Hohenzollernbrücke

Dombrücke (z niem. Most Tumski) – istniejący w latach 1859–1909 most kolejowo-drogowy na Renie w Kolonii na 688,5 kilometrze jego długości, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia w Niemczech.

Kościół Świętego Marcina nazywany Wielkim (niem Groß St. Martin) – jeden z dwunastu romańskich kościołów w Kolonii. Usytuowany jest w obrębie historycznego Reńskiego Przedmieścia, części Starego Miasta pomiędzy Renem a Starym Rynkiem, na południe od katedry św. Piotra i NMP. Wraz z kościołami NMP na Kapitolu i Świętych Apostołów tworzy grupę trójnawowych kościołów z wschodnią częścią na planie treflowym – podobnie jak prezbiterium półkoliste zamknięcia zastępują ramiona transeptu. Na skrzyżowaniu naw wznosi się masywna wieża. Kościół wznosi się na miejscu dawnego basenu rzymskiego. Powstał jako kościół opacki dla Benedyktynów, do których należał do XIX w. Odtąd kościół parafialny, w 2009 przywrócono także klasztorną funkcję kościoła. Opiekę nad świątynią sprawuje Monastyczna Wspólnota Jerozolimska Niemal doszczętnie zniszczony podczas II wojny światowej, został odbudowany w latach 1945–1985. Jednakże zachowała się znaczna część oryginalnej architektury oraz dzieła sztuki tworzące historycznego wystroju wnętrza z XIII–XVII w.

Museum Ludwig – muzeum sztuki XX i XXI wieków znajdujące się w Kolonii (Niemcy).

Kościół Świętego Kuniberta w Kolonii (niem Sankt Kunibert Kirche) – jeden z dwunastu romańskich kościołów w Kolonii, dedykowany świętemu Kunibertowi, arcybiskupowi Kolonii. Świątynia znajduje się w północnej części historycznego Starego Miasta, w pobliżu brzegu Renu.

Metropolia Kolonii (także Metropolia reńska) – najstarsza z 7 metropolii obrządku łacińskiego w niemieckim Kościele katolickim.

Archidiecezja Kolonii (niem. Erzbistum Köln, łac. Archidioecesis Coloniensis) – archidiecezja metropolitalna Kościoła rzymskokatolickiego w Niemczech, obejmująca zachodnią część kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia oraz północną część Nadrenii-Palatynatu. Została erygowana jako diecezja w II wieku, status archidiecezji posiada od VIII wieku. Dzisiejsze granice uzyskała w 1957. Archidiecezja Kolonii jest uznawana za jedną z najbogatszych, lub nawet najbogatszą diecezję rzymskokatolicką na świecie.

Katedra Kolońska (niem. Kölner Dom, wym. MAF: [ˌkœlnɐ ˈdoːm], posłuchaj, oficjalnie Hohe Domkirche St. Peter und Maria) – archikatedra, największy i najważniejszy kościół w niemieckiej Kolonii. W latach 1313-1782 świątynia była siedzibą biskupstwa, od 1795 do dziś arcybiskupstwa kolońskiego. Budowa obecnej gotyckiej świątyni rozpoczęła się w 1248 i trwała z przerwami ponad 600 lat do 1880. Usytuowana na miejscu rzymskiej świątyni z IV wieku i późniejszego kościoła z czasów karolińskich nieopodal rzeki Ren katedra kolońska ma 144 m długości i 86 m szerokości oraz wieże o wysokości 157,38 m Po ukończeniu wież (około 1870) katedra była najwyższą budowlą świata do 1884. Jest drugą co do wysokości gotycką budowlą sakralną na świecie (po katedrze w Ulm) i trzecią co do wielkości katedrą świata pod względem powierzchni (po katedrze Świętej Marii w Sewilli i katedrze Narodzin Świętej Marii w Mediolanie). Powierzchnia kościoła wraz z wieżami to 7000 m². W 1996 r. katedra została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Budowla jest wizytówką zarówno Kolonii, jak i całych Niemiec, masowo odwiedzaną przez pielgrzymów i turystów; w 2001 było to blisko 6 mln osób. W 2005 roku katedra była jednym z głównych punktów programu Światowych Dni Młodzieży pod przewodnictwem papieża Benedykta XVI. Budowę świątyni rozpoczęto nie tylko na potrzeby liturgiczne, lecz także dla umieszczenia w niej sprowadzonych z Mediolanu relikwii Trzech Króli. Wysokie prezbiterium jest ideowym nawiązaniem do średniowiecznych relikwiarzy. Relikwie uczyniły Kolonię ważnym ośrodkiem pielgrzymkowym w średniowieczu, obok takich miejsc jak Rzym, Jerozolima, Santiago de Compostela i Akwizgran. Pod względem architektonicznym katedra stanowi cenny przykład recepcji francuskiego gotyku katedralnego oraz rozpowszechnionej na terenie krajów Rzeszy metody wielokrotnego stosowania elementów wertykalnych wewnątrz i na elewacjach zewnętrznych. W XIX wieku była jednym z najważniejszych źródeł inspiracji dla architektury neogotyckiej. Ukończenie budowy kolońskiej katedry było cenną okazją do poznania średniowiecznej sztuki budowlanej, inspiracją dla kształtującego się w Niemczech romantyzmu, do kształtowania idei umocnienia niemieckiego katolicyzmu, głoszonych m.in. przez Augusta Reicherspergera. Wystrój wnętrza tworzy cenny zbiór sztuki średniowiecznej, nowożytnej i nowoczesnej. Spośród nich wyróżniają się dominujący nad gotyckim ołtarzem głównym z II poł. XIII w. relikwiarz Trzech Króli, przedromański krucyfiks Gerona, gotyckie ołtarze Świętej Klary z XIV w. oraz Ołtarz Patronów Miasta – drugi z nich jest dziełem Stefana Lochnera. Ponadto gotyckie rzeźby Marii, Jezusa, Apostołów oraz Madonny Mediolańskiej i Pięknej Madonny, gotyckie stalle, liczne witraże z XIII–XX w. Na wieżach katedry wisi dwanaście dzwonów, w tym cztery gotyckie z XIV i XV stulecia oraz największy bijący dzwon w Europie – Dzwon Świętego Piotra.

