Budynek Marago w Poznaniu

Okręg wielkopolski – jeden z sześciu okręgów diecezji zachodniej Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP. Terytorialnie obejmuje zbory i grupy znajdujące się w granicach województwa wielkopolskiego i lubuskiego oraz powiatu wieruszowskiego z województwa łódzkiego. Siedziba okręgu znajduje się we Poznaniu. Aktualnie do okręgu wielkopolskiego należy 8 zborów, 2 grupy i 1 stacja duszpasterska. Seniorem okręgu wielkopolskiego jest pastor Piotr Zawadzki ze zboru w Poznaniu.

Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Poznaniu – zbór adwentystyczny w Poznaniu, należący do okręgu wielkopolskiego diecezji zachodniej Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP, drugi, pod względem ilości wiernych, zbór tej diecezji. Pastorem zboru jest pastor Piotr Zawadzki, natomiast starszym zboru –Leszek Sołyga. Nabożeństwa odbywają się w kościele przy ul. Zeylanda 11 każdej soboty o godz. 9.30.

Wyższa Szkoła Handlu i Usług w Poznaniu (WSHiU) – uczelnia niepubliczna założona w 1997 roku przez organizację samorządu gospodarczego – Wielkopolskie Zrzeszenie Handlu i Usług w Poznaniu.

Kamienica przy ul. Zwierzynieckiej 20 w Poznaniu – kamienica mieszczańska zlokalizowana przy ulicy Zwierzynieckiej w Poznaniu (Jeżyce). Trzykondygnacyjny budynek powstał w 1903, kiedy to na Jeżycach, w miejsce dawnych szachulcowych domów, zaczęły powstawać luksusowe rezydencje, na co wpłynęła likwidacja obwarowań miejskich i rozszerzenie zabudowy w kierunku zachodnim. Kamienicę zaprojektował Oskar Hoffmann dla Oskara Bahlaua, który był radcą miejskim i bardzo zamożnym kupcem. Elewacja obiektu jest asymetryczna, co podkreśla zwłaszcza boczny portal, a także nietypowe zgrupowanie dwóch szczytów w jednym ryzalicie. Otwory okienne są zróżnicowane, zarówno pod względem wielkości, jak i formy. To samo dotyczy balkonów i loggii. Cokół silnie akcentuje boniowanie. Kamienicę dekoruje ornament roślinny w stylu secesyjnym (głównie w górnej strefie). Rodzaj tynku jest także różny pod względem koloru i faktury. Każde piętro zawierało tylko jedno wykończone w wysokim standardzie mieszkanie o siedmiu pokojach. Poddasze było mieszkalne, a suterena wysoka. Z tyłu znajdowała się dodatkowa klatka schodowa przeznaczona dla służby i dostaw. Pomieszczenia zgrupowane są wokół reprezentacyjnego holu. Oskar Hoffmann umieścił swoją sygnaturę (gmerk) na fasadzie. Po 1945 obiekt został przejęty przez Polska Akademię Nauk. W pobliżu znajdują się: Stare ZOO, Mieszkanie-Pracownia Kazimiery Iłłakowiczówny, Wieżowiec Zjednoczenia Przemysłu Ceramiki Budowlanej, dawna drukarnia Concordia, dawna resursa kupiecka i jeżycki zespół rezydencjonalny.

Diecezja zachodnia dawniej: Zjednoczenie zachodnie – diecezja Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP obejmująca województwa: dolnośląskie, kujawsko-pomorskie, lubuskie, pomorskie, wielkopolskie i zachodniopomorskie oraz powiat elbląski z miastem Elbląg z województwa warmińsko-mazurskiego i powiat wieruszowski z województwa łódzkiego. Diecezja zachodnia została zorganizowana w roku 1918. Nosiło ono wówczas nazwę Zjednoczenie północne. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1946 r. diecezja została zreorganizowana. Obecnie liczy 32 zbory, 13 grup i 14 stacji duszpasterskich w ramach 5 okręgów, obsługiwanych przez 15 duchownych. Aktualnie siedzibą władz diecezjalnych jest miasto Poznań. Od 31 maja 2018 zwierzchnikiem diecezji zachodniej jest pastor Jarosław Dzięgielewski.

