Duke of York’s Theatre

St. Martin’s Lane – ulica w centrum Londynu, na obrzeżach dzielnicy Covent Garden. Jej początek znajduje się przy kościele St. Martin-in-the-Fields, od którego pochodzi nazwa ulicy, a kończy się przy Long Acre. Wąska ulica ze stosunkowo niewielkim ruchem jest domem English National Opera w Coliseum Theatre, kilku teatrów, antykwariatów, sklepów z antykami, restauracji i kawiarni. W XVI i XVII wieku ulica zamieszkiwana była przez znane osobistości, byli wśród nich: holenderski malarz Daniël Mijtens, angielski poeta John Suckling, angielski fizyk Edmund Dickinson, lekarz George Wakeman, angielscy malarze: James Thornhill, Francis Hayman, Joshua Reynolds, William Hogarth, Johann Heinrich Füssli i francuski rzeźbiarz Louis-François Roubiliac.

National Portrait Gallery (Narodowa Galeria Portretów) – muzeum sztuki w Londynie otwarte w 1856 roku. Muzeum jest w posiadaniu licznych portretów znanych Brytyjczyków. W swoich zbiorach zawiera, skatalogowany z numerem 1, portret z Chandos, najbardziej znany wizerunek Williama Shakespeare’a. Nie wszystkie eksponaty mają dużą wartość artystyczną – są jednak i unikatowe dzieła, jak autoportrety Williama Hogartha. Oprócz obrazów znajdują się tam fotografie, rzeźby, karykatury i szkice. Do obecnego budynku, zbudowanego w stylu neorenesansowym, galeria przeniosła się w 1896. Od tamtego czasu był on dwukrotnie powiększany, w 1933 i 2000. Oprócz galerii portretów w budynku eksponowana jest zmienna wystawa sztuki współczesnej. Rocznie galerię tę odwiedza około 1 500 000 turystów.

Coliseum Theatre (znany także jako London Coliseum) – siedziba angielskiej opery narodowej i jednocześnie jeden z najważniejszych, obok Royal Opera House budynków operowych w Londynie, otwarty w 1904. Budynek opery znajduje się przy St. Martin’s Lane w dzielnicy Westminster. Budynek zaprojektował architekt teatralny Frank Matcham (autor London Palladium). London Coliseum jest jednym z największych i najlepiej wyposażonych teatrów Londynu. Inauguracyjne przedstawienie odbyło się 24 grudnia 1904 roku. Między 1931 a 1968 rokiem teatr zmienił nazwę z London Coliseum na Coliseum Theatre. W latach 2000 i 2004 w teatrze zostały przeprowadzone rozległe prace remontowe. Zespół projektowy remontu składał się z firmy RHWL (architektura), Arup Acoustics (akustyka) oraz Arup (inżynieria budownictwa).

Kościół St Martin-in-the-Fields – anglikańska świątynia parafialna znajdująca się w Londynie, na północno-wschodnim narożniku Trafalgar Square.

Leicester Square – stacja metra londyńskiego położona w dzielnicy City of Westminster. Została otwarta w roku 1906 , a obecnie stanowi punkt przesiadkowy między Piccadilly line a Northern Line. Posiada cztery perony. Co roku korzysta z niej ok. 38,7 mln pasażerów. Znajduje się w pierwszej strefie biletowej.

National Gallery – galeria sztuki w Londynie, w północnej części Trafalgar Square. Jest to galeria państwowa, prezentująca kolekcję 2300 dzieł malarstwa, głównie zachodnioeuropejskiego, z lat 1250–1900, w tym zbiór obrazów sławnych francuskich impresjonistów i Vincenta van Gogha. Z zasady udostępniona jest bezpłatnie, w przypadku okazjonalnych wystaw pobiera się opłatę za wstęp.

Charing Cross Road – ulica w londyńskiej dzielnicy Westminster. Jej początek znajduje się przy kościele St Martin-in-the-Fields, stojącego w północno-wschodnim rogu Trafalgar Square, a koniec na St Giles Circus (skrzyżowanie z Oxford Street). Nazwa pochodzi od znajdującej się w pobliżu stacji kolejowej Charing Cross. Ulica powstała w związku z budową Shaftesbury Avenue na mocy ustawy parlamentu z 1877 roku, obie ulice zostały otwarte w latach 1886-1887. Miały one ulepszyć komunikację w centralnym Londynie, m.in. w związku z otwarciem stacji Charing Cross w 1864 roku. Architektem odpowiedzialnym za wyznaczenie trasy ulicy był George Vulliamy. Charing Cross Road słynie ze znajdujących się przy niej specjalistycznych księgarni i antykwariatów, skupionych głównie w rejonie stacji metra Leicester Square. W północnej części ulicy, pomiędzy Cambridge Circus a Oxford Street, znajdują się księgarnie o charakterze ogólnym, takie jak Foyles i Blackwell's. Dojazd do ulicy zapewniają stacje metra: Tottenham Court Road, Charing Cross i Leicester Square.

