Geofizyka Toruń

Toruńska Fabryka Farb Graficznych Atra – dawna fabryka produkująca farby graficzne mieszcząca się przy ulicy Bolesława Chrobrego 117 na Mokrem w Toruniu. Fabryka została uruchomiona 6 grudnia 1922 roku. Należała ona do Wacława Taniewicza i Władysława Mentkowskiego. Zajmowała powierzchnię 3500 m². Jej projektantem był dr M. Nawrowski. Produkowano w nim farby i pokosty graficzne. Do lat 30. w fabryce pracowało ok. 20–30 pracowników, w latach 1934–1938 liczba pracowników wzrosła do ok. 40. W czasie II wojny światowej Niemcy wywieźli z zakładu urządzenia produkcyjne, natomiast w marcu 1945 roku, pod nadzorem dyrektora Fabryki Farb nr 2 w Moskwie, Piotra Fiedorowa, Atra została ograbiona przez żołnierzy Armii Czerwonej, którzy wywieźli z niej 35 urządzeń, w tym 27 maszyn do rozrabiania farb oraz 10 ton gotowych farb i 150 ton surowców. Po 1989 roku fabrykę sprywatyzowano. Od 2008 roku należy ona do firmy PAK. Budynki zakładowe z okresu międzywojennego wpisane są do gminnej ewidencji zabytków (nr 1582).

Zakład Mleczarski w Toruniu – zakład mleczarski od 2005 roku działający w strukturach Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Łowiczu. Mieści się przy ul. Bolesława Chrobrego 64/80. W latach 1905–2005 zakład był samodzielną firmą. Historia zakładu sięga końca 1904 roku, kiedy kilku przedsiębiorców – producentów mleka zainteresowanych budową mleczarni – nabyło za 120 tysięcy marek grunt przy obecnej ul. Chrobrego. Koszt budowy i wyposażenia obiektu szacowano na około 150 tysięcy marek. Od 1977 roku mleczarnia działa przy ul. Chrobrego 64/80, dokąd została przeniesiona do nowoczesnego zakładu. W 1988 zakład zatrudniał 259 osób. Wartość sprzedaży za ten rok wyniosła 2423 mln zł, a zaangażowanych środków trwałych brutto 970 mln zł. W 2005 roku przedsiębiorstwo zostało włączone do Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Łowiczu, zatrudniając wówczas 127 osób. W 2007 roku uruchomiono magazyn wysokiego składowania, a w 2008 — nową linię do produkcji serka wiejskiego oraz mleka UHT. W 2016 roku na terenie zakładu oddano do użytku beztlenową podoczyszczalnię ścieków.

Kościół w Toruniu – zbór Kościoła Zielonoświątkowego w RP znajdujący się w Toruniu.

Toruń Wschodni – dworzec kolejowy na terenie Torunia. Według klasyfikacji PKP ma kategorię dworca aglomeracyjnego. Został otwarty 15 sierpnia 1909 roku. Przez stację przechodzą linie kolejowe: 27, 207, 246 i 353. Zabudowa dworca składa się z dwóch głównych budynków – większego (mieszczącego m.in. poczekalnię i kasy) oraz mniejszego (Biuro Wag). Oba powstały w stylu neogotyckim i w pierwotnej formie architektonicznej przetrwały do czasów współczesnych. Pod koniec 2022 roku rozpoczął się remont dworca, który zakończył się w kwietniu 2025. Odnowiona została elewacja z detalami architektonicznymi, wymieniono stolarkę okienną i drzwiową na wzór historycznej, odrestaurowane zostały także okna witrażowe nad wejściem głównym.

Fort IV Twierdzy Toruń – fort artyleryjski, zbudowany pod nazwą Fort II Ludwig Yorck von Wartenburg, od 1926 roku noszący imię Stanisława Żółkiewskiego. Znajduje się przy ul. Chrobrego 86. Powierzchnia fortu wynosi 13,5 ha.

Budynek Szpitala Psychiatrycznego w Toruniu – siedziba Wojewódzkiego Ośrodka Lecznictwa Psychiatrycznego im. prof. Janiny Hurynowicz na Mokrem w Toruniu. Budynek zbudowano w marcu 1912 roku, początkowo był ośrodkiem dla uchodźców. Później w budynku ulokowano lecznicę, która po 31 stycznia 1930 roku działała pod nazwą Szpital Dobrego Pasterza. W 1949 roku szpital został upaństwowiony Obiekt figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1444).

Budynek przy ul. Kościuszki 85 w Toruniu – dawna fabryka spirytusu, obecnie budynek mieszkalny, położony na Mokrem w Toruniu. Powstał w 1900 roku. Pierwotnie znajdowała się w nim fabryka spirytusu prowadzona przez Johanna Gottlieba Adolpha, toruńskiego kupca towarów kolonialnych. W 1922 zakład ten przejął Adam Barski, urządzając tu swoją firmę Świteź, w której produkowano m.in. mydła żywiczne i toaletowe. Budynek figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1716).

