Budynek Landratury Poznań-Zachód

Zespół rezydencji na Jeżycach w Poznaniu - luksusowe osiedle okazałych willi miejskich, wzniesione w latach 1903-1914 w Poznaniu, na Jeżycach, w rejonie ulic Sienkiewicza (Wettynów) - Mickiewicza (Hohenzollernów) - Dąbrowskiego (Wielka Berlińska) - Słowackiego (Karola). Osiedle powstało po likwidacji obwarowań miejskich (Twierdza Poznań), pod wpływem idei urbanisty Josepha Stübbena, który zrealizował w Poznaniu kilka innych założeń, wśród nich np. Sołacz. Zabudowane zostało luksusowymi, niezwykle okazałymi rezydencjami, adresowanymi do najbardziej zamożnych obywateli miasta. Zlokalizowano tam zarówno mieszkania, jak i apartamenty dla rentierów. Obszar podzielono na działki przed 1903, a zabudowę zasadniczo zakończono około 1910, z tym, że później była ona jeszcze częściowo uzupełniana. Autorami koncepcji poszczególnych willi byli m.in. Karl Roskam i Paul Lindner. Na osiedlu zamieszkała elita poznańskiej inteligencji - lekarze, urzędnicy, kupcy i architekci. Ze znanych osób byli to m.in. Heliodor Święcicki (profesor), Czesław Blachowski, Paul Lindner, Karl Roskam (architekci), czy kupiecka rodzina Kantorowiczów (Hartwig Kantorowicz był pierwszym producentem wódki Wyborowej, w swojej fabryce na Grochowych Łąkach w Poznaniu). Budynki były zaprojektowane z rozmachem, przy maksymalnym wykorzystaniu działek - wysokie domy robiły wrażenie willi, a jednocześnie, podobnie jak kamienice miejskie, zapewniały właściwy zwrot kapitałów zaangażowanych w budowę, poprzez dużą liczbę posiadanych kondygnacji. Elewacje zdobiono zgodnie z zasadami secesji, a później, po 1910, skromniej - w duchu bardziej klasycznym. Przed domami zaprojektowano ogródki - całość dzielnicy miała znaczący odsetek zieleni. Jedną z tych kamienic jest dawny budynek Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza przy ul. Słowackiego 20, dawnej Dom Akademicki imienia Dr. Jana Chądzyńskiego, mieszczący m.in. w latach 1966–2015 Zakład Technologii Kształcenia tej uczelni, natomiast w latach 1995–2015 siedzibę Polskiego Towarzystwa Technologii i Mediów Edukacyjnych. Oprócz willi, na osiedlu ulokowała się siedziba Landratury (Starostwo) powiatu Poznań-Zachód (obecnie budynek w gestii służby zdrowia). Obiekt powstał w 1908, według projektu G.Seidla, w duchu neobarokowym, z elementami secesji. W 2008 został gruntownie wyremontowany. Takie sąsiedztwo dodatkowo podniosło status całego osiedla. Po 1945 część kamienic, od strony ul. Roosevelta, zburzono - obecnie stoi tam m.in. Hotel Mercure Poznań Centrum. Reszta zachowała się i jest obecnie stopniowo poddawana procesowi rewitalizacji, po zaniedbaniach lat PRL. Na kamienicy przy ul. Mickiewicza 32 umieszczono we wrześniu 1989 okrągłą tablicę pamiątkową ku czci nauczycieli wielkopolskich, pomordowanych w czasie II wojny światowej (mieści się tam Zarząd Okręgowy Związku Nauczycielstwa Polskiego).

Dawny budynek UAM przy ul. Słowackiego 20 w Poznaniu – secesyjna kamienica przy ulicy Słowackiego 20 w Poznaniu, jeden z dawnych budynków dydaktycznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Budynek Marago – modernistyczny budynek mieszkalno-handlowy, zlokalizowany w Poznaniu przy ul. Zwierzynieckiej 14/16, na Jeżycach. Wcześniej stał tutaj gmach Deutsche Sparkasse.

Posen Jersitz – stacja kolejowa na Jeżycach (niem. Jersitz) w Poznaniu, funkcjonująca w latach 1848–1879.

