Cmentarz św. Jakuba w Toruniu

Cmentarz żydowski w Toruniu – nieczynny cmentarz wyznania judaistycznego w Toruniu. Znajduje się na Jakubskim Przedmieściu, na wzniesieniu przy obecnej ul. Kazimierza Pułaskiego.

Koszary przy ul. Sobieskiego w Toruniu – zespół budynków koszarowych znajdujący się przy ul. Sobieskiego na Jakubskim Przedmieściu w Toruniu. Jest to największy zespół koszarowy w mieście. Został zbudowany w latach 1910–1915. W koszarach w budynku o numerze 28 swoją siedzibę ma Muzeum Artylerii w Toruniu (oddział Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy), a przy numerze 36 Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia im. gen. J. Bema w Toruniu.

Park Glazja – park na Jakubskim Przedmieściu w Toruniu. Zajmuje powierzchnię 5,5 ha (według innego źródła: 5,6 ha). Park mieści się na terenie od ronda przy planu Pokoju Toruńskiego do skrzyżowania ulicą Waryńskiego z ulicą Antczaka. Na obszarze parku występują: graby pospolite, lipy drobnolistne, bukszpany, derenie białe, lebiodki oraz byliny, żywopłoty, trawy ozdobne i pnącza. Część roślin pojawiła się w parku po 2020 roku. Park powstał na terenie, gdzie wcześniej mieścił się stok bojowy Fortu św. Jakuba. Stok przybrał formę parkową po 1945 roku. W latach 90. XX w. uporządkowano drzewostan. W kwietniu 2020 roku zakończono rewitalizację parku. Podzielono teren na trzy strefy. W części północno-zachodniej wybudowano place zabaw i siłownię, wchodzące w skład strefy rekreacji intensywnej. W centralnej części parku zlokalizowano strefę ciszy, a we wschodniej strefę spontanicznego wypoczynku i rekreacji. Zmodernizowano oświetlenie i ciągi komunikacji pieszej i rowerowej, zainstalowano monitoring oraz oddano do użytku stoły szachowe. Podczas rewitalizacji wyposażono park w ławki, leżaki, kosze na odpady i stojaki rowerowe. Wybudowano również budki dla ptaków i domki owadów. Koszt rewitalizacji wyniósł 4,7 mln zł. Część pieniędzy podchodzi z funduszy unijnych – Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014–2020 kwotą ok. 2,15 mln zł. W parku mieści się taras widokowy na dolinę Wisły i stok bojowy przy Forcie św. Jakuba.

Muzeum Artylerii w Toruniu – oddział Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy, mieszczący się przy ul. Jana Sobieskiego 36. Muzeum Artylerii nawiązuje do przedwojennego Muzeum Sprzętu Artylerii, działającego w Oficerskiej Szkole Artylerii. Zbiory tego muzeum oraz archiwalia przepadły podczas II wojny światowej. Pod koniec lat 60. zaproponowano utworzenie nowego muzeum artylerii. Miały znaleźć się w nim historyczne egzemplarze sprzętu artyleryjskiego, używane w Oficerskiej Szkole Artylerii do celów edukacyjnych. 14 stycznia 1977 roku założono Muzeum Artylerii w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii im. Gen. Józefa Bema (WSOWRiA). Pomysłodawcą budowy muzeum był gen. bryg. Stanisław Żak, ówczesny komendant WSOWRiA. Muzeum miało za zadanie wspierać edukację historyczną żołnierzy oraz podtrzymywać tradycję artyleryjskie. W celu organizacji muzeum utworzono zespół pracowników szkoły. Przewodniczącym zespołu został płk dypl. Henryk Nielepiec. Otwarcie muzeum miało miejsce 2 września 1978 roku. 22 kwietnia 2002 roku muzeum przejęło Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia. W 2012 roku zbiory przekazano działającemu od 1973 roku Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy, w którym utworzono Muzeum Artylerii w Toruniu Oddział Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy. Nowa instytucja działa od września 2013 roku.

Cmentarz benedyktynek w Toruniu (również nazywany cmentarzem na Winnicy) – nieistniejący cmentarz wyznania rzymskokatolickiego w Toruniu, znajdujący się u zbiegu ul. Lubickiej i ul. Winnica. Cmentarz powstał najprawdopodobniej w 1667 roku, krótko po objęciu kościoła św. Jakuba oraz folwarku z gruntem na Winnicy przez benedyktynki. Zakon otrzymał majątek po zburzeniu klasztoru benedyktynek przez wojsko szwedzkie w 1656 roku. Na cmentarzu chowano wyłącznie siostry zakonne ze zgromadzenia benedyktynek, po 1811 roku również osoby świeckie. W latach 30. XIX wieku władze wojskowe wykazały nakaz zamknięcia cmentarza katolickiego, w celu przygotowania miejsce pod budowę fortu św. Jakuba. Cmentarz został zlikwidowany w 1837 roku, zastąpił go katolicki cmentarz św. Jakuba. Formalnie cmentarz nie został zlikwidowany. W latach 1859 i 1912 dokonywano bezskutecznych prób ponownego otwarcia cmentarza przez parafię św. Jakuba. Na pocz. XX wieku jego powierzchnia wynosiła 0,38 ha. Obecnie nie zachowały się żadne ślady po cmentarzu.