Resursa kupiecka (także: dom Jana Wleklińskiego) – kamienica kupca Jana Wleklińskiego zlokalizowana przy ulicy Zwierzynieckiej w Poznaniu (Jeżyce). Kamienica w typie szeregowej willi miejskiej została zbudowana według projektu Kazimierza Rucińskiego w 1908. Architekt, projektując budynek połączył w jego formach typ podmiejskiej willi i monumentalnej kamienicy mieszczańskiej. Fasada jest symetryczna i reprezentuje formy baroku z elementami klasycyzmu i (w zakresie metaloplastyki) secesji. Bryłę dominuje środkowy ryzalit nakryty dachem mansardowym, a na jego osi umieszczona jest niewielkich rozmiarów wieżyczka z hełmem włoskim krytym dachówką. Elewacja ogrodowa jest, w odróżnieniu od ulicznej, niesymetryczna, wyposażona w balkon i obszerny taras w obrębie pierwszego piętra. W 1929 kamienicę nabyło Wielkopolskie Zrzeszenie Handlu i Usług i adaptowało ją na resursę kupiecką. Funkcjonowała tu m.in. kręgielnia (w ogrodzie) i biblioteka. Na wyposażeniu obiektu do dziś przetrwały oryginalne meble. Po 1945 zlikwidowano przedogródki istniejące wcześniej od strony ulicy, a w latach 1947-1949 dobudowano modernistyczny blok od zachodu. W końcu XX wieku w budynku uruchomiono Wyższą Szkołę Handlu i Usług. W pobliżu znajdują się: Stare ZOO, Mieszkanie-Pracownia Kazimiery Iłłakowiczówny, Wieżowiec Zjednoczenia Przemysłu Ceramiki Budowlanej, dawna drukarnia Concordia, kamienica Oskara Bahlaua i jeżycki zespół rezydencjonalny.

Budynek Landratury Poznań-Zachód – zabytkowy budynek zlokalizowany w Poznaniu, na Jeżycach, w obrębie zespołu rezydencjonalnego, przy ul. Mickiewicza 31. Obiekt powstał z uwagi na podzielenie powiatu poznańskiego na dwie części (Wschód i Zachód), co wywołane było intensywnym rozwojem aglomeracji miejskiej w początkach XX wieku. Projektantem był G. Seidel. Budynek ukończono w 1908. Nawiązuje do architektury baroku, ale posiada także detal secesyjny. Dostosowano go do rezydencjonalnego otoczenia, w jakim powstał. Od 1923 użytkowany był przez Izbę Przemysłowo-Handlową, a po II wojnie światowej oddano go na potrzeby służby zdrowia. Stan ten utrzymuje się do dziś. Uzupełnieniem budynku głównego były stajnie i wozownia na zapleczu oraz niewielki ogródek od frontu. Według Marcina Libickiego obiekt bardziej nawiązuje do polskiej architektury tego okresu niż cięższych stylowo dokonań niemieckich.