Mokre – część urzędowa Torunia zlokalizowana w centrum miasta. W granicach miasta od 1906 roku. Główną ulicą Mokrego jest ulica Kościuszki, przecinająca osiedle ze wschodu na zachód, i prostopadła do niej ulica Grudziądzka. Przez Mokre przepływa Struga Toruńska. Według danych z 9 grudnia 1931 roku, na Mokrem mieszkało 16 468 osób. Według stanu z 31 maja 1938 roku, Mokre zamieszkiwało 20 512 osób. Według stanu z 31 grudnia 2016 roku, liczba osób zameldowanych na pobyt stały na Mokrem wyniosła 13 874.

Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury w Toruniu (WOAK) – instytucja kultury Samorządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Siedziba instytucji znajduje się przy ul. Kościuszki 75/77 w Toruniu. Od 2022 roku dyrektorem instytucji jest Łukasz Wudarski. WOAK powstał 30 sierpnia 1975 roku z inicjatywy ówczesnego wojewody toruńskiego. 1 stycznia 1999 roku, wraz z nowym podziałem administracyjnym kraju, opiekę nad placówką oraz jej finansowanie przejął nowo powołany samorząd województwa kujawsko-pomorskiego.

Centrum Nowoczesności Młyn Wiedzy w Toruniu – pierwsze otwarte w województwie kujawsko-pomorskim centrum nauki. Znajduje się przy ul. Władysława Łokietka 5.

Młyny Richtera w Toruniu (również Młyn Richtera, Młyn Rychtera) – dawny kompleks młynowy znajdujący się przy ul. Władysława Łokietka 5 na Mokrem oraz Tadeusza Kościuszki 75/77 w Toruniu, obecnie siedziba Centrum Nowoczesności Młyn Wiedzy, Toruńskiego Inkubatora Technologicznego, Międzynarodowe Centrum Spotkań Młodzieży, Wojewódzkiego Ośrodka Animacji Kultury. Inwestorem kompleksu był Gustaw Gerson, który w 1881 roku kupił teren położony pomiędzy obecną ul. Władysława Łokietka a Strugą Toruńską, w bliskim sąsiedztwie dworca kolejowego Toruń Mokre. W latach 80. XIX wieku rozpoczęto budowę pierwszych spichlerzy i młyna. W 1887 roku rozpoczęła się produkcja. Młyn zbudowano na planie litery „L”, od strony wschodniej był połączony z budynkiem kotła. Od strony ulicy Kościuszki stał dom z ogrodem, budynkiem gospodarczym i stajnią. Na skraju działki znajdował się skład węgla i stajnie. W 1909 roku przy południowej stronie młyna dobudowano spichlerz, w 1916 roku przy zachodniej stronie wybudowano kolejny spichlerz. Oba budynki zaprojektował E. Hoffmann. Po 1920 roku kompleks kupił warszawski przedsiębiorca Leopold Richter (Rychter). Cały kompleks przebudowano i unowocześniono. W okresie międzywojennym w zakładzie pracowało od 50 do 60 robotników. W wyniku remontu zatarł się pierwotny wygląd młyna. 12/13 maja 1941 roku Polska Armia Powstania podpaliła młyny. Zniszczeniu uległy silosy, młyn żytni i kaszarnia. Po pożarze Niemcy odbudowali i rozbudowali młyn. Nowa bryła młyna nawiązywała do kościoła św. Janów w Toruniu, w swoim założeniu miała wzbudzać szacunek do potęgi III Rzeszy oraz nawiązywać do architektury gotyckiej. W dniach 16–17 maja 1941 roku hitlerowcy zamordowali pracowników młyna, oskarżonych o współpracę z Polską Armią Powstania. Na cześć zamordowanych w 1967 roku przy ścianie budynku od strony ul. Tadeusza Kościuszki odsłonięto pomnik ku czci pomordowanych pracowników młyna, składający się z dwóch tablic (okrągłej i prostokątnej) oraz znicza w formie koła młyńskiego. W latach 60. dokonano ostatniej rozbudowy młyna. W 1989 roku młyny zaprzestały produkcji. Opuszczone budynki ulegały degradacji. W 2009 roku władze Torunia podjęły się utworzenia w młynach Centrum Nowoczesności Młyn Wiedzy. Centrum oddano do użytku w listopadzie 2013 roku. W styczniu 2014 roku w młynach otwarto Toruński Inkubator Technologiczny. W listopadzie 2018 roku podczas prac remontowych odsłonięto częściowo zachowane logo młyna z napisem [TORUŃSKI MŁYN] PAROWY LEOPOLD RYCHTER. W lipcu 2022 roku cały obiekt przemianowano na Młyn Kultury. Obiekt figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1715).

Toruń Mokre (Bahnhof Mocker, Bahnhof Thorn-Mocker) – nieistniejący dworzec kolejowy na Mokrem w Toruniu, funkcjonujący w latach 1882–1909. Dworzec oddano do użytku 1 lipca 1882 roku, pierwotnie znajdował się on w miejscowości Mokre, która do 1 kwietnia 1906 roku była podtoruńską wsią. W literaturze dworzec jest określany również jako przystanek, w którym znajdował się skromny budynek dla podróżnych. Po oddaniu do użytku dworca Thorn Mocker (późniejszy Toruń Wschodni) w 1909 roki, stary dworzec otrzymał nazwę Toruń Stare Mokre. Funkcjonował on jako dworzec towarowy.