Willa Krausego w Toruniu

Toruński Zakład Chromolitograficzny – dawna drukarnia należąca do Edwarda Stefanowicza, która znajdowała się w Toruniu przy ul. Bażyńskich 38/44 (podczas II wojny światowej Goethestrasse). Drukarnia należała do Edwarda Stefanowicza. W czasie wojny drukarnię i przyległy do niej teren przejął majster stolarski Willy Heise. Od listopada 1941 do 1943 mieściła się tu filia niemieckiego obozu przesiedleńczego. W hali maszynowej byli przetrzymywani więźniowie, zaś w dawnej części biurowej zorganizowano prowizoryczny szpital (Krankenstube) i pokój dla lekarza. 23 października 1942 roku doszło do pożaru, który doprowadził do spłonięcia dachu i poddasza budynku obozowego. Po II wojnie światowej Stefanowicz odzyskał majątek. 13 stycznia 1951 roku na skutek spięcia przewodów elektrycznych w drukarni wybuchł kolejny pożar. W latach 60. XX wieku drukarnię zburzono, na jej miejscu zbudowano przychodnię lekarską i aptekę, a na terenach przyległych osiedle mieszkaniowe.

Toruńskie Wódki Gatunkowe – firma należąca do spółki Chemirol z Mogilna. Jej siedziba znajduje się przy ul. Jana Olbrachta 14/16 w Toruniu.

Muzeum Artylerii w Toruniu – oddział Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy, mieszczący się przy ul. Jana Sobieskiego 36. Muzeum Artylerii nawiązuje do przedwojennego Muzeum Sprzętu Artylerii, działającego w Oficerskiej Szkole Artylerii. Zbiory tego muzeum oraz archiwalia przepadły podczas II wojny światowej. Pod koniec lat 60. zaproponowano utworzenie nowego muzeum artylerii. Miały znaleźć się w nim historyczne egzemplarze sprzętu artyleryjskiego, używane w Oficerskiej Szkole Artylerii do celów edukacyjnych. 14 stycznia 1977 roku założono Muzeum Artylerii w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii im. Gen. Józefa Bema (WSOWRiA). Pomysłodawcą budowy muzeum był gen. bryg. Stanisław Żak, ówczesny komendant WSOWRiA. Muzeum miało za zadanie wspierać edukację historyczną żołnierzy oraz podtrzymywać tradycję artyleryjskie. W celu organizacji muzeum utworzono zespół pracowników szkoły. Przewodniczącym zespołu został płk dypl. Henryk Nielepiec. Otwarcie muzeum miało miejsce 2 września 1978 roku. 22 kwietnia 2002 roku muzeum przejęło Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia. W 2012 roku zbiory przekazano działającemu od 1973 roku Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy, w którym utworzono Muzeum Artylerii w Toruniu Oddział Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy. Nowa instytucja działa od września 2013 roku.

Budynek przy ul. Kościuszki 55 w Toruniu – dawna ujeżdżalnia, następnie fabryka chemiczna znajdująca się przy skrzyżowaniu ul. Tadeusza Kościuszki z ul. Stefana Batorego w Toruniu. W tym miejscu w XIX wieku funkcjonowała ujeżdżalnia koni. W 1902 roku kupił ją Gustaw Goetz. W 1910 roku zlecił w tym miejscu budowę ujeżdżalni i willi dla Ewalda Hoffmanna, właściciela przedsiębiorstwa budowlanego. Ujeżdżalnia była gotowa rok później. Po śmierci Goetza na przełomie 1911 i 1912 roku właścicielami ujeżdżalni zostali Ewald Hoffmann i Otto Pfeiffer. Wkrótce Pfeiffer zlikwidował ujeżdżalnię, a na jej miejscu stworzył fabrykę chemiczną. Po 1920 roku właścicielem zakładu został Teodor Rzymkowski, który prawdopodobnie od 1913 roku wynajmował część lub całość budynków fabryki. W 2020 roku rozpoczęto przebudowę dawnej ujeżdżalni na budynek handlowy. 16 grudnia 2020 roku w budynku został otwarty sklep Aldi. Przebudowa została wyróżniona w konkursie architektonicznym Obiekt Roku 2019–2020. Budynek figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1561).

Pomnik gen. Józefa Bema w Toruniu – pomnik upamiętniający dowódcę artylerii i teoretyka broni rakietowej Józefa Bema. Mieści się na terenie Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia, od strony ul. Jana III Sobieskiego. Pomnik składa się z brązowego popiersia Bema ustawionego na postumencie o wysokości 3 metrów. Pomnik zaprojektował Edmund Matuszak. Odsłonięcie pomnika miało miejsce 11 października 1959 roku. W uroczystości brał udział ówczesny Szef Artylerii Ludowego Wojska Polskiego gen. bryg. Tadeusz Kunicki. Na postumencie znajduje się napis: JÓZEF BEM 1794–1850. W 1989 roku na pomniku umieszczono metalową tablicę z napisem: Pamięci Kadry Oficerskiej i Absolwentów Oficerskiej Szkoły Artylerii, Szkoły Podchorążych Artylerii uczestników walk na wszystkich frontach II wojny światowej. Wrzesień 1989 r..

