Archidiecezja Kolonii

Metropolia Kolonii (także Metropolia reńska) – najstarsza z 7 metropolii obrządku łacińskiego w niemieckim Kościele katolickim.

Katedra Kolońska (niem. Kölner Dom, wym. MAF: [ˌkœlnɐ ˈdoːm], posłuchaj, oficjalnie Hohe Domkirche St. Peter und Maria) – archikatedra, największy i najważniejszy kościół w niemieckiej Kolonii. W latach 1313-1782 świątynia była siedzibą biskupstwa, od 1795 do dziś arcybiskupstwa kolońskiego. Budowa obecnej gotyckiej świątyni rozpoczęła się w 1248 i trwała z przerwami ponad 600 lat do 1880. Usytuowana na miejscu rzymskiej świątyni z IV wieku i późniejszego kościoła z czasów karolińskich nieopodal rzeki Ren katedra kolońska ma 144 m długości i 86 m szerokości oraz wieże o wysokości 157,38 m Po ukończeniu wież (około 1870) katedra była najwyższą budowlą świata do 1884. Jest drugą co do wysokości gotycką budowlą sakralną na świecie (po katedrze w Ulm) i trzecią co do wielkości katedrą świata pod względem powierzchni (po katedrze Świętej Marii w Sewilli i katedrze Narodzin Świętej Marii w Mediolanie). Powierzchnia kościoła wraz z wieżami to 7000 m². W 1996 r. katedra została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Budowla jest wizytówką zarówno Kolonii, jak i całych Niemiec, masowo odwiedzaną przez pielgrzymów i turystów; w 2001 było to blisko 6 mln osób. W 2005 roku katedra była jednym z głównych punktów programu Światowych Dni Młodzieży pod przewodnictwem papieża Benedykta XVI. Budowę świątyni rozpoczęto nie tylko na potrzeby liturgiczne, lecz także dla umieszczenia w niej sprowadzonych z Mediolanu relikwii Trzech Króli. Wysokie prezbiterium jest ideowym nawiązaniem do średniowiecznych relikwiarzy. Relikwie uczyniły Kolonię ważnym ośrodkiem pielgrzymkowym w średniowieczu, obok takich miejsc jak Rzym, Jerozolima, Santiago de Compostela i Akwizgran. Pod względem architektonicznym katedra stanowi cenny przykład recepcji francuskiego gotyku katedralnego oraz rozpowszechnionej na terenie krajów Rzeszy metody wielokrotnego stosowania elementów wertykalnych wewnątrz i na elewacjach zewnętrznych. W XIX wieku była jednym z najważniejszych źródeł inspiracji dla architektury neogotyckiej. Ukończenie budowy kolońskiej katedry było cenną okazją do poznania średniowiecznej sztuki budowlanej, inspiracją dla kształtującego się w Niemczech romantyzmu, do kształtowania idei umocnienia niemieckiego katolicyzmu, głoszonych m.in. przez Augusta Reicherspergera. Wystrój wnętrza tworzy cenny zbiór sztuki średniowiecznej, nowożytnej i nowoczesnej. Spośród nich wyróżniają się dominujący nad gotyckim ołtarzem głównym z II poł. XIII w. relikwiarz Trzech Króli, przedromański krucyfiks Gerona, gotyckie ołtarze Świętej Klary z XIV w. oraz Ołtarz Patronów Miasta – drugi z nich jest dziełem Stefana Lochnera. Ponadto gotyckie rzeźby Marii, Jezusa, Apostołów oraz Madonny Mediolańskiej i Pięknej Madonny, gotyckie stalle, liczne witraże z XIII–XX w. Na wieżach katedry wisi dwanaście dzwonów, w tym cztery gotyckie z XIV i XV stulecia oraz największy bijący dzwon w Europie – Dzwon Świętego Piotra.

Köln Hauptbahnhof (Köln Hbf) – główny dworzec kolejowy w Kolonii, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w Niemczech. Położony tuż przy kolońskiej katedrze. Z 280 000 pasażerami i ponad 1200 pociągami dziennie należy obok Berlina, Hamburga, Frankfurtu nad Menem i Monachium do największych i najważniejszych dworców kolejowych w Niemczech. Swój początek ma tu linia kolei dużych prędkości prowadząca do Frankfurtu. Köln Hbf jest największą stacją w Kolonii, nie obsługuje jednak wszystkich połączeń dalekobieżnych miasta. Dwie linie ICE obsługuje dworzec Köln Messe/Deutz, znajdujący się po prawej stronie Renu. Ma on pełnić w przyszłości rolę drugiego dworca głównego Kolonii. Pomiędzy dworcami planowana jest budowa szybkiego ruchomego chodnika przez Ren.

Museum Ludwig – muzeum sztuki XX i XXI wieków znajdujące się w Kolonii (Niemcy).

