Fort IV Twierdzy Toruń

Zakład Mleczarski w Toruniu – zakład mleczarski od 2005 roku działający w strukturach Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Łowiczu. Mieści się przy ul. Bolesława Chrobrego 64/80. W latach 1905–2005 zakład był samodzielną firmą. Historia zakładu sięga końca 1904 roku, kiedy kilku przedsiębiorców – producentów mleka zainteresowanych budową mleczarni – nabyło za 120 tysięcy marek grunt przy obecnej ul. Chrobrego. Koszt budowy i wyposażenia obiektu szacowano na około 150 tysięcy marek. Od 1977 roku mleczarnia działa przy ul. Chrobrego 64/80, dokąd została przeniesiona do nowoczesnego zakładu. W 1988 zakład zatrudniał 259 osób. Wartość sprzedaży za ten rok wyniosła 2423 mln zł, a zaangażowanych środków trwałych brutto 970 mln zł. W 2005 roku przedsiębiorstwo zostało włączone do Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Łowiczu, zatrudniając wówczas 127 osób. W 2007 roku uruchomiono magazyn wysokiego składowania, a w 2008 — nową linię do produkcji serka wiejskiego oraz mleka UHT. W 2016 roku na terenie zakładu oddano do użytku beztlenową podoczyszczalnię ścieków.

Kościół w Toruniu – zbór Kościoła Zielonoświątkowego w RP znajdujący się w Toruniu.

Geofizyka Toruń – firma założona w 1966 roku w Toruniu, świadcząca usługi w zakresie badań geologicznych związanych z wydobyciem węglowodorów. Działa na terenie Europy, Azji, Afryki i Ameryki Centralnej. Siedziba zakładu znajduje się przy ul. Chrobrego 50. Firma powstała 1 kwietnia 1966 roku. Początkowo działało pod nazwą Zakład Geofizyki Przemysłu Naftowego, stanowiącego filię Przedsiębiorstwa Geofizyki Przemysłu Naftowego w Krakowie. 1 stycznia 1968 roku toruński zakład się usamodzielnił. W 2016 roku w wyniku złej kondycji finansowej Geofizyki Kraków zapadła decyzja o połączeniu jej z Geofizyką Toruń. W 2023 roku weszła w skład koncernu Orlen. Obok badań geologicznych firma realizuje zadania związane z budownictwem i odnawialnymi źródłami energii.

Toruńska Fabryka Farb Graficznych Atra – dawna fabryka produkująca farby graficzne mieszcząca się przy ulicy Bolesława Chrobrego 117 na Mokrem w Toruniu. Fabryka została uruchomiona 6 grudnia 1922 roku. Należała ona do Wacława Taniewicza i Władysława Mentkowskiego. Zajmowała powierzchnię 3500 m². Jej projektantem był dr M. Nawrowski. Produkowano w nim farby i pokosty graficzne. Do lat 30. w fabryce pracowało ok. 20–30 pracowników, w latach 1934–1938 liczba pracowników wzrosła do ok. 40. W czasie II wojny światowej Niemcy wywieźli z zakładu urządzenia produkcyjne, natomiast w marcu 1945 roku, pod nadzorem dyrektora Fabryki Farb nr 2 w Moskwie, Piotra Fiedorowa, Atra została ograbiona przez żołnierzy Armii Czerwonej, którzy wywieźli z niej 35 urządzeń, w tym 27 maszyn do rozrabiania farb oraz 10 ton gotowych farb i 150 ton surowców. Po 1989 roku fabrykę sprywatyzowano. Od 2008 roku należy ona do firmy PAK. Budynki zakładowe z okresu międzywojennego wpisane są do gminnej ewidencji zabytków (nr 1582).

