Equity (związek zawodowy)

Charing Cross Road – ulica w londyńskiej dzielnicy Westminster. Jej początek znajduje się przy kościele St Martin-in-the-Fields, stojącego w północno-wschodnim rogu Trafalgar Square, a koniec na St Giles Circus (skrzyżowanie z Oxford Street). Nazwa pochodzi od znajdującej się w pobliżu stacji kolejowej Charing Cross. Ulica powstała w związku z budową Shaftesbury Avenue na mocy ustawy parlamentu z 1877 roku, obie ulice zostały otwarte w latach 1886-1887. Miały one ulepszyć komunikację w centralnym Londynie, m.in. w związku z otwarciem stacji Charing Cross w 1864 roku. Architektem odpowiedzialnym za wyznaczenie trasy ulicy był George Vulliamy. Charing Cross Road słynie ze znajdujących się przy niej specjalistycznych księgarni i antykwariatów, skupionych głównie w rejonie stacji metra Leicester Square. W północnej części ulicy, pomiędzy Cambridge Circus a Oxford Street, znajdują się księgarnie o charakterze ogólnym, takie jak Foyles i Blackwell's. Dojazd do ulicy zapewniają stacje metra: Tottenham Court Road, Charing Cross i Leicester Square.

Cambridge Theatre – teatr na West Endzie w Londynie, wybudowany w latach 1929-30. Pierwsze przedstawienie odbyło się 4 września 1930 roku. Trzypoziomowa widownia może pomieścić 1231 osób. Od 2000 jest częścią Really Useful Theatres, grupy teatrów zarządzanych przez spółkę kompozytora Andrew Lloyda Webbera. We wrześniu 2000 swoją światową prapremierę miał tu musical The Beautiful Game, napisany przez Webbera i Bena Eltona. Nie odniósł jednak wielkiego sukcesu i zszedł z afisza po 11 miesiącach. Teatr znany jest przede wszystkim z wystawianych tu słynnych musicali amerykańskich. Swoje londyńskie premiery miały tu Fame i Chicago, przez trzy lata na scenie Cambridge gościło też Grease. Od 2006 "lokatorem" teatru było wznowienie Chicago na West Endzie (mająca premierę w 1997 w Adelphi Theatre, skąd po dziewięciu latach została przeniesiona do Cambridge Theatre). Od 24 listopada 2011 roku na deskach teatru wystawiany jest musical Matilda.

Leicester Square – stacja metra londyńskiego położona w dzielnicy City of Westminster. Została otwarta w roku 1906 , a obecnie stanowi punkt przesiadkowy między Piccadilly line a Northern Line. Posiada cztery perony. Co roku korzysta z niej ok. 38,7 mln pasażerów. Znajduje się w pierwszej strefie biletowej.

St. Martin’s Lane – ulica w centrum Londynu, na obrzeżach dzielnicy Covent Garden. Jej początek znajduje się przy kościele St. Martin-in-the-Fields, od którego pochodzi nazwa ulicy, a kończy się przy Long Acre. Wąska ulica ze stosunkowo niewielkim ruchem jest domem English National Opera w Coliseum Theatre, kilku teatrów, antykwariatów, sklepów z antykami, restauracji i kawiarni. W XVI i XVII wieku ulica zamieszkiwana była przez znane osobistości, byli wśród nich: holenderski malarz Daniël Mijtens, angielski poeta John Suckling, angielski fizyk Edmund Dickinson, lekarz George Wakeman, angielscy malarze: James Thornhill, Francis Hayman, Joshua Reynolds, William Hogarth, Johann Heinrich Füssli i francuski rzeźbiarz Louis-François Roubiliac.

Duke of York’s Theatre – teatr w Londynie, zaliczany do scen West Endu, położony przy ulicy St. Martin’s Lane w City of Westminster. Od 1992 roku teatrem zarządza firma Ambassador Theatre Group. Od października 2011 roku na deskach teatru wystawiany jest musical „Backbeat”. Został zbudowany przez Franka Wyatta i jego żonę, Violet Melnotte. Pozostali oni właścicielami teatru aż do jej śmierci w 1935 roku. Oficjalne otwarcie nastąpiło 10 września 1892, pod nazwą Trafalgar Square Theatre. Teatr, zaprojektowany przez architekta Waltera Emdena, zmienił nazwę na Trafalgar Theatre w 1894 roku. Obecną nazwę Duke of York’s (książę Yorku) przyjął w 1895 roku, na cześć przyszłego króla Jerzego V. W teatrze sukces odniósł jeden z najwcześniejszych musicali komediowych „Go-Bang” (1984). W 1900 na deskach Duke of York’s Theatre pojawiła się „Miss Hobbs” autorstwa Jerome K. Jerome'go, a także „Madame Butterfly” Davida Belasco (Giacomo Puccini przekształcił później sztukę w słynną operę). Był to również teatr, w którym 27 grudnia 1904 roku, zadebiutował „Peter Pan, or The Boy Who Wouldn't Grow Up” J.M. Barriego. 20 września 1960 roku budynek teatru został wpisany na listę zabytków drugiego stopnia.