Kościół Świętego Andrzeja (niem St. Andreas Kirche) – jeden z dwunastu romańskich kościołów w Kolonii, położony na terenie historycznego Starego Miasta (obecnie Altstadt-Nord) nieopodal katedry. Należąca do dominikanów świątynia stanowi syntezę stylów romańskiego i gotyckiego.

Muzeum perfum w Kolonii (niem. Duftmuseum im Farina-Haus) – muzeum perfum zlokalizowane w domu Johanna Marii Fariny przy Obenmarspforten 21 w Kolonii, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia w Niemczech. Dom jest miejscem narodzin "wody kolońskiej" (Eau de Cologne). Muzeum mieści się w oryginalnych pomieszczeniach produkcyjnych z XVIII wieku.

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Kolonii – pofranciszkański kościół klasztorny z XIII wieku, należący do archidiecezji kolońskiej. Świątynia pełni funkcję kościoła filialnego przy Parafii Świętych Apostołów w Kolonii.

Wallraf-Richartz-Museum & Fondation Corboud w Kolonii – jedno z największych muzeów w Niemczech. Mieści zbiory malarstwa i grafiki od średniowiecza do okresu międzywojennego. Kolekcja malarstwa średniowiecznego jest jedną z największych w Europie. Wśród niej znajdują się dzieła malarzy reprezentujących tzw. szkołę kolońską, m.in. Stefana Lochnera. Zbiory mieszczą się w czwartej w dziejach muzeum siedzibie, w centrum miasta niedaleko kolońskiego ratusza.

Kościół Świętego Marcina nazywany Wielkim (niem Groß St. Martin) – jeden z dwunastu romańskich kościołów w Kolonii. Usytuowany jest w obrębie historycznego Reńskiego Przedmieścia, części Starego Miasta pomiędzy Renem a Starym Rynkiem, na południe od katedry św. Piotra i NMP. Wraz z kościołami NMP na Kapitolu i Świętych Apostołów tworzy grupę trójnawowych kościołów z wschodnią częścią na planie treflowym – podobnie jak prezbiterium półkoliste zamknięcia zastępują ramiona transeptu. Na skrzyżowaniu naw wznosi się masywna wieża. Kościół wznosi się na miejscu dawnego basenu rzymskiego. Powstał jako kościół opacki dla Benedyktynów, do których należał do XIX w. Odtąd kościół parafialny, w 2009 przywrócono także klasztorną funkcję kościoła. Opiekę nad świątynią sprawuje Monastyczna Wspólnota Jerozolimska Niemal doszczętnie zniszczony podczas II wojny światowej, został odbudowany w latach 1945–1985. Jednakże zachowała się znaczna część oryginalnej architektury oraz dzieła sztuki tworzące historycznego wystroju wnętrza z XIII–XVII w.

Kościół Świętej Urszuli (niem. Sankt Ursula Kirche) – romańsko-gotycki kościół usytuowany w północno-zachodniej części historycznego Starego Miasta Kolonii. Świątynia poświęcona św. Urszuli, patronce Kolonii, której relikwie spoczywają w tymże kościele, jest od średniowiecza ważnym ośrodkiem kultu religijnego. Ponadto w przylegającej do kościoła kaplicy nazywanej Złotą Komnatą mieszczą się domniemane relikwie świętych Dziewic, które wraz ze świętą Urszulą męczeńsko zginęły z rąk Hunów w 367 roku w okolicach Kolonii podczas pielgrzymki do Rzymu. Istniejąca od IX wieku świątynia w obecnej postaci zachowała romański korpus nawowy i gotyckie prezbiterium. Zachował się cenny wystrój wnętrza, w tym gotyckie rzeźby i obrazy oraz w Złotej Komnacie jeden z największych w Europie zbiorów gotyckich relikwiarzy hermowych.

Kościół Najświętszej Marii Panny na Kapitolu – w Kolonii, największy (100 m dł i 40 m szer.) z dwunastu romańskich kościołów w tym mieście. Świątynia została wybudowana na miejscu dawnej świątyni rzymskiej z ok. roku 50. naszej ery. Dawna świątynia dedykowana była Jupiterowi, Junonie i Minerwie trzem bóstwom rzymskim których główna świątynia była ulokowana na jednym z siedmiu rzymskich wzgórz, Kapitolu. Resztki dawnej pogańskiej świątyni odnaleziono podczas badań archeologicznych, które miały miejsce w trakcie odbudowy ze zniszczeń wojennych obecnego kościoła.

Kościół Świętego Kuniberta w Kolonii (niem Sankt Kunibert Kirche) – jeden z dwunastu romańskich kościołów w Kolonii, dedykowany świętemu Kunibertowi, arcybiskupowi Kolonii. Świątynia znajduje się w północnej części historycznego Starego Miasta, w pobliżu brzegu Renu.