Wydawnictwo Polskie R. Wegnera – polskie wydawnictwo działające w latach 1917–1950. Zostało założone jako spółka akcyjna przez Rudolfa Wegnera jako Wydawnictwo Polskie z siedzibą we Lwowie, a następnie w Poznaniu. W roku 1926 Wegner przejął je na własność i zmienił nazwę na Wydawnictwo Polskie R. Wegnera. Ukierunkowane było głównie na polską i zagraniczną literaturę piękną. W swoim dorobku ma szereg serii wydawniczych, z których najbardziej znane to „Biblioteka Laureatów Nobla” i „Cuda Polski”. Charakteryzowało się dużą dbałością o jakość techniczną, literacką i graficzną swoich książek, zwłaszcza luksusowych edycji bibliofilskich. Wielkość produkcji sięgała 300 nowych tytułów rocznie. W czasie II wojny światowej zostało przeniesione do Warszawy i prowadziło sprzedaż swoich zapasów magazynowych. W roku 1941 zmarł właściciel, Rudolf Wegner, a firma przeszła w ręce jego żony Wandy i córki, Ireny Rybotyckiej. Majątek wydawnictwa uległ praktycznie całkowitemu zniszczeniu w trakcie powstania warszawskiego. Po wojnie wznowiło funkcjonowanie, lecz w roku 1950 zostało znacjonalizowane i zlikwidowane. Jego działalność kontynuowana była w stosunkowo niedużej skali przez emigracyjne Wydawnictwo Polskie Tern (Rybitwa) Book w Londynie do lat 70. XX wieku.

Dom Studencki Jowita w Poznaniu (potocznie: Akumulatory, od reklamy Centry na zwieńczeniu) – modernistyczny dom studencki należący do Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, mieszczący się w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Zwierzynieckiej. Stanowi jedną z dominant architektonicznych otoczenia Ronda Kaponiera, będąc przeciwwagą dla zlokalizowanego po drugiej stronie ul. Zwierzynieckiej hotelu Mercure Poznań Centrum. Oddany do użytku w 1964, w ramach długofalowego planu rozwoju UAM na lata 1959–1965. Budynek, który ma trzynaście kondygnacji, w tym dwie podziemne, zaprojektowano w poznańskim Miastoprojekcie, a jego autorami byli Witold Milewski i Zygmunt Skupniewicz. Obiekt mieści segmenty grupujące pokoje dwuosobowe o podwyższonym standardzie (w okresach wakacyjnych miał przyjmować gości targowych – tereny Międzynarodowych Targów Poznańskich znajdują się w pobliżu). Obok stoi dwupiętrowe skrzydło z programem socjalnym, mieszczące m.in. stołówkę i klub studencki Akumulatory. Jowitę zaprojektowano w ten sposób, by w dzień ze śnieżnobiałą elewacją kontrastowały ciemne otwory okienne, a w nocy prezentował się negatyw tego wzoru. Białą elewację tworzą odpady poprodukcyjne – potłuczona ceramika. Jej pozyskanie w latach 60. XX wieku stanowiło poważny problem, gdyż była to technologia niestandardowa, co wymagało wprowadzenia projektu do planu sześcioletniego oraz uzyskania świadectwa Instytutu Techniki Budowlanej. Wszystko to opóźniłoby poważnie budowę. Dzięki działaniom administracyjnym udało się jednak pokonać opory biurokratyczne w tym zakresie i pozyskać stłuczkę w Fabryce Porcelany w Chodzieży. W pierwszej fazie projektu Jowita miała mieć formę dwóch 18-kondygnacyjnych wieżowców, ale od tego pomysłu odstąpiono (obowiązywała zasada, że w miastach wojewódzkich buduje się do 11 kondygnacji, a wyżej tylko w Warszawie). W pobliżu budynku znajduje się biurowiec Bałtyk, drukarnia Concordia, Osiedle Vesty oraz hotel Sheraton Poznań, do 2003 zlokalizowane było kino „Bałtyk”. 2 kwietnia 2023 rektor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, prof. Bogumiła Kaniewska poinformowała, że wraz z początkiem roku akademickiego 2023/2024 Jowita zostanie zamknięta i sprzedana. Na konferencji prasowej 21 czerwca poinformowano, że Jowita będzie funkcjonować tylko do września 2023, a później może nastąpić remont lub sprzedaż budynku. W dniach 8-17 grudnia 2023 roku grupa studentów okupowała budynek, żądając m. in. remontu i powstrzymania sprzedaży. Protest zakończył się po deklaracjach ministra nauki Dariusza Wieczorka o zapewnieniu pieniędzy na remont oraz dążenia do zwiększania liczby akademików w całej Polsce. W okupacji uczestniczyli studenci i studentki zrzeszeni w Ogólnopolskim Związku Zawodowym „Inicjatywa Pracownicza”, Studenckiej Inicjatywie Mieszkaniowej oraz Food Not Bombs. W czasie trwania protestu w budynku odbywały się oddolnie zorganizowane wykłady (m. in. Jana Sowy, Adama Leszczyńskiego, Michała Siermińskiego, Joanny Malinowskiej, Harry'ego Cleavera, Przemysława Czaplińskiego i Krzysztofa Brzechczyna) oraz koncert zespołu The Analogs. W dniu 17 marca 2024, trzy miesiące po zakończeniu okupacji, nakładem poznańskiego wydawnictwa „Heterodox” wydana została książka pt. „Jowita zostaje. Historia 10 dni ruchu studenckiego”.