Köln Hauptbahnhof (Köln Hbf) – główny dworzec kolejowy w Kolonii, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w Niemczech. Położony tuż przy kolońskiej katedrze. Z 280 000 pasażerami i ponad 1200 pociągami dziennie należy obok Berlina, Hamburga, Frankfurtu nad Menem i Monachium do największych i najważniejszych dworców kolejowych w Niemczech. Swój początek ma tu linia kolei dużych prędkości prowadząca do Frankfurtu. Köln Hbf jest największą stacją w Kolonii, nie obsługuje jednak wszystkich połączeń dalekobieżnych miasta. Dwie linie ICE obsługuje dworzec Köln Messe/Deutz, znajdujący się po prawej stronie Renu. Ma on pełnić w przyszłości rolę drugiego dworca głównego Kolonii. Pomiędzy dworcami planowana jest budowa szybkiego ruchomego chodnika przez Ren.

Wallraf-Richartz-Museum & Fondation Corboud w Kolonii – jedno z największych muzeów w Niemczech. Mieści zbiory malarstwa i grafiki od średniowiecza do okresu międzywojennego. Kolekcja malarstwa średniowiecznego jest jedną z największych w Europie. Wśród niej znajdują się dzieła malarzy reprezentujących tzw. szkołę kolońską, m.in. Stefana Lochnera. Zbiory mieszczą się w czwartej w dziejach muzeum siedzibie, w centrum miasta niedaleko kolońskiego ratusza.

Muzeum perfum w Kolonii (niem. Duftmuseum im Farina-Haus) – muzeum perfum zlokalizowane w domu Johanna Marii Fariny przy Obenmarspforten 21 w Kolonii, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia w Niemczech. Dom jest miejscem narodzin "wody kolońskiej" (Eau de Cologne). Muzeum mieści się w oryginalnych pomieszczeniach produkcyjnych z XVIII wieku.

Prowincja Jülich-Kleve-Berg (niem. Provinz Jülich-Kleve-Berg) – pruska prowincja istniejąca w latach 1815–1822, ze stolicą w Kolonii (Köln). Powstała z połączenia ziem (księstw) i miast: Jülich, Kleve, Berg, Kolonia, leżących na pograniczu niemiecko-niderlandzkim. Dzieliła się na 3 rejencje: Düsseldorf, Kleve i Kolonia. Jedynym nadprezydentem prowincji był Friedrich zu Solms-Laubach. W 1822 r. prowincje Jülich-Kleve-Berg i Wielkie Księstwo Nadrenii połączyły się, tworząc Prowincję Nadrenia ze stolicą w Koblencji.

Kościół Najświętszej Marii Panny na Lyskirchen w Kolonii lub St. Maria in Lyskirchen – najmniejszy z dwunastu romańskich kościołów w Kolonii. Świątynia znajduje się przy zachodnim brzegu Renu, w południowej części Starego Miasta, w historycznym przedmieściu Oversburg. Swoją nazwę zawdzięcza rodowi rajców kolońskich o nazwisku Lyskirchen, którego przedstawiciele zamieszkiwali w pobliżu kościoła. Wnętrze kościoła zdobi zespół XIII-wiecznych malowideł na sklepieniach nawy głównej i kaplic flankujących prezbiterium. W świątyni znajduje się również monumentalna figura Madonny Żeglarzy (Schiffermadonna) – przykład gotyckiego stylu pięknego.