Wydział Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu

Toruńska Fabryka Makaronu L. Sichtau i Spółka (później Toruńska Fabryka Makaronu) – dawna fabryka makaronu znajdująca się przy ul. Lipowej (dzisiejszej ul. Tadeusza Kościuszki) w Toruniu. Została zbudowana w 1874 roku przez Ludwika Sichtaua. Była to pierwsza fabryka makaronu na terenach polskich. Początkowo produkowała makaron i musztardę wyłącznie na potrzeby lokalne. W 1904 roku właścicielem zakładu został Walerian Waszczewski, później fabryka przeszła na własność jego spadkobierców. W okresie międzywojennym zakład po kilku modernizacjach (m.in. w 1920 roku) stał się największą fabryką makaronu w Polsce. Na początku lat 20. zakład produkował w ciągu doby ok. 10-15 tys. kg makaronów. Znaczna część produkcji była eksportowana. Większość pracowników stanowiły kobiety. 21 lutego 1928 roku w fabryce wybuchł pożar. W następnych miesiącach zakład wyremontowano, a produkcję wznowiono w październiku 1928 roku. Przy odbudowanie pracował inżynier i wynalazca Jan Broda. Od 1929 roku fabryka miała trudności z eksportem swoich towarów, wynikającymi ze światowego kryzysu gospodarczego i rosnącej konkurencji makaronów importowanych z Włoch, Niemiec i Szwajcarii. Fabryka ponownie stała się wytwórnią lokalną. Zakład zamknięto przed wybuchem II wojny światowej. Prawdopodobnie podczas okupacji niemieckiej w budynku dawnej fabryki działała filia obozu koncentracyjnego w Stutthofie, więźniowie byli zmuszani do pracy przy produkcji (według innego źródła w fabryce pracowali więźniowie fortu VIII). Przypuszcza się, że podczas wojny w zakładach mieściła się również królikarnia. W latach 80. XX wieku rozebrano zabudowania fabryki. Na ich miejscu wybudowano pawilony handlowe.

Budynek przy ul. Kościuszki 55 w Toruniu – dawna ujeżdżalnia, następnie fabryka chemiczna znajdująca się przy skrzyżowaniu ul. Tadeusza Kościuszki z ul. Stefana Batorego w Toruniu. W tym miejscu w XIX wieku funkcjonowała ujeżdżalnia koni. W 1902 roku kupił ją Gustaw Goetz. W 1910 roku zlecił w tym miejscu budowę ujeżdżalni i willi dla Ewalda Hoffmanna, właściciela przedsiębiorstwa budowlanego. Ujeżdżalnia była gotowa rok później. Po śmierci Goetza na przełomie 1911 i 1912 roku właścicielami ujeżdżalni zostali Ewald Hoffmann i Otto Pfeiffer. Wkrótce Pfeiffer zlikwidował ujeżdżalnię, a na jej miejscu stworzył fabrykę chemiczną. Po 1920 roku właścicielem zakładu został Teodor Rzymkowski, który prawdopodobnie od 1913 roku wynajmował część lub całość budynków fabryki. W 2020 roku rozpoczęto przebudowę dawnej ujeżdżalni na budynek handlowy. 16 grudnia 2020 roku w budynku został otwarty sklep Aldi. Przebudowa została wyróżniona w konkursie architektonicznym Obiekt Roku 2019–2020. Budynek figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1561).