Kamienica przy ul. Zwierzynieckiej 20 w Poznaniu – kamienica mieszczańska zlokalizowana przy ulicy Zwierzynieckiej w Poznaniu (Jeżyce). Trzykondygnacyjny budynek powstał w 1903, kiedy to na Jeżycach, w miejsce dawnych szachulcowych domów, zaczęły powstawać luksusowe rezydencje, na co wpłynęła likwidacja obwarowań miejskich i rozszerzenie zabudowy w kierunku zachodnim. Kamienicę zaprojektował Oskar Hoffmann dla Oskara Bahlaua, który był radcą miejskim i bardzo zamożnym kupcem. Elewacja obiektu jest asymetryczna, co podkreśla zwłaszcza boczny portal, a także nietypowe zgrupowanie dwóch szczytów w jednym ryzalicie. Otwory okienne są zróżnicowane, zarówno pod względem wielkości, jak i formy. To samo dotyczy balkonów i loggii. Cokół silnie akcentuje boniowanie. Kamienicę dekoruje ornament roślinny w stylu secesyjnym (głównie w górnej strefie). Rodzaj tynku jest także różny pod względem koloru i faktury. Każde piętro zawierało tylko jedno wykończone w wysokim standardzie mieszkanie o siedmiu pokojach. Poddasze było mieszkalne, a suterena wysoka. Z tyłu znajdowała się dodatkowa klatka schodowa przeznaczona dla służby i dostaw. Pomieszczenia zgrupowane są wokół reprezentacyjnego holu. Oskar Hoffmann umieścił swoją sygnaturę (gmerk) na fasadzie. Po 1945 obiekt został przejęty przez Polska Akademię Nauk. W pobliżu znajdują się: Stare ZOO, Mieszkanie-Pracownia Kazimiery Iłłakowiczówny, Wieżowiec Zjednoczenia Przemysłu Ceramiki Budowlanej, dawna drukarnia Concordia, dawna resursa kupiecka i jeżycki zespół rezydencjonalny.

Okręg wielkopolski – jeden z sześciu okręgów diecezji zachodniej Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP. Terytorialnie obejmuje zbory i grupy znajdujące się w granicach województwa wielkopolskiego i lubuskiego oraz powiatu wieruszowskiego z województwa łódzkiego. Siedziba okręgu znajduje się we Poznaniu. Aktualnie do okręgu wielkopolskiego należy 8 zborów, 2 grupy i 1 stacja duszpasterska. Seniorem okręgu wielkopolskiego jest pastor Piotr Zawadzki ze zboru w Poznaniu.

Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Poznaniu – zbór adwentystyczny w Poznaniu, należący do okręgu wielkopolskiego diecezji zachodniej Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP, drugi, pod względem ilości wiernych, zbór tej diecezji. Pastorem zboru jest pastor Piotr Zawadzki, natomiast starszym zboru –Leszek Sołyga. Nabożeństwa odbywają się w kościele przy ul. Zeylanda 11 każdej soboty o godz. 9.30.

Gmach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu – awangardowy, modernistyczny biurowiec w Poznaniu, zbudowany w 1931 według projektu Mariana Andrzejewskiego.

Wyższa Szkoła Handlu i Usług w Poznaniu (WSHiU) – uczelnia niepubliczna założona w 1997 roku przez organizację samorządu gospodarczego – Wielkopolskie Zrzeszenie Handlu i Usług w Poznaniu.

Dom Tramwajarza w Poznaniu – środowiskowy kompleks kulturalno-mieszkalny w stylu neobarokowym, wzniesiony w latach 1925–1927 na poznańskich Jeżycach.