Kościół św. Tomasza z Akwinu i klasztor Dominikanów w Mińsku

Teatr Miejski w Mińsku — pierwszy budynek teatralny w Mińsku, zabytek architektury zniszczony przez władze sowieckie w 1984 r. Teatr znajdował się przy ul. Wołockiej, na lewo od ówczesnego hotelu Europa. Obecnie w jego miejscu stoi odbudowany hotel.

Pałac Republiki (biał. Палац Рэспублікі) – reprezentacyjny pałac wybudowany w latach 1985–2001 w Mińsku na Białorusi przy Placu Październikowym. Jest największym na Białorusi centrum kulturalnym i biznesowym. Budynek ma rozmiary 100x100 m, a jego całkowita wysokość to 45 m.

Dwór Wańkowiczów (biał. Дом Ваньковічаў) – dwór w stylu klasycystycznym z końca XVIII wieku w Górnym Mieście w Mińsku, należący w przeszłości do rodziny Wańkowiczów. Między innymi mieszkał w nim malarz Walenty Wańkowicz (1799–1842). W XIX wieku dwór pełnił funkcję salonu artystycznego. We dworze bywali Jan Krzysztof Damel, Stanisław Moniuszko, Wincenty Dunin Marcinkiewicz, Władysław Syrokomla – przyjaciele Władysława Wańkowicza. Dwór jest budynkiem parterowym, zbudowanym z drewna, z otynkowanymi ścianami, na kamiennej podmurówce, nakryty wysokim czterospadowym dachem. Główne wejście prowadzi przez ośmiokolumnowy portyk zwieńczony trójkątnym frontonem z półokrągłym oknem. Elewacje zdobią lizeny. Z dawnego zespołu dworskiego zachowała się jedna drewniana piętrowa oficyna oraz szeroka brama wjazdowa. Od 2000 we dworze mieści się muzeum poświęcone twórczości malarza, do którego eksponaty wypożyczono z Polski. W maju 2016 roku muzeum otrzymało z Muzeum Literatury w Warszawie pełny zbiór dzieł reportażysty i pisarza Melchiora Wańkowicza. Dziełem Walentego Wańkowicza jest m.in. popularny portret Adama Mickiewicza „Mickiewicz na Judahu skale”.

Cerkiew Świętego Ducha (biał. Царква Святога Духа, Святадухаўская царква) – cerkiew greckokatolicka, a później prawosławna, zbudowana w Mińsku w XVII wieku, zburzona w 1937 przez władze sowieckie; odbudowana w 2011.

Pałac Sapiehów w Mińsku (Dom Piotra I) – miejska siedziba magnackiej rodziny Sapiehów w Mińsku zniszczona w czasie II wojny światowej. Siedziba położona była przy ul. Jurowskiej (obecnie część kwartału Pałacu Republiki). Dom otoczony był sadem i w swoim czasie uważany był za jeden z najlepszych w Mińsku. W czasie III wojny północnej, od 15 lutego do 13 marca 1706 mieszkał w nim car rosyjski Piotr I Wielki. W tym czasie gospodarz pałacu, Kazimierz Jan Sapieha, był kasztelanem Mińska. Budynek był murowany i posiadał dwie kondygnacje. W pewnym momencie jego istnienia dobudowano tambur zakończony trójkątnym frontonem. W środku fasady znajdowała się klatka schodowa, zaś po obu jej stronach pomieszczenia mieszkalne. W XIX wieku zjawiła się jeszcze jedna przybudówka. W sadzie otaczającym dom uprawiano drogie gatunki jabłoni oraz grusz, które dawały owoce w kolorze czarnym. Grusze zostały sprowadzone przez córki Kazimierza Sapiehy z Francji, a następnie rozchodowane i rozpowszechnione w Mińsku i poza nim pod nazwą „sapieżanek”. Dom Sapiehów istniał do II wojny światowej.

Hotel „Europa” w Mińsku (biał. Гасьцініца „Эўропа”) – hotel położony na rogu pl. Niepodległości i ulicy Lenina w Mińsku, do czasów rewolucyjnych jeden z najbardziej charakterystycznych budynków miasta, zburzony w 1941 i odbudowany w 2007.

Kościół Świętego Józefa i klasztor Bernardynów w Mińsku – barokowy zespół sakralny w Mińsku, założony w 1624 roku. Zbudowany w 1652 roku i wielokrotnie przebudowywany, kościół św. Józefa w 1752 uzyskał wystrój późnobarokowy. Świątynia jest w typie bazyliki bezwieżowej o trzech nawach; klasztor dwupiętrowy na planie podkowy. 29 sierpnia 1864 władze rosyjskie skonfiskowały kompleks w ramach represji za poparcie udzielone powstaniu styczniowemu przez bernardynów. Obecnie mieści się w nim Białoruskie Państwowe Archiwum Muzeum Literatury i Sztuk (Белорусский государственный архив-музей литературы и искусства). Wiele kontrowersji wzbudził zamiar władz białoruskich przebudowy kościoła i klasztoru na luksusowy hotel.

Kastrycznickaja (biał. Кастрычніцкая; ros. Октябрьская, Oktiabr´skaja) – stacja mińskiego metra położona na linii Moskiewskiej. Otwarta została w dniu 6 czerwca 1984 roku. Stacja jest jedną z trzech w całej sieci metra, do której wejście zostało wybudowane w istniejącym budynku. Pozostałe dwie to Kupałauskaja i Płoszcza Lenina. Jest to stacja przesiadkowa – znajduje się na niej przejście na stację Kupałauskają linii Autozawodskiej. 11 kwietnia 2011 roku na stacji miał miejsce zamach terrorystyczny.

Kupałauskaja (biał. Купалаўская) – stacja mińskiego metra położona na linii Autazawodskiej. Otwarta została w dniu 31 grudnia 1990 roku. Stacja jest jedną z trzech w całej sieci metra, do której wejście zostało wybudowane w istniejącym budynku. Pozostałe dwie to Kastrycznickaja i Płoszcza Lenina. Jest to stacja przesiadkowa – znajduje się na niej przejście na stację Kastryniczkają linii Maskouskiej.

Ratusz w Mińsku (biał. Ратуша, Ratusza) – ratusz w Mińsku, na Białorusi, klasycystyczny, zburzony w 1857 i zrekonstruowany w 2004.

Zamach w metrze w Mińsku – atak terrorystyczny z 11 kwietnia 2011 roku na centralną stację metra, Kastrycznicką/Oktiabrską (biał. Кастрычніцкая, ros. Октябрьская) w Mińsku, stolicy Białorusi. W wyniku eksplozji bomby, śmierć poniosło 15 osób, a 204 osoby zostały ranne.

Sobór Świętego Ducha (biał. Сабор Сашэсця Святога Духа) – prawosławny sobór katedralny w Mińsku, główna świątynia eparchii mińskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.