Kościół Najświętszej Marii Panny na Lyskirchen w Kolonii

Kościół Najświętszej Marii Panny na Kapitolu – w Kolonii, największy (100 m dł i 40 m szer.) z dwunastu romańskich kościołów w tym mieście. Świątynia została wybudowana na miejscu dawnej świątyni rzymskiej z ok. roku 50. naszej ery. Dawna świątynia dedykowana była Jupiterowi, Junonie i Minerwie trzem bóstwom rzymskim których główna świątynia była ulokowana na jednym z siedmiu rzymskich wzgórz, Kapitolu. Resztki dawnej pogańskiej świątyni odnaleziono podczas badań archeologicznych, które miały miejsce w trakcie odbudowy ze zniszczeń wojennych obecnego kościoła.

Kościół Świętego Marcina nazywany Wielkim (niem Groß St. Martin) – jeden z dwunastu romańskich kościołów w Kolonii. Usytuowany jest w obrębie historycznego Reńskiego Przedmieścia, części Starego Miasta pomiędzy Renem a Starym Rynkiem, na południe od katedry św. Piotra i NMP. Wraz z kościołami NMP na Kapitolu i Świętych Apostołów tworzy grupę trójnawowych kościołów z wschodnią częścią na planie treflowym – podobnie jak prezbiterium półkoliste zamknięcia zastępują ramiona transeptu. Na skrzyżowaniu naw wznosi się masywna wieża. Kościół wznosi się na miejscu dawnego basenu rzymskiego. Powstał jako kościół opacki dla Benedyktynów, do których należał do XIX w. Odtąd kościół parafialny, w 2009 przywrócono także klasztorną funkcję kościoła. Opiekę nad świątynią sprawuje Monastyczna Wspólnota Jerozolimska Niemal doszczętnie zniszczony podczas II wojny światowej, został odbudowany w latach 1945–1985. Jednakże zachowała się znaczna część oryginalnej architektury oraz dzieła sztuki tworzące historycznego wystroju wnętrza z XIII–XVII w.

Kościół Świętego Jerzego (niem. Sankt Georg Kirche) – jeden z dwunastu romańskich kościołów na terenie Starego Miasta w Kolonii nad Renem.

Wallraf-Richartz-Museum & Fondation Corboud w Kolonii – jedno z największych muzeów w Niemczech. Mieści zbiory malarstwa i grafiki od średniowiecza do okresu międzywojennego. Kolekcja malarstwa średniowiecznego jest jedną z największych w Europie. Wśród niej znajdują się dzieła malarzy reprezentujących tzw. szkołę kolońską, m.in. Stefana Lochnera. Zbiory mieszczą się w czwartej w dziejach muzeum siedzibie, w centrum miasta niedaleko kolońskiego ratusza.

Muzeum perfum w Kolonii (niem. Duftmuseum im Farina-Haus) – muzeum perfum zlokalizowane w domu Johanna Marii Fariny przy Obenmarspforten 21 w Kolonii, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia w Niemczech. Dom jest miejscem narodzin "wody kolońskiej" (Eau de Cologne). Muzeum mieści się w oryginalnych pomieszczeniach produkcyjnych z XVIII wieku.

Museum Ludwig – muzeum sztuki XX i XXI wieków znajdujące się w Kolonii (Niemcy).

Hohenzollernbrücke – most na Renie w Kolonii (Niemcy), na wysokości 688 kilometra biegu rzeki Ren. Most budowany był od 1907 do 1911 roku i zastąpił rozebrany w 1909 roku most Dombrücke. Most pierwotnie składał się z dwóch linii kolejowych i mostu drogowego. Po 1945 roku odbudowano tylko dwie linie kolejowe, które zostały później uzupełnione o trzecią. Do mostu zostały dobudowane chodniki i ścieżki rowerowe. Hohenzollernbrücke jest tuż obok kolońskiego głównego dworca jednym z najważniejszych węzłów komunikacyjnych w niemieckim i europejskim systemie kolei. Most jest integralną częścią krajobrazu miasta Kolonii.

Dombrücke (z niem. Most Tumski) – istniejący w latach 1859–1909 most kolejowo-drogowy na Renie w Kolonii na 688,5 kilometrze jego długości, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia w Niemczech.