Dom Studencki Jowita w Poznaniu (potocznie: Akumulatory, od reklamy Centry na zwieńczeniu) – modernistyczny dom studencki należący do Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, mieszczący się w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Zwierzynieckiej. Stanowi jedną z dominant architektonicznych otoczenia Ronda Kaponiera, będąc przeciwwagą dla zlokalizowanego po drugiej stronie ul. Zwierzynieckiej hotelu Mercure Poznań Centrum. Oddany do użytku w 1964, w ramach długofalowego planu rozwoju UAM na lata 1959–1965. Budynek, który ma trzynaście kondygnacji, w tym dwie podziemne, zaprojektowano w poznańskim Miastoprojekcie, a jego autorami byli Witold Milewski i Zygmunt Skupniewicz. Obiekt mieści segmenty grupujące pokoje dwuosobowe o podwyższonym standardzie (w okresach wakacyjnych miał przyjmować gości targowych – tereny Międzynarodowych Targów Poznańskich znajdują się w pobliżu). Obok stoi dwupiętrowe skrzydło z programem socjalnym, mieszczące m.in. stołówkę i klub studencki Akumulatory. Jowitę zaprojektowano w ten sposób, by w dzień ze śnieżnobiałą elewacją kontrastowały ciemne otwory okienne, a w nocy prezentował się negatyw tego wzoru. Białą elewację tworzą odpady poprodukcyjne – potłuczona ceramika. Jej pozyskanie w latach 60. XX wieku stanowiło poważny problem, gdyż była to technologia niestandardowa, co wymagało wprowadzenia projektu do planu sześcioletniego oraz uzyskania świadectwa Instytutu Techniki Budowlanej. Wszystko to opóźniłoby poważnie budowę. Dzięki działaniom administracyjnym udało się jednak pokonać opory biurokratyczne w tym zakresie i pozyskać stłuczkę w Fabryce Porcelany w Chodzieży. W pierwszej fazie projektu Jowita miała mieć formę dwóch 18-kondygnacyjnych wieżowców, ale od tego pomysłu odstąpiono (obowiązywała zasada, że w miastach wojewódzkich buduje się do 11 kondygnacji, a wyżej tylko w Warszawie). W pobliżu budynku znajduje się biurowiec Bałtyk, drukarnia Concordia, Osiedle Vesty oraz hotel Sheraton Poznań, do 2003 zlokalizowane było kino „Bałtyk”. 2 kwietnia 2023 rektor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, prof. Bogumiła Kaniewska poinformowała, że wraz z początkiem roku akademickiego 2023/2024 Jowita zostanie zamknięta i sprzedana. Na konferencji prasowej 21 czerwca poinformowano, że Jowita będzie funkcjonować tylko do września 2023, a później może nastąpić remont lub sprzedaż budynku. W dniach 8-17 grudnia 2023 roku grupa studentów okupowała budynek, żądając m. in. remontu i powstrzymania sprzedaży. Protest zakończył się po deklaracjach ministra nauki Dariusza Wieczorka o zapewnieniu pieniędzy na remont oraz dążenia do zwiększania liczby akademików w całej Polsce. W okupacji uczestniczyli studenci i studentki zrzeszeni w Ogólnopolskim Związku Zawodowym „Inicjatywa Pracownicza”, Studenckiej Inicjatywie Mieszkaniowej oraz Food Not Bombs. W czasie trwania protestu w budynku odbywały się oddolnie zorganizowane wykłady (m. in. Jana Sowy, Adama Leszczyńskiego, Michała Siermińskiego, Joanny Malinowskiej, Harry'ego Cleavera, Przemysława Czaplińskiego i Krzysztofa Brzechczyna) oraz koncert zespołu The Analogs. W dniu 17 marca 2024, trzy miesiące po zakończeniu okupacji, nakładem poznańskiego wydawnictwa „Heterodox” wydana została książka pt. „Jowita zostaje. Historia 10 dni ruchu studenckiego”.

Wieżowiec Zjednoczenia Przemysłu Ceramiki Budowlanej w Poznaniu – modernistyczny wieżowiec, położony w Poznaniu, u zbiegu ulic Zwierzynieckiej i Gajowej na Jeżycach. Sąsiaduje z zabytkową zajezdnią tramwajową przy ul. Gajowej, Muzeum Kazimiery Iłłakowiczówny, Starym ZOO, a także przedwojennym konsulatem Niemieckim. Budynek powstał w latach 1963-1967, a zaprojektowała go Aleksandra Hubert, w zgodzie z modernistycznymi tendencjami lecorbusierowskimi – powstał w konstrukcji szkieletowej, wsparty na filarach w parterze, w kontraście do otaczającej go, niższej, przede wszystkim historyzującej i secesyjnej, zabudowy jeżyckiej (głównie kamienice). Ma rzut nieforemnego ośmioboku. Nawiązuje do wieżowca Grattacielo Pirelli w Mediolanie, którego współprojektantem był Pier Luigi Nervi i tym samym jest jednym z dwóch poznańskich odwołań do dokonań tego architekta (oprócz Hali Arena). Z uwagi na przeznaczenie obiektu, punktowiec wyłożony jest na elewacji płytkami ceramicznymi. Obecnie budynek mieści biura. Został niedbale odnowiony – m.in. płytki ceramiczne pomalowano farbą elewacyjną.

Mieszkanie-Pracownia Kazimiery Iłłakowiczówny – muzeum poświęcone Kazimierze Iłłakowiczównie, mieszczące się w mieszkaniu nr 8 przy ulicy Gajowej 4 na poznańskich Jeżycach, w mieszkaniu zajmowanym przez poetkę od 1948 do śmierci.