Toruńska Fabryka Makaronu L. Sichtau i Spółka (później Toruńska Fabryka Makaronu) – dawna fabryka makaronu znajdująca się przy ul. Lipowej (dzisiejszej ul. Tadeusza Kościuszki) w Toruniu. Została zbudowana w 1874 roku przez Ludwika Sichtaua. Była to pierwsza fabryka makaronu na terenach polskich. Początkowo produkowała makaron i musztardę wyłącznie na potrzeby lokalne. W 1904 roku właścicielem zakładu został Walerian Waszczewski, później fabryka przeszła na własność jego spadkobierców. W okresie międzywojennym zakład po kilku modernizacjach (m.in. w 1920 roku) stał się największą fabryką makaronu w Polsce. Na początku lat 20. zakład produkował w ciągu doby ok. 10-15 tys. kg makaronów. Znaczna część produkcji była eksportowana. Większość pracowników stanowiły kobiety. 21 lutego 1928 roku w fabryce wybuchł pożar. W następnych miesiącach zakład wyremontowano, a produkcję wznowiono w październiku 1928 roku. Przy odbudowanie pracował inżynier i wynalazca Jan Broda. Od 1929 roku fabryka miała trudności z eksportem swoich towarów, wynikającymi ze światowego kryzysu gospodarczego i rosnącej konkurencji makaronów importowanych z Włoch, Niemiec i Szwajcarii. Fabryka ponownie stała się wytwórnią lokalną. Zakład zamknięto przed wybuchem II wojny światowej. Prawdopodobnie podczas okupacji niemieckiej w budynku dawnej fabryki działała filia obozu koncentracyjnego w Stutthofie, więźniowie byli zmuszani do pracy przy produkcji (według innego źródła w fabryce pracowali więźniowie fortu VIII). Przypuszcza się, że podczas wojny w zakładach mieściła się również królikarnia. W latach 80. XX wieku rozebrano zabudowania fabryki. Na ich miejscu wybudowano pawilony handlowe.

Cmentarz parafialny pw. św. Jakuba w Toruniu (przed 1945 część ewangelicka nazywana również cmentarzem ewangelickim parafii nowomiejskiej, potocznie cały cmentarz jest nazywany również cmentarzem przy ul. Antczaka lub cmentarzem przy ul. Pułaskiego) – cmentarz parafialny, administrowany przez parafię św. Jakuba Apostoła, znajdujący się przy ul. Antoniego Antczaka w Toruniu. Cmentarz składa się z dawnego cmentarza ewangelickiego i sąsiadującego z nim katolickiego, które zostały połączone w 1945 roku. Cmentarz zajmuje powierzchnię 2,9 ha.

Kościół Chrystusa Króla w Toruniu – zabytkowa świątynia katolicka w jurysdykcji parafii Chrystusa Króla w Toruniu.

Koszary przy ul. Sobieskiego w Toruniu – zespół budynków koszarowych znajdujący się przy ul. Sobieskiego na Jakubskim Przedmieściu w Toruniu. Jest to największy zespół koszarowy w mieście. Został zbudowany w latach 1910–1915. W koszarach w budynku o numerze 28 swoją siedzibę ma Muzeum Artylerii w Toruniu (oddział Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy), a przy numerze 36 Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia im. gen. J. Bema w Toruniu.

Wydział Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu – jeden z 16 wydziałów Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Znajduje się przy ul. Stefana Batorego 39.

Parafia Chrystusa Króla w Toruniu – parafia rzymskokatolicka w diecezji toruńskiej, w dekanacie Toruń I, z siedzibą w Toruniu. Erygowana 27 stycznia 1926 roku. Parafia na Mokrem została erygowana 27 stycznia 1926 roku przez wydzielenie z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. 30 maja 1929 poświęcono kamień węgielny pod budowę kościoła parafialnego, który został konsekrowany w 1930 roku. Do parafii należą wierni z Torunia mieszkający przy ulicach: Batorego, Bażyńskich, Chrobrego, Czarnieckiego, Dworcowej, Fabrycznej, Grudziądzkiej (nry parzyste od 32), Jagiellońskiej, Jeśmanowicza, Jana Olbrachta (n-ry 7-23), Kanałowej, Kościuszki, Kociewskiej, Kraińskiej, Kan. Pawła Piotra Gogi, Łąkowej, Mazowieckiej, Mazurskiej, Michała Szczanieckiego, Michałowskiej, Pod Dębową Górą, Podgórnej (nry 83 i 92), Polnej, Przy Kaszowniku, Przy Rynku Wełnianym, Staszica, Sucharskiego, Świętopełka, Wojska Polskiego, Zaułek Dworcowy i Warneńczyka.

Most z 1884 roku w Toruniu – dawny most mieszczący się na placu Pokoju Toruńskiego w Toruniu, zbudowany w latach 1882–1884, odnaleziony podczas prac remontowanych 19 lutego 2018 roku. Stalowy most wybudowano na fosie zewnętrznej dawnej kurtyny północnej wybudowanej w latach 1883–1887 i należącej do wewnętrznego pierścienia Twierdzy Toruń. Łączył obecne ulice Dobrzyńską i Skrzyńskiego z drogą prowadzącą do Fortu II (ob. Fort IV). Most był podparty na pięciu kolumnach, tworzących półkoliste ażurowe arkady. Przyczółki wykonano z cegły licowej, a zwieńczenia muru z bloków granitowych.