Kastrycznickaja

Kupałauskaja (biał. Купалаўская) – stacja mińskiego metra położona na linii Autazawodskiej. Otwarta została w dniu 31 grudnia 1990 roku. Stacja jest jedną z trzech w całej sieci metra, do której wejście zostało wybudowane w istniejącym budynku. Pozostałe dwie to Kastrycznickaja i Płoszcza Lenina. Jest to stacja przesiadkowa – znajduje się na niej przejście na stację Kastryniczkają linii Maskouskiej.

Zamach w metrze w Mińsku – atak terrorystyczny z 11 kwietnia 2011 roku na centralną stację metra, Kastrycznicką/Oktiabrską (biał. Кастрычніцкая, ros. Октябрьская) w Mińsku, stolicy Białorusi. W wyniku eksplozji bomby, śmierć poniosło 15 osób, a 204 osoby zostały ranne.

Pałac Sapiehów w Mińsku (Dom Piotra I) – miejska siedziba magnackiej rodziny Sapiehów w Mińsku zniszczona w czasie II wojny światowej. Siedziba położona była przy ul. Jurowskiej (obecnie część kwartału Pałacu Republiki). Dom otoczony był sadem i w swoim czasie uważany był za jeden z najlepszych w Mińsku. W czasie III wojny północnej, od 15 lutego do 13 marca 1706 mieszkał w nim car rosyjski Piotr I Wielki. W tym czasie gospodarz pałacu, Kazimierz Jan Sapieha, był kasztelanem Mińska. Budynek był murowany i posiadał dwie kondygnacje. W pewnym momencie jego istnienia dobudowano tambur zakończony trójkątnym frontonem. W środku fasady znajdowała się klatka schodowa, zaś po obu jej stronach pomieszczenia mieszkalne. W XIX wieku zjawiła się jeszcze jedna przybudówka. W sadzie otaczającym dom uprawiano drogie gatunki jabłoni oraz grusz, które dawały owoce w kolorze czarnym. Grusze zostały sprowadzone przez córki Kazimierza Sapiehy z Francji, a następnie rozchodowane i rozpowszechnione w Mińsku i poza nim pod nazwą „sapieżanek”. Dom Sapiehów istniał do II wojny światowej.

Gubernia mińska (ros. Ми́нская губе́рния, Minskaja gubiernija) – jedna z guberni Imperium Rosyjskiego utworzona na ziemiach zabranych I Rzeczypospolitej po II rozbiorze Polski w 1793. Istniała do 1917. W 1903 powierzchnia guberni wynosiła 91 213 km², a ludność 2 539 100 mieszkańców. Od 1819 roku gubernia mińska pozostawała pod naczelnym zarządem administracyjnym wielkiego księcia Konstantego.

Pałac Republiki (biał. Палац Рэспублікі) – reprezentacyjny pałac wybudowany w latach 1985–2001 w Mińsku na Białorusi przy Placu Październikowym. Jest największym na Białorusi centrum kulturalnym i biznesowym. Budynek ma rozmiary 100x100 m, a jego całkowita wysokość to 45 m.

Narodowy Akademicki Teatr im. Janki Kupały (biał. Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы, Nacyjanalny akademiczny teatr imia Janki Kupały) – najstarszy teatr państwowy na Białorusi.

Kościół św. Tomasza z Akwinu i klasztor Dominikanów – rzymskokatolicki zespół klasztorny w Mińsku założony na początku XVII wieku, zniszczony w 1950 roku. Zbudowany został w stylu barokowym. Zachowały się fundamenty i piwnice wymagające szczegółowego badania archeologicznego. Zespół klasztorny zajmował plac na Wysokim Rynku o powierzchni ponad 1 ha (fragment kwartału dzisiejszego Pałacu Republiki). Do budynków, należących do dominikanów mińskich zaliczały się murowany kościół i klasztor oraz drewniane zabudowania gospodarcze: dwie oficyny, stajnia, spichlerz (świran), studnia i inne. W południowo-zachodniej części działki znajdował się ogród. Zespół klasztorny otoczony był wysokim murem z dużą bramą wjazdową.

Teatr Miejski w Mińsku — pierwszy budynek teatralny w Mińsku, zabytek architektury zniszczony przez władze sowieckie w 1984 r. Teatr znajdował się przy ul. Wołockiej, na lewo od ówczesnego hotelu Europa. Obecnie w jego miejscu stoi odbudowany hotel.

Mińska Wyższa Szkoła Partyjna (biał. Мінская вышэйшая партыйная школа, Minskaja wyszejszaja partyjnaja szkoła) − uczelnia działająca w latach 1956−1991 w Mińsku w Białoruskiej SRR, zajmująca się przygotowaniem wstępnym i właściwym pracowników Komunistycznej Partii Białorusi (KPB), radzieckich i komsomolskich, pracowników druku, radia i telewizji.

Kościół ewangelicko-augsburski w Mińsku (biał. Лютэранская кірха) — jeden z dwóch kościołów luterańskich w Mińsku, znajdujący się przy ul. Zacharzewskiej (obecnie prospekt Niepodległości). Zbudowany w 1846, zniszczony po II wojnie światowej. Stał mniej więcej w tym miejscu, w którym dziś znajduje się budynek z wejściem na stację metra „Październikowy” i restauracją „Patio Pizza”.

Narodowe Muzeum Sztuki Republiki Białorusi (biał. Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь) – największa na Białorusi instytucja powołana do badań i opieki nad obiektami o wartości historyczno-artystycznej. W repozytorium i ekspozycjach muzeum znajduje się ponad 27 tys. eksponatów, stanowiących 20 kolekcji sztuki, które z kolei są podzielone na dwa segmenty: zbiór dzieł białoruskiej sztuki narodowej i zbiór dzieł światowych sztuk narodowych. Główna siedziba muzeum znajduje się w Mińsku.

Dwór Wańkowiczów (biał. Дом Ваньковічаў) – dwór w stylu klasycystycznym z końca XVIII wieku w Górnym Mieście w Mińsku, należący w przeszłości do rodziny Wańkowiczów. Między innymi mieszkał w nim malarz Walenty Wańkowicz (1799–1842). W XIX wieku dwór pełnił funkcję salonu artystycznego. We dworze bywali Jan Krzysztof Damel, Stanisław Moniuszko, Wincenty Dunin Marcinkiewicz, Władysław Syrokomla – przyjaciele Władysława Wańkowicza. Dwór jest budynkiem parterowym, zbudowanym z drewna, z otynkowanymi ścianami, na kamiennej podmurówce, nakryty wysokim czterospadowym dachem. Główne wejście prowadzi przez ośmiokolumnowy portyk zwieńczony trójkątnym frontonem z półokrągłym oknem. Elewacje zdobią lizeny. Z dawnego zespołu dworskiego zachowała się jedna drewniana piętrowa oficyna oraz szeroka brama wjazdowa. Od 2000 we dworze mieści się muzeum poświęcone twórczości malarza, do którego eksponaty wypożyczono z Polski. W maju 2016 roku muzeum otrzymało z Muzeum Literatury w Warszawie pełny zbiór dzieł reportażysty i pisarza Melchiora Wańkowicza. Dziełem Walentego Wańkowicza jest m.in. popularny portret Adama Mickiewicza „Mickiewicz na Judahu skale”.