Osiedle Vesty w Poznaniu – niewielki zespół mieszkalny w Poznaniu na osiedlu administracyjnym Jeżyce, wybudowany w latach 1936-1937 przy ul. Bukowskiej 11/13 (niedaleko Kaponiery). Teren obecnego osiedla dawniej zagospodarowany był chaotycznie i przypadkowo. Dopiero w 1929, w sąsiedztwie nowo wybudowanego kina „Bałtyk”, powstał rząd pawilonów handlowych, związanych z obsługą zlokalizowanych po drugiej stronie ulicy obszarów Powszechnej Wystawy Krajowej. Po zakończeniu wystawy funkcjonowały one jeszcze przez jakiś czas, a w 1936 zostały zastąpione przez trzy 5-kondygnacyjne bloki zbudowane dla pracowników Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych Vesta, założonego w Poznaniu w 1873 jako Vesta - Bank Wzajemnych Ubezpieczeń. Budynki reprezentują zdobywający wtedy w Poznaniu popularność styl modernistyczny i usytuowane są na osi północ-południe, tak, aby zapewnić właściwe doświetlenie wnętrz. Projektantem był Marian Andrzejewski. Było to drugie osiedle Vesty, po toruńskim. Z urbanistycznego punktu widzenia, zastosowano tu kontrowersyjny układ - bloki nie tworzą na tym odcinku zwartej pierzei, lecz są ustawione prostopadle do ulicy Bukowskiej (tak, aby zachować wspomniany wyżej układ północ-południe). Pomiędzy blokami umieszczono zielone enklawy rekreacyjne. Osiedle sąsiaduje przez ulicę Bukowską z terenami Międzynarodowych Targów Poznańskich, a obok stoi hotel Sheraton Poznań.

Zespół rezydencji na Jeżycach w Poznaniu - luksusowe osiedle okazałych willi miejskich, wzniesione w latach 1903-1914 w Poznaniu, na Jeżycach, w rejonie ulic Sienkiewicza (Wettynów) - Mickiewicza (Hohenzollernów) - Dąbrowskiego (Wielka Berlińska) - Słowackiego (Karola). Osiedle powstało po likwidacji obwarowań miejskich (Twierdza Poznań), pod wpływem idei urbanisty Josepha Stübbena, który zrealizował w Poznaniu kilka innych założeń, wśród nich np. Sołacz. Zabudowane zostało luksusowymi, niezwykle okazałymi rezydencjami, adresowanymi do najbardziej zamożnych obywateli miasta. Zlokalizowano tam zarówno mieszkania, jak i apartamenty dla rentierów. Obszar podzielono na działki przed 1903, a zabudowę zasadniczo zakończono około 1910, z tym, że później była ona jeszcze częściowo uzupełniana. Autorami koncepcji poszczególnych willi byli m.in. Karl Roskam i Paul Lindner. Na osiedlu zamieszkała elita poznańskiej inteligencji - lekarze, urzędnicy, kupcy i architekci. Ze znanych osób byli to m.in. Heliodor Święcicki (profesor), Czesław Blachowski, Paul Lindner, Karl Roskam (architekci), czy kupiecka rodzina Kantorowiczów (Hartwig Kantorowicz był pierwszym producentem wódki Wyborowej, w swojej fabryce na Grochowych Łąkach w Poznaniu). Budynki były zaprojektowane z rozmachem, przy maksymalnym wykorzystaniu działek - wysokie domy robiły wrażenie willi, a jednocześnie, podobnie jak kamienice miejskie, zapewniały właściwy zwrot kapitałów zaangażowanych w budowę, poprzez dużą liczbę posiadanych kondygnacji. Elewacje zdobiono zgodnie z zasadami secesji, a później, po 1910, skromniej - w duchu bardziej klasycznym. Przed domami zaprojektowano ogródki - całość dzielnicy miała znaczący odsetek zieleni. Jedną z tych kamienic jest dawny budynek Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza przy ul. Słowackiego 20, dawnej Dom Akademicki imienia Dr. Jana Chądzyńskiego, mieszczący m.in. w latach 1966–2015 Zakład Technologii Kształcenia tej uczelni, natomiast w latach 1995–2015 siedzibę Polskiego Towarzystwa Technologii i Mediów Edukacyjnych. Oprócz willi, na osiedlu ulokowała się siedziba Landratury (Starostwo) powiatu Poznań-Zachód (obecnie budynek w gestii służby zdrowia). Obiekt powstał w 1908, według projektu G.Seidla, w duchu neobarokowym, z elementami secesji. W 2008 został gruntownie wyremontowany. Takie sąsiedztwo dodatkowo podniosło status całego osiedla. Po 1945 część kamienic, od strony ul. Roosevelta, zburzono - obecnie stoi tam m.in. Hotel Mercure Poznań Centrum. Reszta zachowała się i jest obecnie stopniowo poddawana procesowi rewitalizacji, po zaniedbaniach lat PRL. Na kamienicy przy ul. Mickiewicza 32 umieszczono we wrześniu 1989 okrągłą tablicę pamiątkową ku czci nauczycieli wielkopolskich, pomordowanych w czasie II wojny światowej (mieści się tam Zarząd Okręgowy Związku Nauczycielstwa Polskiego).