Toruński Zakład Chromolitograficzny – dawna drukarnia należąca do Edwarda Stefanowicza, która znajdowała się w Toruniu przy ul. Bażyńskich 38/44 (podczas II wojny światowej Goethestrasse). Drukarnia należała do Edwarda Stefanowicza. W czasie wojny drukarnię i przyległy do niej teren przejął majster stolarski Willy Heise. Od listopada 1941 do 1943 mieściła się tu filia niemieckiego obozu przesiedleńczego. W hali maszynowej byli przetrzymywani więźniowie, zaś w dawnej części biurowej zorganizowano prowizoryczny szpital (Krankenstube) i pokój dla lekarza. 23 października 1942 roku doszło do pożaru, który doprowadził do spłonięcia dachu i poddasza budynku obozowego. Po II wojnie światowej Stefanowicz odzyskał majątek. 13 stycznia 1951 roku na skutek spięcia przewodów elektrycznych w drukarni wybuchł kolejny pożar. W latach 60. XX wieku drukarnię zburzono, na jej miejscu zbudowano przychodnię lekarską i aptekę, a na terenach przyległych osiedle mieszkaniowe.

Kościół Chrystusa Króla w Toruniu – zabytkowa świątynia katolicka w jurysdykcji parafii Chrystusa Króla w Toruniu.

Parafia Chrystusa Króla w Toruniu – parafia rzymskokatolicka w diecezji toruńskiej, w dekanacie Toruń I, z siedzibą w Toruniu. Erygowana 27 stycznia 1926 roku. Parafia na Mokrem została erygowana 27 stycznia 1926 roku przez wydzielenie z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. 30 maja 1929 poświęcono kamień węgielny pod budowę kościoła parafialnego, który został konsekrowany w 1930 roku. Do parafii należą wierni z Torunia mieszkający przy ulicach: Batorego, Bażyńskich, Chrobrego, Czarnieckiego, Dworcowej, Fabrycznej, Grudziądzkiej (nry parzyste od 32), Jagiellońskiej, Jeśmanowicza, Jana Olbrachta (n-ry 7-23), Kanałowej, Kościuszki, Kociewskiej, Kraińskiej, Kan. Pawła Piotra Gogi, Łąkowej, Mazowieckiej, Mazurskiej, Michała Szczanieckiego, Michałowskiej, Pod Dębową Górą, Podgórnej (nry 83 i 92), Polnej, Przy Kaszowniku, Przy Rynku Wełnianym, Staszica, Sucharskiego, Świętopełka, Wojska Polskiego, Zaułek Dworcowy i Warneńczyka.

Toruń Mokre (Bahnhof Mocker, Bahnhof Thorn-Mocker) – nieistniejący dworzec kolejowy na Mokrem w Toruniu, funkcjonujący w latach 1882–1909. Dworzec oddano do użytku 1 lipca 1882 roku, pierwotnie znajdował się on w miejscowości Mokre, która do 1 kwietnia 1906 roku była podtoruńską wsią. W literaturze dworzec jest określany również jako przystanek, w którym znajdował się skromny budynek dla podróżnych. Po oddaniu do użytku dworca Thorn Mocker (późniejszy Toruń Wschodni) w 1909 roki, stary dworzec otrzymał nazwę Toruń Stare Mokre. Funkcjonował on jako dworzec towarowy.

Kaplica na Mokrem w Toruniu – nieistniejąca kaplica znajdująca się przy ul. Bażyńskich 1/15 w Toruniu. Została ona zbudowana w połowie lat 20. XX wieku. Służyła ona mieszkańcom Mokrego, przynależących do 1926 roku do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, a następnie po nowo utworzonej parafii Chrystusa Króla. Kaplica z trudem mieściła wiernych. Po wybudowaniu kościoła Chrystusa Króla w 1930 roku kaplica stała się zbędna.

Willa Krausego w Toruniu – budynek znajdujący się przy ul. Stefana Batorego 5 na Mokrem w Toruniu. Formą budynek odwołuje się do romantycznego pałacyku. Został wybudowany w 1903 roku. Projektantem budynku był architekt i przedsiębiorca budowlany Fritz Keintje. Willa wyróżnia się narożną wieżą z wysokim dachem czterospadowym i bogatym zdobnictwem fasady. Była otoczona ogrodem, zabudowanym w latach 60. XX wieku. Po II wojnie światowej budynek podzielono na kilka mieszkań, był zasiedlony do 1986 roku. W 2000 roku przeprowadzono renowację willi.