Pomnik gen. Józefa Bema w Toruniu – pomnik upamiętniający dowódcę artylerii i teoretyka broni rakietowej Józefa Bema. Mieści się na terenie Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia, od strony ul. Jana III Sobieskiego. Pomnik składa się z brązowego popiersia Bema ustawionego na postumencie o wysokości 3 metrów. Pomnik zaprojektował Edmund Matuszak. Odsłonięcie pomnika miało miejsce 11 października 1959 roku. W uroczystości brał udział ówczesny Szef Artylerii Ludowego Wojska Polskiego gen. bryg. Tadeusz Kunicki. Na postumencie znajduje się napis: JÓZEF BEM 1794–1850. W 1989 roku na pomniku umieszczono metalową tablicę z napisem: Pamięci Kadry Oficerskiej i Absolwentów Oficerskiej Szkoły Artylerii, Szkoły Podchorążych Artylerii uczestników walk na wszystkich frontach II wojny światowej. Wrzesień 1989 r..

Willa Krausego w Toruniu – budynek znajdujący się przy ul. Stefana Batorego 5 na Mokrem w Toruniu. Formą budynek odwołuje się do romantycznego pałacyku. Został wybudowany w 1903 roku. Projektantem budynku był architekt i przedsiębiorca budowlany Fritz Keintje. Willa wyróżnia się narożną wieżą z wysokim dachem czterospadowym i bogatym zdobnictwem fasady. Była otoczona ogrodem, zabudowanym w latach 60. XX wieku. Po II wojnie światowej budynek podzielono na kilka mieszkań, był zasiedlony do 1986 roku. W 2000 roku przeprowadzono renowację willi.

Budynek Polskiego Związku Działkowców w Toruniu – siedziba Polskiego Związku Działkowców w Toruniu, znajdujący się przy ul. Lubickiej 12a. Budynek wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków (nr 1384).

Archiwum Wojskowe w Toruniu – archiwum wojskowe założone po 1950 roku, od 1957 roku mieszczące się przy ul. Józefa Chłopickiego 1-7 w Toruniu.

Fort św. Jakuba w Toruniu (również Fort Jakuba, niem. Jakobsfort) – fort znajdujący się przy ul. gen. Sowińskiego 9 w Toruniu. Został zbudowany w latach 1828–1833, jako jeden z pierwszych elementów obrony Twierdzy Toruń. Jego zadaniem była obrona Torunia od wschodu. Stracił swoje militarne znaczenie po włączenia Torunia do Polski w 1920 roku. Obecnie po Forcie zachowała się wyłącznie redita. W 1818 roku przygotowano plany pod budowę twierdzy. Fort Jakuba był budowany równocześnie z Przyczółkiem Mostowym. Plan budowy fortu zatwierdzono prawdopodobnie 20 grudnia 1827 roku. Pracę budowlane rozpoczęto ok. 1828 roku. Jako datę zakończenia budowy podaje się rok 1833, jednak według relacji Udo von Bonina, prace wykończeniowe trwały do 1840 roku. Został zbudowany jako samodzielna cytadela, otwarta od strony miasta, o rozpiętości 300 m. W centrum znajdowała się 3-kondygnacyjna, 3-skrzydłowa redita koszarowa, mająca zaokrąglone końce bocznych skrzydeł. Redita od wschodu była zasłonięta wałem o grubości ponad 30 m. Po 1920 roku zniwelowano większość obwodów wałów wokół Fortu, zasypano fosy oraz rozebrano budowle na placu broni i inne elementy murowane. Umocnienia ziemne przekształcono w poł. lat 30. XX wieku, podczas budowy ul. Traugutta. Na pocz. lat 50. XX wieku teren Fortu opuściło wojsko. Reditę przeznaczono do celów mieszkaniowych. W 2010 roku rozpoczęto program wykwaterowań z mieszkań ulokowanych w dawnej redicie.

Toruńskie Wódki Gatunkowe – firma należąca do spółki Chemirol z Mogilna. Jej siedziba znajduje się przy ul. Jana Olbrachta 14/16 w Toruniu.

Toruński Zakład Chromolitograficzny – dawna drukarnia należąca do Edwarda Stefanowicza, która znajdowała się w Toruniu przy ul. Bażyńskich 38/44 (podczas II wojny światowej Goethestrasse). Drukarnia należała do Edwarda Stefanowicza. W czasie wojny drukarnię i przyległy do niej teren przejął majster stolarski Willy Heise. Od listopada 1941 do 1943 mieściła się tu filia niemieckiego obozu przesiedleńczego. W hali maszynowej byli przetrzymywani więźniowie, zaś w dawnej części biurowej zorganizowano prowizoryczny szpital (Krankenstube) i pokój dla lekarza. 23 października 1942 roku doszło do pożaru, który doprowadził do spłonięcia dachu i poddasza budynku obozowego. Po II wojnie światowej Stefanowicz odzyskał majątek. 13 stycznia 1951 roku na skutek spięcia przewodów elektrycznych w drukarni wybuchł kolejny pożar. W latach 60. XX wieku drukarnię zburzono, na jej miejscu zbudowano przychodnię lekarską i aptekę, a na terenach przyległych osiedle mieszkaniowe.