na noc trumna z ciałem jego żony Eleonory. Albert Memorial, wypełniony setkami zdobień i rzeźb, posunął jednak ideę krzyży Eleonory do granic niedorzeczności. Jednocześnie stanowi doskonały symbol architektury epoki wiktoriańskiej. W latach 90. XX wieku dokonano kosztem 11 mln funtów kompleksowej restauracji pomnika.

Operacja Nimrod – akcja uwolnienia przez brytyjską jednostkę specjalną Special Air Service zakładników przetrzymywanych w ambasadzie Iranu w Londynie przez terrorystów z separatystycznego Demokratycznego Frontu Rewolucyjnego Wyzwolenia Arabistanu 5 maja 1980 roku.