Cmentarz dla zwierząt w Toruniu (Tęczowy Las) – cmentarz dla zwierząt, znajdujący się przy ul. Kociewskiej 36/38 w Toruniu. Jego powierzchnia wynosi 0,5 ha. Został założony 4 stycznia 2008 roku. Jest zarządzany przez Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania Spółkę z o.o. W 2018 roku na cmentarzu pogrzebanych było: 804 psy, 166 kotów, 42 króliki, 8 świnek morskich, 3 szczury, 2 fretki domowe, 2 szynszyle, 2 żółwie, 1 mysz i 1 chomik.

Centralny Cmentarz Komunalny w Toruniu – największa toruńska nekropolia, założona w 1976 roku.

Mokre – część urzędowa Torunia zlokalizowana w centrum miasta. W granicach miasta od 1906 roku. Główną ulicą Mokrego jest ulica Kościuszki, przecinająca osiedle ze wschodu na zachód, i prostopadła do niej ulica Grudziądzka. Przez Mokre przepływa Struga Toruńska. Według danych z 9 grudnia 1931 roku, na Mokrem mieszkało 16 468 osób. Według stanu z 31 maja 1938 roku, Mokre zamieszkiwało 20 512 osób. Według stanu z 31 grudnia 2016 roku, liczba osób zameldowanych na pobyt stały na Mokrem wyniosła 13 874.

Budynek Szpitala Psychiatrycznego w Toruniu – siedziba Wojewódzkiego Ośrodka Lecznictwa Psychiatrycznego im. prof. Janiny Hurynowicz na Mokrem w Toruniu. Budynek zbudowano w marcu 1912 roku, początkowo był ośrodkiem dla uchodźców. Później w budynku ulokowano lecznicę, która po 31 stycznia 1930 roku działała pod nazwą Szpital Dobrego Pasterza. W 1949 roku szpital został upaństwowiony Obiekt figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1444).

Toruń Wschodni – dworzec kolejowy na terenie Torunia. Według klasyfikacji PKP ma kategorię dworca aglomeracyjnego. Został otwarty 15 sierpnia 1909 roku. Przez stację przechodzą linie kolejowe: 27, 207, 246 i 353. Zabudowa dworca składa się z dwóch głównych budynków – większego (mieszczącego m.in. poczekalnię i kasy) oraz mniejszego (Biuro Wag). Oba powstały w stylu neogotyckim i w pierwotnej formie architektonicznej przetrwały do czasów współczesnych. Pod koniec 2022 roku rozpoczął się remont dworca, który zakończył się w kwietniu 2025. Odnowiona została elewacja z detalami architektonicznymi, wymieniono stolarkę okienną i drzwiową na wzór historycznej, odrestaurowane zostały także okna witrażowe nad wejściem głównym.

Toruń Mokre (Bahnhof Mocker, Bahnhof Thorn-Mocker) – nieistniejący dworzec kolejowy na Mokrem w Toruniu, funkcjonujący w latach 1882–1909. Dworzec oddano do użytku 1 lipca 1882 roku, pierwotnie znajdował się on w miejscowości Mokre, która do 1 kwietnia 1906 roku była podtoruńską wsią. W literaturze dworzec jest określany również jako przystanek, w którym znajdował się skromny budynek dla podróżnych. Po oddaniu do użytku dworca Thorn Mocker (późniejszy Toruń Wschodni) w 1909 roki, stary dworzec otrzymał nazwę Toruń Stare Mokre. Funkcjonował on jako dworzec towarowy.

Fort III Twierdzy Toruń – fort pośredni piechoty położony przy ul. Skłodowskiej-Curie. Nosił nazwę Werk L'Estocq, obecnie nosi imię Stanisława Jabłonowskiego.

Budynek przy ul. Kościuszki 85 w Toruniu – dawna fabryka spirytusu, obecnie budynek mieszkalny, położony na Mokrem w Toruniu. Powstał w 1900 roku. Pierwotnie znajdowała się w nim fabryka spirytusu prowadzona przez Johanna Gottlieba Adolpha, toruńskiego kupca towarów kolonialnych. W 1922 zakład ten przejął Adam Barski, urządzając tu swoją firmę Świteź, w której produkowano m.in. mydła żywiczne i toaletowe. Budynek figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1716).