Kaplica na Mokrem w Toruniu

Aqua Toruń (potocznie Basen elanowski) – obiekt sportowo-rekreacyjny znajdujący się przy ul. Bażyńskich 9/17 w Toruniu. Basen został wybudowany w marcu 1987 roku przez Zakład Włókien Sztucznych „Elana”. Otwarciu pływalni towarzyszył trzydniowy festyn połączony z kiermaszem książek. Basen służył pracownikom „Elany”, następnie wszystkim mieszkańcom Torunia. Został zamknięty w grudniu 2017 roku. 14 września 2018 roku miasto podpisano z firmą Erbud SA umowę na przebudowę basenu. W tym samym miesiącu rozpoczęła się kompleksowa modernizacja. Obiekt był gotowy do użytku w listopadzie 2020 roku. Otwarcie basenu zaplanowano na 6 grudnia, jednak realizację planu uniemożliwiła pandemia COVID-19. Finalnie pływalnia została otwarta 27 maja 2021 roku. W 2021 roku basen otrzymał zajął pierwsze miejsce w konkursie Obiekt Roku – edycja 2019-2020, w kategorii „Obiekt użyteczności publicznej”. Aqua Toruń jest trzykondygnacyjnym obiektem sportowo-rekreacyjnym. Głównym basen ma wymiary 25 × 15,4 m i głębokości od 1,35 do 3,6 metra. Obok niego są dwa baseny rekreacyjne. Pierwszy o wymiarach 12 × 6 m z ruchomym dnem służy do nauki pływania, nurkowania, aqua aerobiku i aquabike’u. Drugi ma nieregularne kształty, jest wyposażony w rwącą rzekę, bicze wodne, gejzery i ławki z hydromasażem. Aqua Toruń wyposażony jest w dwie zjeżdżalnie (62- i 90-metrową). Ponadto w obiekcie mieści się brodzik dla dzieci.

Parafia Chrystusa Króla w Toruniu – parafia rzymskokatolicka w diecezji toruńskiej, w dekanacie Toruń I, z siedzibą w Toruniu. Erygowana 27 stycznia 1926 roku. Parafia na Mokrem została erygowana 27 stycznia 1926 roku przez wydzielenie z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. 30 maja 1929 poświęcono kamień węgielny pod budowę kościoła parafialnego, który został konsekrowany w 1930 roku. Do parafii należą wierni z Torunia mieszkający przy ulicach: Batorego, Bażyńskich, Chrobrego, Czarnieckiego, Dworcowej, Fabrycznej, Grudziądzkiej (nry parzyste od 32), Jagiellońskiej, Jeśmanowicza, Jana Olbrachta (n-ry 7-23), Kanałowej, Kościuszki, Kociewskiej, Kraińskiej, Kan. Pawła Piotra Gogi, Łąkowej, Mazowieckiej, Mazurskiej, Michała Szczanieckiego, Michałowskiej, Pod Dębową Górą, Podgórnej (nry 83 i 92), Polnej, Przy Kaszowniku, Przy Rynku Wełnianym, Staszica, Sucharskiego, Świętopełka, Wojska Polskiego, Zaułek Dworcowy i Warneńczyka.

Kościół Chrystusa Króla w Toruniu – zabytkowa świątynia katolicka w jurysdykcji parafii Chrystusa Króla w Toruniu.

Cmentarz Boża Męka w Toruniu (również Cmentarz przy Bożej Męce) – nieistniejący cmentarz w Mokrem w Toruniu, zlokalizowany w rozwidleniu dróg wiodących wówczas do Wielkiego i Małego Mokrego. Miał kształt trójkąta. Mieścił się na terenie rozpoczynającym się obecnie od skrzyżowania ulic Stanisława Staszica i Stefana Czarneckiego do skrzyżowania ulic Grudziądzkiej i Jagiellońskiej.

Budynek Szkoły Podstawowej nr 6 w Toruniu – gmach szkoły podstawowej znajdujący się przy ul. Łąkowej 13 w Toruniu. Budynek przy ul. Wiesenstrasse 9 i 11 (obecnie Łąkowa 13) powstał w 1893 roku na potrzeby dwóch odrębnych szkół wyznaniowych: ewangelickiej i katolickiej dla ówczesnej podtoruńskiej wsi Mokre. W 1903 roku wybudowano bliźniaczy budynek, który przekazano szkołom ewangelickim. W starym gmachu działały dwie szkoły katolickie (męska i żeńska). W okresie międzywojennym polska administracja ulokowała w budynku Szkołę Powszechną nr 6. W latach 1943–1945 budynek zajmował Wehrmacht. Zajęcia edukacyjne wróciły 12 lutego 1945 roku. W latach 1953-1963 w gmachu istniały trzy placówki oświatowe: SP 2, SP 6 i II LO. W 1959 roku budynek wyremontowano. Po przeniesieniu SP2 na ulicę Targową i II LO na plac św. Katarzyny SP6 pozostało jedynym gospodarzem gmachu. Budynek figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1762).