Budynek Szkoły Podstawowej nr 6 w Toruniu – gmach szkoły podstawowej znajdujący się przy ul. Łąkowej 13 w Toruniu. Budynek przy ul. Wiesenstrasse 9 i 11 (obecnie Łąkowa 13) powstał w 1893 roku na potrzeby dwóch odrębnych szkół wyznaniowych: ewangelickiej i katolickiej dla ówczesnej podtoruńskiej wsi Mokre. W 1903 roku wybudowano bliźniaczy budynek, który przekazano szkołom ewangelickim. W starym gmachu działały dwie szkoły katolickie (męska i żeńska). W okresie międzywojennym polska administracja ulokowała w budynku Szkołę Powszechną nr 6. W latach 1943–1945 budynek zajmował Wehrmacht. Zajęcia edukacyjne wróciły 12 lutego 1945 roku. W latach 1953-1963 w gmachu istniały trzy placówki oświatowe: SP 2, SP 6 i II LO. W 1959 roku budynek wyremontowano. Po przeniesieniu SP2 na ulicę Targową i II LO na plac św. Katarzyny SP6 pozostało jedynym gospodarzem gmachu. Budynek figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1762).

Aqua Toruń (potocznie Basen elanowski) – obiekt sportowo-rekreacyjny znajdujący się przy ul. Bażyńskich 9/17 w Toruniu. Basen został wybudowany w marcu 1987 roku przez Zakład Włókien Sztucznych „Elana”. Otwarciu pływalni towarzyszył trzydniowy festyn połączony z kiermaszem książek. Basen służył pracownikom „Elany”, następnie wszystkim mieszkańcom Torunia. Został zamknięty w grudniu 2017 roku. 14 września 2018 roku miasto podpisano z firmą Erbud SA umowę na przebudowę basenu. W tym samym miesiącu rozpoczęła się kompleksowa modernizacja. Obiekt był gotowy do użytku w listopadzie 2020 roku. Otwarcie basenu zaplanowano na 6 grudnia, jednak realizację planu uniemożliwiła pandemia COVID-19. Finalnie pływalnia została otwarta 27 maja 2021 roku. W 2021 roku basen otrzymał zajął pierwsze miejsce w konkursie Obiekt Roku – edycja 2019-2020, w kategorii „Obiekt użyteczności publicznej”. Aqua Toruń jest trzykondygnacyjnym obiektem sportowo-rekreacyjnym. Głównym basen ma wymiary 25 × 15,4 m i głębokości od 1,35 do 3,6 metra. Obok niego są dwa baseny rekreacyjne. Pierwszy o wymiarach 12 × 6 m z ruchomym dnem służy do nauki pływania, nurkowania, aqua aerobiku i aquabike’u. Drugi ma nieregularne kształty, jest wyposażony w rwącą rzekę, bicze wodne, gejzery i ławki z hydromasażem. Aqua Toruń wyposażony jest w dwie zjeżdżalnie (62- i 90-metrową). Ponadto w obiekcie mieści się brodzik dla dzieci.

Toruńskie Wódki Gatunkowe – firma należąca do spółki Chemirol z Mogilna. Jej siedziba znajduje się przy ul. Jana Olbrachta 14/16 w Toruniu.

Mokre – część urzędowa Torunia zlokalizowana w centrum miasta. W granicach miasta od 1906 roku. Główną ulicą Mokrego jest ulica Kościuszki, przecinająca osiedle ze wschodu na zachód, i prostopadła do niej ulica Grudziądzka. Przez Mokre przepływa Struga Toruńska. Według danych z 9 grudnia 1931 roku, na Mokrem mieszkało 16 468 osób. Według stanu z 31 maja 1938 roku, Mokre zamieszkiwało 20 512 osób. Według stanu z 31 grudnia 2016 roku, liczba osób zameldowanych na pobyt stały na Mokrem wyniosła 13 874.