Katedra Kolońska (niem. Kölner Dom, wym. MAF: [ˌkœlnɐ ˈdoːm], posłuchaj, oficjalnie Hohe Domkirche St. Peter und Maria) – archikatedra, największy i najważniejszy kościół w niemieckiej Kolonii. W latach 1313-1782 świątynia była siedzibą biskupstwa, od 1795 do dziś arcybiskupstwa kolońskiego. Budowa obecnej gotyckiej świątyni rozpoczęła się w 1248 i trwała z przerwami ponad 600 lat do 1880. Usytuowana na miejscu rzymskiej świątyni z IV wieku i późniejszego kościoła z czasów karolińskich nieopodal rzeki Ren katedra kolońska ma 144 m długości i 86 m szerokości oraz wieże o wysokości 157,38 m Po ukończeniu wież (około 1870) katedra była najwyższą budowlą świata do 1884. Jest drugą co do wysokości gotycką budowlą sakralną na świecie (po katedrze w Ulm) i trzecią co do wielkości katedrą świata pod względem powierzchni (po katedrze Świętej Marii w Sewilli i katedrze Narodzin Świętej Marii w Mediolanie). Powierzchnia kościoła wraz z wieżami to 7000 m². W 1996 r. katedra została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Budowla jest wizytówką zarówno Kolonii, jak i całych Niemiec, masowo odwiedzaną przez pielgrzymów i turystów; w 2001 było to blisko 6 mln osób. W 2005 roku katedra była jednym z głównych punktów programu Światowych Dni Młodzieży pod przewodnictwem papieża Benedykta XVI. Budowę świątyni rozpoczęto nie tylko na potrzeby liturgiczne, lecz także dla umieszczenia w niej sprowadzonych z Mediolanu relikwii Trzech Króli. Wysokie prezbiterium jest ideowym nawiązaniem do średniowiecznych relikwiarzy. Relikwie uczyniły Kolonię ważnym ośrodkiem pielgrzymkowym w średniowieczu, obok takich miejsc jak Rzym, Jerozolima, Santiago de Compostela i Akwizgran. Pod względem architektonicznym katedra stanowi cenny przykład recepcji francuskiego gotyku katedralnego oraz rozpowszechnionej na terenie krajów Rzeszy metody wielokrotnego stosowania elementów wertykalnych wewnątrz i na elewacjach zewnętrznych. W XIX wieku była jednym z najważniejszych źródeł inspiracji dla architektury neogotyckiej. Ukończenie budowy kolońskiej katedry było cenną okazją do poznania średniowiecznej sztuki budowlanej, inspiracją dla kształtującego się w Niemczech romantyzmu, do kształtowania idei umocnienia niemieckiego katolicyzmu, głoszonych m.in. przez Augusta Reicherspergera. Wystrój wnętrza tworzy cenny zbiór sztuki średniowiecznej, nowożytnej i nowoczesnej. Spośród nich wyróżniają się dominujący nad gotyckim ołtarzem głównym z II poł. XIII w. relikwiarz Trzech Króli, przedromański krucyfiks Gerona, gotyckie ołtarze Świętej Klary z XIV w. oraz Ołtarz Patronów Miasta – drugi z nich jest dziełem Stefana Lochnera. Ponadto gotyckie rzeźby Marii, Jezusa, Apostołów oraz Madonny Mediolańskiej i Pięknej Madonny, gotyckie stalle, liczne witraże z XIII–XX w. Na wieżach katedry wisi dwanaście dzwonów, w tym cztery gotyckie z XIV i XV stulecia oraz największy bijący dzwon w Europie – Dzwon Świętego Piotra.

Metropolia Kolonii (także Metropolia reńska) – najstarsza z 7 metropolii obrządku łacińskiego w niemieckim Kościele katolickim.

Archidiecezja Kolonii (niem. Erzbistum Köln, łac. Archidioecesis Coloniensis) – archidiecezja metropolitalna Kościoła rzymskokatolickiego w Niemczech, obejmująca zachodnią część kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia oraz północną część Nadrenii-Palatynatu. Została erygowana jako diecezja w II wieku, status archidiecezji posiada od VIII wieku. Dzisiejsze granice uzyskała w 1957. Archidiecezja Kolonii jest uznawana za jedną z najbogatszych, lub nawet najbogatszą diecezję rzymskokatolicką na świecie.

Kościół Świętego Seweryna w Kolonii (niem. Sankt Severin Kirche) – jeden z dwunastu romańskich kościołów w Kolonii, usytuowany w południowej części Starego Miasta. Dedykowany jest ósmemu biskupowi Kolonii, św. Sewerynowi (zm. w 408 roku). Dawny kościół klasztorny, w 1953 roku podniesiony przez papieża Piusa XII do godności bazyliki mniejszej. Przykład architektury późnoromańskiej i wczesnogotyckiej w Dolnej Nadrenii.