Toruńska Fabryka Makaronu L. Sichtau i Spółka (później Toruńska Fabryka Makaronu) – dawna fabryka makaronu znajdująca się przy ul. Lipowej (dzisiejszej ul. Tadeusza Kościuszki) w Toruniu. Została zbudowana w 1874 roku przez Ludwika Sichtaua. Była to pierwsza fabryka makaronu na terenach polskich. Początkowo produkowała makaron i musztardę wyłącznie na potrzeby lokalne. W 1904 roku właścicielem zakładu został Walerian Waszczewski, później fabryka przeszła na własność jego spadkobierców. W okresie międzywojennym zakład po kilku modernizacjach (m.in. w 1920 roku) stał się największą fabryką makaronu w Polsce. Na początku lat 20. zakład produkował w ciągu doby ok. 10-15 tys. kg makaronów. Znaczna część produkcji była eksportowana. Większość pracowników stanowiły kobiety. 21 lutego 1928 roku w fabryce wybuchł pożar. W następnych miesiącach zakład wyremontowano, a produkcję wznowiono w październiku 1928 roku. Przy odbudowanie pracował inżynier i wynalazca Jan Broda. Od 1929 roku fabryka miała trudności z eksportem swoich towarów, wynikającymi ze światowego kryzysu gospodarczego i rosnącej konkurencji makaronów importowanych z Włoch, Niemiec i Szwajcarii. Fabryka ponownie stała się wytwórnią lokalną. Zakład zamknięto przed wybuchem II wojny światowej. Prawdopodobnie podczas okupacji niemieckiej w budynku dawnej fabryki działała filia obozu koncentracyjnego w Stutthofie, więźniowie byli zmuszani do pracy przy produkcji (według innego źródła w fabryce pracowali więźniowie fortu VIII). Przypuszcza się, że podczas wojny w zakładach mieściła się również królikarnia. W latach 80. XX wieku rozebrano zabudowania fabryki. Na ich miejscu wybudowano pawilony handlowe.

Zespół pomnikowy polskich artylerzystów w Toruniu – zespół pomnikowy upamiętniający toruńskich artylerzystów, składający się z trzech elementów: pomnika artylerzystów na blokach granitowych, płyty z napisem: Wieczna cześć i chwała polskim artylerzystom i znicza. Od 2015 znajduje się przy pl. Towarzystwa Miłośników Torunia.

Plac bp. Jana Chrapka w Toruniu – plac znajdujący się w Toruniu przez który przebiega ul. Przy Kaszowniku (drogi krajowe nr 15 i 80) i do którego dochodzi ulica Warneńczyka. Krótko po śmierci bp. Jana Chrapka (w 2001 roku) nadano placowi jego imię. W lutym 2018 roku rozpoczęła się przebudowa placu Chrapka. Oprócz ronda turbinowego w jego centralnym miejscu przebudowane zostały także ulice Przy Kaszowniku i Warneńczyka oraz pozostała infrastruktura, czyli chodniki, ścieżki rowerowe, oświetlenie i zatoki autobusowe. Ponadto w ramach tych prac zmodernizowane zostało także istniejące torowisko tramwajowe. 28 maja 2019 roku plac został oficjalnie otwarty.

Budynek przy ul. Grudziądzkiej 53 w Toruniu – willa znajdująca się przy ul. Grudziądzkiej 53 w Toruniu. Została zbudowana w 1904 roku. Budynek figuruje w gminnej ewidencji zabytków pod numerem 1622.

Spichrze w Toruniu – budynki magazynowe na terenie Torunia. Stanowią one jeden z najbardziej charakterystycznych architektoniczne budynków w mieście, świadectwo bogactwa Torunia w późnym średniowieczu i w XVII wieku. Na przełomie XIII i XIV wieku w Toruniu znajdowało się około 30 spichrzy. Mieściły się one w kamienicach mieszkalnych. Spichrze umieszczano zazwyczaj na drugim piętrze i poddaszu budynku (podobnie jak w miastach północnoniemieckich i niderlandzkich). W XVI i XVII wieku nowe spichrze były samodzielnymi budynkami. W XVII wieku, gdy Toruń był jednym z najważniejszych ośrodku handlu zbożem w Polsce, liczba spichrzy przekroczyła sto. Nie stały one bezpośrednio nad Wisłą, były położone wewnątrz murów miejskich. Większość wybudowano na południowej części Starego Miasta. W Nowym Mieście, mającym rzemieślniczy charakter, liczba spichrzy była znacznie mniejsza. W spichrzach składano również inne towary, które niekiedy długo czekały na wzrost cen. Spichrze były budowane z cegły, od XVII wieku były tynkowane. Były to kilkupiętrowe budynki o fasadach z wysokimi szczytami. Spichrze w Toruniu są jedynymi zachowanymi tego typu obiektami w Polsce Północnej. Zachowało się około 30 spichrzy, większość z nich wybudowano w stylu gotyckim.

Cmentarze w Toruniu – nekropolie znajdujące się zarówno na prawym, jak i lewym brzegu Wisły w Toruniu. Na terenie Torunia znajduje się kilkanaście cmentarzy różnych wyznań, co wiąże się z wielokulturową historią miasta. W średniowiecznym Toruniu zmarłych chowano w podziemiach kościoła oraz w przyległych do kościołów placach. Następnie mieszkańców Torunia grzebano na cmentarzach przy kaplicach, a bogatych mieszczan nadal w podziemiach kościołów. Początkowo wszystkie cmentarze należały do Kościoła katolickiego, od XVI wieku powstały cmentarze dla protestantów. Pod koniec XVIII wieku wprowadzono zakaz chowania zmarłych wewnątrz kościołów. Podczas budowy Twierdzy Toruń zlikwidowano dotychczas istniejące cmentarze. Nowe budowano w większej odległości od zwartej zabudowy. W 1811 roku otwarto tzw. nowy cmentarz św. Jerzego, który jest najstarszą zachowaną nekropolią Torunia.

Mury miejskie Torunia – zespół średniowiecznych obwarowań Torunia, na które składają się mury odrębnych miast: Starego Miasta Torunia (prawa miejskie 1233 roku), Nowego Miasta Torunia (1264 roku), budowany od połowy XIII w., później modernizowany i rozbudowywany, w XIX w. w większości rozebrany. Zachowały się niektóre odcinki, w tym najdłuższy z 3 bramami od strony Wisły, stanowiący element panoramy miasta.