Long Acre – ulica w centralnym Londynie (Anglia) w dzielnicy Covent Garden. Jej początek znajduje się przy skrzyżowaniu z St. Martin’s Lane, a koniec przy Drury Lane. Powstała na początku XVII wieku. Przy 10-12 Long Acre znajduje się Stanfords jeden z najstarszych i najdroższych sklepów z mapami w Wielkiej Brytanii. Został otwarty w 1901 roku. W latach 1890–1970 cała północna część Long Acre, od Neal Street do Arne Street, zajmowana była przez Odhams Press. Wydawnictwo publikowało John Bull, najpopularniejszy magazyn w Wielkiej Brytanii w latach 1916-1934. Wcześniej w tym miejscu znajdował się Queen’s Theatre (1867-1878), drugi co do wielkości teatr w Londynie w tamtym okresie, po Theatre Royal przy Drury Lane. Tam też powstał wysoko ceniony duet aktorski Ellen Terry-Henry Irving, znany z ról szekspirowskich. Rezydentami Long Acre byli m.in.: polityk Oliver Cromwell, pisarz John Dryden, rzeźbiarz Nicholas Stone i Thomas Chippendale. Przy Long Acre znajduje się stacja metra Covent Garden, obsługiwana przez Piccadilly Line.

Covent Garden – stacja metra londyńskiego na terenie City of Westminster, a dokładniej w jego części znanej jako Covent Garden, od której pochodzi nazwa stacji. Leży na trasie Piccadilly line, zaś dniem jej otwarcia był 11 kwietnia 1907 roku. W roku 2008 skorzystało z niej ok. 17,51 mln pasażerów. Należy do pierwszej strefy biletowej.

Coliseum Theatre (znany także jako London Coliseum) – siedziba angielskiej opery narodowej i jednocześnie jeden z najważniejszych, obok Royal Opera House budynków operowych w Londynie, otwarty w 1904. Budynek opery znajduje się przy St. Martin’s Lane w dzielnicy Westminster. Budynek zaprojektował architekt teatralny Frank Matcham (autor London Palladium). London Coliseum jest jednym z największych i najlepiej wyposażonych teatrów Londynu. Inauguracyjne przedstawienie odbyło się 24 grudnia 1904 roku. Między 1931 a 1968 rokiem teatr zmienił nazwę z London Coliseum na Coliseum Theatre. W latach 2000 i 2004 w teatrze zostały przeprowadzone rozległe prace remontowe. Zespół projektowy remontu składał się z firmy RHWL (architektura), Arup Acoustics (akustyka) oraz Arup (inżynieria budownictwa).

National Portrait Gallery (Narodowa Galeria Portretów) – muzeum sztuki w Londynie otwarte w 1856 roku. Muzeum jest w posiadaniu licznych portretów znanych Brytyjczyków. W swoich zbiorach zawiera, skatalogowany z numerem 1, portret z Chandos, najbardziej znany wizerunek Williama Shakespeare’a. Nie wszystkie eksponaty mają dużą wartość artystyczną – są jednak i unikatowe dzieła, jak autoportrety Williama Hogartha. Oprócz obrazów znajdują się tam fotografie, rzeźby, karykatury i szkice. Do obecnego budynku, zbudowanego w stylu neorenesansowym, galeria przeniosła się w 1896. Od tamtego czasu był on dwukrotnie powiększany, w 1933 i 2000. Oprócz galerii portretów w budynku eksponowana jest zmienna wystawa sztuki współczesnej. Rocznie galerię tę odwiedza około 1 500 000 turystów.

Prince Edward Theatre (Teatr Księcia Edwarda) – teatr londyńskiego West Endu zlokalizowany na Old Compton Street, na północ od Leicester Square w gminie City of Westminster. Teatr został nazwany na cześć Księcia Edwarda VIII.

Soho – centralna część dzielnicy West End w Londynie, w City of Westminster, zamykająca się między Oxford Street od północy, Charing Cross Road od wschodu, Shaftesbury Avenue od południa i Regent Street od zachodu. W pobliżu Soho znajdują się cztery stacje metra: Oxford Circus Piccadilly Circus Tottenham Court Road Leicester Square

Leicester Square – plac w centralnym Londynie (Anglia), w dzielnicy teatrów West End. Położony jest kilkaset metrów od Trafalgar Square, Piccadilly Circus, Covent Garden i Cambridge Circus. Stanowi centrum rozrywki i jedną z głównych atrakcji turystycznych miasta.