Trafalgar Square (pol. plac Trafalgarski) – plac w Londynie, w City of Westminster, wytyczony w 1826 według projektu Johna Nasha w miejscu dawnych stajni królewskich; nazwa placu upamiętnia zwycięstwo Royal Navy w morskiej bitwie pod Trafalgarem (1805).

Kolumna Nelsona (ang. Nelson’s Column) – pomnik znajdujący się w Londynie na placu Trafalgarskim, upamiętniający adm. Horatio Nelsona, który poległ w morskiej bitwie pod Trafalgarem (1805). Pomnik został wybudowany w latach 1840−1843 według projektu Williama Railtona, a jego koszt wynosił 47 000 funtów (obecnie byłoby to około 4 milionów funtów). Granitowa kolumna została zaprojektowana w porządku korynckim. Statuę Nelsona opracował Edward Hodges Baily, a cztery lwy przy podstawie dodano w 1867 roku, według projektu Edwina Landseera. Piedestał pomnika udekorowany jest czterema płaskorzeźbami, wykonanymi z brązu, o powierzchni około 1,67 m² (18 sq ft) każda. Zostały odlane z przetopionych armat zdobytych na Francuzach. Przedstawiają one bitwę koło Przylądka św. Wincentego (1797), bitwę morską pod Abukirem (1798), bitwę pod Kopenhagą (1801) i bitwę pod Trafalgarem (1805), w której Nelson poniósł śmierć. W 2006 roku pomnik został odnowiony, a wartość przedsięwzięcia wynosiła 420 000 funtów. Wysokość kolumny od podstawy piedestału do czubka kapelusza Nelsona wynosi 51,59 m.

Charing Cross – nazwa skrzyżowania oraz otaczającego je obszaru w centralnym Londynie, na terenie City of Westminster. W pobliżu znajduje się dworzec kolejowy Charing Cross. Nazwa Charing pochodzi od staroangielskiego słowa „zgięty” (rzeka Tamiza w tym miejscu zatacza łuk). Pierwotnie znajdowała się tu wioska pod tą nazwą. Od końca XIII w. do połowy XVII w. w Charing znajdował się jeden z dwunastu krzyży Eleonory, upamiętniających miejsca postoju orszaku z ciałem królowej Anglii Eleonory kastylijskiej. Współcześnie w jego miejscu znajduje się pomnik konny króla Karola I. Nieopodal, przy wejściu do dworca Charing Cross znajduje się replika krzyża wzniesiona w 1863 roku. Charing Cross zwyczajowo uznawane jest za geograficzny środek Londynu. Stąd tradycyjnie mierzone są odległości między Londynem a innymi miejscami w kraju. Dokładny punkt pomiaru wyznacza tablica wmurowana tuż za pomnikiem Karola I, na środku skrzyżowania Charing Cross.

Equity (dawniej British Actors' Equity Association) – brytyjski związek zawodowy grupujący przede wszystkim aktorów, a w mniejszym stopniu także piosenkarzy, tancerzy, modelki, choreografów, scenografów, reżyserów i inspicjentów, jak również prezenterów radiowych i telewizyjnych oraz artystów kabaretowych i cyrkowych.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii (ang. United Kingdom of Great Britain and Ireland) – historyczne państwo, utworzone 1 stycznia 1801 roku poprzez połączenie Królestwa Wielkiej Brytanii (które samo powstało z połączenia Królestwa Szkocji i Królestwa Anglii w 1707 roku) oraz Królestwa Irlandii aktem unii z 1800 roku. Centralna część imperium brytyjskiego. Większość czasu istnienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przypada na okres tzw. stulecia Wielkiej Brytanii. Za czasów istnienia tego państwa, w XIX wieku, kulminację miała trwająca nieprzerwanie od końca XVI wieku angielsko-brytyjska ekspansja kolonialna – skupione wokół Zjednoczonego Królestwa imperium kolonialne objęło jedną czwartą zamieszkałych lądów na świecie (m.in. Indie, Kanadę, Australię oraz Wschodnią i Południową Afrykę), osiągając tym samym największe rozmiary w swych dziejach. Symbolem tej epoki stała się panująca w latach 1837–1901 królowa Wiktoria.