place

Plac bp. Jana Chrapka w Toruniu

Place w Toruniu
Plac bp. Jana Chrapka w Toruniu2019
Plac bp. Jana Chrapka w Toruniu2019

Plac bp. Jana Chrapka w Toruniu – plac znajdujący się w Toruniu przez który przebiega ul. Przy Kaszowniku (drogi krajowe nr 15 i 80) i do którego dochodzi ulica Warneńczyka. Krótko po śmierci bp. Jana Chrapka (w 2001 roku) nadano placowi jego imię. W lutym 2018 roku rozpoczęła się przebudowa placu Chrapka. Oprócz ronda turbinowego w jego centralnym miejscu przebudowane zostały także ulice Przy Kaszowniku i Warneńczyka oraz pozostała infrastruktura, czyli chodniki, ścieżki rowerowe, oświetlenie i zatoki autobusowe. Ponadto w ramach tych prac zmodernizowane zostało także istniejące torowisko tramwajowe. 28 maja 2019 roku plac został oficjalnie otwarty.

Fragment artykułu z Wikipedii Plac bp. Jana Chrapka w Toruniu (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Plac bp. Jana Chrapka w Toruniu
Plac Biskupa Jana Chrapka, Toruń Stare Miasto (Stare Miasto)

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Plac bp. Jana Chrapka w ToruniuCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 53.018056 ° E 18.613333 °
placePokaż na mapie

Adres

Plac Biskupa Jana Chrapka

Plac Biskupa Jana Chrapka
87-113 Toruń, Stare Miasto (Stare Miasto)
województwo kujawsko-pomorskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Plac bp. Jana Chrapka w Toruniu2019
Plac bp. Jana Chrapka w Toruniu2019
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kaszownik
Kaszownik

Kaszownik – średniowieczny sztuczny zbiornik wodny założony przez zakon krzyżacki w XIV wieku. Mieści się on na Mokrym w Toruniu, przy granicy z Przedmieściem św. Katarzyny. Od strony północnej i wschodniej graniczy z ulicą Przy Kaszowniku, zachodniej z dworcem autobusowym, południowej z ogródkami działkowymi. Kaszownik powstał w XIV wieku. po doprowadzeniu przez sztuczny przekop Strugi Toruńskiej do Torunia. Wody Strugi Toruńskiej służyły do zasilania wód fos przy murach obronnych miasta oraz zapędzania kół młyńskich młynów przy zamku krzyżackim. Kaszownik pełnił funkcję rezerwuaru wody w razie nagłego zwiększonego zapotrzebowania na nią. W XIV wieku nad zbiornikiem zbudowano warsztaty i urządzenia korzystające z energii wodnej. Początkowo Kaszownik składał się z dwóch zatok: Stawu Dolnego (większego, od strony zachodniej) i Górnego (mniejszego, od strony wschodniej). Mniejszy był bezpośrednio zasilany przez Strugę Toruńską. W XIX wieku Kaszownik został pogłębiony i powiększony. W jego pobliżu mieściły się założony w 1842 roku zakład Drewitza, produkujący narzędzia i maszyny rolnicze oraz Brama Lubicka, oddana do użytku w 1894 roku. W okresie międzywojennym architekt i urbanista Franciszek Krzywda-Polkowski zaproponował wybudowanie nad Kaszownikiem wybrzeża kąpielowego z zapleczem. W latach 70. XX wieku w ramach rozbudowany wschodniego odcinka ulicy Przy Kaszowniku zasypano Staw Górny.

Koszary piechoty w Toruniu
Koszary piechoty w Toruniu

Koszary piechoty w Toruniu (również koszary Wilhelmowskie, koszary Wilhelma) – dawny kompleks koszarowy zbudowany w latach 1880–1882 na placu Wilhelma w Toruniu (dziś pl. św. Katarzyny). Znajduje się on w kwartale między ul. Dobrzyńską, placem św. Katarzyny, ul. Gregorkiewicza i ul. Wały gen. Sikorskiego. W czasie pokoju odbywały się tu szkolenia rekrutów. W skład kompleksu wchodziły: dwa dwukondygnacyjne bloku koszarowe (położone wzdłuż ul. Dobrzyńskiej i Gregorkiewicza), blok podoficerski, budynek sztabu, budynek dowódcy, kuchnia, stołówki, izba chorych, wartownie, dyżurki, ujeżdżalnie, hala sportowa (wzdłuż ul. Wały gen. Sikorskiego), stajnie dla koni, szatnie, zbrojownie. Budynki były otoczone płotem. Mogły pomieścić około jednego pułku piechoty. Zapewniał rekrutom podstawowe warunki do szkolenia i odpoczynku. Stacjonował tutaj 21 pułk piechoty von Borckiego. Podczas zagrożenia wojennego w koszarach koncentrowały się siły zbrojne do uderzenia na przeciwnika. Po powrocie Torunia do Polski, w 1920 roku w koszarach ulokowano polskie Kierownictwo Rejonu Inżynierów i Saperów (od 1925 roku jako Nadzór Forteczny Twierdzy Toruń, rok później Zarząd Forteczny). Od 1929 roku mieściło się tutaj Szefostwo Fortyfikacji, Łączności, Intendentury, Sanitarne VIII Okręgu Korpusu. W latach 1985–1992 mieściło się tutaj Ogólnokształcące Liceum Wojskowe. Obecnie jest to siedziba X Liceum Ogólnokształcącego im. prof. Stefana Banacha.

Aqua Toruń
Aqua Toruń

Aqua Toruń (potocznie Basen elanowski) – obiekt sportowo-rekreacyjny znajdujący się przy ul. Bażyńskich 9/17 w Toruniu. Basen został wybudowany w marcu 1987 roku przez Zakład Włókien Sztucznych „Elana”. Otwarciu pływalni towarzyszył trzydniowy festyn połączony z kiermaszem książek. Basen służył pracownikom „Elany”, następnie wszystkim mieszkańcom Torunia. Został zamknięty w grudniu 2017 roku. 14 września 2018 roku miasto podpisano z firmą Erbud SA umowę na przebudowę basenu. W tym samym miesiącu rozpoczęła się kompleksowa modernizacja. Obiekt był gotowy do użytku w listopadzie 2020 roku. Otwarcie basenu zaplanowano na 6 grudnia, jednak realizację planu uniemożliwiła pandemia COVID-19. Finalnie pływalnia została otwarta 27 maja 2021 roku. W 2021 roku basen otrzymał zajął pierwsze miejsce w konkursie Obiekt Roku – edycja 2019-2020, w kategorii „Obiekt użyteczności publicznej”. Aqua Toruń jest trzykondygnacyjnym obiektem sportowo-rekreacyjnym. Głównym basen ma wymiary 25 × 15,4 m i głębokości od 1,35 do 3,6 metra. Obok niego są dwa baseny rekreacyjne. Pierwszy o wymiarach 12 × 6 m z ruchomym dnem służy do nauki pływania, nurkowania, aqua aerobiku i aquabike’u. Drugi ma nieregularne kształty, jest wyposażony w rwącą rzekę, bicze wodne, gejzery i ławki z hydromasażem. Aqua Toruń wyposażony jest w dwie zjeżdżalnie (62- i 90-metrową). Ponadto w obiekcie mieści się brodzik dla dzieci.